File n. 425 – 18:18 minuti – Lucretius

Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

PgDn n. 425 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 5,772-1010 [Rerum natura]
Læst som af Vergil: ritmo (imperfetto) virgiliano
⬇ Cerca Ctrl + F (find). Modifica file Audio? è possibile (slow/fast! or minimize/download …⬆️)
 = archivio n. 31 - NA4-LUCR                                Prossimo file n. 426
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              0:00
 772       Quod superest,   quoniam magni   per caerula mundi               [ ]
 773           qua fieri   quicquid posset   ratione resolvi,               [ ]
 774             solis uti   varios cursus   lunaeque meatus                [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              0:+
 775               noscere possemus   quae vis et causa cieret,             [ ]
 776             quove modo possent   offecto lumine obire                  [ ]
 777             et neque opinantis   tenebris obducere terras,             [ ]
 778             cum quasi conivent   et aperto lumine rursum               [2]
 779                omnia convisunt   clara loca candida luce,              [1]
 780            nunc redeo ad mundi   novitatem et mollia terrae            [ ]
 781                arva, novo fetu   quid primum in luminis oras           [2]
 782            tollere et incertis   crerint committere ventis.            [ ]
 783          Principio   genus herbarum   viridemque nitorem               [ ]
 784           terra dedit   circum collis   camposque per omnis,           [ ]
 785              florida fulserunt   viridanti prata colore,               [ ]
 786           arboribusque datumst   variis exinde per auras               [ ]
 787          crescendi   magnum immissis   certamen habenis.               [ ]
 788            ut pluma atque pili   primum saetaeque creantur             [1]
 789            quadrupedum membris   et corpore pennipotentum,             [ ]
 790          sic nova tum   tellus herbas   virgultaque primum             [ ]
 791            sustulit, inde loci   mortalia saecla creavit               [ ]
 792           multa modis   multis varia   ratione coorta.                 [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              0:++
 793             nam neque de caelo   cecidisse animalia possunt            [ ]
 794              nec terrestria de   salsis exisse lacunis.                [ ]!
 795            linquitur ut merito   maternum nomen adepta                 [ ]?
 796           terra sit, e   terra quoniam   sunt cuncta creata.           [ ]
 797       multaque nunc   etiam exsistunt   animalia terris                [ ]!
 798             imbribus et calido   solis concreta vapore;                [ ]?
 799            quo minus est mirum   si tum sunt plura coorta              [ ]
 800                et maiora, nova   tellure atque aethere adulta.         [1]
 801            principio   genus alituum   variaeque volucres              [ ]
 802               ova relinquebant   exclusae tempore verno,               [ ]
 803           folliculos   ut nunc teretes   aestate cicadae               [ ]
 804            linquunt sponte sua   victum vitamque petentes.             [ ]
 805           tum tibi terra dedit   primum mortalia saecla.               [ ]
 806         multus enim   calor atque umor   superabat in arvis.           [ ]
 807           hoc ubi quaeque loci   regio opportuna dabatur,              [ ]
 808             crescebant   uteri terram   radicibus apti;                [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              4:00
 809            quos ubi tempore maturo patefecerat aetas                   [u]!
 810               infantum fugiens   umorem aurasque petessens,            [ ]
 811                convertebat ibi   natura foramina terrae                [2]?
 812                 et sucum venis   cogebat fundere apertis               [ ]
 813             consimilem lactis,   sicut nunc femina quaeque             [ ]
 814             cum peperit, dulci   repletur lacte, quod omnis            [ ]
 815              impetus in mammas   convertitur ille alimenti.            [ ]
 816            terra cibum pueris,   vestem vapor, herba cubile            [ ]
 817           praebebat   multa et molli   lanugine abundans.              [ ]
 818               at novitas mundi   nec frigora dura ciebat               [ ]
 819              nec nimios aestus   nec magnis viribus auras.             [ ]
 820           omnia enim   pariter crescunt   et robora sumunt.            [ ]
 821        Quare etiam atque etiam   maternum nomen adepta                 [ ]
 822            terra tenet merito,   quoniam genus ipsa creavit            [ ]
 823           humanum atque animal   prope certo tempore fudit             [ ]
 824            omne quod in magnis   bacchatur montibus  passim,           [ ]
 825                aëriasque simul   volucris variantibus  formis.         [ ]
 826         sed quia finem aliquam   pariendi debet habere,                [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              4:+
 827            destitit, ut mulier   spatio defessa vetusto.               [ ]
 828               mutat enim mundi   naturam totius aetas                  [ ]?
 829               ex alioque alius   status excipere omnia debet,          [ ]
 830             nec manet ulla sui   similis res: omnia migrant,           [ ]
 831                 omnia commutat   natura et vertere cogit.              [ ]
 832            namque aliud putrescit et aevo debile languet,              [ ]!
 833          porro aliud   succrescit et e   contemptibus exit.            [ ]
 834               sic igitur mundi   naturam totius aetas                  [ ]?
 835             mutat et ex   alio terram   status excipit alter,          [ ]
 836         quod tulit ut nequeat,   possit quod non tulit ante.           [ ]
 837            Multaque tum tellus   etiam portenta creare                 [ ]
 838                conatast   mira facie   membrisque coorta,              [ ]
 839         androgynum, interutras  -que nec utrum, utrimque remotum,      [ ]
 840             orba pedum partim,   manuum viduata vicissim,              [ ]
 841           muta sine ore etiam,   sine vultu caeca reperta,             [ ]
 842            vinctaque membrorum   per totum corpus adhaesu,             [ ]
 843        nec facere ut   possent quicquam   nec cedere quoquam           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              4:++
 844               nec vitare malum   nec sumere quod foret usus.           [1]
 845           cetera de genere hoc   monstra ac portenta creabat,          [ ]
 846             nequiquam, quoniam   natura absterruit auctum              [ ]
 847               nec potuere cupitum aetatis tangere florem               [ ]!
 848             nec reperire cibum   nec iungi per Veneris res.            [ ]
 849             multa videmus enim   rebus concurrere debe-                [ ]
 850              -re ut propagando   possint procudere saecla;             [ ]
 851         pabula primum ut sint,   genitalia deinde per artus            [ ]!
 852             semina qua possint   membris manare remissis;              [ ]
 853           feminaque ut maribus   coniungi possit, habere               [ ]
 854               mutua qui mutent   inter se gaudia uterque.              [ ]
 855          Multaque tum interiisse animantum saecla necessest            [ ]!
 856             nec potuisse propagando procudere prolem.                  [u]!
 857           nam quaecumque vides   vesci vitalibus auris,                [ ]?
 858           aut dolus aut virtus   aut denique mobilitas est             [ ]
 859                ex ineunte aevo   genus id tutata reservans.            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              8:00
 860           multaque sunt, nobis   ex utilitate sua quae                 [1]
 861             commendata manent,   tutelae tradita nostrae.              [ ]
 862              principio genus acre leonum saevaque saecla               [ ]!
 863               tutatast virtus,   vulpis dolus et fuga cervos.          [ ]
 864             at levisomna canum   fido cum pectore corda                [ ]
 865         et genus omne quod est   veterino semine partum                [2]
 866             lanigeraeque simul   pecudes et bucera saecla              [ ]
 867             omnia sunt hominum   tutelae tradita, Memmi.               [ ]
 868              nam cupide   fugere feras   pacemque secuta               [2]?
 869              sunt et larga suo   sine pabula parta labore,             [ ]
 870             quae damus utilitatis eorum praemia causa.                 [ ]!
 871            at quis nil   horum tribuit   natura, nec ipsa              [ ]
 872             sponte sua possent   ut vivere nec dare nobis              [ ]
 873             utilitatem aliquam   quare pateremur eorum                 [1]
 874             praesidio   nostro pasci   genus esseque tutum,            [ ]
 875            scilicet haec aliis   praedae lucroque iacebant             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              8:+
 876                indupedita suis   fatalibus omnia vinclis,              [1]
 877             donec ad interitum   genus id natura redegit.              [ ]
 878             Sed neque Centauri   fuerunt, nec tempore in ullo          [ ]
 879            esse queunt duplici   natura et corpore bino                [ ]?
 880                 ex alienigenis   membris compacta, potestas            [ ]
 881         hinc illinc   par, vis ut sat   par esse potissit.             [ ]
 882        id licet hinc   quamvis hebeti   cognoscere corde.              [ ]
 883               principio circum   tribus actis impiger annis            [ ]
 884      floret equus,   puer haudquaquam;   nam saepe etiam nunc          [ ]
 885              ubera mammarum in   somnis lactantia quaeret.             [ ]
 886       post ubi equum   validae vires   aetate senecta                  [ ]
 887            membraque deficiunt   fugienti languida vita,               [ ]
 888              tum demum   puerili aevo   florente iuventas              [ ]?
 889               occipit et molli   vestit lanugine malas.                [ ]
 890          ne forte ex homine et   veterino semine equorum               [2]
 891                confieri credas   Centauros posse neque esse,           [ ]
 892            aut rabidis canibus   succinctas semimarinis                [ ]
 893             corporibus Scyllas   et cetera de genere horum,            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)              8:++
 894                inter se quorum   discordia membra videmus;             [ ]
 895          quae neque florescunt   pariter nec robora sumunt             [ ]
 896         corporibus   neque proiciunt   aetate senecta                  [ ]
 897         nec simili   Venere ardescunt   nec moribus unis               [ ]
 898       conveniunt,   neque sunt eadem   iucunda per artus.              [ ]
 899            quippe videre licet   pinguescere saepe cicuta              [ ]
 900            barbigeras pecudes,   homini quae est acre venenum.         [ ]
 901             flamma quidem vero   cum corpora fulva leonum              [1]
 902               tam soleat torrere atque urere quam genus omne           [ ]!
 903             visceris in terris   quodcumque et sanguinis exstet,       [ ]
 904              qui fieri potuit,   triplici cum corpore ut una,          [ ]
 905            prima leo,   postrema draco,   media ipsa, Chimaera         [ ]
 906              ore foras   acrem flaret   de corpore flammam?            [2]
 907            quare etiam   tellure nova   caeloque recenti               [ ]
 908               talia qui fingit   potuisse animalia gigni,              [ ]
 909               nixus in hoc uno   novitatis nomine inani,               [2]?
 910             multa licet simili   ratione effutiat ore,                 [ ]
 911                aurea tum dicat   per terras flumina vulgo              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)             12:00
 912             fluxisse et gemmis   florere arbusta suesse                [ ]
 913              aut hominem tanto   membrorum esse impete natum,          [ ]
 914         trans maria alta pedum   nisus ut ponere posset                [ ]
 915             et manibus   totum circum   se vertere caelum.             [ ]
 916             nam quod multa fuere in terris semina rerum                [ ]!
 917             tempore quo primum   tellus animalia fudit,                [2]
 918          nil tamen est   signi mixtas   potuisse creari                [ ]
 919               inter se pecudes   compactaque membra animantum,         [ ]
 920            propterea quia quae   de terris nunc quoque abundant        [ ]
 921           herbarum   genera ac fruges   arbustaque laeta               [ ]
 922             non tamen inter se   possunt complexa creari,              [ ]!
 923            sed res quaeque suo   ritu procedit et omnes                [ ]?
 924                foedere naturae   certo discrimina servant.             [2]
 925               At genus humanum   multo fuit illud in arvis             [2]
 926             durius, ut decuit,   tellus quod dura creasset,            [ ]
 927                et maioribus et   solidis magis ossibus intus           [1]!
 928            fundatum,   validis aptum   per viscera nervis,             [ ]
 929            nec facile ex aestu   nec frigore quod caperetur            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)             12:+
 930              nec novitate cibi   nec labi corporis ulla.               [2]?
 931            multaque per caelum   solis volventia lustra                [ ]
 932                vulgivago vitam   tractabant more ferarum.              [2]
 933              nec robustus erat   curvi moderator aratri                [ ]
 934           quisquam, nec scibat   ferro molirier arva                   [ ]
 935           nec nova defodere in   terram virgulta neque altis           [ ]
 936              arboribus veteres   decidere falcibus  ramos.             [1]
 937          quod sol atque imbres   dederant, quod terra crearat          [ ]
 938           sponte sua, satis id   placabat pectora donum.               [ ]
 939              glandiferas inter   curabant corpora quercus              [ ]
 940        plerumque; et quae nunc   hiberno tempore cernis                [ ]
 941                 arbuta puniceo   fieri matura colore,                  [ ]?
 942             plurima tum tellus   etiam maiora ferebat.                 [ ]
 943             multaque praeterea   novitas tum florida mundi             [ ]
 944             pabula dura tulit,   miseris mortalibus ampla.             [ ]
 945                at sedare sitim   fluvii fontesque vocabant,            [1]
 946             ut nunc montibus e   magnis decursus aquai                 [ ]!
 947             clarus  citat late   sitientia saecla ferarum.             [ ]?
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)             12:++
 948              denique nota vagi   silvestria templa tenebant            [ ]
 949          nympharum,   quibus e scibant   umoris  fluenta               [2]
 950               lubrica proluvie   larga lavere umida saxa,              [ ]
 951              umida saxa, super   viridi stillantia musco,              [ ]
 952                et partim plano   scatere atque erumpere campo.         [1]
 953                necdum res igni   scibant tractare neque uti            [ ]
 954            pellibus et spoliis   corpus vestire ferarum,               [ ]
 955         sed nemora atque cavos   montis silvasque colebant             [ ]
 956              et frutices inter   condebant squalida membra             [ ]
 957               verbera ventorum   vitare imbrisque coacti.              [ ]
 958              nec commune bonum   poterant spectare neque ullis         [ ]
 959               moribus inter se   scibant nec legibus uti.              [u]!
 960          quod cuique obtulerat   praedae fortuna, ferebat              [ ]
 961           sponte sua sibi quis  -que valere et vivere doctus.          [ ]
 962             et Venus in silvis   iungebat corpora amantum;             [ ]
 963               conciliabat enim   vel mutua quamque cupido              [ ]
 964              vel violenta viri   vis atque impensa libido              [ ]?
 965           vel pretium, glandes   atque arbuta vel pira lecta.          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)             16:00
 966               et manuum   mira freti   virtute pedumque                [ ]?
 967                 consectabantur   silvestria saecla ferarum             [ ]
 968               missilibus saxis   et magno pondere clavae;              [ ]
 969            multaque vincebant,   vitabant pauca latebris;              [ ]
 970            saetigerisque pares   subus silvestria membra               [ ]
 971             nuda dabant terrae   nocturno tempore capti,               [ ]
 972               circum se foliis   ac frondibus involventes.             [ ]
 973              nec plangore diem   magno solemque per agros              [ ]?
 974              quaerebant pavidi   palantes noctis in umbris,            [ ]?
 975            sed taciti   respectabant   somnoque sepulti,               [ ]
 976             dum rosea face sol   inferret lumina caelo.                [ ]
 977             a parvis quod enim   consuerant cernere semper             [ ]
 978               alterno tenebras   et lucem tempore gigni,               [ ]
 979            non erat ut   fieri posset   mirarier umquam                [ ]
 980               nec diffidere ne   terras aeterna teneret                [ ]!
 981               nox in perpetuum   detracto lumine solis.                [ ]
 982           sed magis illud erat   curae, quod saecla ferarum            [ ]
 983               infestam miseris   faciebant saepe quietem.              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)             16:+
 984                 eiectique domo   fugiebant saxea tecta                 [ ]
 985            spumigeri   suis adventu   validique leonis                 [ ]
 986               atque intempesta   cedebant nocte paventes               [ ]
 987              hospitibus saevis   instrata cubilia fronde.              [ ]
 988           Nec nimio   tum plus quam nunc   mortalia saecla             [ ]
 989              dulcia linquebant   lamentis lumina vitae.                [ ]
 990           unus enim   tum quisque magis   deprensus eorum              [ ]
 991              pabula viva feris   praebebat, dentibus haustus,          [ ]
 992          et nemora ac   montis gemitu   silvasque replebat             [ ]
 993               viva videns vivo   sepeliri viscera busto.               [2]?
 994               at quos effugium   servarat corpore adeso,               [ ]
 995             posterius tremulas   super ulcera taetra tenentes          [ ]
 996              palmas horriferis   accibant vocibus Orcum,               [ ]
 997                 donec eos vita   privarant vermina saeva               [ ]?
 998            expertis   opis, ignaros   quid vulnera vellent.            [ ]
 999             at non multa virum   sub signis milia ducta                [ ]
 1000           una dies   dabat exitio   nec turbida ponti                 [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)             16:++
 1001              aequora lidebant   navis ad saxa virosque.               [2]
 1002           hic temere incassum   frustra mare saepe coortum            [ ]
 1003            saevibat   leviterque minas   ponebat inanis,              [ ]
 1004        nec poterat   quemquam placidi   pellacia ponti                [ ]
 1005          subdola pellicere in   fraudem ridentibus undis.             [ ]
 1006               improba navigii   ratio tum caeca iacebat.              [ ]
 1007              tum penuria deinde cibi languentia leto                  [ ]!
 1008          membra dabat, contra   nunc rerum copia mersat.              [ ]
 1009              illi imprudentes   ipsi sibi saepe venenum               [ ]
 1010        vergebant,   nunc dant aliis   sollertius ipsi.                [ ] 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo file n. 426
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 5,1011-1240 [Rerum natura]
Ritorna a INDEX o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

Rhythmus imperfectus [polisillabi naturâli y normáles], compluribus versibus exceptis
Analyse 2
5. bog.
920            propterea quia quae   de terris nunc quoque abundant        [ ]
938           sponte sua, satis id   placabat pectora donum.               [ ]
976             dum rosea face sol   inferret lumina caelo.                [ ]
5. bog.
865         et genus omne quod est   veterino semine partum                [2]
5. bog.
836         quod tulit ut nequeat,   possit quod non tulit ante.           [ ]
844               nec vitare malum   nec sumere quod foret usus.           [1]
863               tutatast virtus,   vulpis dolus et fuga cervos.          [ ]
872             sponte sua possent   ut vivere nec dare nobis              [ ]
902               tam soleat torrere atque urere quam genus omne           [ ]! bis
965           vel pretium, glandes   atque arbuta vel pira lecta.          [ ]
5. bog.
789            quadrupedum membris   et corpore pennipotentum,             [ ]
815              impetus in mammas   convertitur ille alimenti.           *[ ]
892            aut rabidis canibus   succinctas semimarinis                [ ]
919               inter se pecudes   compactaque membra animantum,        *[ ]
972               circum se foliis   ac frondibus involventes.             [ ]
Analyse 3
5. bog.
794              nec terrestria de   salsis exisse lacunis.                [ ]!
851         pabula primum-ut sint,   genitalia deinde per artus           *[ ]!
922             non tamen inter se   possunt complexa creari,              [ ]!
927                et maioribus et   solidis magis ossibus intus           [1]!
946             ut nunc montibus e   magnis decursus aquai                 [ ]!
959               moribus inter se   scibant nec legibus uti.              [u]!
980                nec diffidere ne   terras aeterna teneret                [ ]!
5. bog.
797       multaque nunc   etiam exsistunt   animalia terris                [ ]!
5. bog.
848             nec reperire cibum   nec iungi per Veneris res.            [ ]
858           aut dolus aut virtus   aut denique mobilitas est             [ ]
860           multaque sunt, nobis   ex utilitate sua quae                 [1]
884       floret equus,   puer haudquaquam;   nam saepe etiam nunc          [ ]
Analyse 4
5. bog.
849             multa videmus enim   rebus concurrere debe-                [ ]
850              -re ut propagando   possint procudere saecla;
Analyse 4
5. bog.
832            namque aliud putrescit et aevo debile languet,              [ ]!
862              principio genus acre leonum saevaque saecla               [ ]!
902               tam soleat torrere atque urere quam genus omne           [ ]!
5. bog.
809            quos ubi tempore maturo patefecerat aetas                   [u]!
856             nec potuisse propagando procudere prolem.                  [u]!
1007              tum penuria deinde cibi languentia leto                  [ ]!
5. bog.
847               nec potuere cupitum aetatis tangere florem                [ ]!
855          Multaque tum interiisse animantum saecla necessest            [ ]!
870             quae damus utilitatis eorum praemia causa.                 [ ]!
916             nam quod multa fuere in terris semina rerum                [ ]!

Data og analyse 2 og 3 og 4 “Romersk fod på daktylisk vers”
(Piede romano sui dattili). Indhold i overbliksbillede


%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: