File n. 421 – 17:23 minuti – Lucretius

Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

PgDn n. 421 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,1058-1287 [Rerum natura]
Læst som af Vergil: ritmo (imperfetto) virgiliano
⬇ Cerca Ctrl + F (find). Modifica file Audio? è possibile (slow/fast! or minimize/download …⬆️)
 = archivio n. 30 - NA3-LUCR                                Prossimo file n. 422
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:00
 1058         Haec Venus est nobis;   hinc autemst nomen amoris,            [ ]
 1059           hinc illae   primum Veneris   dulcedinis in cor             [ ]
 1060            stillavit gutta et   successit frigida cura.               [ ]
 1061      nam si  abest quod ames,   praesto simulacra tamen sunt          [ ]
 1062               illius et nomen   dulce obversatur ad auris.            [ ]
 1063            sed fugitare decet   simulacra et pabula amoris            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:+
 1064            absterrere sibi at  -que alio convertere mentem            [ ]
 1065              et iacere umorem   collectum in corpora quaeque          [2]
 1066           nec retinere, semel   conversum unius amore,                [ ]
 1067               et servare sibi   curam certumque dolorem.              [ ]?
 1068              ulcus enim vivescit et inveterascit alendo               [ ]!
 1069            inque dies gliscit   furor atque aerumna gravescit,        [ ]
 1070            si non prima novis   conturbes vulnera plagis              [ ]
 1071            vulgivagaque vagus   Venere ante recentia cures            [ ]
 1072             aut alio   possis animi   traducere motus.                [1]?
 1073          Nec Veneris   fructu caret is   qui vitat amorem,            [ ]
 1074          sed potius quae sunt   sine poena commoda sumit.             [ ]
 1075            nam certe   purast sanis   magis inde voluptas             [ ]
 1076          quam miseris. etenim   potiundi tempore in ipso              [ ]
 1077             fluctuat incertis   erroribus ardor amantum               [ ]
 1078        nec constat   quid primum oculis   manibusque fruantur.        [ ]
 1079         quod petiere, premunt   arte faciuntque dolorem               [ ]
 1080            corporis et dentis   inlidunt saepe labellis               [ ]
 1081          osculaque adfligunt,   quia non est pura voluptas            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:++
 1082            et stimuli subsunt   qui instigant laedere id ipsum        [ ]
 1083        quodcumque est, rabies   unde illaec germina surgunt.          [ ]
 1084          sed leviter   poenas frangit   Venus inter amorem            [ ]
 1085            blandaque refrenat   morsus admixta voluptas.              [ ]
 1086        namque in eo spes est,   unde est ardoris origo,               [ ]
 1087          restingui quoque posse ab eodem corpore flammam.             [ ]!
 1088           quod fieri   contra totum   natura repugnat;                [ ]?
 1089          unaque res haec est,   cuius quam plurima habemus,           [ ]
 1090            tam magis ardescit   dira cuppedine pectus.                [ ]
 1091          nam cibus atque umor   membris assumitur intus;              [ ]
 1092         quae quoniam   certas possunt   obsidere partis,              [ ]
 1093           hoc facile expletur   laticum frugumque cupido.             [ ]
 1094             ex hominis   vero facie   pulchroque colore               [ ]
 1095         nil datur in   corpus praeter   simulacra fruendum            [ ]
 1096            tenuia; quae vento   spes raptast saepe misella.           [ ]
 1097         ut bibere in   somnis sitiens   cum quaerit et umor           [ ]
 1098            non datur, ardorem   qui membris stinguere possit,         [ ]
 1099          sed laticum   simulacra petit   frustraque laborat           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:00
 1100             in medioque sitit   torrenti flumine potans,              [ ]
 1101            sic in amore Venus   simulacris ludit amantis              [ ]
 1102            nec satiare queunt   spectando corpora coram               [ ]
 1103        nec manibus   quicquam teneris   abradere membris              [ ]
 1104              possunt errantes   incerti corpore toto.                 [ ]
 1105           denique cum membris   collatis flore fruuntur               [ ]
 1106              aetatis, iam cum   praesagit gaudia corpus               [ ]
 1107        atque in eost Venus ut   muliebria conserat arva,              [ ]
 1108              adfigunt   avide corpus   iunguntque salivas             [ ]
 1109             oris et inspirant   pressantes dentibus ora,              [ ]
 1110            nequiquam, quoniam   nil inde abradere possunt             [ ]
 1111          nec penetrare et abire in corpus corpore toto;               [ ]!
 1112           nam facere interdum   velle et certare videntur:            [ ]
 1113        usque adeo   cupide in Veneris   compagibus haerent,           [ ]
 1114             membra voluptatis   dum vi labefacta liquescunt.          [ ]
 1115          tandem ubi se erupit   nervis collecta cupido,               [2]
 1116             parva fit ardoris   violenti pausa parumper.              [ ]
 1117           inde redit   rabies eadem et   furor ille revisit,          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:+
 1118       cum sibi quid   cupiant ipsi   contingere quaerunt,             [ ]
 1119         nec reperire malum id   possunt quae machina vincat:          [ ]
 1120            usque adeo incerti   tabescunt vulnere caeco.              [ ]?
 1121            Adde quod absumunt   viris pereuntque labore,              [ ]
 1122            adde quod alterius   sub nutu degitur aetas.               [ ]?
 1123               labitur interea   res et Babylonica fiunt,              [ ]?
 1124           languent officia at  -que aegrotat fama vacillans.          [ ]
 1125   (?)unguenta et   pulchra in pedibus   Sicyonia rident               [ ]
 1126           scilicet et grandes   viridi cum luce zmaragdi              [ ]
 1127              auro includuntur   teriturque thalassina vestis          [ ]
 1128            assidue et Veneris   sudorem exercita potat.               [ ]
 1129          et bene parta patrum   fiunt anademata, mitrae,              [ ]
 1130         interdum in pallam at  -que Alidensia Ciaque vertunt.         [ ]
 1131             eximia   veste et victu   convivia, ludi,                 [ ]
 1132         pocula crebra, unguenta coronae serta parantur,               [ ]!
 1133          nequiquam,   quoniam medio   de fonte leporum                [ ]
 1134          surgit amari aliquid   quod in ipsis floribus angat,         [ ]
 1135           aut cum conscius ipse animus se forte remordet              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:++
 1136            desidiose agere aetatem lustrisque perire,                 [ ]!
 1137           aut quod in ambiguo   verbum iaculata reliquit              [ ]
 1138           quod cupido adfixum   cordi vivescit ut ignis,              [ ]?
 1139            aut nimium   iactare oculos   aliumve tueri                [ ]
 1140         quod putat in   vultuque videt   vestigia risus.              [ ]
 1141      Atque in amore mala haec   proprio summeque secundo              [ ]
 1142            inveniuntur; in adverso vero atque inopi sunt,             [2]!
 1143          prendere quae possis   oculorum lumine operto,               [ ]
 1144             innumerabilia; ut   melius vigilare sit ante,             [ ]
 1145               qua docui ratione, cavereque ne inclinaris.             [ ]!
 1146            nam vitare, plagas   in amoris ne iaciamur,                [1]
 1147         non ita difficile est   quam captum retibus ipsis             [ ]
 1148            exire et   validos Veneris   perrumpere nodos.             [ ]
 1149           et tamen implicitus   quoque possis inque peditus           [ ]
 1150            effugere infestum,   nisi tute tibi obvius obstes          [ ]
 1151              et praetermittas   animi vitia omnia primum              [ ]
 1152       aut quae corporis  sunt   eius, quam praepetis ac vis.          [ ]!
 1153           nam faciunt homines   plerumque cupidine caeci              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:00
 1154         et tribuunt   ea quae non sunt   his commoda vere.            [ ]
 1155           multimodis   igitur pravas   turpisque videmus              [ ]
 1156              esse in deliciis   summoque in honore vigere.            [ ]
 1157         atque alios   alii irrident   Veneremque suadent              [ ]
 1158           ut placent, quoniam   foedo adflictentur amore,             [ ]
 1159            nec sua respiciunt   miseri mala maxima saepe.             [ ]
 1160          nigra melichrus est,   immunda et fetida acosmos,            [ ]!
 1161             caesia Palladium,   nervosa et lignea dorcas,             [ ]
 1162             parvula, pumilio,   chariton mia, tota merum sal,         [ ]
 1163           magna atque immanis   cataplexis plenaque honoris.          [ ]
 1164         balba loqui non quit,   traulizi, muta pudens est;            [ ]
 1165              at flagrans odiosa loquacula Lampadium fit.              [ ]!
 1166             ischnon eromenion   tum fit, cum vivere non quit          [ ]
 1167         prae macie;   rhadine verost   iam mortua tussi.              [1]?
 1168          at tumida et   mammosa Ceres   est ipsa ab Iaccho,           [ ]
 1169              simula Silena ac   saturast, labeosa philema.            [2]
 1170          cetera de genere hoc   longum est si dicere coner.           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:+
 1171            sed tamen esto iam   quantovis oris honore,                [u]!
 1172           cui Veneris membris   vis omnibus exoriatur:                [ ]
 1173      nempe aliae quoque sunt;   nempe hac sine viximus ante;          [ ]
 1174       nempe eadem   facit, et scimus   facere, omnia turpi,           [ ]
 1175            et miseram taetris   se suffit odoribus ipsa               [ ]
 1176          quam famulae   longe fugitant   furtimque cachinnant.        [ ]
 1177            at lacrimans exclusus amator limina saepe                  [ ]!
 1178            floribus et sertis   operit postisque superbos             [ ]
 1179           unguit amaracino et   foribus miser oscula figit;           [ ]
 1180        quem si, iam admissum,   venientem offenderit aura             [ ]
 1181              una modo, causas   abeundi quaerat honestas,             [ ]
 1182               et meditata diu   cadat alte sumpta querela,            [ ]
 1183           stultitiaque ibi se   damnet, tribuisse quod illi           [ ]
 1184        plus videat   quam mortali   concedere par est.                [ ]
 1185           nec Veneres nostras   hoc fallit; quo magis ipsae           [ ]
 1186         omnia summo opere hos   vitae postscaenia celant              [ ]
 1187          quos retinere volunt   adstrictosque esse in amore,          [ ]
 1188          nequiquam,   quoniam tu animo   tamen omnia possis           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:++
 1189      protrahere in   lucem atque omnis   inquirere risus              [ ]
 1190          et, si bello animost   et non odiosa, vicissim               [ ]
 1191          praetermittere et humanis concedere rebus.                   [u]!
 1192           Nec mulier   semper ficto   suspirat amore                  [ ]
 1193            quae complexa viri   corpus cum corpore iungit             [ ]
 1194             et tenet assuctis   umectans oscula labris.               [ ]?
 1195          nam facit ex   animo saepe et   communia quaerens            [ ]
 1196             gaudia sollicitat   spatium decurrere amoris.             [ ]
 1197              nec ratione alia   volucres armenta feraeque             [ ]
 1198         et pecudes   et equae maribus   subsidere possent,            [ ]
 1199          si non, ipsa quod illarum subat ardet abundans               [ ]!
 1200             natura et Venerem   salientum laeta retractat.            [ ]
 1201             nonne vides etiam   quos mutua saepe voluptas             [ ]
 1202         vinxit, ut in vinclis   communibus excrucientur?              [ ]
 1203         in triviis   quam saepe canes,   discedere aventes            [ ]
 1204              diversi   cupide summis   ex viribus  tendunt,           [ ]
 1205         cum interea   validis Veneris   compagibus haerent!           [ ]
 1206         quod facerent numquam   nisi mutua gaudia nossent             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:00
 1207      quae iacere in   fraudem possent   vinctosque tenere.            [ ]
 1208   quare etiam atque etiam, ut   dico, est communis  voluptas.         [ ]
 1209                Et commiscendo   cum semine forte virilem              [ ]
 1210              femina vim vicit   subita vi corripuitque,               [1]
 1211            tum similes matrum   materno semine fiunt,                 [ ]
 1212           ut patribus patrio.   sed quos utriusque figurae            [ ]
 1213            esse vides, iuxtim   miscentis vulta parentum,             [ ]
 1214          corpore de patrio et   materno sanguine crescunt,            [ ]
 1215            semina cum Veneris   stimulis excita per artus             [ ]
 1216               obvia conflixit   conspirans mutuus ardor,              [ ]
 1217         et neque utrum superavit eorum nec superatumst.               [ ]!
 1218        fit quoque ut interdum   similes exsistere avorum              [ ]
 1219           possint et referant   proavorum saepe figuras               [ ]
 1220          propterea   quia multa modis   primordia multis              [ ]
 1221              mixta suo celant   in corpore saepe parentes,            [ ]
 1222        quae patribus   patres tradunt   a stirpe profecta;            [ ]
 1223              inde Venus varia   producit sorte figuras                [ ]?
 1224             maiorumque refert   vultus vocesque comasque;             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:+
 1225           quandoquidem   nilo magis haec   de semine certo            [ ]?
 1226             fiunt quam facies   et corpora membraque nobis.           [ ]
 1227            et muliebre oritur   patrio de semine saeclum              [ ]
 1228              maternoque mares   exsistunt corpore creti.              [ ]
 1229          semper enim   partus duplici   de semine constat,            [1]
 1230         atque utri   similest magis id   quodcumque creatur,          [ ]
 1231         eius habet   plus parte aequa;   quod cernere possis,         [ ]
 1232          sive virum   suboles sivest   muliebris origo.               [ ]
 1233              Nec divina satum   genitalem numina cuiquam              [1]
 1234         absterrent,   pater a gnatis   ne dulcibus umquam             [2]
 1235              appelletur et ut   sterili Venere exigat aevum;          [ ]
 1236         quod plerumque putant   et multo sanguine maesti              [ ]
 1237              conspergunt aras   adolentque altaria donis,             [1]
 1238           ut gravidas reddant   uxores semine largo.                  [ ]
 1239             nequiquam   divum numen   sortisque fatigant.             [ ]
 1240         nam steriles   nimium crasso   sunt semine partim             [ ]
 1241          et liquido   praeter iustum   tenuique vicissim.             [ ]
 1242        tenue locis   quia non potis est   adfigere adhaesum,          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:++
 1243          liquitur extemplo et   revocatum cedit abortu.               [ ]
 1244            crassius his porro   quoniam concretius aequo              [ ]
 1245         mittitur, aut non tam   prolixo provolat ictu                 [ ]
 1246           aut penetrare locos   aeque nequit aut penetratum           [ ]
 1247              aegre admiscetur   muliebri semine semen.                [ ]
 1248          nam multum harmoniae   Veneris differre videntur.            [ ]
 1249            atque alias   alii complent   magis ex aliisque            [ ]
 1250            succipiunt   aliae pondus   magis inque gravescunt.        [ ]
 1251            et multae steriles   Hymenaeis ante fuerunt                [ ]
 1252            pluribus et nactae   post sunt tamen unde puellos          [ ]
 1253          suscipere et   partu possent   ditescere dulci.              [ ]
 1254           et quibus ante domi   fecundae saepe nequissent             [ ]?
 1255           uxores   parere, inventast   illis quoque compar            [ ]
 1256          natura, ut   possent gnatis   munire senectam.               [ ]
 1257            usque adeo   magni refert,   ut semina possint             [ ]?
 1258            seminibus   commisceri   genitaliter apta,                 [ ]?
 1259          crassaque conveniant   liquidis et liquida crassis.          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:00
 1260            atque in eo refert   quo victu vita colatur;               [ ]
 1261            namque aliis rebus   concrescunt semina membris            [ ]
 1262           atque aliis   extenuantur   tabentque vicissim.             [ ]
 1263          et quibus ipsa modis   tractetur blanda voluptas,            [ ]
 1264            id quoque permagni   refert; nam more ferarum              [1]
 1265          quadrupedumque magis   ritu plerumque putantur               [ ]?
 1266             concipere uxores,   quia sic loca sumere possunt,         [ ]
 1267           pectoribus positis,   sublatis semina lumbis.               [ ]
 1268       nec molles   opus  sunt motus   uxoribus hilum.                 [ ]
 1269           nam mulier prohibet   se concipere atque repugnat,          [ ]
 1270            clunibus ipsa viri   Venerem si laeta retractat            [ ]
 1271                atque exossato   ciet omni pectore fluctus;            [ ]?
 1272           eicit enim   sulcum recta   regione viaque                  [ ]
 1273           vomeris atque locis   avertit seminis ictum.                [ ]?
 1274               idque sua causa   consuerunt scorta moveri,             [ ]
 1275               ne complerentur   crebro gravidaque iacerent            [ ]
 1276           et simul ipsa viris   Venus ut concinnior esset;            [ ]
 1277         coniugibus   quod nil nostris   opus esse videtur.            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:+
 1278              Nec divinitus interdum Venerisque sagittis               [1]!
 1279              deteriore fit ut   forma muliercula ametur.              [ ]
 1280           nam facit ipsa suis   interdum femina factis                [ ]
 1281            morigerisque modis   et munde corpore culto,               [ ]
 1282           ut facile insuescat   te secum degere vitam.                [ ]
 1283       quod superest,   consuetudo   concinnat amorem;                 [ ]?
 1284           nam leviter quamvis   quod crebro tunditur ictu,            [ ]?
 1285             vincitur in longo   spatio tamen atque labascit.          [ ]
 1286           nonne vides   etiam guttas   in saxa cadentis               [ ]
 1287             umoris   longo in spatio   pertundere saxa?               [ ]
 _____________________________________________________________________________.. 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo file n. 422
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 5,1-234 [Rerum natura]
Ritorna a INDEX o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

Rhythmus imperfectus [polisillabi naturâli y normáles], compluribus versibus exceptis
Analyse 2
4. bog.
1074          sed potius quae sunt   sine poena commoda sumit.             [ ]
1086        namque in eo spes est,   unde est ardoris origo,               [ ]
1089          unaque res haec est,   cuius quam plurima habemus,           [ ]
1106              aetatis, iam cum   praesagit gaudia corpus               [ ]
1107        atque in eost Venus ut   muliebria conserat arva,              [ ]
1164         balba loqui non quit,   traulizi, muta pudens est;            [ ] bis
1173      nempe aliae quoque sunt;   nempe hac sine viximus ante;          [ ]
1245         mittitur, aut non tam   prolixo provolat ictu                 [ ]
4. bog.
1235              appelletur et ut   sterili Venere exigat aevum;          [ ]
1279               deteriore fit ut   forma muliercula ametur.              [ ]
4. bog.
1059           hinc illae   primum Veneris   dulcedinis in cor             [ ]
1152       aut quae corporis  sunt   eius, quam praepetis ac vis.          [ ]! bis
1166             ischnon eromenion   tum fit, cum vivere non quit           [ ]
1184        plus videat   quam mortali   concedere par est.                [ ]
4. bog.
1185           nec Veneres nostras   hoc fallit; quo magis ipsae           [ ]
4. bog.
1146            nam vitare, plagas   in amoris ne iaciamur,                [1]
1217         et neque utrum superavit eorum nec superatumst.               [ ]! bis
1246           aut penetrare locos   aeque nequit aut penetratum           [ ]
4. bog.
1145               qua docui ratione, cavereque ne inclinaris.             [ ]! bis
1172           cui Veneris membris   vis omnibus exoriatur:                [ ]
1202         vinxit, ut in vinclis   communibus excrucientur?              [ ]
1210              femina vim vicit   subita vi corripuitque,               [1]
Analyse 3
4. bog.
1152       aut quae corporis  sunt   eius, quam praepetis ac vis.          [ ]!
1160          nigra melichrus est,   immunda et fetida acosmos,            [ ]!
1171            sed tamen esto iam   quantovis oris honore,                [u]!
4. bog.
1061      nam si  abest quod ames,   praesto simulacra tamen sunt          [ ]
1142            inveniuntur; in adverso vero atque inopi sunt,             [2]! bis
1162             parvula, pumilio,   chariton mia, tota merum sal,         [ ]
1164         balba loqui non quit,   traulizi, muta pudens est;            [ ]
1165               at flagrans odiosa loquacula Lampadium fit.               [ ]! bis
4. bog.
1255           uxores   parere, inventast   illis quoque compar            [ ]
Analyse 4
4. bog.
1068              ulcus enim vivescit et inveterascit alendo               [ ]!
1087          restingui quoque posse ab eodem corpore flammam.              [ ]!
1145               qua docui ratione, cavereque ne inclinaris.             [ ]!
1165               at flagrans odiosa loquacula Lampadium fit.               [ ]!
1177            at lacrimans exclusus amator limina saepe                  [ ]!
1217         et neque utrum superavit eorum nec superatumst.               [ ]!
4. bog.
1135           aut cum conscius ipse animus se forte remordet              [ ]!
1136            desidiose agere aetatem lustrisque perire,                 [ ]!
1142            inveniuntur; in adverso vero atque inopi sunt,             [2]!
1191          praetermittere et humanis concedere rebus.                   [u]!
1199          si non, ipsa quod illarum subat ardet abundans               [ ]!
1278              Nec divinitus interdum Venerisque sagittis               [1]!
4. bog.
1111          nec penetrare et abire in corpus corpore toto;               [ ]!
1132         pocula crebra, unguenta coronae serta parantur,               [ ]!



%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: