= Versi recitati (+ soundtrack): INDEX file n. 416-423!
Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !
Lucretius: Om verdens natur [Natura mundi]
= file n. 416 continuato - 19:36 minuti ⬇ Cerca Ctrl + F (find) Prossimo n.31
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.) # NA3-LUCR.
929 consequitur leto nec quisquam expergitus exstat, [ ]
930 frigida quem semel est vitai pausa secuta. [u]
931 Denique si vocem rerum natura repente [2]
932 mittat et hoc alicui nostrum sic increpet ipsa [ ]
933 'quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris [ ]
934 luctibus indulges? quid mortem congemis ac fles? [ ]
935 nam si grata fuit tibi vita anteacta priorque [ ]
936 et non omnia pertusum congesta quasi in vas [ ]!
937 commoda perfluxere atque ingrata interiere, [ ]!
938 cur non ut plenus vitae conviva recedis [ ]
939 aequo animoque capis securam, stulte, quietem? [ ]
940 sin ea quae fructus cumque es periere profusa [ ]
941 vitaque in offensast, cur amplius addere quaeris, [ ]
942 rursum quod pereat male et ingratum occidat omne, [ ]
943 non potius vitae finem facis atque laboris? [ ]
944 nam tibi praeterea quod machiner inveniamque, [ ]
945 quod placeat, nil est: eadem sunt omnia semper. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
946 si tibi non annis corpus iam marcet et artus [ ]
947 confecti languent, eadem tamen omnia restant, [ ]
948 omnia si pergas vivendo vincere saecla, [ ]
949 atque etiam potius, si numquam sis moriturus,' [ ]
950 quid respondemus, nisi iustam intendere litem [ ]
951 naturam et veram verbis exponere causam? [ ]
952 grandior hic vero si iam seniorque queratur [ ]
953 atque obitum lamentetur miser amplius aequo, [ ]
954 non merito inclamet magis et voce increpet acri? [ ]
955 'aufer abhinc lacrimas, balatro, et compesce querelas. [ ]
956 omnia perfunctus vitai praemia marces. [ ]?
957 sed quia semper aves quod abest, praesentia temnis, [ ]
958 imperfecta tibi elapsast ingrataque vita [ ]!
959 et nec opinanti mors ad caput adstitit ante [ ]
960 quam satur ac plenus possis discedere rerum. [ ]
961 nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte [ ]
962 aequo animoque agedum (?)magnis concede: necessest.' [ ]
963 iure, ut opinor, agat, iure increpet inciletque. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
964 cedit enim rerum novitate extrusa vetustas [ ]
965 semper, et ex aliis aliud reparare necessest: [ ]
966 nec quisquam in barathrum nec Tartara deditur atra. [ ]
967 materies opus est ut crescant postera saecla; [ ]
968 quae tamen omnia te vita perfuncta sequentur; [u]!
969 nec minus ergo ante haec quam tu cecidere, cadentque. [ ]
970 sic alid ex alio numquam desistet oriri [ ]
971 vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu. [ ]
972 respice item quam nil ad nos anteacta vetustas [ ]
973 temporis aeterni fuerit, quam nascimur ante. [ ]
974 hoc igitur speculum nobis natura futuri [ ]
975 temporis exponit post mortem denique nostram. [ ]
976 numquid ibi horribile apparet, num triste videtur [ ]!
977 quicquam, non omni somno securius exstat? [ ]
978 Atque ea nimirum quaecumque Acherunte profundo [ ]
979 prodita sunt esse, in vita sunt omnia nobis. [ ]
980 nec miser impendens magnum timet aëre saxum [ ]
981 Tantalus, ut famast, cassa formidine torpens; [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
982 sed magis in vita divum metus urget inanis [1]?
983 mortalis casumque timent quem cuique ferat fors. [ ]
984 nec Tityon volucres ineunt Acherunte iacentem [ ]
985 nec quod sub magno scrutentur pectore quicquam [ ]
986 perpetuam aetatem possunt reperire profecto. [ ]
987 quamlibet immani proiectu corporis exstet, [ ]?
988 qui non sola novem dispessis iugera membris [ ]
989 obtineat, sed qui terrai totius orbem, [ ]?
990 non tamen aeternum poterit perferre dolorem [ ]
991 nec praebere cibum proprio de corpore semper. [ ]
992 sed Tityos nobis hic est, in amore iacentem [1]?
993 quem volucres lacerant atque exest anxius angor [ ]
994 aut alia quavis scindunt cuppedine curae. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
995 Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est [2]
996 qui petere a populo fascis saevasque securis [ ]
997 imbibit et semper victus tristisque recedit. [ ]
998 nam petere imperium quod inanest nec datur umquam, [ ]
999 atque in eo semper durum sufferre laborem, [ ]
1000 hoc est adverso nixantem trudere monte [ ]
1001 saxum quod tamen e summo iam vertice rursum [ ]
1002 volvitur et plani raptim petit aequora campi. [ ]?
1003 deinde animi ingratam naturam pascere semper [ ]
1004 atque explere bonis rebus satiareque numquam, [ ]
1005 quod faciunt nobis annorum tempora, circum [ ]
1006 cum redeunt fetusque ferunt variosque lepores, [ ]
1007 nec tamen explemur vitai fructibus umquam, [ ]?
1008 hoc, ut opinor, id est, aevo florente puellas [ ]?
1009 quod memorant laticem pertusum congerere in vas, [ ]
1010 quod tamen expleri nulla ratione potestur. [ ]?
1011 Cerberus et furiae iam vero et lucis egestas, [ ]
1012 Tartarus horriferos eructans faucibus aestus [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
1013 qui neque sunt usquam nec possunt esse profecto. [ ]
1014 sed metus in vita poenarum pro male factis [ ]
1015 est insignibus insignis, scelerisque luella, [ ]!
1016 carcer et horribilis de saxo iactus deorsum, [ ]
1017 verbera carnifices robur pix lammina taedae; [ ]
1018 quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis [ ]
1019 praemetuens adhibet stimulos torretque flagellis [ ]
1020 nec videt interea qui terminus esse malorum [ ]?
1021 possit nec quae sit poenarum denique finis [ ]
1022 atque eadem metuit magis haec ne in morte gravescant. [ ]
1023 hic Acherusia fit stultorum denique vita. [ ]!
1024 Hoc etiam tibi tute interdum dicere possis [ ]!
1025 'lumina sis oculis etiam bonus Ancus reliquit [ ]
1026 qui melior multis quam tu fuit, improbe, rebus. [ ]
1027 inde alii multi reges rerumque potentes [ ]?
1028 occiderunt, magnis qui gentibus imperitarunt. [ ]
1029 ille quoque ipse, viam qui quondam per mare magnum [ ]
1030 stravit iterque dedit legionibus ire per altum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
1031 ac pedibus salsa docuit super ire lacunas [ ]
1032 et contempsit equis insultans murmura ponti, [ ]
1033 lumine adempto animam moribundo corpore fudit. [ ]
1034 Scipiadas, belli fulmen, Carthaginis horror, [ ]
1035 ossa dedit terrae proinde ac famul infimus esset. [ ]
1036 adde repertores doctrinarum atque leporum, [ ]?
1037 adde Heliconiadum comites; quorum unus Homerus [ ]
1038 sceptra potitus eadem aliis sopitus quietest. [ ]!
1039 denique Democritum postquam matura vetustas [ ]
1040 admonuit memores motus languescere mentis, [ ]
1041 sponte sua leto caput obvius obtulit ipse. [ ]?
1042 ipse Epicurus obit decurso lumine vitae, [ ]
1043 qui genus humanum ingenio superavit et omnis [u]!
1044 restinxit, stellas exortus ut aërius sol. [ ]
1045 tu vero dubitabis et indignabere obire? [u]!
1046 mortua cui vita est prope iam vivo atque videnti, [ ]
1047 qui somno partem maiorem conteris aevi [ ]
1048 et vigilans stertis nec somnia cernere cessas [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
1049 sollicitamque geris cassa formidine mentem [ ]
1050 nec reperire potes tibi quid sit saepe mali, cum [ ]
1051 ebrius urgeris multis miser undique curis [ ]
1052 atque animi incerto fluitans errore vagaris.' [ ]
1053 Si possent homines, proinde ac sentire videntur [ ]
1054 pondus inesse animo quod se gravitate fatiget, [ ]
1055 e quibus id fiat causis quoque noscere et unde [ ]
1056 tanta mali tamquam moles in pectore constet, [ ]
1057 haud ita vitam agerent, ut nunc plerumque videmus [ ]
1058 quid sibi quisque velit nescire et quaerere semper [ ]
1059 commutare locum quasi onus deponere possit. [1]
1060 exit saepe foras magnis ex aedibus ille, [ ]
1061 esse domi quem pertaesumst, subitoque revertit, [ ]
1062 quippe foris nilo melius qui sentiat esse. [ ]
1063 currit agens mannos ad villam praecipitanter, [ ]
1064 auxilium tectis quasi ferre ardentibus instans; [ ]
1065 oscitat extemplo, tetigit cum limina villae, [ ]
1066 aut abit in somnum gravis atque oblivia quaerit, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
1067 aut etiam properans urbem petit atque revisit. [ ]
1068 hoc se quisque modo fugit, at quem scilicet, ut fit, [ ]
1069 effugere haud potis est, ingratis haeret et odit [2]
1070 propterea, morbi quia causam non tenet aeger; [ ]
1071 quam bene si videat, iam rebus quisque relictis [ ]
1072 naturam primum studeat cognoscere rerum, [ ]
1073 temporis aeterni quoniam, non unius horae, [ ]
1074 ambigitur status, in quo sit mortalibus omnis [ ]
1075 aetas, post mortem quae restat cumque, manenda. [ ]
1076 Denique tanto opere in dubiis trepidare periclis [ ]
1077 quae mala nos subigit vitai tanta cupido? [ ]?
1078 certa quidem finis vitae mortalibus adstat [ ]
1079 nec devitari letum pote quin obeamus. [ ]?
1080 praeterea versamur ibidem atque insumus usque [ ]!
1081 nec nova vivendo procuditur ulla voluptas. [1]?
1082 sed dum abest quod avemus, id exsuperare videtur [ ]!
1083 cetera; post aliud, cum contigit illud, avemus [ ]
1084 et sitis aequa tenet vitai semper hiantis. [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
1085 posteraque in dubiost fortunam quam vehat aetas, [ ]
1086 quidve ferat nobis casus quive exitus instet. [ ]
1087 nec prorsum vitam ducendo demimus hilum [ ]
1088 tempore de mortis nec delibare valemus, [ ]?
1089 quo minus esse diu possimus forte perempti. [ ]
1090 proinde licet quot vis vivendo condere saecla; [ ]
1091 mors aeterna tamen nilo minus illa manebit, [1]
1092 nec minus ille diu iam non erit, ex hodierno [ ]
1093 lumine qui finem vitai fecit, et ille, [2]?
1094 mensibus atque annis qui multis occidit ante. [ ]
_____________________________________________________________________________..
= file n. 417 - 20:10 minuti
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.) .
1 Avia Pieridum peragro loca nullius ante [ ]
2 trita solo. iuvat integros accedere fontis [ ]
3 atque haurire, iuvat -que novos decerpere flores [ ]
4 insignemque meo capiti petere inde coronam [ ]
5 unde prius nulli velarint tempora musae; [ ]?
6 primum quod magnis doceo de rebus et artis [ ]
7 religionem animum nodis exsolvere pergo, [ ]
8 deinde quod obscura de re tam lucida pango [ ]?
9 carmina, musaeo contingens cuncta lepore. [ ]
10 id quoque enim non ab nulla ratione videtur. [ ]
11 nam veluti pueris absinthia taetra medentes [ ]
12 cum dare conantur, prius oras pocula circum [ ]
13 contingunt mellis dulci flavoque liquore, [ ]
14 ut puerorum aetas improvida ludificetur [ ]
15 labrorum tenus, interea perpotet amarum [ ]
16 absinthi laticem deceptaque non capiatur, [ ]
17 sed potius tali pacto recreata valescat, [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
18 sic ego nunc, quoniam haec ratio plerumque videtur [ ]
19 tristior esse quibus non est tractata, retroque [ ]
20 vulgus abhorret ab hac, volui tibi suaviloquenti [ ]
21 carmine Pierio rationem exponere nostram [ ]
22 et quasi musaeo dulci contingere melle, [ ]
23 si tibi forte animum tali ratione tenere [ ]
24 versibus in nostris possem, dum percipis omnem [ ]
25 naturam rerum ac persentis utilitatem. [ ]
26 Sed quoniam docui cunctarum exordia rerum [ ]
27 qualia sint et quam variis distantia formis [ ]
28 sponte sua volitent aeterno percita motu, [ ]
29 quoque modo possit res ex his quaeque creari, [ ]
30 atque animi quoniam docui natura quid esset [ ]
31 et quibus e rebus cum corpore compta vigeret [2]
32 quove modo distracta rediret in ordia prima, [ ]!
33 nunc agere incipiam tibi, quod vementer ad has res [ ]
34 attinet, esse ea quae rerum simulacra vocamus; [ ]
35 quae, quasi membranae summo de corpore rerum [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
36 dereptae, volitant ultroque citroque per auras, [ ]
37 atque eadem nobis vigilantibus obvia mentis [ ]
38 terrificant atque in somnis, cum saepe figuras [ ]
39 contuimur miras simulacraque luce carentum, [ ]
40 quae nos horrifice languentis saepe sopore [ ]
41 excierunt, ne forte animas Acherunte reamur [ ]
42 effugere aut umbras inter vivos volitare [ ]
43 neve aliquid nostri post mortem posse relinqui, [ ]
44 cum corpus simul atque animi natura perempta [1]
45 in sua discessum dederint primordia quaeque. [ ]
46 Dico igitur rerum effigias tenuisque figuras [ ]
47 mittier ab rebus summo de corpore rerum, [ ]?
50 quae quasi membranae vel cortex nominitandast, [ ]
51 quod speciem ad formam similem gerit eius imago [ ]
52 cuiuscumque cluet de corpore fusa vagari. [ ]
53 id licet hinc quamvis hebeti cognoscere corde. [ ]
54 principio quoniam mittunt in rebus apertis [ ]
55 corpora res multae, partim diffusa solute, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
56 robora ceu fumum mittunt ignesque vaporem, [ ]
57 et partim contexta magis condensaque, ut olim [ ]
58 cum teretes ponunt tunicas aestate cicadae, [ ]
59 et vituli cum membranas de corpore summo [ ]
60 nascentes mittunt, et item cum lubrica serpens [ ]
61 exuit in spinis vestem; nam saepe videmus [ ]
62 illorum spoliis vepris volitantibus auctas. [ ]
63 quae quoniam fiunt, tenuis quoque debet imago [ ]
64 ab rebus mitti summo de corpore rerum. [ ]
65 nam cur illa cadant magis ab rebusque recedant [ ]
66 quam quae tenuia sunt, hiscendist nulla potestas; [ ]!
67 praesertim cum sint in summis corpora rebus [ ]
68 multa minuta, iaci quae possint ordine eodem [ ]
69 quo fuerint et formai servare figuram, [ ]
70 et multo citius, quanto minus induperiri [ ]
71 pauca queunt et quae sunt prima fronte locata. [ ]?
72 nam certe iacere ac largiri multa videmus, [ ]?
73 non solum ex alto penitusque, ut diximus ante, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
74 verum de summis ipsum quoque saepe colorem. [ ]
75 et vulgo faciunt id lutea russaque vela [ ]
76 et ferrugina, cum magnis intenta theatris [ ]!
77 per malos vulgata trabes -que trementia flutant. [ ]
78 namque ibi consessum caveai subter et omnem [2]
79 scaenai speciem, (?)patrum matrumque deorum [1]
80 inficiunt coguntque suo fluitare colore. [ ]
81 et quanto circum mage sunt inclusa theatri [ ]
82 moenia, tam magis haec intus perfusa lepore [ ]
83 omnia corrident correpta luce diei. [ ]
84 ergo lintea de summo cum corpore fucum [ ]!
85 mittunt, effigias quoque debent mittere tenuis [ ]
86 res quaeque, ex summo quoniam iaculantur utraque. [ ]
87 sunt igitur iam formarum vestigia certa [ ]
88 quae vulgo volitant subtili praedita filo [ ]?
89 nec singillatim possunt secreta videri. [ ]
90 praeterea omnis odor fumus vapor atque aliae res [ ]
91 consimiles ideo diffusae e rebus abundant, [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
92 ex alto quia dum veniunt intrinsecus ortae, [ ]
93 scinduntur per iter flexum, nec recta viarum [ ]
94 ostia sunt qua contendant exire coortae. [ ]!
95 at contra tenuis summi membrana coloris [ ]
96 cum iacitur, nil est quod eam discerpere possit, [ ]
97 in promptu quoniam est in prima fronte locata. [1]
98 postremo speculis in aqua splendorque in omni [1]?
99 quaecumque apparent nobis simulacra, necessest, [ ]
100 quandoquidem simili specie sunt praedita rerum, [ ]
101 ex ea imaginibus missis consistere rerum. [ ]
104 sunt igitur tenues formae rerum similesque [ ]
105 effigiae, singillatim quas cernere nemo [ ]
106 cum possit, tamen assiduo crebroque repulsu [ ]?
107 reiectae reddunt speculorum ex aequore visum, [ ]
108 nec ratione alia servari posse videntur, [ ]?
109 tanto opere ut similes reddantur cuique figurae. [ ]
110 Nunc age quam tenui natura constet imago [ ]?
111 percipe. et in primis, quoniam primordia tantum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
112 sunt infra nostros sensus tantoque minora [ ]
113 quam quae primum oculi coeptant non posse tueri, [ ]
114 nunc tamen id quoque uti confirmem, exordia rerum [ ]
115 cunctarum quam sint subtilia percipe paucis. [ ]
116 primum animalia sunt iam partim tantula, quorum [ ]!
117 tertia pars nulla possit ratione videri. [ ]
118 horum intestinum quodvis quale esse putandumst? [ ]
119 quid cordis globus aut oculi? quid membra? quid artus? [ ]
120 quantula sunt? quid praeterea primordia quaeque [ ]!
121 unde anima atque animi constet natura necessumst? [ ]
122 nonne vides quam sint subtilia quamque minuta? [ ]
123 praeterea quaecumque suo de corpore odorem [ ]
124 exspirant acrem, panaces absinthia taetra [ ]
125 habrotonique graves et tristia centaurea, [ ]
126 quorum unum quidvis leviter si forte duobus [ ]
127 quin potius noscas rerum simulacra vagari [ ]
128 multa modis multis nulla vi cassaque sensu? [ ]?
129 Sed ne forte putes ea demum sola vagari, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
130 quaecumque ab rebus rerum simulacra recedunt, [ ]
131 sunt etiam quae sponte sua gignuntur et ipsa [ ]
132 constituuntur in hoc caelo qui dicitur aër, [ ]?
133 quae multis formata modis sublime feruntur [ ]
134 nec speciem mutare suam liquentia cessant [ ]
135 et cuiusque modi formarum vertere in oras; [ ]
136 ut nubis facile interdum concrescere in alto [ ]
137 cernimus et mundi speciem violare serenam [ ]
138 aëra mulcentis motu. nam saepe Gigantum [ ]
139 ora volare videntur et umbram ducere late, [ ]!
140 interdum magni montes avulsaque saxa [ ]
141 montibus anteire et solem succedere praeter, [ ]
142 inde alios trahere at -que inducere belua nimbos. [ ]
143 Nunc ea quam facili et celeri ratione genantur [ ]
144 perpetuoque fluant ab rebus lapsaque cedant [ ]
145 semper enim summum quicquid de rebus abundat [ ]
146 quod iaculentur. et hoc alias cum pervenit in res, [ ]
147 transit, ut in primis vitrum. sed ubi aspera saxa [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
148 aut in materiam ligni pervenit, ibi iam [ ]
149 scinditur ut nullum simulacrum reddere possit. [ ]
150 at cum splendida quae constant opposta fuerunt [ ]!
151 densaque, ut in primis speculum est, nil accidit horum. [ ]
152 nam neque, uti vitrum, possunt transire, neque autem [ ]
153 scindi; quam meminit levor praestare salutem. [ ]
154 quapropter fit ut hinc nobis simulacra redundent. [ ]
155 et quamvis subito quovis in tempore quamque [1]
156 rem contra speculum ponas, apparet imago; [ ]
157 perpetuo fluere ut noscas e corpore summo [ ]?
158 texturas rerum tenuis tenuisque figuras. [ ]
159 ergo multa brevi spatio simulacra genuntur, [ ]
160 ut merito celer his rebus dicatur origo. [ ]
161 et quasi multa brevi spatio summittere debet [ ]
162 lumina sol ut perpetuo sint omnia plena, [ ]!
163 sic ab rebus item simili ratione necessest [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
164 temporis in puncto rerum simulacra ferantur [1]
165 multa modis multis in cunctas undique partis; [ ]
166 quandoquidem speculum quocumque obvertimus oris, [ ]
167 res ibi respondent simili forma atque colore. [ ]
168 praeterea modo cum fuerit liquidissima caeli [ ]
169 tempestas, perquam subito fit turbida foede, [ ]
170 undique uti tenebras omnis Acherunta rearis [ ]
171 liquisse et magnas caeli complesse cavernas, [ ]
172 usque adeo taetra nimborum nocte coorta [ ]
173 impendent atrae formidinis ora superne; [ ]
174 quorum quantula pars sit imago dicere nemost [2]!
175 qui possit neque eam rationem reddere dictis. [ ]
176 Nunc age, quam celeri motu simulacra ferantur [1]
177 et quae mobilitas ollis tranantibus auras [ ]
178 reddita sit, longo spatio ut brevis hora teratur, [ ]
179 in quem quaeque locum diverso numine tendunt, [ ]
180 suavidicis potius quam multis versibus edam; [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
181 parvus ut est cycni melior canor, ille gruum quam [ ]
182 clamor in aetheriis dispersus nubibus austri. [ ]
183 principio persaepe levis res atque minutis [ ]
184 corporibus factas celeris licet esse videre. [ ]
185 in quo iam genere est solis lux et vapor eius [ ]
186 propterea quia sunt e primis facta minutis [ ]
187 quae quasi cuduntur perque aëris intervallum [ ]
188 non dubitant transire sequenti concita plaga. [ ]!
189 suppeditatur enim confestim lumine lumen [ ]
190 et quasi protelo stimulatur fulgere fulgur. [2]?
191 quapropter simulacra pari ratione necessest [ ]
192 immemorabile per spatium transcurrere posse [ ]!
193 temporis in puncto, primum quod parvula causa [1]
194 est procul a tergo quae provehat atque propellat, [ ]
195 quod superest, ubi tam volucri levitate ferantur; [ ]
196 deinde quod usque adeo textura praedita rara [ ]?
197 mittuntur, facile ut quasvis penetrare queant res [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
198 et quasi permanare per aëris intervallum. [u]!
199 praeterea si quae penitus corpuscula rerum [ ]
200 ex altoque foras mittuntur, solis uti lux [ ]
201 ac vapor, haec puncto cernuntur lapsa diei [ ]
202 per totum caeli spatium diffundere sese, [ ]
203 perque volare mare ac terras caelumque rigare, [ ]
204 quid quae sunt igitur iam prima fronte parata, [ ]?
205 cum iaciuntur et emissum res nulla moratur? [ ]!
206 nonne vides citius debere et longius ire [ ]
207 multiplexque loci spatium transcurrere eodem [ ]
208 tempore quo solis pervulgant lumina caelum? [2]
209 hoc etiam in primis specimen verum esse videtur [ ]
210 quam celeri motu rerum simulacra ferantur, [2]?
211 quod simul ac primum sub diu splendor aquai [ ]?
212 ponitur, extemplo caelo stellante serena [ ]
213 sidera respindent in aqua radiantia mundi. [ ]
214 iamne vides igitur quam puncto tempore imago [ ]
215 aetheris ex oris in terrarum accidat oras? [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
216 quare etiam atque etiam mitti fateare necessest [ ]
217 corpora quae feriant oculos visumque lacessant. [ ]
218 perpetuoque fluunt certis ab rebus odores; [ ]
219 frigus ut a fluviis, calor ab sole, aestus ab undis [ ]
220 aequoris exesor moerorum litora circum. [ ]
221 nec variae cessant voces volitare per auras. [ ]
222 denique in os salsi venit umor saepe saporis, [ ]
223 cum mare versamur propter, dilutaque contra [ ]
224 cum tuimur misceri absinthia, tangit amaror. [ ]!
225 usque adeo omnibus ab rebus res quaeque fluenter [ ]!
226 fertur et in cunctas dimittitur undique partis [ ]
227 nec mora nec requies interdatur ulla fluendi, [ ]
228 perpetuo quoniam sentimus, et omnia semper [ ]
229 cernere odorari licet et sentire sonare. [2]?
230 Praeterea quoniam manibus tractata figura [ ]
231 in tenebris quaedam cognoscitur esse eadem quae [ ]
232 cernitur in luce et claro candore, necessest [ ]
233 consimili causa tactum visumque moveri. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
234 nunc igitur si quadratum temptamus et id nos [ ]
235 commovet in tenebris, in luci quae poterit res [ ]?
236 accidere ad speciem quadrata, nisi eius imago? [ ]
237 esse in imaginibus quapropter causa videtur [ ]
238 cernundi neque posse sine his res ulla videri. [ ]
239 Nunc ea quae dico rerum simulacra feruntur [ ]?
240 undique et in cunctas iaciuntur didita partis. [ ]
241 verum nos oculis quia solis cernere quimus, [ ]
242 propterea fit uti, speciem quo vertimus, omnes [ ]
243 res ibi eam contra feriant forma atque colore. [ ]
244 et quantum quaeque ab nobis res absit, imago [ ]
245 efficit ut videamus et internoscere curat. [ ]!
246 nam cum mittitur, extemplo protrudit agitque [u]!
247 aëra qui inter se cumque est oculosque locatus, [ ]!
248 isque ita per nostras acies perlabitur omnis [ ]
249 et quasi perterget pupillas atque ita transit. [ ]
250 propterea fit uti videamus quam procul absit [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
251 res quaeque. et quanto plus aëris ante agitatur [u]
252 et nostros oculos perterget longior aura, [ ]
253 tam procul esse magis res quaeque remota videtur. [ ]
254 scilicet haec summe celeri ratione geruntur, [ ]
255 quale sit ut videamus et una quam procul absit. [2]!
256 illud in his rebus minime mirabile habendumst, [1]
257 cur, ea quae feriant oculos simulacra videri [ ]
258 singula cum nequeant, res ipsae perspiciantur. [ ]
259 ventus enim quoque paulatim cum verberat et cum [ ]
260 acre fluit frigus, non privam quamque solemus [ ]
261 particulam venti sentire et frigoris eius, [ ]
262 sed magis unorsum, fierique perinde videmus [ ]
263 corpore tum plagas in nostro tamquam aliquae res [ ]
264 verberet atque sui det sensum corporis extra. [ ]
265 praeterea lapidem digito cum tundimus, ipsum [ ]
266 tangimus extremum saxi summumque colorem, [ ]
267 nec sentimus eum tactu, verum magis ipsam [ ]?
268 duritiem penitus saxi sentimus in alto. [ ]
= file n. 418 - 18:08 minuti
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
269 Nunc age, cur ultra speculum videatur imago [ ]
270 percipe; nam certe penitus semota videtur. [ ]
271 quod genus illa foris quae vere transpiciuntur, [ ]?
272 ianua cum per se transpectum praebet apertum, [ ]
273 multa facitque foris ex aedibus ut videantur. [ ]
274 is quoque enim duplici geminoque fit aëre visus. [ ]
275 primus enim citra postis tum cernitur aër, [ ]
276 inde fores ipsae dextra laevaque sequuntur, [ ]
277 post extraria lux oculos perterget et aër [ ]!
278 alter et illa foris quae vere transpiciuntur. [ ]?
279 sic ubi se primum speculi proiecit imago, [2]
280 dum venit ad nostras acies, protrudit agitque [ ]
281 aëra qui inter se cumquest oculosque locatus, [ ]!
282 et facit ut prius hunc omnem sentire queamus [ ]
283 quam speculum. sed ubi speculum quoque sensimus ipsum, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
284 continuo a nobis in idem quae fertur imago [2]
285 pervenit et nostros oculos reiecta revisit [ ]
286 atque alium prae se propellens aëra volvit [ ]?
287 et facit ut prius hunc quam se videamus, eoque [ ]
288 distare ab speculo tantum semota videtur. [ ]
289 quare etiam atque etiam minime mirarier est par, [1]
290 illis quae reddunt speculorum ex aequore visum, [ ]
291 aëribus binis quoniam res confit utraque. [ ]
292 nunc ea quae nobis membrorum dextera pars est, [ ]
293 in speculis fit ut in laeva videatur eo quod [ ]
294 planitiem ad speculi veniens cum offendit imago, [ ]
295 non convertitur incolumis, sed recta retrorsum [ ]!
296 sic eliditur, ut siquis, prius arida quam sit [1]!
297 cretea persona, allidat pilaeve trabive, [ ]!
298 atque ea continuo rectam si fronte figuram [ ]
299 servet et elisam retro sese exprimat ipsa. [2]?
300 fiet ita, ante oculus fuerit qui dexter, ut idem [ ]
301 nunc sit laevus, et e laevo sit mutua dexter. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
302 fit quoque de speculo in speculum ut tradatur imago, [ ]
303 quinque etiam sexve ut fieri simulacra suerint. [ ]
304 nam quaecumque retro parte interiore latebunt, [ ]
305 inde tamen, quamvis torte penitusque remota, [ ]
306 omnia per flexos aditus educta licebit [1]?
307 pluribus haec speculis videantur in aedibus esse. [ ]
308 usque adeo e speculo in speculum translucet imago, [ ]
309 et cum laeva data est, fit rursum ut dextera fiat, [ ]
310 inde retro rursum redit et convertit eodem. [ ]
311 quin etiam quaecum -que latuscula sunt speculorum [ ]
312 assimili lateris flexura praedita nostri, [ ]?
313 dextera ea propter nobis simulacra remittunt, [ ]
314 aut quia de speculo in speculum transfertur imago, [ ]
315 inde ad nos elisa bis advolat, aut etiam quod [u]!
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
316 circum agitur, cum venit, imago propterea quod [3]!
317 flexa figura docet speculi convertier ad nos. [ ]
318 indugredi porro pariter simulacra pedemque [ ]
319 ponere nobiscum credas gestumque imitari [ ]
320 propterea quia, de speculi qua parte recedas, [1]
321 continuo nequeunt illinc simulacra reverti; [ ]
322 omnia quandoquidem cogit natura referri [ ]
323 ac resilire ab rebus ad aequos reddita flexus. [ ]!
324 Splendida porro oculi fugitant vitantque tueri. [ ]
325 sol etiam caecat, contra si tendere pergas, [ ]?
326 propterea quia vis magnast ipsius et alte [ ]
327 aëra per purum graviter simulacra feruntur [ ]
328 et feriunt oculos turbantia composituras. [ ]
329 praeterea splendor quicumque est acer adurit [ ]
330 saepe oculos ideo quod semina possidet ignis [ ]
331 multa, dolorem oculis quae gignunt insinuando. [ ]
332 lurida praeterea fiunt quaecumque tuentur [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
333 arquati, quia luroris de corpore eorum [ ]?
334 semina multa fluunt simulacris obvia rerum, [2]
335 multaque sunt oculis in eorum denique mixta, [ ]
336 quae contage sua palloribus omnia pingunt. [ ]
337 E tenebris autem quae sunt in luce tuemur [ ]
338 propterea quia, cum propior caliginis aër [ ]
339 ater init oculos prior et possedit apertos, [ ]
340 insequitur candens confestim lucidus aër [ ]
341 qui quasi purgat eos ac nigras discutit umbras [ ]
342 aëris illius. nam multis partibus hic est [ ]
343 mobilior multis -que minutior et mage pollens. [ ]
344 qui simul atque vias oculorum luce replevit [ ]
345 atque patefecit quas ante obsederat aër [2]
346 ater, continuo rerum simulacra sequuntur [ ]?
347 quae sita sunt in luce, lacessuntque ut videamus. [ ]!
348 quod contra facere in tenebris e luce nequimus [1]
349 propterea quia posterior caliginis aër [ ]
350 crassior insequitur qui cuncta foramina complet [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
351 obsiditque vias oculorum, ne simulacra [ ]
352 possint ullarum rerum coniecta movere. [ ]
353 Quadratasque procul turris cum cernimus urbis, [ ]
354 propterea fit uti videantur saepe rotundae, [ ]
355 angulus obtusus quia longe cernitur omnis [ ]
356 sive etiam potius non cernitur ac perit eius [ ]
357 plaga nec ad nostras acies perlabitur ictus, [ ]
358 aëra per multum quia dum simulacra feruntur, [ ]
359 cogit hebescere eum crebris offensibus aër. [ ]
360 hoc ubi suffugit sensum simul angulus omnis, [ ]
361 fit quasi ut ad tornum saxorum structa terantur, [ ]
362 non tamen ut coram quae sunt vereque rotunda, [ ]
363 sed quasi adumbratim paulum simulata videntur. [ ]
364 Vmbra videtur item nobis in sole moveri [ ]
365 et vestigia nostra sequi gestumque imitari; [ ]!
366 aëra si credis privatum lumine posse [2]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
367 indugredi, motus hominum gestumque sequentem. [2]
368 nam nil esse potest aliud nisi lumine cassus [ ]
369 aër id quod nos umbram perhibere suemus. [ ]
370 nimirum quia terra locis ex ordine certis [ ]
371 lumine privatur solis quacumque meantes [2]
372 officimus, repletur item quod liquimus eius, [ ]
373 propterea fit uti videatur, quae fuit umbra [ ]
374 corporis, e regione eadem nos usque secuta. [ ]!
375 semper enim nova se radiorum lumina fundunt [ ]
376 primaque dispereunt, quasi in ignem lana trahatur. [ ]
377 propterea facile et spoliatur lumine terra [ ]
378 et repletur item nigrasque sibi abluit umbras. [ ]
379 Nec tamen hic oculos falli concedimus hilum. [ ]
380 nam quocumque loco sit lux atque umbra tueri [ ]
381 illorum est; eadem vero sint lumina necne, [ ]
382 umbraque quae fuit hic eadem nunc transeat illuc, [ ]
383 an potius fiat paulo quod diximus ante, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
384 hoc animi demum ratio discernere debet, [2]
385 nec possunt oculi naturam noscere rerum. [ ]?
386 proinde animi vitium hoc oculis adfingere noli. [ ]
387 qua vehimur navi, fertur, cum stare videtur; [ ]
388 quae manet in statione, ea praeter creditur ire. [ ]!
389 et fugere ad puppim colles campique videntur [ ]
390 quos agimus praeter navem velisque volamus. [ ]
391 sidera cessare aetheriis adfixa cavernis [ ]!
392 cuncta videntur, et assiduo sunt omnia motu, [ ]!
393 quandoquidem longos obitus exorta revisunt, [ ]
394 cum permensa suo sunt caelum corpore claro. [ ]
395 solque pari ratione manere et luna videntur [ ]!
396 in statione, ea quae ferri res indicat ipsa. [ ]
397 exstantesque procul medio de gurgite montes [ ]
398 classibus inter quos liber patet exitus ingens, [ ]!
399 insula coniunctis tamen ex his una videtur. [ ]
400 atria versari et circumcursare columnae [ ]
401 usque adeo fit uti pueris videantur, ubi ipsi [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
402 desierunt verti, vix ut iam credere possint [ ]
403 non supra sese ruere omnia tecta minari. [ ]?
404 iamque rubrum tremulis iubar ignibus erigere alte [ ]
405 cum coeptat natura supra -que extollere montis, [2]
406 quos tibi tum supra sol montis esse videtur [ ]
407 comminus ipse suo contingens fervidus igni, [ ]
408 vix absunt nobis missus bis mille sagittae, [ ]
409 vix etiam cursus quingentos saepe veruti. [ ]
410 inter eos solemque iacent immania ponti [ ]
411 aequora substrata aetheriis ingentibus oris, [ ]!
412 interiectaque sunt terrarum milia multa [ ]
413 quae variae retinent gentes et saecla ferarum [ ]
414 at collectus aquae digitum non altior unum, [ ]
415 qui lapides inter sistit per strata viarum, [ ]
416 despectum praebet sub terras impete tanto, [ ]
417 a terris quantum caeli patet altus hiatus; [ ]
418 nubila despicere et caelum ut videare videre et [ ]
419 corpora mirando sub terras abdita caelo. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
420 denique ubi in medio nobis equus acer obhaesit [1]
421 flumine et in rapidas amnis despeximus undas, [ ]
422 stantis equi corpus transversum ferre videtur [ ]
423 vis et in adversum flumen contrudere raptim, [ ]
424 et quocumque oculos traiecimus omnia ferri [1]
425 et fluere assimili nobis ratione videntur. [ ]?
426 porticus aequali quamvis est denique ductu [ ]
427 stansque in perpetuum paribus suffulta columnis, [ ]
428 longa tamen parte ab summa cum tota videtur, [ ]
429 paulatim trahit angusti fastigia coni, [ ]
430 tecta solo iungens atque omnia dextera laevis [ ]
431 donec in obscurum coni conduxit acumen. [ ]
432 in pelago nautis ex undis ortus in undis [ ]
433 sol fit uti videatur obire et condere lumen; [ ]!
434 quippe ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur; [ ]
435 ne leviter credas labefactari undique sensus. [ ]
436 at maris ignaris in portu clauda videntur [ ]
437 navigia aplustris fractis obnitier undae. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
438 nam quaecumque supra rorem salis edita pars est [1]
439 remorum, recta est, et recta superne guberna. [ ]
440 quae demensa liquorem obeunt, refracta videntur [ ]!
441 omnia converti sursumque supina reverti [ ]
442 et reflexa prope in summo fluitare liquore. [ ]
443 raraque per caelum cum venti nubila portant [ ]
444 tempore nocturno, tum splendida signa videntur [ ]
445 labier adversum nimbos atque ire superne [ ]
446 longe aliam in partem ac vera ratione feruntur. [ ]
447 at si forte oculo manus uni subdita subter [2]?
448 pressit eum, quodam sensu fit uti videantur [ ]
449 omnia quae tuimur fieri tum bina tuendo, [ ]
450 bina lucernarum florentia lumina flammis [ ]
451 binaque per totas aedes geminare supellex [ ]?
452 et duplices hominum facies et corpora bina. [ ]
453 denique cum suavi devinxit membra sopore [ ]?
454 somnus et in summa corpus iacet omne quiete, [ ]
455 tum vigilare tamen nobis et membra movere [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
456 nostra videmur, et in noctis caligine caeca [ ]
457 cernere censemus solem lumenque diurnum, [ ]
458 conclusoque loco caelum mare flumina montis [1]?
459 mutare et campos pedibus transire videmur, [ ]
460 et sonitus audire, severa silentia noctis [ ]!
461 undique cum constent, et reddere dicta tacentes. [ ]
462 cetera de genere hoc mirande multa videmus, [ ]
463 quae violare fidem quasi sensibus omnia quaerunt, [ ]
464 nequiquam, quoniam pars horum maxima fallit [ ]
465 propter opinatus animi quos addimus ipsi, [2]?
466 pro visis ut sint quae non sunt sensibus visa. [ ]
467 nam nil aegrius est quam res secernere apertas [ ]!
468 ab dubiis, animus quas ab se protinus addit. [ ]
469 Denique nil sciri siquis putat, id quoque nescit [1]?
470 an sciri possit, quoniam nil scire fatetur. [ ]?
471 hunc igitur contra mittam contendere causam, [ ]
472 qui capite ipse sua in statuit vestigia sese. [ ]
473 et tamen hoc quoque uti concedam scire, at id ipsum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
474 quaeram, cum in rebus veri nil viderit ante, [ ]
475 unde sciat quid sit scire et nescire vicissim, [ ]
476 notitiam veri quae res falsique crearit [ ]
477 et dubium certo quae res differre probarit. [ ]
478 invenies primis ab sensibus esse creatam [1]
479 notitiem veri neque sensus posse refelli. [1]
480 nam maiore fide debet reperirier illud, [1]?
481 sponte sua veris quod possit vincere falsa. [ ]
482 quid maiore fide porro quam sensus haberi [1]
483 debet? an ab sensu falso ratio orta valebit [ ]
484 dicere eos contra, quae tota ab sensibus orta est? [ ]
485 qui nisi sunt veri, ratio quoque falsa fit omnis. [ ]?
486 an poterunt oculos aures reprehendere, an auris [ ]
487 tactus? an hunc porro tactum sapor arguet oris, [ ]
488 an confutabunt nares oculive revincent? [1]
489 non, ut opinor, ita est. nam sorsum cuique potestas [ ]
490 divisast, sua vis cuiquest, ideoque necesse est [ ]
491 et quod molle sit et gelidum fervensve seorsum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
492 et sorsum varios rerum sentire colores [ ]
493 et quaecum -que coloribus sint coniuncta videre. [ ]!
494 sorsus item sapor oris habet vim, sorsus odores [ ]
495 nascuntur, sorsum sonitus. ideoque necesse est [ ]
496 non possint alios alii convincere sensus. [ ]
497 nec porro poterunt ipsi reprehendere sese, [ ]
498 aequa fides quoniam debebit semper haberi. [ ]
499 proinde quod in quoquest his visum tempore, verumst. [ ]
500 et si non poterit ratio dissolvere causam, [ ]
501 cur ea quae fuerint iuxtim quadrata, procul sint [ ]
502 visa rotunda, tamen praestat rationis egentem [ ]
503 reddere mendose causas utriusque figurae, [ ]?
504 quam manibus manifesta suis emittere quoquam [ ]?
505 et violare fidem primam et convellere tota [ ]
506 fundamenta quibus nixatur vita salusque. [ ]
507 non modo enim ratio ruat omnis, vita quoque ipsa [ ]
508 concidat extemplo, nisi credere sensibus ausis [ ]
509 praecipitesque locos vitare et cetera quae sint [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
510 in genere hoc fugienda, sequi contraria quae sint. [ ]
511 illa tibi est igitur verborum copia cassa [ ]
512 omnis quae contra sensus instructa paratast. [ ]
513 denique ut in fabrica, si pravast regula prima, [ ]?
514 normaque si fallax rectis regionibus exit, [ ]
515 et libella aliqua si ex parti claudicat hilum, [ ]
516 omnia mendose fieri atque obstipa necesse est [ ]?
517 prava cubantia prona supina atque absona tecta, [ ]!
518 iam ruere ut quaedam videantur velle, ruantque [ ]
519 prodita iudiciis fallacibus omnia primis, [ ]
520 sic igitur ratio tibi rerum prava necessest [ ]
521 falsaque sit, falsis quaecumque ab sensibus ortast. [ ]
522 Nunc alii sensus quo pacto quisque suam rem [ ]
523 sentiat, haudquaquam ratio scruposa relicta est. [ ]
= file n. 419 - 22:24 minuti
524 Principio auditur sonus et vox omnis, in auris [ ]
525 insinuata suo pepulere ubi corpore sensum. [ ]
526 corpoream vocem quoque enim constare fatendumst [ ]
527 et sonitum, quoniam possunt impellere sensus. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
528 praeterea radit vox fauces saepe facitque [ ]
529 asperiora foras gradiens arteria clamor. [ ]
530 quippe per angustum turba maiore coorta [ ]?
531 ire foras ubi coeperunt primordia vocum, [ ]
532 scilicet expletis quoque ianua raditur oris. [ ]
533 haud igitur dubiumst quin voces verbaque constent [ ]
534 corporeis e principiis, ut laedere possint. [ ]?
535 nec te fallit item quid corporis auferat et quid [ ]
536 detrahat ex hominum nervis ac viribus ipsis [ ]
537 perpetuus sermo nigrai noctis ad umbram [ ]?
538 aurorae perductus ab exoriente nitore, [ ]!
539 praesertim si cum summost clamore profusus. [ ]
540 ergo corpoream vocem constare necessest, [ ]
541 multa loquens quoniam amittit de corpore partem. [ ]
542 asperitas autem vocis fit ab asperitate [ ]
543 principiorum et item levor levore creatur. [ ]
544 nec simili penetrant auris primordia forma, [ ]
545 cum tuba depresso graviter sub murmure mugit [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
546 et reboat raucum (?)retro cita barbara bombum, [ ]
547 et (?)validis necti tortis ex Heliconis ..
548 cum liquidam tollunt lugubri voce querelam. [ ]
549 Hasce igitur penitus voces cum corpore nostro [ ]
550 exprimimus rectoque foras emittimus ore, [1]?
551 mobilis articulat verborum daedala lingua [ ]
552 formaturaque labrorum pro parte figurat. [u]!
553 hoc ubi non longum spatiumst unde una profecta [ ]
554 perveniat vox quae -que, necessest verba quoque ipsa [ ]
555 plane exaudiri discernique articulatim. [ ]
556 servat enim formaturam servatque figuram. [ ]?
557 at si interpositum spatium sit longius aequo, [ ]
558 aëra per multum confundi verba necessest [ ]
559 et conturbari vocem, dum transvolat auras. [ ]
560 ergo fit, sonitum ut possis sentire neque illam [ ]
561 internoscere, verborum sententia quae sit: [ ]!
562 usque adeo confusa venit vox inque pedita. [ ]
563 praeterea verbum saepe unum perciet auris [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
564 omnibus in populo, missum praeconis ab ore. [ ]
565 in multas igitur voces vox una repente [ ]
566 diffugit, in privas quoniam se dividit auris [ ]
567 obsignans formam verbis clarumque sonorem. [ ]
568 at quae pars vocum non auris incidit ipsas, [ ]
569 praeterlata perit frustra diffusa per auras. [ ]
570 pars solidis allisa locis reiecta sonorem [ ]
571 reddit et interdum frustratur imagine verbi. [ ]
572 quae bene cum videas, rationem reddere possis [ ]
573 tute tibi atque aliis, quo pacto per loca sola [ ]
574 saxa paris formas verborum ex ordine reddant, [ ]
575 palantis comites cum montis inter opacos [ ]
576 quaerimus et magna dispersos voce ciemus. [ ]
577 sex etiam aut septem loca vidi reddere voces, [2]
578 unam cum iaceres: ita colles collibus ipsi [ ]
579 verba repulsantes iterabant docta referri. [ ]
580 haec loca capripedes satyros nymphasque tenere [ ]
581 finitimi fingunt et faunos esse loquuntur [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
582 quorum noctivago strepitu ludoque iocanti [1]?
583 adfirmant vulgo taciturna silentia rumpi [ ]
584 chordarumque sonos fieri dulcisque querelas, [ ]
585 tibia quas fundit digitis pulsata canentum, [ ]
586 et genus agricolum late sentiscere, cum Pan [ ]
587 pinea semiferi capitis velamina quassans [ ]
588 unco saepe labro calamos percurrit hiantis, [ ]
589 fistula silvestrem ne cesset fundere musam. [ ]
590 cetera de genere hoc monstra ac portenta loquuntur, [ ]
591 ne loca deserta ab divis quoque forte putentur [ ]
592 sola tenere. ideo iactant miracula dictis [ ]
593 aut aliqua ratione alia ducuntur, ut omne [ ]?
594 humanum genus est avidum nimis auricularum. [ ]
595 Quod superest, non est mirandum qua ratione, [ ]
596 per loca quae nequeunt oculi res cernere apertas, [ ]
597 haec loca per voces veniant aurisque lacessant. [ ]
598 colloquium clausis foribus quoque saepe videmus, [ ]
599 nimirum quia vox per flexa foramina rerum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
600 incolumis transire potest, simulacra renutant. [ ]
601 perscinduntur enim, nisi recta foramina tranant, [ ]
602 qualia sunt vitri, species qua transvolat omnis. [ ]
603 praeterea partis in cunctas dividitur vox, [ ]
604 ex aliis aliae quoniam gignuntur, ubi una [ ]
605 dissiluit semel in multas exorta, quasi ignis [ ]
606 saepe solet scintilla suos se spargere in ignis. [ ]
607 ergo replentur loca vocibus abdita retro, [ ]
608 omnia quae circum fervunt sonituque cientur. [ ]
609 at simulacra viis derectis omnia tendunt [ ]
610 ut sunt missa semel; quapropter cernere nemo [ ]
611 saepta supra potis est, at voces accipere extra. [3]
612 et tamen ipsa quoque haec, dum transit clausa domorum [ ]
613 vox obtunditur at -que auris confusa penetrat [ ]!
614 et sonitum potius quam verba audire videmur. [ ]
615 Nec, qui sentimus sucum, lingua atque palatum [ ]
616 plusculum habent in se rationis plus operaeve. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
617 principio sucum sentimus in ore, cibum cum [ ]
618 mandendo exprimimus, ceu plenam spongiam aquai [ ]
619 siquis forte manu premere ac siccare coepit. [ ]
620 inde quod exprimimus per caulas omne palati [ ]
621 diditur et rarae per flexa foramina linguae. [ ]
622 hoc ubi levia sunt manantis corpora suci, [ ]!
623 suaviter attingunt et suaviter omnia tractant [ ]
624 umida linguai circum sudantia templa. [ ]
625 at contra pungunt sensum lacerantque coorta, [ ]
626 quanto quaeque magis sunt asperitate repleta. [ ]
627 deinde voluptas est e suco fine palati; [u]!
628 cum vero deorsum per fauces praecipitavit, [ ]
629 nulla voluptas est, dum diditur omnis in artus. [ ]!
630 nec refert quicquam quo victu corpus alatur, [ ]
631 dummodo quod capias concoctum didere possis [ ]
632 artubus et stomachi umidulum servare tenorem. [ ]!
633 Nunc aliis alius qui sit cibus atque venenum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
634 expediam, quareve, aliis quod triste et amarumst, [ ]
635 hoc tamen esse aliis possit perdulce videri. [ ]
636 tantaque in his rebus distantia differitasquest, [ ]
637 ut quod ali cibus est aliis fuat acre venenum. [ ]
638 (?)est itaque ut serpens, hominis quae tacta salivis [ ]
639 disperit ac sese mandendo conficit ipsa. [ ]
640 praeterea nobis veratrum est acre venenum, [ ]
641 at capris adipes et coturnicibus auget. [ ]
642 ut quibus id fiat rebus cognoscere possis, [ ]
643 principio meminisse decet quae diximus ante, [ ]
644 semina multimodis in rebus mixta teneri. [ ]
645 porro omnes quaecumque cibum capiunt animantes, [ ]
646 ut sunt dissimiles extrinsecus et generatim [ ]
647 extima membrorum circumcaesura coercet, [ ]
648 proinde et seminibus constant variante figura. [ ]
649 semina cum porro distent, differre necessest [ ]
650 intervalla vias -que, foramina quae perhibemus, [ ]
651 omnibus in membris et in ore ipsoque palato. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
652 esse minora igitur quaedam maioraque debent, [ ]
653 esse triquetra aliis, aliis quadrata necessest, [ ]
654 multa rotunda, modis multis multangula quaedam. [ ]
655 namque figurarum ratio ut motusque reposcunt, [2]
656 proinde foraminibus debent differre figurae, [ ]
657 et variare viae proinde ac textura coercet. [ ]
658 hoc ubi quod suave est aliis aliis fit amarum, [ ]
659 illi, cui suave est, levissima corpora debent [ ]
660 contractabiliter caulas intrare palati, [ ]
661 at contra quibus est eadem res intus acerba, [ ]
662 aspera nimirum penetrant hamataque fauces. [2]
663 nunc facile est ex his rebus cognoscere quaeque. [ ]
664 quippe ubi cum febris bili superante coorta est [1]
665 aut alia ratione aliquast vis excita morbi, [ ]
666 perturbatur ibi iam totum corpus et omnes [ ]
667 commutantur ibi positurae principiorum; [ ]
668 fit prius ad sensum ut quae corpora conveniebant [ ]
669 nunc non conveniant, et cetera sint magis apta, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
670 quae penetrata queunt sensum progignere acerbum. [ ]
671 utraque enim sunt in mellis commixta sapore; [ ]
672 id quod iam supera tibi saepe ostendimus ante. [ ]
673 Nunc age quo pacto naris adiectus odoris [1]
674 tangat agam. primum res multas esse necessest [ ]
675 unde fluens volvat varius se fluctus odorum, [ ]
676 et fluere et mitti vulgo spargique putandumst; [ ]
677 verum aliis alius magis est animantibus aptus [ ]
678 dissimilis propter formas. ideoque per auras [ ]
679 mellis apes quamvis longe ducuntur odore, [ ]?
680 vulturii -que cadaveribus. tum fissa ferarum [ ]
681 ungula quo tulerit gressum promissa canum vis [ ]
682 ducit, et humanum longe praesentit odorem [2]
683 Romulidarum arcis servator candidus anser. [ ]
684 sic aliis alius nidor datus ad sua quemque [ ]
685 pabula ducit et a taetro resilire veneno [ ]
686 cogit, eoque modo servantur saecla ferarum. [ ]
687 Hic odor ipse igitur, naris quicumque lacessit, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
688 est alio ut possit permitti longius alter. [ ]
689 sed tamen haud quisquam tam longe fertur eorum [ ]
690 quam sonitus, quam vox, mitto iam dicere quam res [ ]
691 quae feriunt oculorum acies visumque lacessunt. [ ]
692 errabundus enim tarde venit ac perit ante [ ]
693 paulatim facilis distractus in aëris auras; [ ]
694 ex alto primum quia vix emittitur ex re: [ ]
695 nam penitus fluere at -que recedere rebus odores [ ]
696 significat quod fracta magis redolere videntur [ ]
697 omnia, quod contrita, quod igni collabefacta: [ ]!
698 deinde videre licet maioribus esse creatum [1]
699 principiis quam vox, quoniam per saxea saepta [ ]
700 non penetrat, qua vox vulgo sonitusque feruntur. [ ]
701 quare etiam quod olet non tam facile esse videbis [ ]
702 investigare in qua sit regione locatum. [ ]
703 refrigescit enim cunctando plaga per auras [ ]
704 nec calida ad sensum decurrunt nuntia rerum. [ ]
705 errant saepe canes itaque et vestigia quaerunt. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
706 Nec tamen hoc solis in odoribus atque saporum [1]
707 in generest, sed item species rerum atque colores [ ]
708 non ita conveniunt ad sensus omnibus omnes, [ ]
709 ut non sint aliis quaedam magis acria visu. [ ]
710 quin etiam gallum, noctem explaudentibus alis [ ]
711 auroram clara consuetum voce vocare, [ ]
712 noenu queunt rabidi contra constare leones [ ]
713 inque tueri: ita continuo meminere fugai, [ ]!
714 nimirum quia sunt gallorum in corpore quaedam [ ]
715 semina, quae cum sunt oculis immissa leonum, [ ]
716 pupillas interfodiunt acremque dolorem [ ]
717 praebent, ut nequeant contra durare feroces; [ ]?
718 cum tamen haec nostras acies nil laedere possint, [ ]
719 aut quia non penetrant aut quod penetrantibus illis [ ]
720 exitus ex oculis liber datur, in remorando [ ]
721 laedere ne possint ex ulla lumina parte. [ ]
722 Nunc age quae moveant animum res accipe, et unde [ ]
723 quae veniunt veniant in mentem percipe paucis. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
724 principio hoc dico, rerum simulacra vagari [ ]?
725 multa modis multis in cunctas undique partis [ ]
726 tenuia, quae facile inter se iunguntur in auris, [ ]!
727 obvia cum veniunt, ut aranea bratteaque auri. [ ]
728 quippe etenim multo magis haec sunt tenuia textu [ ]
729 quam quae percipiunt oculos visumque lacessunt, [ ]
730 corporis haec quoniam penetrant per rara cientque [ ]
731 tenuem animi naturam intus sensumque lacessunt. [ ]?
732 Centauros itaque et Scyllarum membra videmus [ ]
733 Cerbereasque canum facies simulacraque eorum [ ]
734 quorum morte obita tellus amplectitur ossa; [ ]
735 omne genus quoniam passim simulacra feruntur, [ ]
736 partim sponte sua quae fiunt aëre in ipso, [ ]
737 partim quae variis ab rebus cumque recedunt [ ]
738 et quae confiunt ex horum facta figuris. [ ]
739 nam certe ex vivo Centauri non fit imago, [ ]
740 nulla fuit quoniam talis natura animantis, [ ]
741 verum ubi equi atque hominis casu convenit imago, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
742 haerescit facile extemplo, quod diximus ante, [ ]
743 propter subtilem naturam et tenuia texta. [ ]
744 cetera de genere hoc eadem ratione creantur. [ ]
745 quae cum mobiliter summa levitate feruntur, [ ]
746 ut prius ostendi, facile uno commovet ictu [2]?
747 quaelibet una animum nobis subtilis imago; [ ]
748 tenuis enim mens est et mire mobilis ipsa. [ ]?
749 Haec fieri ut memoro, facile hinc cognoscere possis. [ ]
750 quatenus hoc simile est illi, quod mente videmus [ ]
751 atque oculis, simili fieri ratione necesse est. [ ]
752 nunc igitur quoniam docui me forte leonem [ ]
753 cernere per simulacra, oculos quaecumque lacessunt, [ ]!
754 scire licet mentem simili ratione moveri, [ ]
755 per simulacra leonem et cetera quae videt aeque [ ]!
756 nec minus atque oculi, nisi quod mage tenuia cernit. [ ]
757 nec ratione alia, cum somnus membra profudit, [ ]
758 mens animi vigilat, nisi quod simulacra lacessunt [ ]
759 haec eadem nostros animos quae cum vigilamus, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
760 usque adeo, certe ut videamur cernere eum quem [ ]
761 relicta vita iam mors et terra potitast. [ ]
762 hoc ideo fieri cogit natura, quod omnes [ ]?
763 corporis offecti sensus per membra quiescunt [ ]
764 nec possunt falsum veris convincere rebus. [ ]
765 praeterea meminisse iacet languetque sopore [ ]
766 nec dissentit eum mortis letique potitum [ ]
767 iam pridem, quem mens vivum se cernere credit. [ ]
768 quod superest, non est mirum simulacra moveri [ ]
769 bracchiaque in numerum iactare et cetera membra. [ ]
770 nam fit ut in somnis facere hoc videatur imago; [ ]
771 quippe ubi prima perit alioque est altera nata [ ]
772 inde statu, prior hic gestum mutasse videtur. [ ]
773 scilicet id fieri celeri ratione putandumst: [ ]
774 tanta est mobilitas et rerum copia tanta [ ]
775 tantaque sensibili quovis est tempore in uno [ ]?
776 copia particularum, ut possit suppeditare. [ ]!
777 Multaque in his rebus quaeruntur multaque nobis [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
778 clarandumst, plane si res exponere avemus. [ ]
779 quaeritur in primis quare, quod cuique libido [ ]
780 venerit, extemplo mens cogitet eius id ipsum. [ ]
781 anne voluntatem nostram simulacra tuentur [ ]
782 et simul ac volumus nobis occurrit imago, [ ]
783 si mare, si terram cordist, si denique caelum? [ ]
784 conventus hominum pompam convivia pugnas, [ ]
785 omnia sub verbone creat natura paratque? [ ]!
786 cum praesertim aliis eadem in regione locoque [ ]
787 longe dissimilis animus res cogitet omnis. [ ]
788 quid porro, in numerum procedere cum simulacra [1]
789 cernimus in somnis et mollia membra movere, [ ]
790 mollia mobiliter cum alternis bracchia mittunt [ ]
791 et repetunt oculis gestum pede convenienti? [ ]
792 scilicet arte madent simulacra et docta vagantur, [ ]
793 nocturno facere ut possint in tempore ludos. [ ]
794 an magis illud erit verum? quia tempore in uno, [ ]
795 quod sentimus, id est, cum vox emittitur una, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
796 tempora multa latent, ratio quae comperit esse, [ ]
797 propterea fit uti quovis in tempore quaeque [1]?
798 praesto sint simulacra locis in quisque parata: [ ]!
799 tanta est mobilitas et rerum copia tanta. [ ]
800 hoc, ubi prima perit alioque est altera nata [ ]
801 inde statu, prior hic gestum mutasse videtur. [ ]
802 et quia tenuia sunt, nisi quae contendit, acute [ ]!
803 cernere non potis est animus; proinde omnia quae sunt [ ]
804 praeterea pereunt, nisi si ad quae se ipse paravit. [ ]
805 ipse parat sese porro speratque futurum [ ]?
806 ut videat quod consequitur rem quamque; fit ergo. [ ]
807 nonne vides oculos etiam, cum tenuia quae sunt [ ]
809 cernere coeperunt, contendere se atque parare [ ]
810 nec sine eo fieri posse ut cernamus acute? [ ]
811 et tamen in rebus quoque apertis noscere possis, [ ]
812 si non advertas animum, proinde esse quasi omni [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
813 tempore semotum fuerit longeque remotum. [2]
814 cur igitur mirumst, animus si cetera perdit [ ]
815 praeterquam quibus est in rebus deditus ipse? [ ]
816 deinde adopinamur de signis maxima parvis [2]
817 ac nos in fraudem induimus frustraminis ipsi. [ ]
818 Fit quoque ut interdum non suppeditetur imago [ ]
819 eiusdem generis, sed femina quae fuit ante, [ ]
820 in manibus vir uti factus videatur adesse, [ ]
821 aut alia ex alia facies aetasque sequatur. [ ]
822 quod ne miremur sopor atque oblivia curant. [ ]?
= file n. 420 - 16:42 minuti
823 Illud in his rebus vitium vementer avessis [ ]
824 effugere, errorem vitareque praemetuenter, [2]
825 lumina ne facias oculorum clara creata, [ ]
826 prospicere ut possimus, et ut proferre queamus [ ]
827 proceros passus, ideo fastigia posse [ ]
828 surarum ac feminum pedibus fundata plicari, [ ]
829 bracchia tum porro validis ex apta lacertis [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
830 esse manusque datas utraque ex parte ministras, [ ]
831 ut facere ad vitam possemus quae foret usus. [ ]
832 cetera de genere hoc inter quaecumque pretantur [ ]
833 omnia perversa praepostera sunt ratione, [ ]
834 nil ideo quoniam natumst in corpore ut uti [ ]
835 possemus, sed quod natumst id procreat usum. [ ]
836 nec fuit ante videre oculorum lumina nata [ ]!
837 nec dictis orare prius quam lingua creatast, [ ]
838 sed potius longe linguae praecessit origo [ ]
839 sermonem multo -que creatae sunt prius aures [ ]
840 quam sonus est auditus, et omnia denique membra [ ]!
841 ante fuere, ut opinor, eorum quam foret usus. [ ]!
842 haud igitur potuere utendi crescere causa. [ ]!
843 at contra conferre manu certamina pugnae [ ]
844 et lacerare artus foedareque membra cruore [ ]
845 ante fuit multo quam lucida tela volarent, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
846 et vulnus vitare prius natura coegit [ ]
847 quam daret obiectum parmai laeva per artem. [ ]?
848 scilicet et fessum corpus mandare quieti [ ]
849 multo antiquius est quam lecti mollia strata, [ ]!
850 et sedare sitim prius est quam pocula natum. [1]
851 haec igitur possent utendi cognita causa [ ]
852 credier, ex usu quae sunt vitaque reperta. [ ]
853 illa quidem sorsum sunt omnia quae prius ipsa [ ]
854 nata dedere suae post notitia utilitatis. [ ]
855 quo genere in primis sensus et membra videmus; [ ]
856 quare etiam atque etiam procul est ut credere possis [ ]
857 utilitatis ob officium potuisse creari. [ ]!
858 Illud item non est mirandum, corporis ipsa [ ]
859 quod natura cibum quaerit cuiusque animantis. [1]
860 quippe etenim fluere at -que recedere corpora rebus [ ]
861 multa modis multis docui, sed plurima debent [ ]
862 ex animalibus. quae quia sunt exercita motu, [ ]!
863 multaque per sudorem ex alto pressa feruntur, [ ]!
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
864 multa per os exhalantur, cum languida anhelant, [ ]
865 his igitur rebus rarescit corpus et omnis [ ]
866 subruitur natura; dolor quam consequitur rem. [2]
867 propterea capitur cibus ut suffulciat artus [ ]
868 et recreet viris interdatus atque patentem [ ]?
869 per membra ac venas ut amorem obturet edendi. [1]
870 umor item discedit in omnia quae loca cumque [ ]!
871 poscunt umorem; glomerataque multa vaporis [ ]
872 corpora, quae stomacho praebent incendia nostro, [ ]
873 dissipat adveniens liquor ac restinguit ut ignem, [ ]
874 urere ne possit calor amplius aridus artus. [ ]
875 sic igitur tibi anhela sitis de corpore nostro [ ]
876 abluitur, sic expletur ieiuna cupido. [ ]
877 Nunc qui fiat uti passus proferre queamus, [u]
878 cum volumus, varieque datum sit membra movere, [ ]
879 et quae res tantum hoc oneris protrudere nostri [ ]
880 corporis insuerit, dicam: tu percipe dicta. [ ]
881 dico animo nostro primum simulacra meandi [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
882 accidere atque animum pulsare, ut diximus ante. [ ]
883 inde voluntas fit; neque enim facere incipit ullam [ ]!
884 rem quisquam, quam mens providit quid velit ante. [ ]
885 id quod providet, illius rei constat imago. [ ]!
886 ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire [ ]!
887 inque gredi, ferit extemplo quae in corpore toto [ ]
888 per membra atque artus animai dissita vis est. [u]
889 et facilest factu, quoniam coniuncta tenetur. [ ]
890 inde ea proporro corpus ferit, atque ita tota [ ]
891 paulatim moles protruditur atque movetur. [1]
892 praeterea tum rarescit quoque corpus et aër [ ]
893 (scilicet ut debet qui semper mobilis exstat) [ ]
894 per patefacta venit penetratque foramina largus [ ]
895 et dispergitur ad partis ita quasque minutas [ ]!
896 corporis. hic igitur rebus fit utrimque duabus, [ ]
897 corpus ut, ac navis velis ventoque, feratur. [ ]
898 nec tamen illud in his rebus mirabile constat, [ ]
899 tantula quod tantum corpus corpuscula possunt [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
900 contorquere et onus totum convertere nostrum. [ ]
901 quippe etenim ventus subtili corpore tenuis [ ]?
902 trudit agens magnam magno molimine navem [ ]?
903 et manus una regit quantovis impete euntem [ ]?
904 atque gubernaclum contorquet quolibet unum, [ ]
905 multaque per trocleas et tympana pondere magno [ ]
906 commovet atque levi sustollit machina nisu. [ ]
907 Nunc quibus ille modis somnus per membra quietem [ ]
908 irriget atque animi curas e pectore solvat, [ ]?
909 suavidicis potius quam multis versibus edam; [ ]
910 parvus ut est cycni melior canor, ille gruum quam [ ]
911 clamor in aetheriis dispersus nubibus austri. [ ]
912 tu mihi da tenuis auris animumque sagacem, [ ]
913 ne fieri negites quae dicam posse retroque [ ]
914 vera repulsanti discedas pectore dicta, [ ]
915 tutemet in culpa cum sis neque cernere possis. [ ]
916 principio somnus fit ubi est distracta per artus [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
917 vis animae partimque foras eiecta recessit [1]
918 et partim contrusa magis concessit in altum. [ ]
919 dissoluuntur enim tum demum membra fluuntque. [ ]
920 nam dubium non est, animai quin opera sit [u]
921 sensus hic in nobis, quem cum sopor impedit esse, [ ]
922 tum nobis animam perturbatam esse putandumst [1]
923 eiectamque foras; non omnem; namque iaceret [ ]
924 aeterno corpus perfusum frigore leti. [ ]
925 quippe ubi nulla latens animai pars remaneret [u]
926 in membris, cinere ut multa latet obrutus ignis, [ ]
927 unde reconflari sensus per membra repente [ ]
928 posset, ut ex igni caeco consurgere flamma? [ ]
929 Sed quibus haec rebus novitas confiat et unde [ ]
930 perturbari anima et corpus languescere possit, [ ]
931 expediam: tu fac ne ventis verba profundam. [ ]
932 principio externa corpus de parte necessum est, [ ]
933 aëriis quoniam vicinum tangitur auris, [ ]
934 tundier atque eius crebro pulsarier ictu, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
935 proptereaque fere res omnes aut corio sunt [ ]?
936 aut etiam conchis aut callo aut cortice tectae. [ ]
937 interiorem etiam partem spirantibus aër [ ]
938 verberat hic idem, cum ducitur atque reflatur. [2]
939 quare utrimque secus cum corpus vapulet et cum [ ]
940 perveniant plagae per parva foramina nobis [ ]
941 corporis ad primas partis elementaque prima, [ ]
942 fit quasi paulatim nobis per membra ruina. [ ]
943 conturbantur enim positurae principiorum [ ]
944 corporis atque animi. fit uti pars inde animai [ ]
945 eiciatur et introrsum pars abdita cedat, [ ]!
946 pars etiam distracta per artus non queat esse [ ]!
947 coniuncta inter se neque motu mutua fungi; [2]!
948 inter enim saepit coetus natura viasque; [ ]
949 ergo sensus abit mutatis motibus alte. [ ]
950 et quoniam non est quasi quod suffulciat artus, [ ]
951 debile fit corpus languescuntque omnia membra, [ ]
952 bracchia palpebrae -que cadunt poplitesque cubanti [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
953 saepe tamen summittuntur virisque resolvunt. [ ]
954 deinde cibum sequitur somnus, quia, quae facit aër, [ ]
955 haec eadem cibus, in venas dum diditur omnis, [ ]
956 efficit. et multo sopor illa gravissimus exstat [ ]
957 quem satur aut lassus capias, quia plurima tum se [ ]
958 corpora conturbant magno contusa labore. [ ]
959 fit ratione eadem coniectus partim animai [ ]
960 altior atque foras eiectus largior eius, [ ]?
961 et divisior inter se ac distractior intust. [ ]!
962 Et quo quisque fere studio devinctus adhaeret [ ]?
963 aut quibus in rebus multum sumus ante morati [ ]
964 atque in ea ratione fuit contenta magis mens, [ ]
965 in somnis eadem plerumque videmur obire; [ ]
966 causidici causas agere et componere leges, [ ]
967 induperatores pugnare ac proelia obire, [2]
968 nautae contractum cum ventis degere duellum, [ ]
969 nos agere hoc autem et naturam quaerere rerum [ ]
970 semper et inventam patriis exponere chartis. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
971 cetera sic studia at -que artis plerumque videntur [ ]
972 in somnis animos hominum frustrata tenere. [ ]
973 et quicumque dies multos ex ordine ludis [ ]
974 assiduas dederunt operas, plerumque videmus, [ ]
975 cum iam destiterunt ea sensibus usurpare, [ ]
976 reliquias tamen esse vias in mente patentis, [ ]
977 qua possint eadem rerum simulacra venire. [ ]
978 per multos itaque illa dies eadem obversantur [ ]
979 ante oculos, etiam vigilantes ut videantur [ ]
980 cernere saltantis et mollia membra moventis [ ]
981 et citharae liquidum carmen chordasque loquentis [ ]
982 auribus accipere et consessum cernere eundem [ ]
983 scaenaique simul varios splendere decores. [u]
984 usque adeo magni refert studium atque voluptas, [ ]?
985 et quibus in rebus consuerint esse operati [ ]
986 non homines solum sed vero animalia cuncta. [ ]
987 quippe videbis equos fortis, cum membra iacebunt, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
988 in somnis sudare tamen spirareque semper [2]
989 et quasi de palma summas contendere viris [ ]
990 aut quasi carceribus patefactis (?)saepe quiete [ ]
991 venantumque canes in molli saepe quiete [ ]
992 iactant crura tamen subito vocesque repente [1]
993 mittunt et crebro redducunt naribus auras, [ ]
994 ut vestigia si teneant inventa ferarum, [ ]!
995 expergefacti -que sequentur inania saepe [ ]
996 cervorum simulacra, fugae quasi dedita cernant, [ ]
997 donec discussis redeant erroribus ad se. [ ]
998 at consueta domi catulorum blanda propago [ ]
999 discutere et corpus de terra corripere instant [ ]
1004 proinde quasi ignotas facies atque ora tuantur [ ]
1005 et quo quaeque magis sunt aspera seminiorum, [ ]
1006 tam magis in somnis eadem saevire necessumst. [ ]
1007 at variae fugiunt volucres pinnisque repente [ ]
1008 sollicitant divum nocturno tempore lucos, [ ]
1009 accipitres somno in leni si proelia pugnas [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1010 edere sunt persectantes visaeque volantes. [ ]!
1011 porro hominum mentes, magnis quae motibus edunt [ ]
1012 magna, itidem saepe in somnis faciuntque geruntque, [ ]
1013 reges expugnant, capiuntur, proelia miscent, [ ]
1014 tollunt clamorem, quasi si iugulentur, ibidem. [ ]
1015 multi depugnant gemitusque doloribus edunt [ ]?
1016 et quasi pantherae morsu saevive leonis [ ]
1017 mandantur magnis clamoribus omnia complent. [1]
1018 multi de magnis per somnum rebus loquuntur [ ]
1019 indicioque sui facti persaepe fuere. [ ]
1020 multi mortem obeunt. multi, de montibus altis [ ]?
1021 ut qui praecipitent ad terram corpore toto, [ ]
1022 exterrentur et ex somno quasi mentibus capti [ ]
1023 vix ad se redeunt permoti corporis aestu. [ ]?
1024 flumen item sitiens aut fontem propter amoenum [ ]
1025 assidet et totum prope faucibus occupat amnem. [ ]
1026 puri saepe lacum propter si ac dolia curta [ ]
1027 somno devincti credunt se extollere vestem, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1028 totius umorem saccatum corporis fundunt, [ ]
1029 cum Babylonica magnifico splendore rigantur. [ ]!
1030 tum quibus aetatis freta primitus insinuatur [ ]
1031 semen, ubi ipsa dies membris matura creavit, [ ]
1032 conveniunt simulacra foris e corpore quoque [ ]?
1033 nuntia praeclari vultus pulchrique coloris, [ ]
1034 qui ciet irritans loca turgida semine multo, [ ]
1035 ut quasi transactis saepe omnibus rebus profundant [ ]
1036 fluminis ingentis fluctus vestemque cruentent. [ ]
1037 Sollicitatur id in nobis, quod diximus ante, [ ]
1038 semen, adulta aetas cum primum roborat artus. [ ]
1039 namque alias aliud res commovet atque lacessit; [ ]
1040 ex homine humanum semen ciet una hominis vis. [2]
1041 quod simul atque suis eiectum sedibus exit, [ ]?
1042 per membra atque artus decedit corpore toto [ ]
1043 in loca conveniens nervorum certa cietque [ ]
1044 continuo partis genitalis corporis ipsas. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1045 irritata tument loca semine fitque voluntas [1]
1046 eicere id quo se contendit dira libido, [ ]
1048 idque petit corpus, mens unde est saucia amore. [ ]
1049 namque omnes plerum -que cadunt in vulnus et illam [ ]
1050 emicat in partem sanguis unde icimur ictu, [ ]
1051 et si comminus est, hostem ruber occupat umor. [ ]!
1052 sic igitur Veneris qui telis accipit ictus, [ ]?
1053 sive puer membris muliebribus hunc iaculatur [ ]
1054 seu mulier toto iactans e corpore amorem, [ ]
1055 unde feritur, eo tendit gestitque coire [ ]
1056 et iacere umorem in corpus de corpore ductum. [2]
1057 namque voluptatem praesagit muta cupido. [ ]
= file n. 421 - 17:23 minuti
1058 Haec Venus est nobis; hinc autemst nomen amoris, [ ]
1059 hinc illae primum Veneris dulcedinis in cor [ ]
1060 stillavit gutta et successit frigida cura. [ ]
1061 nam si abest quod ames, praesto simulacra tamen sunt [ ]
1062 illius et nomen dulce obversatur ad auris. [ ]
1063 sed fugitare decet simulacra et pabula amoris [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1064 absterrere sibi at -que alio convertere mentem [ ]
1065 et iacere umorem collectum in corpora quaeque [2]
1066 nec retinere, semel conversum unius amore, [ ]
1067 et servare sibi curam certumque dolorem. [ ]?
1068 ulcus enim vivescit et inveterascit alendo [ ]!
1069 inque dies gliscit furor atque aerumna gravescit, [ ]
1070 si non prima novis conturbes vulnera plagis [ ]
1071 vulgivagaque vagus Venere ante recentia cures [ ]
1072 aut alio possis animi traducere motus. [1]?
1073 Nec Veneris fructu caret is qui vitat amorem, [ ]
1074 sed potius quae sunt sine poena commoda sumit. [ ]
1075 nam certe purast sanis magis inde voluptas [ ]
1076 quam miseris. etenim potiundi tempore in ipso [ ]
1077 fluctuat incertis erroribus ardor amantum [ ]
1078 nec constat quid primum oculis manibusque fruantur. [ ]
1079 quod petiere, premunt arte faciuntque dolorem [ ]
1080 corporis et dentis inlidunt saepe labellis [ ]
1081 osculaque adfligunt, quia non est pura voluptas [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1082 et stimuli subsunt qui instigant laedere id ipsum [ ]
1083 quodcumque est, rabies unde illaec germina surgunt. [ ]
1084 sed leviter poenas frangit Venus inter amorem [ ]
1085 blandaque refrenat morsus admixta voluptas. [ ]
1086 namque in eo spes est, unde est ardoris origo, [ ]
1087 restingui quoque posse ab eodem corpore flammam. [ ]!
1088 quod fieri contra totum natura repugnat; [ ]?
1089 unaque res haec est, cuius quam plurima habemus, [ ]
1090 tam magis ardescit dira cuppedine pectus. [ ]
1091 nam cibus atque umor membris assumitur intus; [ ]
1092 quae quoniam certas possunt obsidere partis, [ ]
1093 hoc facile expletur laticum frugumque cupido. [ ]
1094 ex hominis vero facie pulchroque colore [ ]
1095 nil datur in corpus praeter simulacra fruendum [ ]
1096 tenuia; quae vento spes raptast saepe misella. [ ]
1097 ut bibere in somnis sitiens cum quaerit et umor [ ]
1098 non datur, ardorem qui membris stinguere possit, [ ]
1099 sed laticum simulacra petit frustraque laborat [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1100 in medioque sitit torrenti flumine potans, [ ]
1101 sic in amore Venus simulacris ludit amantis [ ]
1102 nec satiare queunt spectando corpora coram [ ]
1103 nec manibus quicquam teneris abradere membris [ ]
1104 possunt errantes incerti corpore toto. [ ]
1105 denique cum membris collatis flore fruuntur [ ]
1106 aetatis, iam cum praesagit gaudia corpus [ ]
1107 atque in eost Venus ut muliebria conserat arva, [ ]
1108 adfigunt avide corpus iunguntque salivas [ ]
1109 oris et inspirant pressantes dentibus ora, [ ]
1110 nequiquam, quoniam nil inde abradere possunt [ ]
1111 nec penetrare et abire in corpus corpore toto; [ ]!
1112 nam facere interdum velle et certare videntur: [ ]
1113 usque adeo cupide in Veneris compagibus haerent, [ ]
1114 membra voluptatis dum vi labefacta liquescunt. [ ]
1115 tandem ubi se erupit nervis collecta cupido, [2]
1116 parva fit ardoris violenti pausa parumper. [ ]
1117 inde redit rabies eadem et furor ille revisit, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1118 cum sibi quid cupiant ipsi contingere quaerunt, [ ]
1119 nec reperire malum id possunt quae machina vincat: [ ]
1120 usque adeo incerti tabescunt vulnere caeco. [ ]?
1121 Adde quod absumunt viris pereuntque labore, [ ]
1122 adde quod alterius sub nutu degitur aetas. [ ]?
1123 labitur interea res et Babylonica fiunt, [ ]?
1124 languent officia at -que aegrotat fama vacillans. [ ]
1125 (?)unguenta et pulchra in pedibus Sicyonia rident [ ]
1126 scilicet et grandes viridi cum luce zmaragdi [ ]
1127 auro includuntur teriturque thalassina vestis [ ]
1128 assidue et Veneris sudorem exercita potat. [ ]
1129 et bene parta patrum fiunt anademata, mitrae, [ ]
1130 interdum in pallam at -que Alidensia Ciaque vertunt. [ ]
1131 eximia veste et victu convivia, ludi, [ ]
1132 pocula crebra, unguenta coronae serta parantur, [ ]!
1133 nequiquam, quoniam medio de fonte leporum [ ]
1134 surgit amari aliquid quod in ipsis floribus angat, [ ]
1135 aut cum conscius ipse animus se forte remordet [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1136 desidiose agere aetatem lustrisque perire, [ ]!
1137 aut quod in ambiguo verbum iaculata reliquit [ ]
1138 quod cupido adfixum cordi vivescit ut ignis, [ ]?
1139 aut nimium iactare oculos aliumve tueri [ ]
1140 quod putat in vultuque videt vestigia risus. [ ]
1141 Atque in amore mala haec proprio summeque secundo [ ]
1142 inveniuntur; in adverso vero atque inopi sunt, [2]!
1143 prendere quae possis oculorum lumine operto, [ ]
1144 innumerabilia; ut melius vigilare sit ante, [ ]
1145 qua docui ratione, cavereque ne inclinaris. [ ]!
1146 nam vitare, plagas in amoris ne iaciamur, [1]
1147 non ita difficile est quam captum retibus ipsis [ ]
1148 exire et validos Veneris perrumpere nodos. [ ]
1149 et tamen implicitus quoque possis inque peditus [ ]
1150 effugere infestum, nisi tute tibi obvius obstes [ ]
1151 et praetermittas animi vitia omnia primum [ ]
1152 aut quae corporis sunt eius, quam praepetis ac vis. [ ]!
1153 nam faciunt homines plerumque cupidine caeci [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1154 et tribuunt ea quae non sunt his commoda vere. [ ]
1155 multimodis igitur pravas turpisque videmus [ ]
1156 esse in deliciis summoque in honore vigere. [ ]
1157 atque alios alii irrident Veneremque suadent [ ]
1158 ut placent, quoniam foedo adflictentur amore, [ ]
1159 nec sua respiciunt miseri mala maxima saepe. [ ]
1160 nigra melichrus est, immunda et fetida acosmos, [ ]!
1161 caesia Palladium, nervosa et lignea dorcas, [ ]
1162 parvula, pumilio, chariton mia, tota merum sal, [ ]
1163 magna atque immanis cataplexis plenaque honoris. [ ]
1164 balba loqui non quit, traulizi, muta pudens est; [ ]
1165 at flagrans odiosa loquacula Lampadium fit. [ ]!
1166 ischnon eromenion tum fit, cum vivere non quit [ ]
1167 prae macie; rhadine verost iam mortua tussi. [1]?
1168 at tumida et mammosa Ceres est ipsa ab Iaccho, [ ]
1169 simula Silena ac saturast, labeosa philema. [2]
1170 cetera de genere hoc longum est si dicere coner. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1171 sed tamen esto iam quantovis oris honore, [u]!
1172 cui Veneris membris vis omnibus exoriatur: [ ]
1173 nempe aliae quoque sunt; nempe hac sine viximus ante; [ ]
1174 nempe eadem facit, et scimus facere, omnia turpi, [ ]
1175 et miseram taetris se suffit odoribus ipsa [ ]
1176 quam famulae longe fugitant furtimque cachinnant. [ ]
1177 at lacrimans exclusus amator limina saepe [ ]!
1178 floribus et sertis operit postisque superbos [ ]
1179 unguit amaracino et foribus miser oscula figit; [ ]
1180 quem si, iam admissum, venientem offenderit aura [ ]
1181 una modo, causas abeundi quaerat honestas, [ ]
1182 et meditata diu cadat alte sumpta querela, [ ]
1183 stultitiaque ibi se damnet, tribuisse quod illi [ ]
1184 plus videat quam mortali concedere par est. [ ]
1185 nec Veneres nostras hoc fallit; quo magis ipsae [ ]
1186 omnia summo opere hos vitae postscaenia celant [ ]
1187 quos retinere volunt adstrictosque esse in amore, [ ]
1188 nequiquam, quoniam tu animo tamen omnia possis [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1189 protrahere in lucem atque omnis inquirere risus [ ]
1190 et, si bello animost et non odiosa, vicissim [ ]
1191 praetermittere et humanis concedere rebus. [u]!
1192 Nec mulier semper ficto suspirat amore [ ]
1193 quae complexa viri corpus cum corpore iungit [ ]
1194 et tenet assuctis umectans oscula labris. [ ]?
1195 nam facit ex animo saepe et communia quaerens [ ]
1196 gaudia sollicitat spatium decurrere amoris. [ ]
1197 nec ratione alia volucres armenta feraeque [ ]
1198 et pecudes et equae maribus subsidere possent, [ ]
1199 si non, ipsa quod illarum subat ardet abundans [ ]!
1200 natura et Venerem salientum laeta retractat. [ ]
1201 nonne vides etiam quos mutua saepe voluptas [ ]
1202 vinxit, ut in vinclis communibus excrucientur? [ ]
1203 in triviis quam saepe canes, discedere aventes [ ]
1204 diversi cupide summis ex viribus tendunt, [ ]
1205 cum interea validis Veneris compagibus haerent! [ ]
1206 quod facerent numquam nisi mutua gaudia nossent [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1207 quae iacere in fraudem possent vinctosque tenere. [ ]
1208 quare etiam atque etiam, ut dico, est communis voluptas. [ ]
1209 Et commiscendo cum semine forte virilem [ ]
1210 femina vim vicit subita vi corripuitque, [1]
1211 tum similes matrum materno semine fiunt, [ ]
1212 ut patribus patrio. sed quos utriusque figurae [ ]
1213 esse vides, iuxtim miscentis vulta parentum, [ ]
1214 corpore de patrio et materno sanguine crescunt, [ ]
1215 semina cum Veneris stimulis excita per artus [ ]
1216 obvia conflixit conspirans mutuus ardor, [ ]
1217 et neque utrum superavit eorum nec superatumst. [ ]!
1218 fit quoque ut interdum similes exsistere avorum [ ]
1219 possint et referant proavorum saepe figuras [ ]
1220 propterea quia multa modis primordia multis [ ]
1221 mixta suo celant in corpore saepe parentes, [ ]
1222 quae patribus patres tradunt a stirpe profecta; [ ]
1223 inde Venus varia producit sorte figuras [ ]?
1224 maiorumque refert vultus vocesque comasque; [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1225 quandoquidem nilo magis haec de semine certo [ ]?
1226 fiunt quam facies et corpora membraque nobis. [ ]
1227 et muliebre oritur patrio de semine saeclum [ ]
1228 maternoque mares exsistunt corpore creti. [ ]
1229 semper enim partus duplici de semine constat, [1]
1230 atque utri similest magis id quodcumque creatur, [ ]
1231 eius habet plus parte aequa; quod cernere possis, [ ]
1232 sive virum suboles sivest muliebris origo. [ ]
1233 Nec divina satum genitalem numina cuiquam [1]
1234 absterrent, pater a gnatis ne dulcibus umquam [2]
1235 appelletur et ut sterili Venere exigat aevum; [ ]
1236 quod plerumque putant et multo sanguine maesti [ ]
1237 conspergunt aras adolentque altaria donis, [1]
1238 ut gravidas reddant uxores semine largo. [ ]
1239 nequiquam divum numen sortisque fatigant. [ ]
1240 nam steriles nimium crasso sunt semine partim [ ]
1241 et liquido praeter iustum tenuique vicissim. [ ]
1242 tenue locis quia non potis est adfigere adhaesum, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1243 liquitur extemplo et revocatum cedit abortu. [ ]
1244 crassius his porro quoniam concretius aequo [ ]
1245 mittitur, aut non tam prolixo provolat ictu [ ]
1246 aut penetrare locos aeque nequit aut penetratum [ ]
1247 aegre admiscetur muliebri semine semen. [ ]
1248 nam multum harmoniae Veneris differre videntur. [ ]
1249 atque alias alii complent magis ex aliisque [ ]
1250 succipiunt aliae pondus magis inque gravescunt. [ ]
1251 et multae steriles Hymenaeis ante fuerunt [ ]
1252 pluribus et nactae post sunt tamen unde puellos [ ]
1253 suscipere et partu possent ditescere dulci. [ ]
1254 et quibus ante domi fecundae saepe nequissent [ ]?
1255 uxores parere, inventast illis quoque compar [ ]
1256 natura, ut possent gnatis munire senectam. [ ]
1257 usque adeo magni refert, ut semina possint [ ]?
1258 seminibus commisceri genitaliter apta, [ ]?
1259 crassaque conveniant liquidis et liquida crassis. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1260 atque in eo refert quo victu vita colatur; [ ]
1261 namque aliis rebus concrescunt semina membris [ ]
1262 atque aliis extenuantur tabentque vicissim. [ ]
1263 et quibus ipsa modis tractetur blanda voluptas, [ ]
1264 id quoque permagni refert; nam more ferarum [1]
1265 quadrupedumque magis ritu plerumque putantur [ ]?
1266 concipere uxores, quia sic loca sumere possunt, [ ]
1267 pectoribus positis, sublatis semina lumbis. [ ]
1268 nec molles opus sunt motus uxoribus hilum. [ ]
1269 nam mulier prohibet se concipere atque repugnat, [ ]
1270 clunibus ipsa viri Venerem si laeta retractat [ ]
1271 atque exossato ciet omni pectore fluctus; [ ]?
1272 eicit enim sulcum recta regione viaque [ ]
1273 vomeris atque locis avertit seminis ictum. [ ]?
1274 idque sua causa consuerunt scorta moveri, [ ]
1275 ne complerentur crebro gravidaque iacerent [ ]
1276 et simul ipsa viris Venus ut concinnior esset; [ ]
1277 coniugibus quod nil nostris opus esse videtur. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
1278 Nec divinitus interdum Venerisque sagittis [1]!
1279 deteriore fit ut forma muliercula ametur. [ ]
1280 nam facit ipsa suis interdum femina factis [ ]
1281 morigerisque modis et munde corpore culto, [ ]
1282 ut facile insuescat te secum degere vitam. [ ]
1283 quod superest, consuetudo concinnat amorem; [ ]?
1284 nam leviter quamvis quod crebro tunditur ictu, [ ]?
1285 vincitur in longo spatio tamen atque labascit. [ ]
1286 nonne vides etiam guttas in saxa cadentis [ ]
1287 umoris longo in spatio pertundere saxa? [ ]
_____________________________________________________________________________..
= file n. 422 - 17:13 minuti
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.) .
1 Quis potis est dignum pollenti pectore carmen [ ]
2 condere pro rerum maiestate hisque repertis? [2]
3 quisve valet verbis tantum qui fingere laudes [ ]
4 pro meritis eius possit qui talia nobis [ ]
5 pectore parta suo quaesitaque praemia liquit? [ ]
6 nemo, ut opinor, erit mortali corpore cretus. [ ]?
7 nam si, ut ipsa petit maiestas cognita rerum, [ ]
8 dicendum est, deus ille fuit, deus, inclute Memmi, [ ]
9 qui princeps vitae rationem invenit eam quae [ ]
10 nunc appellatur sapientia, quique per artem [ ]
11 fluctibus e tantis vitam tantisque tenebris [ ]
12 in tam tranquillo et tam clara luce locavit. [ ]
13 confer enim divina aliorum antiqua reperta. [ ]!
14 namque Ceres fertur fruges Liberque liquoris [ ]
15 vitigeni laticem mortalibus instituisse; [ ]
16 cum tamen his posset sine rebus vita manere, [ ]
17 ut fama est aliquas etiam nunc vivere gentis. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
18 at bene non poterat sine puro pectore vivi; [2]
19 quo magis hic merito nobis deus esse videtur, [1]
20 ex quo nunc etiam per magnas didita gentis [ ]
21 dulcia permulcent animos solacia vitae. [ ]
22 Herculis antistare autem si facta putabis, [ ]!
23 longius a vera multo ratione ferere. [ ]?
24 quid Nemeaeus enim nobis nunc magnus hiatus [ ]
25 ille leonis obesset et horrens Arcadius sus? [ ]!
26 denique quid Cretae taurus Lernaeaque pestis [ ]
27 hydra venenatis posset vallata colubris? [2]
28 quidve tripectora tergemini vis Geryonai [ ]!
29 tanto opere officerent nobis Stymphala colentes, [ ]
30 et Diomedis equi spirantes naribus ignem [ ]?
31 Thracis Bistonias -que plagas atque Ismara propter? [ ]
32 aureaque Hesperidum servans fulgentia mala, [ ]
33 asper, acerba tuens, immani corpore serpens [ ]?
34 arboris amplexus stirpem quid denique obesset [ ]
35 propter Atlanteum litus pelagique severa, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
36 quo neque noster adit quisquam nec barbarus audet? [ ]
37 cetera de genere hoc quae sunt portenta perempta, [ ]
38 si non victa forent, quid tandem viva nocerent? [ ]
39 nil, ut opinor: ita ad satiatem terra ferarum [ ]
40 nunc etiam scatit et trepido terrore repleta est [ ]
41 per nemora ac montis magnos silvasque profundas; [ ]
42 quae loca vitandi plerumque est nostra potestas. [1]
43 at nisi purgatumst pectus, quae proelia nobis [ ]
44 atque pericula tumst ingratis insinuandum? [u]!
45 quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres [ ]
46 sollicitum curae quantique perinde timores? [ ]
47 quidve superbia spurcitia ac petulantia? quantas [ ]!
48 efficiunt clades? quid luxus desidiaeque? [ ]
49 haec igitur qui cuncta subegerit ex animoque [ ]!
50 expulerit dictis, non armis, nonne decebit [ ]
51 hunc hominem numero divum dignarier esse? [1]
52 cum bene praesertim multa ac divinitus ipsis [ ]
53 immortalibus de divis dare dicta suerit [u]!
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
54 atque omnem rerum naturam pandere dictis. [ ]
55 Cuius ego ingressus vestigia dum rationes [ ]
56 persequor ac doceo dictis, quo quaeque creata [ ]
57 foedere sint, in eo quam sit durare necessum [ ]
58 nec validas valeant aevi rescindere leges, [ ]
59 quo genere in primis animi natura reperta est [1]?
60 nativo primum consistere corpore creta [ ]?
61 nec posse incolumis magnum durare per aevum, [ ]
62 sed simulacra solere in somnis fallere mentem, [ ]!
63 cernere cum videamur eum quem vita reliquit, [ ]!
64 quod superest, nunc huc rationis detulit ordo, [ ]
65 ut mihi mortali consistere corpore mundum [ ]?
66 nativumque simul ratio reddunda sit esse; [ ]
67 et quibus ille modis congressus materiai [ ]
68 fundarit terram caelum mare sidera solem [ ]
69 lunaique globum; tum quae tellure animantes [u]
70 exstiterint, et quae nullo sint tempore natae; [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
71 quove modo genus humanum variante loquela [3]
72 coeperit inter se vesci per nomina rerum; [ ]!
73 et quibus ille modis divum metus insinuarit [ ]
74 pectora, terrarum qui in orbi sancta tuetur [ ]
75 fana lacus lucos aras simulacraque divum. [ ]?
76 praeterea solis cursus lunaeque meatus [ ]
77 expediam qua vi flectat natura gubernans; [ ]
78 ne forte haec inter caelum terramque reamur [ ]
79 libera sponte sua cursus lustrare perennis [ ]
80 morigera ad fruges augendas atque animantis, [ ]
81 neve aliqua divum volvi ratione putemus. [2]
82 nam bene qui didicere deos securum agere aevum, [ ]
83 si tamen interea mirantur qua ratione [ ]?
84 quaeque geri possint, praesertim rebus in illis [ ]
85 quae supera caput aetheriis cernuntur in oris, [ ]
86 rursus in antiquas referuntur religiones [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
87 et dominos acris adsciscunt, omnia posse [2]
88 quos miseri credunt, ignari quid queat esse, [2]?
89 quid nequeat, finita potestas denique cuique [u]!
90 quanam sit ratione atque alte terminus haerens. [ ]!
91 Quod superest, ne te in promissis plura moremur, [ ]
92 principio maria ac terras caelumque tuere; [ ]
93 quorum naturam triplicem, tria corpora, Memmi, [ ]
94 tris species tam dissimilis, tria talia texta, [ ]
95 una dies dabit exitio, multosque per annos [ ]
96 sustentata ruet moles et machina mundi. [ ]
97 nec me animi fallit quam res nova miraque menti [ ]
98 accidat exitium caeli terraeque futurum, [ ]
99 et quam difficile id mihi sit pervincere dictis; [ ]
100 ut fit ubi insolitam rem apportes auribus ante [ ]
101 nec tamen hanc possis oculorum subdere visu [ ]
102 nec iacere indu manus, via qua munita fidei [2]
103 proxima fert humanum in pectus templaque mentis. [ ]!
104 sed tamen effabor. dictis dabit ipsa fidem res [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
105 forsitan et graviter terrarum motibus ortis [ ]
106 omnia conquassari in parvo tempore cernes. [ ]!
107 quod procul a nobis flectat fortuna gubernans, [2]
108 et ratio potius quam res persuadeat ipsa [ ]
109 succidere horrisono posse omnia victa fragore. [ ]
110 Qua prius aggrediar quam de re fundere fata [ ]?
111 sanctius et multo certa ratione magis quam [ ]
112 Pythia quae tripode a Phoebi lauroque profatur, [ ]
113 multa tibi expediam doctis solacia dictis; [ ]
114 religione refrenatus ne forte rearis [2]!
115 terras et solem et caelum, mare sidera lunam, [ ]
116 corpore divino debere aeterna manere, [2]?
117 proptereaque putes ritu par esse Gigantum [ ]?
118 pendere eos poenas immani pro scelere omnis [ ]?
119 qui ratione sua disturbent moenia mundi [ ]
120 praeclarumque velint caeli restinguere solem [ ]
121 immortalia mortali sermone notantes; [ ]!
122 quae procul usque adeo divino a numine distent, [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
123 inque deum numero quae sint indigna videri, [ ]
124 notitiam potius praebere ut posse putentur [ ]
125 quid sit vitali motu sensuque remotum. [ ]
126 quippe etenim non est, cum quovis corpore ut esse [ ]
127 posse animi natura putetur consiliumque; [u]!
128 sicut in aethere non arbor, non aequore salso [ ]!
129 nubes esse queunt neque pisces vivere in arvis [ ]
130 nec cruor in lignis neque saxis sucus inesse. [ ]
131 certum ac dispositumst ubi quicquid crescat et insit. [ ]
132 sic animi natura nequit sine corpore oriri [2]?
133 sola neque a nervis et sanguine longius esse. [ ]
134 quod si posset enim, multo prius ipsa animi vis [ ]
135 in capite aut umeris aut imis calcibus esse [ ]
136 posset et innasci quavis in parte soleret, [ ]?
137 tandem in eodem homine at -que in eodem vase manere. [ ]
138 quod quoniam nostro quoque constat corpore certum [ ]
139 dispositumque videtur ubi esse et crescere possit [ ]!
140 sorsum anima atque animus, tanto magis infitiandum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
141 totum posse extra corpus formamque animalem [ ]
142 putribus in glebis terrarum aut solis in igni [ ]
143 aut in aqua durare aut altis aetheris oris. [2]!
144 haud igitur constant divino praedita sensu, [ ]?
145 quandoquidem nequeunt vitaliter esse animata. [1]
146 Illud item non est ut possis credere, sedis [ ]
147 esse deum sanctas in mundi partibus ullis. [ ]
148 tenuis enim natura deum longeque remota [ ]
149 sensibus ab nostris animi vix mente videtur; [ ]
150 quae quoniam manuum tactum suffugit et ictum, [ ]
151 tactile nil nobis quod sit contingere debet. [ ]
152 tangere enim non quit quod tangi non licet ipsum. [ ]
153 quare etiam sedes quoque nostris sedibus esse [ ]
154 dissimiles debent, tenues de corpore eorum; [ ]
155 quae tibi posterius largo sermone probabo. [ ]
156 dicere porro hominum causa voluisse parare [ ]
157 praeclaram mundi naturam proptereaque [ ]
158 allaudabile opus divum laudare decere [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
159 aeternumque putare atque immortale futurum [ ]!
160 nec fas esse, deum quod sit ratione vetusta [ ]
161 gentibus humanis fundatum perpetuo aevo, [2]
162 sollicitare suis ulla vi ex sedibus umquam [ ]
163 nec verbis vexare et ab imo evertere summa, [2]!
164 cetera de genere hoc adfingere et addere, Memmi, [ ]
165 desiperest. quid enim immortalibus atque beatis [ ]!
166 gratia nostra queat largirier emolumenti, [ ]
167 ut nostra quicquam causa gerere aggrediantur? [ ]
168 quidve novi potuit tanto post ante quietos [ ]
169 inlicere ut cuperent vitam mutare priorem? [ ]
170 nam gaudere novis rebus debere videtur [ ]
171 cui veteres obsunt; sed cui nil accidit aegri [ ]
172 tempore in anteacto, cum pulchre degeret aevum, [ ]
173 quid potuit novitatis amorem accendere tali? [ ]!
174 quidve mali fuerat nobis non esse creatis? [ ]
175 an, credo, in tenebris vita ac maerore iacebat, [ ]
176 donec diluxit rerum genitalis origo? [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
177 natus enim debet quicumque est velle manere [ ]
178 in vita, donec retinebit blanda voluptas. [ ]?
179 qui numquam vero vitae gustavit amorem [ ]
180 nec fuit in numero, quid obest non esse creatum? [ ]
181 exemplum porro gignundis rebus et ipsa [ ]
182 notities divis hominum unde est insita primum, [ ]?
183 quid vellent facere ut scirent animoque viderent, [ ]
184 quove modost umquam vis cognita principiorum [ ]
185 quidque inter sese permutato ordine possent, [ ]
186 si non ipsa dedit specimen natura creandi? [ ]
187 namque ita multa modis multis primordia rerum [ ]
188 ex infinito iam tempore percita plagis [ ]?
189 ponderibusque suis consuerunt concita ferri [ ]
190 omnimodisque coire atque omnia pertemptare, [ ]!
191 quaecumque inter se possent congressa creare, [ ]!
192 ut non sit mirum si in talis disposituras [ ]
193 deciderunt quoque et in talis venere meatus, [ ]
194 qualibus haec rerum geritur nunc summa novando. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
195 Quod si iam rerum ignorem primordia quae sint, [ ]
196 hoc tamen ex ipsis caeli rationibus ausim [ ]
197 confirmare aliis -que ex rebus reddere multis, [ ]
198 nequaquam nobis divinitus esse paratam [1]
199 naturam rerum: tanta stat praedita culpa. [ ]
200 principio quantum caeli tegit impetus ingens, [ ]
201 inde avide partem montes silvaeque ferarum [ ]
202 possedere, tenent rupes vastaeque paludes [1]
203 et mare quod late terrarum distinet oras. [ ]
204 inde duas porro prope partis fervidus ardor [ ]
205 assiduusque geli casus mortalibus aufert. [1]
206 quod superest arvi, tamen id natura sua vi [ ]
207 sentibus obducat, ni vis humana resistat [ ]?
208 vitai causa valido consueta bidenti [ ]?
209 ingemere et terram pressis proscindere aratris. [ ]
210 si non fecundas vertentes vomere glebas [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
211 terraique solum subigentes cimus ad ortus, [u]
212 sponte sua nequeant liquidas exsistere in auras; [ ]
213 et tamen interdum magno quaesita labore [ ]
214 cum iam per terras frondent atque omnia florent, [ ]
215 aut nimiis torret fervoribus aetherius sol [ ]
216 aut subiti perimunt imbres gelidaeque pruinae, [ ]
217 flabraque ventorum violento turbine vexant. [ ]
218 praeterea genus horriferum natura ferarum [ ]
219 humanae genti infestum terraque marique [ ]
220 cur alit atque auget? cur anni tempora morbos [ ]
221 apportant? quare mors immatura vagatur? [ ]
222 tum porro puer, ut saevis proiectus ab undis [ ]
223 navita, nudus humi iacet, infans, indigus omni [ ]
224 vitali auxilio, cum primum in luminis oras [ ]
225 nixibus ex alvo matris natura profudit, [1]
226 vagituque locum lugubri complet, ut aequumst [1]
227 cui tantum in vita restet transire malorum. [ ]
228 at variae crescunt pecudes armenta feraeque [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
229 nec crepitacillis opus est nec cuiquam adhibendast [ ]
230 almae nutricis blanda atque infracta loquela [ ]
231 nec varias quaerunt vestis pro tempore caeli, [ ]
232 denique non armis opus est, non moenibus altis, [ ]
233 qui sua tutentur, quando omnibus omnia large [ ]
234 tellus ipsa parit naturaque daedala rerum. [2]
= file n. 423 - 20:33 minuti
235 Principio quoniam terrai corpus et umor [ ]?
236 aurarumque leves animae calidique vapores, [ ]
237 e quibus haec rerum consistere summa videtur, [ ]
238 omnia nativo ac mortali corpore constant, [ ]?
239 debet eodem omnis mundi natura putari. [ ]?
240 quippe etenim quorum partis et membra videmus [ ]
241 corpore nativo ac mortalibus esse figuris, [2]
242 haec eadem ferme mortalia cernimus esse [ ]
243 et nativa simul. quapropter maxima mundi [1]
244 cum videam membra ac partis consumpta regigni, [ ]
245 scire licet caeli quoque item terraeque fuisse [ ]
246 principiale aliquod tempus clademque futuram. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
247 Illud in his rebus ne corripuisse rearis [ ]
248 me mihi, quod terram atque ignem mortalia sumpsi [ ]
249 esse neque umorem dubitavi aurasque perire [2]
250 atque eadem gigni rursusque augescere dixi, [ ]
251 principio pars terrai nonnulla, perusta [ ]
252 solibus assiduis, multa pulsata pedum vi, [ ]
253 pulveris exhalat nebula nubisque volantis [1]
254 quas validi toto dispergunt aëre venti. [2]
255 pars etiam glebarum ad diluviem revocatur [ ]!
256 imbribus et ripas radentia flumina rodunt. [ ]
257 praeterea pro parte sua, quodcumque alit auget, [ ]?
258 redditur; et quoniam dubio procul esse videtur [ ]
259 omniparens eadem rerum commune sepulcrum, [ ]
260 ergo terra tibi libatur et aucta recrescit. [2]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
261 Quod superest, umore novo mare flumina fontis [3]
262 semper abundare et latices manare perennis [ ]
263 nil opus est verbis: magnus decursus aquarum [ ]
264 undique declarat. sed primum quicquid aquai [2]
265 tollitur in summa -que fit ut nil umor abundet, [ ]
266 partim quod validi verrentes aequora venti [ ]
267 diminuunt radiis -que retexens aetherius sol, [ ]
268 partim quod subter per terras diditur omnis. [ ]
269 percolatur enim virus retroque remanat [1]
270 materies umoris et ad caput amnibus omnis [2]?
271 convenit, inde super terras fluit agmine dulci [ ]
272 qua via secta semel liquido pede detulit undas. [ ]
273 Aëra nunc igitur dicam qui corpore toto [ ]
274 innumerabiliter privas mutatur in horas. [ ]
275 semper enim, quodcumque fluit de rebus, id omne [ ]
276 aëris in magnum fertur mare; qui nisi contra [ ]
277 corpora retribuat rebus recreetque fluentis, [ ]
278 omnia iam resoluta forent et in aëra versa. [ ]!
/felt 100 er altid tomt/ risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile
Prossimo archivio n. 31 – NA4-LUCR
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 5,279 [Rerum natura]
Ritorna a CORPUS o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!
LatinaLectio 