Archivio n. 30 – NA3-LUCRETIUS

= Versi recitati (+ soundtrack): INDEX file n. 416-423!
Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

Lucretius: Om verdens natur [Natura mundi]
= file n. 416 continuato - 19:36 minuti  ⬇ Cerca Ctrl + F (find)  Prossimo n.31  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)       # NA3-LUCR.
 929               consequitur leto   nec quisquam expergitus exstat,       [ ]
 930         frigida quem semel est   vitai pausa secuta.                   [u]
 931               Denique si vocem   rerum natura repente                  [2]
 932         mittat et hoc   alicui nostrum   sic increpet ipsa             [ ]
 933      'quid tibi tanto operest,   mortalis, quod nimis aegris           [ ]
 934             luctibus indulges?   quid mortem congemis ac fles?         [ ]
 935              nam si grata fuit   tibi vita anteacta priorque           [ ]
 936               et non omnia pertusum congesta quasi in vas              [ ]!
 937               commoda perfluxere atque ingrata interiere,              [ ]!
 938            cur non ut   plenus vitae   conviva recedis                 [ ]
 939           aequo animoque capis   securam, stulte, quietem?             [ ]
 940          sin ea quae   fructus cumque es   periere profusa             [ ]
 941          vitaque in offensast,   cur amplius addere quaeris,           [ ]
 942             rursum quod pereat   male et ingratum occidat omne,        [ ]
 943             non potius   vitae finem   facis atque laboris?            [ ]
 944             nam tibi praeterea   quod machiner inveniamque,            [ ]
 945         quod placeat, nil est:   eadem sunt omnia semper.              [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 946            si tibi non   annis corpus   iam marcet et artus            [ ]
 947             confecti languent,   eadem tamen omnia restant,            [ ]
 948                omnia si pergas   vivendo vincere saecla,               [ ]
 949            atque etiam potius,   si numquam sis moriturus,'            [ ]
 950              quid respondemus,   nisi iustam intendere litem           [ ]
 951             naturam et   veram verbis   exponere causam?               [ ]
 952              grandior hic vero   si iam seniorque queratur             [ ]
 953           atque obitum   lamentetur   miser amplius aequo,             [ ]
 954            non merito inclamet   magis et voce increpet acri?          [ ]
 955        'aufer abhinc lacrimas,   balatro, et compesce querelas.        [ ]
 956               omnia perfunctus   vitai praemia marces.                 [ ]?
 957           sed quia semper aves   quod abest, praesentia temnis,        [ ]
 958              imperfecta tibi elapsast ingrataque vita                  [ ]!
 959                et nec opinanti   mors ad caput adstitit ante           [ ]
 960         quam satur ac   plenus possis   discedere rerum.               [ ]
 961                nunc aliena tua   tamen aetate omnia mitte              [ ]
 962          aequo animoque agedum   (?)magnis concede: necessest.'        [ ]
 963         iure, ut opinor, agat,   iure increpet inciletque.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 964               cedit enim rerum   novitate extrusa vetustas             [ ]
 965          semper, et ex   aliis aliud   reparare necessest:             [ ]
 966      nec quisquam in barathrum   nec Tartara deditur atra.             [ ]
 967              materies opus est   ut crescant postera saecla;           [ ]
 968            quae tamen omnia te   vita perfuncta sequentur;             [u]!
 969       nec minus ergo ante haec   quam tu cecidere, cadentque.          [ ]
 970             sic alid ex   alio numquam   desistet oriri                [ ]
 971               vitaque mancipio   nulli datur, omnibus usu.             [ ]
 972        respice item   quam nil ad nos   anteacta vetustas              [ ]
 973               temporis aeterni   fuerit, quam nascimur ante.           [ ]
 974          hoc igitur   speculum nobis   natura futuri                   [ ]
 975               temporis exponit   post mortem denique nostram.          [ ]
 976       numquid ibi horribile apparet, num triste videtur                [ ]!
 977             quicquam, non omni   somno securius exstat?                [ ]
 978               Atque ea nimirum   quaecumque Acherunte profundo         [ ]
 979          prodita sunt esse, in   vita sunt omnia nobis.                [ ]
 980            nec miser impendens   magnum timet aëre saxum               [ ]
 981           Tantalus, ut famast,   cassa formidine torpens;              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 982            sed magis in   vita divum   metus urget inanis              [1]?
 983               mortalis   casumque timent   quem cuique ferat fors.     [ ]
 984          nec Tityon   volucres ineunt   Acherunte iacentem             [ ]
 985             nec quod sub magno   scrutentur pectore quicquam           [ ]
 986              perpetuam aetatem   possunt reperire profecto.            [ ]
 987               quamlibet immani   proiectu corporis exstet,             [ ]?
 988             qui non sola novem   dispessis iugera membris              [ ]
 989              obtineat, sed qui   terrai totius orbem,                  [ ]?
 990             non tamen aeternum   poterit perferre dolorem              [ ]
 991             nec praebere cibum   proprio de corpore semper.            [ ]
 992               sed Tityos nobis   hic est, in amore iacentem            [1]?
 993         quem volucres lacerant   atque exest anxius angor              [ ]
 994              aut alia   quavis scindunt   cuppedine curae.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 995               Sisyphus in vita   quoque nobis ante oculos est          [2]
 996          qui petere a   populo fascis   saevasque securis              [ ]
 997              imbibit et semper   victus tristisque recedit.            [ ]
 998            nam petere imperium   quod inanest nec datur umquam,        [ ]
 999           atque in eo   semper durum   sufferre laborem,               [ ]
 1000               hoc est adverso   nixantem trudere monte                [ ]
 1001            saxum quod tamen e   summo iam vertice rursum              [ ]
 1002             volvitur et plani   raptim petit aequora campi.           [ ]?
 1003         deinde animi ingratam   naturam pascere semper                [ ]
 1004           atque explere bonis   rebus satiareque numquam,             [ ]
 1005            quod faciunt nobis   annorum tempora, circum               [ ]
 1006           cum redeunt   fetusque ferunt   variosque lepores,          [ ]
 1007            nec tamen explemur   vitai fructibus umquam,               [ ]?
 1008       hoc, ut opinor, id est,   aevo florente puellas                 [ ]?
 1009         quod memorant laticem   pertusum congerere in vas,            [ ]
 1010            quod tamen expleri   nulla ratione potestur.               [ ]?
 1011            Cerberus et furiae   iam vero et lucis egestas,            [ ]
 1012           Tartarus horriferos   eructans faucibus aestus              [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 1013         qui neque sunt usquam   nec possunt esse profecto.            [ ]
 1014             sed metus in vita   poenarum pro male factis              [ ]
 1015             est insignibus insignis, scelerisque luella,              [ ]!
 1016          carcer et horribilis   de saxo iactus  deorsum,              [ ]
 1017            verbera carnifices   robur pix lammina taedae;             [ ]
 1018       quae tamen etsi absunt,   at mens sibi conscia factis           [ ]
 1019         praemetuens   adhibet stimulos   torretque flagellis          [ ]
 1020             nec videt interea   qui terminus esse malorum             [ ]?
 1021           possit nec quae sit   poenarum denique finis                [ ]
 1022          atque eadem   metuit magis haec   ne in morte gravescant.    [ ]
 1023             hic Acherusia fit   stultorum denique vita.               [ ]!
 1024             Hoc etiam tibi tute interdum dicere possis                [ ]!
 1025            'lumina sis oculis   etiam bonus Ancus  reliquit           [ ]
 1026           qui melior   multis quam tu   fuit, improbe, rebus.         [ ]
 1027             inde alii   multi reges   rerumque potentes               [ ]?
 1028            occiderunt, magnis   qui gentibus imperitarunt.            [ ]
 1029        ille quoque ipse, viam   qui quondam per mare magnum           [ ]
 1030         stravit iterque dedit   legionibus ire per altum              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 1031            ac pedibus   salsa docuit   super ire lacunas              [ ]
 1032           et contempsit equis   insultans murmura ponti,              [ ]
 1033         lumine adempto animam   moribundo corpore fudit.              [ ]
 1034            Scipiadas,   belli fulmen,   Carthaginis horror,           [ ]
 1035           ossa dedit   terrae proinde ac   famul infimus esset.       [ ]
 1036               adde repertores   doctrinarum atque leporum,            [ ]?
 1037             adde Heliconiadum   comites; quorum unus Homerus          [ ]
 1038            sceptra potitus eadem aliis sopitus  quietest.             [ ]!
 1039            denique Democritum   postquam matura vetustas              [ ]
 1040            admonuit   memores motus   languescere mentis,             [ ]
 1041               sponte sua leto   caput obvius obtulit ipse.            [ ]?
 1042            ipse Epicurus obit   decurso lumine vitae,                 [ ]
 1043          qui genus humanum ingenio superavit et omnis                 [u]!
 1044            restinxit, stellas   exortus ut aërius sol.                [ ]
 1045                tu vero dubitabis et indignabere obire?                [u]!
 1046           mortua cui vita est   prope iam vivo atque videnti,         [ ]
 1047              qui somno partem   maiorem conteris aevi                 [ ]
 1048           et vigilans stertis   nec somnia cernere cessas             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 1049           sollicitamque geris   cassa formidine mentem                [ ]
 1050            nec reperire potes   tibi quid sit saepe mali, cum         [ ]
 1051                ebrius urgeris   multis miser undique curis            [ ]
 1052           atque animi incerto   fluitans errore vagaris.'             [ ]
 1053           Si possent homines,   proinde ac sentire videntur           [ ]
 1054           pondus inesse animo   quod se gravitate fatiget,            [ ]
 1055            e quibus id   fiat causis   quoque noscere et unde         [ ]
 1056          tanta mali   tamquam moles   in pectore constet,             [ ]
 1057       haud ita vitam agerent,   ut nunc plerumque videmus             [ ]
 1058       quid sibi quisque velit   nescire et quaerere semper            [ ]
 1059               commutare locum   quasi onus deponere possit.           [1]
 1060              exit saepe foras   magnis ex aedibus ille,               [ ]
 1061          esse domi   quem pertaesumst,   subitoque revertit,          [ ]
 1062           quippe foris   nilo melius   qui sentiat esse.              [ ]
 1063           currit agens mannos   ad villam praecipitanter,             [ ]
 1064               auxilium tectis   quasi ferre ardentibus instans;       [ ]
 1065             oscitat extemplo,   tetigit cum limina villae,            [ ]
 1066            aut abit in somnum   gravis atque oblivia quaerit,         [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 1067         aut etiam   properans urbem   petit atque revisit.            [ ]
 1068           hoc se quisque modo   fugit, at quem scilicet, ut fit,      [ ]
 1069      effugere haud potis est,   ingratis haeret et odit               [2]
 1070              propterea, morbi   quia causam non tenet aeger;          [ ]
 1071          quam bene si videat,   iam rebus quisque relictis            [ ]
 1072              naturam   primum studeat   cognoscere rerum,             [ ]
 1073              temporis aeterni   quoniam, non unius horae,             [ ]
 1074        ambigitur   status, in quo sit   mortalibus omnis              [ ]
 1075            aetas, post mortem   quae restat cumque, manenda.          [ ]
 1076        Denique tanto opere in   dubiis trepidare periclis             [ ]
 1077         quae mala nos subigit   vitai tanta cupido?                   [ ]?
 1078          certa quidem   finis vitae   mortalibus adstat               [ ]
 1079                  nec devitari   letum pote quin obeamus.              [ ]?
 1080               praeterea versamur ibidem atque insumus usque           [ ]!
 1081              nec nova vivendo   procuditur ulla voluptas.             [1]?
 1082       sed dum  abest quod avemus, id exsuperare videtur               [ ]!
 1083           cetera; post aliud,   cum contigit illud, avemus            [ ]
 1084          et sitis aequa tenet   vitai semper hiantis.                 [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 3. bog (Oxford C.T.)
 1085         posteraque in dubiost   fortunam quam vehat aetas,            [ ]
 1086          quidve ferat   nobis casus   quive exitus instet.            [ ]
 1087             nec prorsum vitam   ducendo demimus hilum                 [ ]
 1088             tempore de mortis   nec delibare valemus,                 [ ]?
 1089            quo minus esse diu   possimus forte perempti.              [ ]
 1090        proinde licet quot vis   vivendo condere saecla;               [ ]
 1091            mors aeterna tamen   nilo minus illa manebit,              [1]
 1092            nec minus ille diu   iam non erit, ex hodierno             [ ]
 1093              lumine qui finem   vitai fecit, et ille,                 [2]?
 1094          mensibus atque annis   qui multis occidit ante.              [ ]
 _____________________________________________________________________________..
 
= file n. 417 - 20:10 minuti  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)                 .
   1                  Avia Pieridum   peragro loca nullius ante             [ ]
   2         trita solo.   iuvat integros   accedere fontis                 [ ]
   3           atque haurire, iuvat  -que novos decerpere flores            [ ]
   4                insignemque meo   capiti petere inde coronam            [ ]
   5               unde prius nulli   velarint tempora musae;               [ ]?
   6             primum quod magnis   doceo de rebus et artis               [ ]
   7              religionem animum   nodis exsolvere pergo,                [ ]
   8            deinde quod obscura   de re tam lucida pango                [ ]?
   9                carmina, musaeo   contingens cuncta lepore.             [ ]
  10        id quoque enim   non ab nulla   ratione videtur.                [ ]
  11              nam veluti pueris   absinthia taetra medentes             [ ]
  12             cum dare conantur,   prius oras pocula circum              [ ]
  13            contingunt   mellis dulci   flavoque liquore,               [ ]
  14              ut puerorum aetas   improvida ludificetur                 [ ]
  15           labrorum   tenus, interea   perpotet amarum                  [ ]
  16               absinthi laticem   deceptaque non capiatur,              [ ]
  17              sed potius   tali pacto   recreata valescat,              [ ]?
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
  18   sic ego nunc,   quoniam haec ratio   plerumque videtur               [ ]
  19           tristior esse quibus   non est tractata, retroque            [ ]
  20        vulgus abhorret ab hac,   volui tibi suaviloquenti              [ ]
  21                 carmine Pierio   rationem exponere nostram             [ ]
  22                et quasi musaeo   dulci contingere melle,               [ ]
  23           si tibi forte animum   tali ratione tenere                   [ ]
  24            versibus in nostris   possem, dum percipis omnem            [ ]
  25               naturam rerum ac   persentis utilitatem.                 [ ]
  26              Sed quoniam docui   cunctarum exordia rerum               [ ]
  27            qualia sint et quam   variis distantia formis               [ ]
  28            sponte sua volitent   aeterno percita motu,                 [ ]
  29           quoque modo   possit res ex   his quaeque creari,            [ ]
  30          atque animi   quoniam docui   natura quid esset               [ ]
  31              et quibus e rebus   cum corpore compta vigeret            [2]
  32             quove modo distracta rediret in ordia prima,               [ ]!
  33            nunc agere incipiam   tibi, quod vementer ad has res        [ ]
  34          attinet, esse ea quae   rerum simulacra vocamus;              [ ]
  35          quae, quasi membranae   summo de corpore rerum                [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
  36             dereptae, volitant   ultroque citroque per auras,          [ ]
  37              atque eadem nobis   vigilantibus obvia mentis             [ ]
  38         terrificant   atque in somnis,   cum saepe figuras             [ ]
  39                contuimur miras   simulacraque luce carentum,           [ ]
  40             quae nos horrifice   languentis saepe sopore               [ ]
  41            excierunt,   ne forte animas   Acherunte reamur             [ ]
  42          effugere aut   umbras inter   vivos volitare                  [ ]
  43            neve aliquid nostri   post mortem posse relinqui,           [ ]
  44          cum corpus   simul atque animi   natura perempta              [1]
  45               in sua discessum   dederint primordia quaeque.           [ ]
  46         Dico igitur   rerum effigias   tenuisque figuras               [ ]
  47               mittier ab rebus   summo de corpore rerum,               [ ]?
  50           quae quasi membranae   vel cortex nominitandast,             [ ]
  51       quod speciem ad   formam similem   gerit eius imago              [ ]
  52              cuiuscumque cluet   de corpore fusa vagari.               [ ]
  53        id licet hinc   quamvis hebeti   cognoscere corde.              [ ]
  54            principio   quoniam mittunt   in rebus apertis              [ ]
  55            corpora res multae,   partim diffusa solute,                [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
  56               robora ceu fumum   mittunt ignesque vaporem,             [ ]
  57             et partim   contexta magis   condensaque, ut olim          [ ]
  58           cum teretes   ponunt tunicas   aestate cicadae,              [ ]
  59            et vituli   cum membranas   de corpore summo                [ ]
  60             nascentes mittunt,   et item cum lubrica serpens           [ ]
  61                exuit in spinis   vestem; nam saepe videmus             [ ]
  62              illorum   spoliis vepris   volitantibus auctas.           [ ]
  63            quae quoniam fiunt,   tenuis quoque debet imago             [ ]
  64               ab rebus   mitti summo   de corpore rerum.               [ ]
  65            nam cur illa cadant   magis ab rebusque recedant            [ ]
  66         quam quae tenuia sunt,   hiscendist nulla potestas;            [ ]!
  67            praesertim cum sint   in summis corpora rebus               [ ]
  68             multa minuta, iaci   quae possint ordine eodem             [ ]
  69           quo fuerint   et formai   servare figuram,                   [ ]
  70               et multo citius,   quanto minus induperiri               [ ]
  71           pauca queunt et quae   sunt prima fronte locata.             [ ]?
  72            nam certe iacere ac   largiri multa videmus,                [ ]?
  73              non solum ex alto   penitusque, ut diximus ante,          [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
  74                verum de summis   ipsum quoque saepe colorem.           [ ]
  75               et vulgo faciunt   id lutea russaque vela                [ ]
  76              et ferrugina, cum   magnis intenta theatris               [ ]!
  77              per malos   vulgata trabes  -que trementia flutant.       [ ]
  78           namque ibi consessum   caveai subter et omnem                [2]
  79               scaenai speciem,   (?)patrum matrumque deorum            [1]
  80             inficiunt   coguntque suo   fluitare colore.               [ ]
  81             et quanto   circum mage sunt   inclusa theatri             [ ]
  82         moenia, tam magis haec   intus perfusa lepore                  [ ]
  83                omnia corrident   correpta luce diei.                   [ ]
  84                 ergo lintea de   summo cum corpore fucum               [ ]!
  85              mittunt, effigias   quoque debent mittere tenuis          [ ]
  86        res quaeque, ex   summo quoniam   iaculantur utraque.           [ ]
  87          sunt igitur   iam formarum   vestigia certa                   [ ]
  88            quae vulgo volitant   subtili praedita filo                 [ ]?
  89                nec singillatim   possunt secreta videri.               [ ]
  90           praeterea omnis odor   fumus vapor atque aliae res           [ ]
  91                consimiles ideo   diffusae e rebus abundant,            [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
  92             ex alto   quia dum veniunt   intrinsecus ortae,            [ ]
  93          scinduntur   per iter flexum,   nec recta viarum              [ ]
  94           ostia sunt   qua contendant   exire coortae.                 [ ]!
  95             at contra   tenuis summi   membrana coloris                [ ]
  96         cum iacitur,   nil est quod eam   discerpere possit,           [ ]
  97         in promptu quoniam est   in prima fronte locata.               [1]
  98            postremo   speculis in aqua   splendorque in omni           [1]?
  99            quaecumque apparent   nobis simulacra, necessest,           [ ]
 100          quandoquidem   simili specie   sunt praedita rerum,           [ ]
 101               ex ea imaginibus   missis consistere rerum.              [ ]
 104           sunt igitur   tenues formae   rerum similesque               [ ]
 105             effigiae,   singillatim   quas cernere nemo                [ ]
 106         cum possit,   tamen assiduo   crebroque repulsu                [ ]?
 107               reiectae reddunt   speculorum ex aequore visum,          [ ]
 108               nec ratione alia   servari posse videntur,               [ ]?
 109         tanto opere ut similes   reddantur cuique figurae.             [ ]
 110            Nunc age quam tenui   natura constet imago                  [ ]?
 111         percipe. et in primis,   quoniam primordia tantum              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 112           sunt infra   nostros sensus   tantoque minora                [ ]
 113         quam quae primum oculi   coeptant non posse tueri,             [ ]
 114       nunc tamen id quoque uti   confirmem, exordia rerum              [ ]
 115            cunctarum quam sint   subtilia percipe paucis.              [ ]
 116           primum animalia sunt   iam partim tantula, quorum            [ ]!
 117              tertia pars nulla   possit ratione videri.                [ ]
 118               horum intestinum   quodvis quale esse putandumst?        [ ]
 119       quid cordis   globus aut oculi?   quid membra? quid artus?       [ ]
 120     quantula sunt?   quid praeterea   primordia quaeque                [ ]!
 121         unde anima atque animi   constet natura necessumst?            [ ]
 122          nonne vides quam sint   subtilia quamque minuta?              [ ]
 123            praeterea   quaecumque suo   de corpore odorem              [ ]
 124               exspirant acrem,   panaces absinthia taetra              [ ]
 125            habrotonique graves   et tristia centaurea,                 [ ]
 126          quorum unum   quidvis leviter   si forte duobus               [ ]
 127           quin potius   noscas rerum   simulacra vagari                [ ]
 128           multa modis   multis nulla   vi cassaque sensu?              [ ]?
 129             Sed ne forte putes   ea demum sola vagari,                 [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 130          quaecumque ab   rebus rerum   simulacra recedunt,             [ ]
 131         sunt etiam   quae sponte sua   gignuntur et ipsa               [ ]
 132           constituuntur in hoc   caelo qui dicitur aër,                [ ]?
 133            quae multis   formata modis   sublime feruntur              [ ]
 134             nec speciem   mutare suam   liquentia cessant              [ ]
 135               et cuiusque modi   formarum vertere in oras;             [ ]
 136           ut nubis   facile interdum   concrescere in alto             [ ]
 137              cernimus et mundi   speciem violare serenam               [ ]
 138                 aëra mulcentis   motu. nam saepe Gigantum              [ ]
 139               ora volare videntur et umbram ducere late,               [ ]!
 140               interdum   magni montes   avulsaque saxa                 [ ]
 141            montibus anteire et   solem succedere praeter,              [ ]
 142          inde alios trahere at  -que inducere belua nimbos.            [ ]
 143       Nunc ea quam   facili et celeri   ratione genantur               [ ]
 144             perpetuoque fluant   ab rebus lapsaque cedant              [ ]
 145           semper enim   summum quicquid   de rebus abundat             [ ]
 146        quod iaculentur. et hoc   alias cum pervenit in res,            [ ]
 147        transit, ut in   primis vitrum.   sed ubi aspera saxa           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 148                aut in materiam   ligni pervenit, ibi iam               [ ]
 149            scinditur ut nullum   simulacrum reddere possit.            [ ]
 150          at cum splendida quae   constant opposta fuerunt              [ ]!
 151         densaque, ut in primis   speculum est, nil accidit horum.      [ ]
 152         nam neque, uti vitrum,   possunt transire, neque autem         [ ]
 153           scindi; quam meminit   levor praestare salutem.              [ ]
 154       quapropter   fit ut hinc nobis   simulacra redundent.            [ ]
 155            et quamvis   subito quovis   in tempore quamque             [1]
 156          rem contra   speculum ponas,   apparet imago;                 [ ]
 157           perpetuo   fluere ut noscas   e corpore summo                [ ]?
 158               texturas   rerum tenuis   tenuisque figuras.             [ ]
 159               ergo multa brevi   spatio simulacra genuntur,            [ ]
 160          ut merito   celer his rebus   dicatur origo.                  [ ]
 161           et quasi multa brevi   spatio summittere debet               [ ]
 162            lumina sol   ut perpetuo   sint omnia plena,                [ ]!
 163              sic ab rebus item   simili ratione necessest              [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 164             temporis in puncto   rerum simulacra ferantur              [1]
 165             multa modis multis   in cunctas undique partis;            [ ]
 166          quandoquidem speculum   quocumque obvertimus oris,            [ ]
 167             res ibi respondent   simili forma atque colore.            [ ]
 168           praeterea   modo cum fuerit   liquidissima caeli             [ ]
 169           tempestas,   perquam subito   fit turbida foede,             [ ]
 170         undique uti   tenebras omnis   Acherunta rearis                [ ]
 171           liquisse et   magnas caeli   complesse cavernas,             [ ]
 172              usque adeo taetra   nimborum nocte coorta                 [ ]
 173                impendent atrae   formidinis ora superne;               [ ]
 174           quorum quantula pars   sit imago dicere nemost               [2]!
 175           qui possit neque eam   rationem reddere dictis.              [ ]
 176        Nunc age, quam   celeri motu   simulacra ferantur               [1]
 177              et quae mobilitas   ollis tranantibus auras               [ ]
 178             reddita sit, longo   spatio ut brevis hora teratur,        [ ]
 179          in quem quaeque locum   diverso numine tendunt,               [ ]
 180              suavidicis potius   quam multis versibus edam;            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 181          parvus ut est   cycni melior   canor, ille gruum quam         [ ]
 182            clamor in aetheriis   dispersus nubibus austri.             [ ]
 183             principio   persaepe levis   res atque minutis             [ ]
 184            corporibus   factas celeris   licet esse videre.            [ ]
 185        in quo iam   genere est solis   lux et vapor eius               [ ]
 186            propterea quia sunt   e primis facta minutis                [ ]
 187            quae quasi cuduntur   perque aëris intervallum              [ ]
 188            non dubitant transire sequenti concita plaga.               [ ]!
 189              suppeditatur enim   confestim lumine lumen                [ ]
 190               et quasi protelo   stimulatur fulgere fulgur.            [2]?
 191            quapropter   simulacra pari   ratione necessest             [ ]
 192               immemorabile per   spatium transcurrere posse            [ ]!
 193            temporis in puncto,   primum quod parvula causa             [1]
 194             est procul a tergo   quae provehat atque propellat,        [ ]
 195       quod superest,   ubi tam volucri   levitate ferantur;            [ ]
 196         deinde quod usque adeo   textura praedita rara                 [ ]?
 197         mittuntur,   facile ut quasvis   penetrare queant res          [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 198               et quasi permanare per aëris intervallum.                [u]!
 199            praeterea   si quae penitus   corpuscula rerum              [ ]
 200               ex altoque foras   mittuntur, solis uti lux              [ ]
 201          ac vapor, haec puncto   cernuntur lapsa diei                  [ ]
 202              per totum   caeli spatium   diffundere sese,              [ ]
 203          perque volare mare ac   terras caelumque rigare,              [ ]
 204          quid quae sunt igitur   iam prima fronte parata,              [ ]?
 205             cum iaciuntur et emissum res nulla moratur?                [ ]!
 206             nonne vides citius   debere et longius ire                 [ ]
 207              multiplexque loci   spatium transcurrere eodem            [ ]
 208              tempore quo solis   pervulgant lumina caelum?             [2]
 209          hoc etiam in   primis specimen   verum esse videtur           [ ]
 210             quam celeri   motu rerum   simulacra ferantur,             [2]?
 211           quod simul ac primum   sub diu splendor aquai                [ ]?
 212              ponitur, extemplo   caelo stellante serena                [ ]
 213              sidera respindent   in aqua radiantia mundi.              [ ]
 214             iamne vides igitur   quam puncto tempore imago             [ ]
 215               aetheris ex oris   in terrarum accidat oras?             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 216        quare etiam atque etiam   mitti fateare necessest               [ ]
 217           corpora quae feriant   oculos visumque lacessant.            [ ]
 218             perpetuoque fluunt   certis ab rebus odores;               [ ]
 219           frigus ut a fluviis,   calor ab sole, aestus ab undis        [ ]
 220                aequoris exesor   moerorum litora circum.               [ ]
 221           nec variae   cessant voces   volitare per auras.             [ ]
 222            denique in os salsi   venit umor saepe saporis,             [ ]
 223              cum mare versamur   propter, dilutaque contra             [ ]
 224               cum tuimur misceri absinthia, tangit amaror.             [ ]!
 225          usque adeo omnibus ab   rebus res quaeque fluenter            [ ]!
 226           fertur et in cunctas   dimittitur undique partis             [ ]
 227           nec mora nec requies   interdatur ulla fluendi,              [ ]
 228               perpetuo quoniam   sentimus, et omnia semper             [ ]
 229                cernere odorari   licet et sentire sonare.              [2]?
 230            Praeterea   quoniam manibus   tractata figura               [ ]
 231            in tenebris quaedam   cognoscitur esse eadem quae           [ ]
 232            cernitur in luce et   claro candore, necessest              [ ]
 233              consimili   causa tactum   visumque moveri.               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 234          nunc igitur   si quadratum   temptamus et id nos              [ ]
 235          commovet in tenebris,   in luci quae poterit res              [ ]?
 236            accidere ad speciem   quadrata, nisi eius imago?            [ ]
 237             esse in imaginibus   quapropter causa videtur              [ ]
 238           cernundi   neque posse sine his   res ulla videri.           [ ]
 239            Nunc ea quae   dico rerum   simulacra feruntur              [ ]?
 240          undique et in cunctas   iaciuntur didita partis.              [ ]
 241               verum nos oculis   quia solis cernere quimus,            [ ]
 242             propterea fit uti,   speciem quo vertimus, omnes           [ ]
 243           res ibi eam   contra feriant   forma atque colore.           [ ]
 244        et quantum   quaeque ab nobis   res absit, imago                [ ]
 245               efficit ut videamus et internoscere curat.               [ ]!
 246           nam cum mittitur, extemplo protrudit agitque                 [u]!
 247              aëra qui inter se   cumque est oculosque locatus,         [ ]!
 248        isque ita per   nostras acies   perlabitur omnis                [ ]
 249             et quasi perterget   pupillas atque ita transit.           [ ]
 250              propterea fit uti   videamus quam procul absit            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 251         res quaeque. et quanto   plus aëris ante agitatur              [u]
 252              et nostros oculos   perterget longior aura,               [ ]
 253          tam procul esse magis   res quaeque remota videtur.           [ ]
 254            scilicet haec summe   celeri ratione geruntur,              [ ]
 255             quale sit ut videamus et una quam procul absit.            [2]!
 256           illud in his   rebus minime   mirabile habendumst,           [1]
 257         cur, ea quae   feriant oculos   simulacra videri               [ ]
 258          singula cum nequeant,   res ipsae perspiciantur.              [ ]
 259       ventus enim   quoque paulatim   cum verberat et cum              [ ]
 260             acre fluit frigus,   non privam quamque solemus            [ ]
 261               particulam venti   sentire et frigoris eius,             [ ]
 262             sed magis unorsum,   fierique perinde videmus              [ ]
 263             corpore tum plagas   in nostro tamquam aliquae res         [ ]
 264             verberet atque sui   det sensum corporis extra.            [ ]
 265            praeterea   lapidem digito   cum tundimus, ipsum            [ ]
 266              tangimus extremum   saxi summumque colorem,               [ ]
 267               nec sentimus eum   tactu, verum magis ipsam              [ ]?
 268             duritiem   penitus saxi   sentimus in alto.                [ ]
  
= file n. 418 - 18:08 minuti 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 269          Nunc age, cur   ultra speculum   videatur imago               [ ]
 270             percipe; nam certe   penitus semota videtur.               [ ]
 271          quod genus illa foris   quae vere transpiciuntur,             [ ]?
 272               ianua cum per se   transpectum praebet apertum,          [ ]
 273           multa facitque foris   ex aedibus ut videantur.              [ ]
 274         is quoque enim duplici   geminoque fit aëre visus.             [ ]
 275            primus enim   citra postis   tum cernitur aër,              [ ]
 276             inde fores   ipsae dextra   laevaque sequuntur,            [ ]
 277              post extraria lux   oculos perterget et aër               [ ]!
 278            alter et illa foris   quae vere transpiciuntur.             [ ]?
 279            sic ubi se   primum speculi   proiecit imago,               [2]
 280         dum venit ad   nostras acies,   protrudit agitque              [ ]
 281              aëra qui inter se   cumquest oculosque locatus,           [ ]!
 282       et facit ut   prius hunc omnem   sentire queamus                 [ ]
 283       quam speculum.   sed ubi speculum   quoque sensimus ipsum,       [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 284             continuo a   nobis in idem   quae fertur imago             [2]
 285            pervenit et nostros   oculos reiecta revisit                [ ]
 286            atque alium prae se   propellens aëra volvit                [ ]?
 287       et facit ut   prius hunc quam se   videamus, eoque               [ ]
 288           distare ab   speculo tantum   semota videtur.                [ ]
 289        quare etiam atque etiam   minime mirarier est par,              [1]
 290             illis quae reddunt   speculorum ex aequore visum,          [ ]
 291                aëribus   binis quoniam   res confit utraque.           [ ]
 292             nunc ea quae nobis   membrorum dextera pars est,           [ ]
 293        in speculis   fit ut in laeva   videatur eo quod                [ ]
 294         planitiem ad   speculi veniens   cum offendit imago,           [ ]
 295             non convertitur incolumis, sed recta retrorsum             [ ]!
 296               sic eliditur, ut   siquis, prius arida quam sit          [1]!
 297             cretea persona, allidat pilaeve trabive,                   [ ]!
 298              atque ea continuo   rectam si fronte figuram              [ ]
 299               servet et elisam   retro sese exprimat ipsa.             [2]?
 300          fiet ita, ante oculus   fuerit qui dexter, ut idem            [ ]
 301          nunc sit laevus, et e   laevo sit mutua dexter.               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 302     fit quoque de   speculo in speculum ut   tradatur imago,           [ ]
 303       quinque etiam   sexve ut fieri   simulacra suerint.              [ ]
 304           nam quaecumque retro   parte interiore latebunt,             [ ]
 305          inde tamen,   quamvis torte   penitusque remota,              [ ]
 306               omnia per flexos   aditus educta licebit                 [1]?
 307         pluribus haec speculis   videantur in aedibus esse.            [ ]
 308      usque adeo e   speculo in speculum   translucet imago,            [ ]
 309         et cum laeva data est,   fit rursum ut dextera fiat,           [ ]
 310            inde retro   rursum redit et   convertit eodem.             [ ]
 311             quin etiam quaecum  -que latuscula sunt speculorum         [ ]
 312               assimili lateris   flexura praedita nostri,              [ ]?
 313           dextera ea   propter nobis   simulacra remittunt,            [ ]
 314       aut quia de   speculo in speculum   transfertur imago,           [ ]
 315                inde ad nos elisa bis advolat, aut etiam quod           [u]! 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 316          circum agitur, cum venit, imago propterea quod                [3]!
 317             flexa figura docet   speculi convertier ad nos.            [ ]
 318              indugredi   porro pariter   simulacra pedemque            [ ]
 319                ponere nobiscum   credas gestumque imitari              [ ]
 320           propterea   quia, de speculi   qua parte recedas,            [1]
 321            continuo   nequeunt illinc   simulacra reverti;             [ ]
 322             omnia quandoquidem   cogit natura referri                  [ ]
 323              ac resilire ab rebus ad aequos reddita flexus.            [ ]!
 324          Splendida porro oculi   fugitant vitantque tueri.             [ ]
 325              sol etiam caecat,   contra si tendere pergas,             [ ]?
 326           propterea   quia vis magnast   ipsius et alte                [ ]
 327                 aëra per purum   graviter simulacra feruntur           [ ]
 328              et feriunt oculos   turbantia composituras.               [ ]
 329             praeterea splendor   quicumque est acer adurit             [ ]
 330              saepe oculos ideo   quod semina possidet ignis            [ ]
 331          multa, dolorem oculis   quae gignunt insinuando.              [ ]
 332               lurida praeterea   fiunt quaecumque tuentur              [ ]?
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 333             arquati,   quia luroris   de corpore eorum                 [ ]?
 334            semina multa fluunt   simulacris obvia rerum,               [2]
 335           multaque sunt oculis   in eorum denique mixta,               [ ]
 336               quae contage sua   palloribus omnia pingunt.             [ ]
 337             E tenebris   autem quae sunt   in luce tuemur              [ ]
 338          propterea   quia, cum propior   caliginis aër                 [ ]
 339             ater init   oculos prior et   possedit apertos,            [ ]
 340             insequitur candens   confestim lucidus aër                 [ ]
 341           qui quasi purgat eos   ac nigras discutit umbras             [ ]
 342                  aëris illius.   nam multis partibus hic est           [ ]
 343                mobilior multis  -que minutior et mage pollens.         [ ]
 344           qui simul atque vias   oculorum luce replevit                [ ]
 345                atque patefecit   quas ante obsederat aër               [2]
 346                 ater, continuo   rerum simulacra sequuntur             [ ]?
 347           quae sita sunt in luce, lacessuntque ut videamus.            [ ]!
 348        quod contra   facere in tenebris   e luce nequimus              [1]
 349           propterea   quia posterior   caliginis aër                   [ ]
 350            crassior insequitur   qui cuncta foramina complet           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 351                obsiditque vias   oculorum, ne simulacra                [ ]
 352                possint ullarum   rerum coniecta movere.                [ ]
 353            Quadratasque procul   turris cum cernimus urbis,            [ ]
 354              propterea fit uti   videantur saepe rotundae,             [ ]
 355                angulus obtusus   quia longe cernitur omnis             [ ]
 356              sive etiam potius   non cernitur ac perit eius            [ ]
 357         plaga nec ad   nostras acies   perlabitur ictus,               [ ]
 358                aëra per multum   quia dum simulacra feruntur,          [ ]
 359            cogit hebescere eum   crebris offensibus aër.               [ ]
 360               hoc ubi suffugit   sensum simul angulus omnis,           [ ]
 361         fit quasi ut ad tornum   saxorum structa terantur,             [ ]
 362             non tamen ut coram   quae sunt vereque rotunda,            [ ]
 363           sed quasi adumbratim   paulum simulata videntur.             [ ]
 364             Vmbra videtur item   nobis in sole moveri                  [ ]
 365                et vestigia nostra sequi gestumque imitari;             [ ]!
 366                 aëra si credis   privatum lumine posse                 [2]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 367             indugredi,   motus hominum   gestumque sequentem.          [2]
 368            nam nil esse potest   aliud nisi lumine cassus              [ ]
 369                aër id quod nos   umbram perhibere suemus.              [ ]
 370             nimirum   quia terra locis   ex ordine certis              [ ]
 371                lumine privatur   solis quacumque meantes               [2]
 372             officimus,   repletur item   quod liquimus eius,           [ ]
 373              propterea fit uti   videatur, quae fuit umbra             [ ]
 374            corporis, e   regione eadem   nos usque secuta.             [ ]!
 375            semper enim nova se   radiorum lumina fundunt               [ ]
 376           primaque dispereunt,   quasi in ignem lana trahatur.         [ ]
 377            propterea facile et   spoliatur lumine terra                [ ]
 378               et repletur item   nigrasque sibi abluit umbras.         [ ]
 379         Nec tamen hic   oculos falli   concedimus hilum.               [ ]
 380             nam quocumque loco   sit lux atque umbra tueri             [ ]
 381           illorum est;   eadem vero   sint lumina necne,               [ ]
 382         umbraque quae fuit hic   eadem nunc transeat illuc,            [ ]
 383               an potius   fiat paulo   quod diximus ante,              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 384              hoc animi   demum ratio   discernere debet,               [2]
 385              nec possunt oculi   naturam noscere rerum.                [ ]?
 386     proinde animi   vitium hoc oculis   adfingere noli.                [ ]
 387            qua vehimur   navi, fertur,   cum stare videtur;            [ ]
 388           quae manet in statione, ea praeter creditur ire.             [ ]!
 389          et fugere ad   puppim colles   campique videntur              [ ]
 390          quos agimus   praeter navem   velisque volamus.               [ ]
 391              sidera cessare aetheriis adfixa cavernis                  [ ]!
 392         cuncta videntur, et assiduo sunt omnia motu,                   [ ]!
 393          quandoquidem   longos obitus   exorta revisunt,               [ ]
 394               cum permensa suo   sunt caelum corpore claro.            [ ]
 395              solque pari ratione manere et luna videntur               [ ]!
 396           in statione, ea quae   ferri res indicat ipsa.               [ ]
 397            exstantesque procul   medio de gurgite montes               [ ]
 398           classibus inter quos   liber patet exitus ingens,            [ ]!
 399              insula coniunctis   tamen ex his una videtur.             [ ]
 400               atria versari et   circumcursare columnae                [ ]
 401           usque adeo   fit uti pueris   videantur, ubi ipsi            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 402               desierunt verti,   vix ut iam credere possint            [ ]
 403                 non supra sese   ruere omnia tecta minari.             [ ]?
 404         iamque rubrum tremulis   iubar ignibus erigere alte            [ ]
 405             cum coeptat   natura supra  -que extollere montis,         [2]
 406            quos tibi tum supra   sol montis esse videtur               [ ]
 407              comminus ipse suo   contingens fervidus igni,             [ ]
 408             vix absunt   nobis missus   bis mille sagittae,            [ ]
 409               vix etiam cursus   quingentos saepe veruti.              [ ]
 410              inter eos   solemque iacent   immania ponti               [ ]
 411           aequora substrata aetheriis ingentibus oris,                 [ ]!
 412             interiectaque sunt   terrarum milia multa                  [ ]
 413         quae variae   retinent gentes   et saecla ferarum              [ ]
 414             at collectus aquae   digitum non altior unum,              [ ]
 415            qui lapides   inter sistit   per strata viarum,             [ ]
 416              despectum praebet   sub terras impete tanto,              [ ]
 417             a terris   quantum caeli   patet altus hiatus;             [ ]
 418            nubila despicere et   caelum ut videare videre et           [ ]
 419                corpora mirando   sub terras abdita caelo.              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 420         denique ubi in   medio nobis   equus acer obhaesit             [1]
 421          flumine et in rapidas   amnis despeximus undas,               [ ]
 422            stantis equi corpus   transversum ferre videtur             [ ]
 423             vis et in adversum   flumen contrudere raptim,             [ ]
 424            et quocumque oculos   traiecimus omnia ferri                [1]
 425             et fluere assimili   nobis ratione videntur.               [ ]?
 426               porticus aequali   quamvis est denique ductu             [ ]
 427          stansque in perpetuum   paribus suffulta columnis,            [ ]
 428         longa tamen   parte ab summa   cum tota videtur,               [ ]
 429           paulatim   trahit angusti   fastigia coni,                   [ ]
 430             tecta solo iungens   atque omnia dextera laevis            [ ]
 431              donec in obscurum   coni conduxit acumen.                 [ ]
 432               in pelago nautis   ex undis ortus in undis               [ ]
 433              sol fit uti videatur obire et condere lumen;              [ ]!
 434         quippe ubi nil   aliud nisi aquam   caelumque tuentur;         [ ]
 435              ne leviter credas   labefactari undique sensus.           [ ]
 436               at maris ignaris   in portu clauda videntur              [ ]
 437              navigia aplustris   fractis obnitier undae.               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 438           nam quaecumque supra   rorem salis edita pars est            [1]
 439            remorum, recta est,   et recta superne guberna.             [ ]
 440             quae demensa liquorem obeunt, refracta videntur            [ ]!
 441                 omnia converti   sursumque supina reverti              [ ]
 442            et reflexa prope in   summo fluitare liquore.               [ ]
 443             raraque per caelum   cum venti nubila portant              [ ]
 444              tempore nocturno,   tum splendida signa videntur          [ ]
 445                labier adversum   nimbos atque ire superne              [ ]
 446     longe aliam in   partem ac vera   ratione feruntur.                [ ]
 447              at si forte oculo   manus uni subdita subter              [2]?
 448          pressit eum,   quodam sensu   fit uti videantur               [ ]
 449              omnia quae tuimur   fieri tum bina tuendo,                [ ]
 450                bina lucernarum   florentia lumina flammis              [ ]
 451              binaque per totas   aedes geminare supellex               [ ]?
 452          et duplices   hominum facies   et corpora bina.               [ ]
 453              denique cum suavi   devinxit membra sopore                [ ]?
 454           somnus et in   summa corpus   iacet omne quiete,             [ ]
 455             tum vigilare tamen   nobis et membra movere                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 456          nostra videmur, et in   noctis caligine caeca                 [ ]
 457               cernere censemus   solem lumenque diurnum,               [ ]
 458               conclusoque loco   caelum mare flumina montis            [1]?
 459             mutare et   campos pedibus   transire videmur,             [ ]
 460                et sonitus audire, severa silentia noctis               [ ]!
 461          undique cum constent,   et reddere dicta tacentes.            [ ]
 462           cetera de genere hoc   mirande multa videmus,                [ ]
 463             quae violare fidem   quasi sensibus omnia quaerunt,        [ ]
 464             nequiquam, quoniam   pars horum maxima fallit              [ ]
 465               propter opinatus   animi quos addimus ipsi,              [2]?
 466            pro visis   ut sint quae non   sunt sensibus  visa.         [ ]
 467            nam nil aegrius est   quam res secernere apertas            [ ]!
 468            ab dubiis,   animus quas ab   se protinus addit.            [ ]
 469              Denique nil sciri   siquis putat, id quoque nescit        [1]?
 470               an sciri possit,   quoniam nil scire fatetur.            [ ]?
 471           hunc igitur   contra mittam   contendere causam,             [ ]
 472         qui capite ipse sua in   statuit vestigia sese.                [ ]
 473        et tamen hoc quoque uti   concedam scire, at id ipsum           [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 474          quaeram, cum in rebus   veri nil viderit ante,                [ ]
 475          unde sciat   quid sit scire et   nescire vicissim,            [ ]
 476                notitiam   veri quae res   falsique crearit             [ ]
 477              et dubium   certo quae res   differre probarit.           [ ]
 478                invenies primis   ab sensibus esse creatam              [1]
 479                  notitiem veri   neque sensus posse refelli.           [1]
 480                nam maiore fide   debet reperirier illud,               [1]?
 481               sponte sua veris   quod possit vincere falsa.            [ ]
 482               quid maiore fide   porro quam sensus haberi              [1]
 483           debet? an ab   sensu falso   ratio orta valebit              [ ]
 484             dicere eos contra,   quae tota ab sensibus orta est?       [ ]
 485            qui nisi sunt veri,   ratio quoque falsa fit omnis.         [ ]?
 486           an poterunt   oculos aures   reprehendere, an auris          [ ]
 487        tactus? an hunc   porro tactum   sapor arguet oris,             [ ]
 488                 an confutabunt   nares oculive revincent?              [1]
 489       non, ut opinor, ita est.   nam sorsum cuique potestas            [ ]
 490            divisast,   sua vis cuiquest,   ideoque necesse est         [ ]
 491           et quod molle sit et   gelidum fervensve seorsum             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 492             et sorsum   varios rerum   sentire colores                 [ ]
 493          et quaecum  -que coloribus  sint   coniuncta videre.          [ ]!
 494          sorsus item   sapor oris habet   vim, sorsus odores           [ ]
 495            nascuntur,   sorsum sonitus.   ideoque necesse est          [ ]
 496            non possint   alios alii   convincere sensus.               [ ]
 497           nec porro   poterunt ipsi   reprehendere sese,               [ ]
 498            aequa fides quoniam   debebit semper haberi.                [ ]
 499       proinde quod in quoquest   his visum tempore, verumst.           [ ]
 500            et si non   poterit ratio   dissolvere causam,              [ ]
 501          cur ea quae   fuerint iuxtim   quadrata, procul sint          [ ]
 502            visa rotunda, tamen   praestat rationis egentem             [ ]
 503                reddere mendose   causas utriusque figurae,             [ ]?
 504         quam manibus   manifesta suis   emittere quoquam               [ ]?
 505               et violare fidem   primam et convellere tota             [ ]
 506              fundamenta quibus   nixatur vita salusque.                [ ]
 507            non modo enim ratio   ruat omnis, vita quoque ipsa          [ ]
 508             concidat extemplo,   nisi credere sensibus ausis           [ ]
 509           praecipitesque locos   vitare et cetera quae sint            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 510         in genere hoc   fugienda, sequi   contraria quae sint.         [ ]
 511           illa tibi est igitur   verborum copia cassa                  [ ]
 512              omnis quae contra   sensus instructa paratast.            [ ]
 513         denique ut in fabrica,   si pravast regula prima,              [ ]?
 514             normaque si fallax   rectis regionibus exit,               [ ]
 515              et libella aliqua   si ex parti claudicat hilum,          [ ]
 516                  omnia mendose   fieri atque obstipa necesse est       [ ]?
 517             prava cubantia prona supina atque absona tecta,            [ ]!
 518           iam ruere ut quaedam   videantur velle, ruantque             [ ]
 519               prodita iudiciis   fallacibus omnia primis,              [ ]
 520               sic igitur ratio   tibi rerum prava necessest            [ ]
 521           falsaque sit, falsis   quaecumque ab sensibus ortast.        [ ]
 522               Nunc alii sensus   quo pacto quisque suam rem            [ ]
 523           sentiat, haudquaquam   ratio scruposa relicta est.           [ ]
= file n. 419 - 22:24 minuti
 524              Principio auditur   sonus et vox omnis, in auris          [ ]
 525                  insinuata suo   pepulere ubi corpore sensum.          [ ]
 526              corpoream   vocem quoque enim   constare fatendumst       [ ]
 527          et sonitum,   quoniam possunt   impellere sensus.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 528                praeterea radit   vox fauces saepe facitque             [ ]
 529                asperiora foras   gradiens arteria clamor.              [ ]
 530            quippe per angustum   turba maiore coorta                   [ ]?
 531            ire foras   ubi coeperunt   primordia vocum,                [ ]
 532              scilicet expletis   quoque ianua raditur oris.            [ ]
 533           haud igitur dubiumst   quin voces verbaque constent          [ ]
 534             corporeis   e principiis,   ut laedere possint.            [ ]?
 535             nec te fallit item   quid corporis auferat et quid         [ ]
 536            detrahat ex hominum   nervis ac viribus ipsis               [ ]
 537                perpetuus sermo   nigrai noctis ad umbram               [ ]?
 538                 aurorae perductus ab exoriente nitore,                 [ ]!
 539            praesertim   si cum summost   clamore profusus.             [ ]
 540                 ergo corpoream   vocem constare necessest,             [ ]
 541      multa loquens   quoniam amittit   de corpore partem.              [ ]
 542              asperitas   autem vocis   fit ab asperitate               [ ]
 543           principiorum et item   levor levore creatur.                 [ ]
 544         nec simili   penetrant auris   primordia forma,                [ ]
 545              cum tuba depresso   graviter sub murmure mugit            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 546             et reboat   raucum (?)retro   cita barbara bombum,         [ ]
 547  et (?)validis necti tortis ex Heliconis                                 ..
 548           cum liquidam tollunt   lugubri voce querelam.                [ ]
 549         Hasce igitur   penitus voces   cum corpore nostro              [ ]
 550             exprimimus   rectoque foras   emittimus ore,               [1]?
 551              mobilis articulat   verborum daedala lingua               [ ]
 552               formaturaque labrorum pro parte figurat.                 [u]!
 553           hoc ubi non   longum spatiumst   unde una profecta           [ ]
 554             perveniat vox quae  -que, necessest verba quoque ipsa      [ ]
 555                 plane exaudiri   discernique articulatim.              [ ]
 556            servat enim   formaturam   servatque figuram.               [ ]?
 557             at si interpositum   spatium sit longius aequo,            [ ]
 558                aëra per multum   confundi verba necessest              [ ]
 559                  et conturbari   vocem, dum transvolat auras.          [ ]
 560           ergo fit, sonitum ut   possis sentire neque illam            [ ]
 561              internoscere, verborum sententia quae sit:                [ ]!
 562             usque adeo   confusa venit   vox inque pedita.             [ ]
 563               praeterea verbum   saepe unum perciet auris              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 564             omnibus in populo,   missum praeconis ab ore.              [ ]
 565             in multas   igitur voces   vox una repente                 [ ]
 566            diffugit, in privas   quoniam se dividit auris              [ ]
 567             obsignans   formam verbis   clarumque sonorem.             [ ]
 568             at quae pars vocum   non auris incidit ipsas,              [ ]
 569              praeterlata perit   frustra diffusa per auras.            [ ]
 570            pars solidis   allisa locis   reiecta sonorem               [ ]
 571             reddit et interdum   frustratur imagine verbi.             [ ]
 572          quae bene cum videas,   rationem reddere possis               [ ]
 573         tute tibi atque aliis,   quo pacto per loca sola               [ ]
 574              saxa paris formas   verborum ex ordine reddant,           [ ]
 575               palantis comites   cum montis inter opacos               [ ]
 576             quaerimus et magna   dispersos voce ciemus.                [ ]
 577           sex etiam aut septem   loca vidi reddere voces,              [2]
 578              unam cum iaceres:   ita colles collibus ipsi              [ ]
 579              verba repulsantes   iterabant docta referri.              [ ]
 580           haec loca capripedes   satyros nymphasque tenere             [ ]
 581               finitimi fingunt   et faunos esse loquuntur              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 582               quorum noctivago   strepitu ludoque iocanti              [1]?
 583                adfirmant vulgo   taciturna silentia rumpi              [ ]
 584             chordarumque sonos   fieri dulcisque querelas,             [ ]
 585              tibia quas fundit   digitis pulsata canentum,             [ ]
 586             et genus agricolum   late sentiscere, cum Pan              [ ]
 587                 pinea semiferi   capitis velamina quassans             [ ]
 588               unco saepe labro   calamos percurrit hiantis,            [ ]
 589             fistula silvestrem   ne cesset fundere musam.              [ ]
 590           cetera de genere hoc   monstra ac portenta loquuntur,        [ ]
 591             ne loca deserta ab   divis quoque forte putentur           [ ]
 592              sola tenere. ideo   iactant miracula dictis               [ ]
 593             aut aliqua   ratione alia   ducuntur, ut omne              [ ]?
 594            humanum   genus est avidum   nimis auricularum.             [ ]
 595         Quod superest, non est   mirandum qua ratione,                 [ ]
 596       per loca quae   nequeunt oculi   res cernere apertas,            [ ]
 597          haec loca per   voces veniant   aurisque lacessant.           [ ]
 598           colloquium   clausis foribus   quoque saepe videmus,         [ ]
 599               nimirum quia vox   per flexa foramina rerum              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 600             incolumis   transire potest,   simulacra renutant.         [ ]
 601            perscinduntur enim,   nisi recta foramina tranant,          [ ]
 602             qualia sunt vitri,   species qua transvolat omnis.         [ ]
 603               praeterea partis   in cunctas dividitur vox,             [ ]
 604               ex aliis   aliae quoniam   gignuntur, ubi una            [ ]
 605           dissiluit   semel in multas   exorta, quasi ignis            [ ]
 606          saepe solet   scintilla suos   se spargere in ignis.          [ ]
 607                 ergo replentur   loca vocibus abdita retro,            [ ]
 608              omnia quae circum   fervunt sonituque cientur.            [ ]
 609              at simulacra viis   derectis omnia tendunt                [ ]
 610           ut sunt missa semel;   quapropter cernere nemo               [ ]
 611        saepta supra potis est,   at voces accipere extra.              [3]
 612     et tamen ipsa quoque haec,   dum transit clausa domorum            [ ]
 613              vox obtunditur at  -que auris confusa penetrat            [ ]!
 614              et sonitum potius   quam verba audire videmur.            [ ]
 615              Nec, qui sentimus   sucum, lingua atque palatum           [ ]
 616         plusculum habent in se   rationis plus operaeve.               [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 617                principio sucum   sentimus in ore, cibum cum            [ ]
 618           mandendo exprimimus,   ceu plenam spongiam aquai             [ ]
 619              siquis forte manu   premere ac siccare coepit.            [ ]
 620           inde quod exprimimus   per caulas omne palati                [ ]
 621               diditur et rarae   per flexa foramina linguae.           [ ]
 622             hoc ubi levia sunt   manantis corpora suci,                [ ]!
 623             suaviter attingunt   et suaviter omnia tractant            [ ]
 624                  umida linguai   circum sudantia templa.               [ ]
 625            at contra   pungunt sensum   lacerantque coorta,            [ ]
 626           quanto quaeque magis   sunt asperitate repleta.              [ ]
 627            deinde voluptas est   e suco fine palati;                   [u]!
 628               cum vero deorsum   per fauces praecipitavit,             [ ]
 629            nulla voluptas est,   dum diditur omnis in artus.           [ ]!
 630            nec refert quicquam   quo victu corpus alatur,              [ ]
 631            dummodo quod capias   concoctum didere possis               [ ]
 632        artubus et   stomachi umidulum   servare tenorem.               [ ]!
 633             Nunc aliis   alius qui sit   cibus atque venenum           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 634              expediam,   quareve, aliis   quod triste et amarumst,     [ ]
 635           hoc tamen esse aliis   possit perdulce videri.               [ ]
 636          tantaque in his rebus   distantia differitasquest,            [ ]
 637        ut quod ali   cibus est aliis   fuat acre venenum.              [ ]
 638      (?)est itaque ut serpens,   hominis quae tacta salivis            [ ]
 639               disperit ac sese   mandendo conficit ipsa.               [ ]
 640                praeterea nobis   veratrum est acre venenum,            [ ]
 641               at capris adipes   et coturnicibus auget.                [ ]
 642            ut quibus id   fiat rebus   cognoscere possis,              [ ]
 643            principio   meminisse decet   quae diximus ante,            [ ]
 644              semina multimodis   in rebus mixta teneri.                [ ]
 645          porro omnes   quaecumque cibum   capiunt animantes,           [ ]
 646             ut sunt dissimiles   extrinsecus et generatim              [ ]
 647               extima membrorum   circumcaesura coercet,                [ ]
 648           proinde et seminibus   constant variante figura.             [ ]
 649               semina cum porro   distent, differre necessest           [ ]
 650                intervalla vias  -que, foramina quae perhibemus,        [ ]
 651             omnibus in membris   et in ore ipsoque palato.             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 652             esse minora igitur   quaedam maioraque debent,             [ ]
 653          esse triquetra aliis,   aliis quadrata necessest,             [ ]
 654           multa rotunda, modis   multis multangula quaedam.            [ ]
 655               namque figurarum   ratio ut motusque reposcunt,          [2]
 656            proinde foraminibus   debent differre figurae,              [ ]
 657                et variare viae   proinde ac textura coercet.           [ ]
 658       hoc ubi quod   suave est aliis   aliis fit amarum,               [ ]
 659           illi, cui suave est,   levissima corpora debent              [ ]
 660               contractabiliter   caulas intrare palati,                [ ]
 661         at contra   quibus est eadem   res intus acerba,               [ ]
 662                 aspera nimirum   penetrant hamataque fauces.           [2]
 663       nunc facile est   ex his rebus   cognoscere quaeque.             [ ]
 664        quippe ubi cum   febris bili   superante coorta est             [1]
 665               aut alia   ratione aliquast   vis excita morbi,          [ ]
 666                perturbatur ibi   iam totum corpus et omnes             [ ]
 667                commutantur ibi   positurae principiorum;               [ ]
 668         fit prius ad sensum ut   quae corpora conveniebant             [ ]
 669           nunc non conveniant,   et cetera sint magis apta,            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 670          quae penetrata queunt   sensum progignere acerbum.            [ ]
 671         utraque enim   sunt in mellis   commixta sapore;               [ ]
 672             id quod iam supera   tibi saepe ostendimus ante.           [ ]
 673           Nunc age quo   pacto naris   adiectus odoris                 [1]
 674            tangat agam. primum   res multas esse necessest             [ ]
 675           unde fluens   volvat varius   se fluctus odorum,             [ ]
 676           et fluere et   mitti vulgo   spargique putandumst;           [ ]
 677            verum aliis   alius magis est   animantibus aptus           [ ]
 678           dissimilis   propter formas.   ideoque per auras             [ ]
 679          mellis apes   quamvis longe   ducuntur odore,                 [ ]?
 680            vulturii  -que cadaveribus.   tum fissa ferarum             [ ]
 681             ungula quo tulerit   gressum promissa canum vis            [ ]
 682              ducit, et humanum   longe praesentit odorem               [2]
 683              Romulidarum arcis   servator candidus anser.              [ ]
 684              sic aliis   alius nidor   datus ad sua quemque            [ ]
 685              pabula ducit et a   taetro resilire veneno                [ ]
 686              cogit, eoque modo   servantur saecla ferarum.             [ ]
 687          Hic odor ipse igitur,   naris quicumque lacessit,             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 688             est alio ut possit   permitti longius alter.               [ ]
 689        sed tamen haud quisquam   tam longe fertur eorum                [ ]
 690      quam sonitus,   quam vox, mitto   iam dicere quam res             [ ]
 691           quae feriunt   oculorum acies   visumque lacessunt.          [ ]
 692                errabundus enim   tarde venit ac perit ante             [ ]
 693               paulatim facilis   distractus in aëris auras;            [ ]
 694               ex alto   primum quia vix   emittitur ex re:             [ ]
 695          nam penitus fluere at  -que recedere rebus odores             [ ]
 696         significat   quod fracta magis   redolere videntur             [ ]
 697             omnia, quod contrita, quod igni collabefacta:              [ ]!
 698            deinde videre licet   maioribus esse creatum                [1]
 699           principiis quam vox,   quoniam per saxea saepta              [ ]
 700        non penetrat,   qua vox vulgo   sonitusque feruntur.            [ ]
 701        quare etiam   quod olet non tam   facile esse videbis           [ ]
 702                 investigare in   qua sit regione locatum.              [ ]
 703               refrigescit enim   cunctando plaga per auras             [ ]
 704           nec calida ad sensum   decurrunt nuntia rerum.               [ ]
 705             errant saepe canes   itaque et vestigia quaerunt.          [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 706            Nec tamen hoc solis   in odoribus atque saporum             [1]
 707        in generest,   sed item species   rerum atque colores           [ ]
 708             non ita conveniunt   ad sensus omnibus omnes,              [ ]
 709            ut non sint   aliis quaedam   magis acria visu.             [ ]
 710             quin etiam gallum,   noctem explaudentibus alis            [ ]
 711                  auroram clara   consuetum voce vocare,                [ ]
 712          noenu queunt   rabidi contra   constare leones                [ ]
 713           inque tueri: ita continuo meminere fugai,                    [ ]!
 714              nimirum quia sunt   gallorum in corpore quaedam           [ ]
 715          semina, quae cum sunt   oculis immissa leonum,                [ ]
 716               pupillas   interfodiunt   acremque dolorem               [ ]
 717          praebent, ut nequeant   contra durare feroces;                [ ]?
 718       cum tamen haec   nostras acies   nil laedere possint,            [ ]
 719         aut quia non penetrant   aut quod penetrantibus illis          [ ]
 720               exitus ex oculis   liber datur, in remorando             [ ]
 721             laedere ne possint   ex ulla lumina parte.                 [ ]
 722        Nunc age quae   moveant animum   res accipe, et unde            [ ]
 723           quae veniunt veniant   in mentem percipe paucis.             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 724            principio hoc dico,   rerum simulacra vagari                [ ]?
 725             multa modis multis   in cunctas undique partis             [ ]
 726       tenuia, quae   facile inter se   iunguntur in auris,             [ ]!
 727             obvia cum veniunt,   ut aranea bratteaque auri.            [ ]
 728          quippe etenim   multo magis haec   sunt tenuia textu          [ ]
 729           quam quae percipiunt   oculos visumque lacessunt,            [ ]
 730          corporis haec quoniam   penetrant per rara cientque           [ ]
 731            tenuem animi   naturam intus   sensumque lacessunt.         [ ]?
 732            Centauros itaque et   Scyllarum membra videmus              [ ]
 733             Cerbereasque canum   facies simulacraque eorum             [ ]
 734             quorum morte obita   tellus amplectitur ossa;              [ ]
 735           omne genus   quoniam passim   simulacra feruntur,            [ ]
 736              partim sponte sua   quae fiunt aëre in ipso,              [ ]
 737             partim quae variis   ab rebus cumque recedunt              [ ]
 738               et quae confiunt   ex horum facta figuris.               [ ]
 739              nam certe ex vivo   Centauri non fit imago,               [ ]
 740           nulla fuit   quoniam talis   natura animantis,               [ ]
 741   verum ubi equi atque hominis   casu convenit imago,                  [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 742          haerescit   facile extemplo,   quod diximus ante,             [ ]
 743               propter subtilem   naturam et tenuia texta.              [ ]
 744           cetera de genere hoc   eadem ratione creantur.               [ ]
 745             quae cum mobiliter   summa levitate feruntur,              [ ]
 746              ut prius ostendi,   facile uno commovet ictu              [2]?
 747           quaelibet una animum   nobis subtilis imago;                 [ ]
 748           tenuis enim mens est   et mire mobilis ipsa.                 [ ]?
 749          Haec fieri ut memoro,   facile hinc cognoscere possis.        [ ]
 750        quatenus hoc simile est   illi, quod mente videmus              [ ]
 751         atque oculis,   simili fieri   ratione necesse est.            [ ]
 752          nunc igitur   quoniam docui   me forte leonem                 [ ]
 753           cernere per   simulacra, oculos   quaecumque lacessunt,      [ ]!
 754           scire licet   mentem simili   ratione moveri,                [ ]
 755              per simulacra leonem et cetera quae videt aeque           [ ]!
 756         nec minus atque oculi,   nisi quod mage tenuia cernit.         [ ]
 757              nec ratione alia,   cum somnus membra profudit,           [ ]
 758            mens animi vigilat,   nisi quod simulacra lacessunt         [ ]
 759           haec eadem   nostros animos   quae cum vigilamus,            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 760           usque adeo, certe ut   videamur cernere eum quem             [ ]
 761                 relicta   vita iam mors   et terra potitast.           [ ]
 762               hoc ideo   fieri cogit   natura, quod omnes              [ ]?
 763               corporis offecti   sensus per membra quiescunt           [ ]
 764           nec possunt   falsum veris   convincere rebus.               [ ]
 765            praeterea   meminisse iacet   languetque sopore             [ ]
 766              nec dissentit eum   mortis letique potitum                [ ]
 767        iam pridem,   quem mens vivum   se cernere credit.              [ ]
 768       quod superest,   non est mirum   simulacra moveri                [ ]
 769         bracchiaque in numerum   iactare et cetera membra.             [ ]
 770         nam fit ut in   somnis facere hoc   videatur imago;            [ ]
 771         quippe ubi prima perit   alioque est altera nata               [ ]
 772        inde statu,   prior hic gestum   mutasse videtur.               [ ]
 773              scilicet id fieri   celeri ratione putandumst:            [ ]
 774            tanta est mobilitas   et rerum copia tanta                  [ ]
 775             tantaque sensibili   quovis est tempore in uno             [ ]?
 776                copia particularum, ut possit suppeditare.              [ ]!
 777          Multaque in his rebus   quaeruntur multaque nobis             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 778           clarandumst,   plane si res   exponere avemus.               [ ]
 779            quaeritur in primis   quare, quod cuique libido             [ ]
 780              venerit, extemplo   mens cogitet eius id ipsum.           [ ]
 781                anne voluntatem   nostram simulacra tuentur             [ ]
 782          et simul ac   volumus nobis   occurrit imago,                 [ ]
 783           si mare, si   terram cordist,   si denique caelum?           [ ]
 784            conventus   hominum pompam   convivia pugnas,               [ ]
 785              omnia sub   verbone creat   natura paratque?              [ ]!
 786           cum praesertim aliis   eadem in regione locoque              [ ]
 787               longe dissimilis   animus res cogitet omnis.             [ ]
 788         quid porro, in numerum   procedere cum simulacra               [1]
 789             cernimus in somnis   et mollia membra movere,              [ ]
 790               mollia mobiliter   cum alternis bracchia mittunt         [ ]
 791           et repetunt   oculis gestum   pede convenienti?              [ ]
 792           scilicet arte madent   simulacra et docta vagantur,          [ ]
 793           nocturno   facere ut possint   in tempore ludos.             [ ]
 794            an magis illud erit   verum? quia tempore in uno,           [ ]
 795         quod sentimus, id est,   cum vox emittitur una,                [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 796          tempora multa latent,   ratio quae comperit esse,             [ ]
 797            propterea   fit uti quovis   in tempore quaeque             [1]?
 798          praesto sint   simulacra locis   in quisque parata:           [ ]!
 799            tanta est mobilitas   et rerum copia tanta.                 [ ]
 800           hoc, ubi prima perit   alioque est altera nata               [ ]
 801        inde statu,   prior hic gestum   mutasse videtur.               [ ]
 802           et quia tenuia sunt,   nisi quae contendit, acute            [ ]!
 803          cernere non potis est   animus; proinde omnia quae sunt       [ ]
 804             praeterea pereunt,   nisi si ad quae se ipse paravit.      [ ]
 805              ipse parat   sese porro   speratque futurum               [ ]?
 806           ut videat   quod consequitur   rem quamque; fit ergo.        [ ]
 807           nonne vides   oculos etiam,   cum tenuia quae sunt           [ ]
 809             cernere coeperunt,   contendere se atque parare            [ ]
 810            nec sine eo   fieri posse ut   cernamus acute?              [ ]
 811              et tamen in rebus   quoque apertis noscere possis,        [ ]
 812                si non advertas   animum, proinde esse quasi omni       [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 813                tempore semotum   fuerit longeque remotum.              [2]
 814            cur igitur mirumst,   animus si cetera perdit               [ ]
 815         praeterquam quibus est   in rebus deditus ipse?                [ ]
 816              deinde adopinamur   de signis maxima parvis               [2]
 817         ac nos in   fraudem induimus   frustraminis ipsi.              [ ]
 818         Fit quoque ut interdum   non suppeditetur imago                [ ]
 819               eiusdem generis,   sed femina quae fuit ante,            [ ]
 820           in manibus   vir uti factus   videatur adesse,               [ ]
 821             aut alia ex   alia facies   aetasque sequatur.             [ ]
 822                quod ne miremur   sopor atque oblivia curant.           [ ]?
= file n. 420 - 16:42 minuti
 823           Illud in his   rebus vitium   vementer avessis               [ ]
 824              effugere, errorem   vitareque praemetuenter,              [2]
 825               lumina ne facias   oculorum clara creata,                [ ]
 826          prospicere ut   possimus, et ut   proferre queamus            [ ]
 827               proceros passus,   ideo fastigia posse                   [ ]
 828           surarum ac   feminum pedibus   fundata plicari,              [ ]
 829             bracchia tum porro   validis ex apta lacertis              [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 830            esse manusque datas   utraque ex parte ministras,           [ ]
 831             ut facere ad vitam   possemus quae foret usus.             [ ]
 832           cetera de genere hoc   inter quaecumque pretantur            [ ]
 833                 omnia perversa   praepostera sunt ratione,             [ ]
 834             nil ideo   quoniam natumst   in corpore ut uti             [ ]
 835           possemus,   sed quod natumst   id procreat usum.             [ ]
 836             nec fuit ante videre oculorum lumina nata                  [ ]!
 837               nec dictis   orare prius   quam lingua creatast,         [ ]
 838             sed potius   longe linguae   praecessit origo              [ ]
 839                 sermonem multo  -que creatae sunt prius aures          [ ]
 840            quam sonus est auditus, et omnia denique membra             [ ]!
 841             ante fuere, ut opinor, eorum quam foret usus.              [ ]!
 842              haud igitur potuere utendi crescere causa.                [ ]!
 843             at contra   conferre manu   certamina pugnae               [ ]
 844              et lacerare artus   foedareque membra cruore              [ ]
 845                ante fuit multo   quam lucida tela volarent,            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 846               et vulnus   vitare prius   natura coegit                 [ ]
 847            quam daret obiectum   parmai laeva per artem.               [ ]?
 848             scilicet et fessum   corpus mandare quieti                 [ ]
 849            multo antiquius est   quam lecti mollia strata,             [ ]!
 850                et sedare sitim   prius est quam pocula natum.          [1]
 851            haec igitur possent   utendi cognita causa                  [ ]
 852                credier, ex usu   quae sunt vitaque reperta.            [ ]
 853             illa quidem sorsum   sunt omnia quae prius ipsa            [ ]
 854               nata dedere suae   post notitia utilitatis.              [ ]
 855         quo genere in   primis sensus   et membra videmus;             [ ]
 856        quare etiam atque etiam   procul est ut credere possis          [ ]
 857               utilitatis ob officium potuisse creari.                  [ ]!
 858             Illud item non est   mirandum, corporis ipsa               [ ]
 859              quod natura cibum   quaerit cuiusque animantis.           [1]
 860        quippe etenim fluere at  -que recedere corpora rebus            [ ]
 861           multa modis   multis docui,   sed plurima debent             [ ]
 862           ex animalibus.  quae   quia sunt exercita motu,              [ ]!
 863              multaque per sudorem ex alto pressa feruntur,             [ ]!  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 864            multa per os   exhalantur,   cum languida anhelant,         [ ]
 865               his igitur rebus   rarescit corpus et omnis              [ ]
 866               subruitur   natura; dolor   quam consequitur rem.        [2]
 867            propterea   capitur cibus ut   suffulciat artus             [ ]
 868               et recreet viris   interdatus atque patentem             [ ]?
 869            per membra ac venas   ut amorem obturet edendi.             [1]
 870                umor item discedit in omnia quae loca cumque            [ ]!
 871                poscunt umorem;   glomerataque multa vaporis            [ ]
 872         corpora, quae stomacho   praebent incendia nostro,             [ ]
 873             dissipat adveniens   liquor ac restinguit ut ignem,        [ ]
 874                urere ne possit   calor amplius aridus artus.           [ ]
 875         sic igitur   tibi anhela sitis   de corpore nostro             [ ]
 876             abluitur,   sic expletur   ieiuna cupido.                  [ ]
 877              Nunc qui fiat uti   passus proferre queamus,              [u]
 878           cum volumus,   varieque datum   sit membra movere,           [ ]
 879       et quae res   tantum hoc oneris   protrudere nostri              [ ]
 880             corporis insuerit,   dicam: tu percipe dicta.              [ ]
 881            dico animo   nostro primum   simulacra meandi               [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 882          accidere atque animum   pulsare, ut diximus ante.             [ ]
 883             inde voluntas fit;   neque enim facere incipit ullam       [ ]!
 884        rem quisquam, quam mens   providit quid velit ante.             [ ]
 885           id quod providet, illius rei constat imago.                  [ ]!
 886             ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire             [ ]!
 887        inque gredi,   ferit extemplo   quae in corpore toto            [ ]
 888         per membra atque artus   animai dissita vis est.               [u]
 889             et facilest factu,   quoniam coniuncta tenetur.            [ ]
 890               inde ea proporro   corpus ferit, atque ita tota          [ ]
 891                 paulatim moles   protruditur atque movetur.            [1]
 892             praeterea   tum rarescit   quoque corpus et aër            [ ]
 893             (scilicet ut debet   qui semper mobilis exstat)            [ ]
 894            per patefacta venit   penetratque foramina largus           [ ]
 895              et dispergitur ad   partis ita quasque minutas            [ ]!
 896           corporis. hic igitur   rebus fit utrimque duabus,            [ ]
 897          corpus ut, ac   navis velis   ventoque, feratur.              [ ]
 898         nec tamen illud in his   rebus mirabile constat,               [ ]
 899            tantula quod tantum   corpus corpuscula possunt             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 900            contorquere et onus   totum convertere nostrum.             [ ]
 901           quippe etenim ventus   subtili corpore tenuis                [ ]?
 902          trudit agens   magnam magno   molimine navem                  [ ]?
 903             et manus una regit   quantovis impete euntem               [ ]?
 904              atque gubernaclum   contorquet quolibet unum,             [ ]
 905          multaque per trocleas   et tympana pondere magno              [ ]
 906            commovet atque levi   sustollit machina nisu.               [ ]
 907         Nunc quibus ille modis   somnus per membra quietem             [ ]
 908            irriget atque animi   curas e pectore solvat,               [ ]?
 909              suavidicis potius   quam multis versibus edam;            [ ]
 910          parvus ut est   cycni melior   canor, ille gruum quam         [ ]
 911            clamor in aetheriis   dispersus nubibus austri.             [ ]
 912            tu mihi da   tenuis auris   animumque sagacem,              [ ]
 913               ne fieri negites   quae dicam posse retroque             [ ]
 914                vera repulsanti   discedas pectore dicta,               [ ]
 915               tutemet in culpa   cum sis neque cernere possis.         [ ]
 916             principio   somnus fit ubi est   distracta per artus       [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 917            vis animae   partimque foras   eiecta recessit              [1]
 918             et partim   contrusa magis   concessit in altum.           [ ]
 919              dissoluuntur enim   tum demum membra fluuntque.           [ ]
 920            nam dubium non est,   animai quin opera sit                 [u]
 921           sensus hic in nobis,   quem cum sopor impedit esse,          [ ]
 922               tum nobis animam   perturbatam esse putandumst           [1]
 923              eiectamque foras;   non omnem; namque iaceret             [ ]
 924                 aeterno corpus   perfusum frigore leti.                [ ]
 925        quippe ubi nulla latens   animai pars remaneret                 [u]
 926        in membris,   cinere ut multa   latet obrutus ignis,            [ ]
 927                unde reconflari   sensus per membra repente             [ ]
 928           posset, ut ex   igni caeco   consurgere flamma?              [ ]
 929        Sed quibus haec   rebus novitas   confiat et unde               [ ]
 930            perturbari anima et   corpus languescere possit,            [ ]
 931               expediam: tu fac   ne ventis verba profundam.            [ ]
 932              principio externa   corpus de parte necessum est,         [ ]
 933                 aëriis quoniam   vicinum tangitur auris,               [ ]
 934             tundier atque eius   crebro pulsarier ictu,                [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 935              proptereaque fere   res omnes aut corio sunt              [ ]?
 936              aut etiam conchis   aut callo aut cortice tectae.         [ ]
 937               interiorem etiam   partem spirantibus aër                [ ]
 938             verberat hic idem,   cum ducitur atque reflatur.           [2]
 939           quare utrimque secus   cum corpus vapulet et cum             [ ]
 940              perveniant plagae   per parva foramina nobis              [ ]
 941             corporis ad primas   partis elementaque prima,             [ ]
 942             fit quasi paulatim   nobis per membra ruina.               [ ]
 943              conturbantur enim   positurae principiorum                [ ]
 944          corporis atque animi.   fit uti pars inde animai              [ ]
 945                 eiciatur et introrsum pars abdita cedat,               [ ]!
 946             pars etiam distracta per artus non queat esse              [ ]!
 947             coniuncta inter se   neque motu mutua fungi;               [2]!
 948            inter enim   saepit coetus   natura viasque;                [ ]
 949               ergo sensus abit   mutatis motibus alte.                 [ ]
 950           et quoniam   non est quasi quod   suffulciat artus,          [ ]
 951              debile fit corpus   languescuntque omnia membra,          [ ]
 952             bracchia palpebrae  -que cadunt poplitesque cubanti        [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 953           saepe tamen   summittuntur   virisque resolvunt.             [ ]
 954        deinde cibum   sequitur somnus,   quia, quae facit aër,         [ ]
 955         haec eadem   cibus, in venas   dum diditur omnis,              [ ]
 956              efficit. et multo   sopor illa gravissimus exstat         [ ]
 957        quem satur aut   lassus capias,   quia plurima tum se           [ ]
 958             corpora conturbant   magno contusa labore.                 [ ]
 959              fit ratione eadem   coniectus partim animai               [ ]
 960             altior atque foras   eiectus largior eius,                 [ ]?
 961                 et divisior inter se ac distractior intust.            [ ]!
 962            Et quo quisque fere   studio devinctus adhaeret             [ ]?
 963          aut quibus in   rebus multum   sumus ante morati              [ ]
 964            atque in ea   ratione fuit   contenta magis mens,           [ ]
 965                in somnis eadem   plerumque videmur obire;              [ ]
 966             causidici   causas agere et   componere leges,             [ ]
 967                  induperatores   pugnare ac proelia obire,             [2]
 968              nautae contractum   cum ventis degere duellum,            [ ]
 969         nos agere hoc autem et   naturam quaerere rerum                [ ]
 970             semper et inventam   patriis exponere chartis.             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 971           cetera sic studia at  -que artis plerumque videntur          [ ]
 972             in somnis   animos hominum   frustrata tenere.             [ ]
 973              et quicumque dies   multos ex ordine ludis                [ ]
 974            assiduas   dederunt operas,   plerumque videmus,            [ ]
 975            cum iam destiterunt   ea sensibus usurpare,                 [ ]
 976           reliquias   tamen esse vias   in mente patentis,             [ ]
 977            qua possint   eadem rerum   simulacra venire.               [ ]
 978         per multos   itaque illa dies   eadem obversantur              [ ]
 979             ante oculos, etiam   vigilantes ut videantur               [ ]
 980              cernere saltantis   et mollia membra moventis             [ ]
 981         et citharae   liquidum carmen   chordasque loquentis           [ ]
 982            auribus accipere et   consessum cernere eundem              [ ]
 983               scaenaique simul   varios splendere decores.             [u]
 984             usque adeo   magni refert   studium atque voluptas,        [ ]?
 985             et quibus in rebus   consuerint esse operati               [ ]
 986              non homines solum   sed vero animalia cuncta.             [ ]
 987           quippe videbis equos   fortis, cum membra iacebunt,          [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 988               in somnis   sudare tamen   spirareque semper             [2]
 989            et quasi de   palma summas   contendere viris               [ ]
 990           aut quasi carceribus   patefactis (?)saepe quiete            [ ]
 991              venantumque canes   in molli saepe quiete                 [ ]
 992            iactant crura tamen   subito vocesque repente               [1]
 993              mittunt et crebro   redducunt naribus auras,              [ ]
 994                 ut vestigia si   teneant inventa ferarum,              [ ]!
 995                   expergefacti  -que sequentur inania saepe            [ ]
 996              cervorum   simulacra, fugae   quasi dedita cernant,       [ ]
 997                donec discussis   redeant erroribus ad se.              [ ]
 998               at consueta domi   catulorum blanda propago              [ ]
 999            discutere et corpus   de terra corripere instant            [ ]
 1004         proinde quasi ignotas   facies atque ora tuantur              [ ]
 1005          et quo quaeque magis   sunt aspera seminiorum,               [ ]
 1006         tam magis in   somnis eadem   saevire necessumst.             [ ]
 1007           at variae   fugiunt volucres   pinnisque repente            [ ]
 1008             sollicitant divum   nocturno tempore lucos,               [ ]
 1009         accipitres   somno in leni   si proelia pugnas                [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1010           edere sunt   persectantes   visaeque volantes.              [ ]!
 1011         porro hominum mentes,   magnis quae motibus edunt             [ ]
 1012      magna, itidem   saepe in somnis   faciuntque geruntque,          [ ]
 1013              reges expugnant,   capiuntur, proelia miscent,           [ ]
 1014             tollunt clamorem,   quasi si iugulentur, ibidem.          [ ]
 1015               multi depugnant   gemitusque doloribus edunt            [ ]?
 1016            et quasi pantherae   morsu saevive leonis                  [ ]
 1017              mandantur magnis   clamoribus omnia complent.            [1]
 1018               multi de magnis   per somnum rebus  loquuntur           [ ]
 1019                indicioque sui   facti persaepe fuere.                 [ ]
 1020          multi mortem obeunt.   multi, de montibus altis              [ ]?
 1021           ut qui praecipitent   ad terram corpore toto,               [ ]
 1022             exterrentur et ex   somno quasi mentibus  capti           [ ]
 1023             vix ad se redeunt   permoti corporis aestu.               [ ]?
 1024           flumen item sitiens   aut fontem propter amoenum            [ ]
 1025              assidet et totum   prope faucibus occupat amnem.         [ ]
 1026              puri saepe lacum   propter si ac dolia curta             [ ]
 1027                somno devincti   credunt se extollere vestem,          [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1028                 totius umorem   saccatum corporis  fundunt,           [ ]
 1029            cum Babylonica magnifico splendore rigantur.               [ ]!
 1030            tum quibus aetatis   freta primitus insinuatur             [ ]
 1031          semen, ubi ipsa dies   membris matura creavit,               [ ]
 1032           conveniunt   simulacra foris   e corpore quoque             [ ]?
 1033              nuntia praeclari   vultus pulchrique coloris,            [ ]
 1034             qui ciet irritans   loca turgida semine multo,            [ ]
 1035           ut quasi transactis   saepe omnibus  rebus  profundant      [ ]
 1036             fluminis ingentis   fluctus vestemque cruentent.          [ ]
 1037            Sollicitatur id in   nobis, quod diximus ante,             [ ]
 1038           semen, adulta aetas   cum primum roborat artus.             [ ]
 1039            namque alias aliud   res commovet atque lacessit;          [ ]
 1040             ex homine humanum   semen ciet una hominis vis.           [2]
 1041         quod simul atque suis   eiectum sedibus exit,                 [ ]?
 1042        per membra atque artus   decedit corpore toto                  [ ]
 1043            in loca conveniens   nervorum certa cietque                [ ]
 1044               continuo partis   genitalis corporis ipsas.             [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1045               irritata tument   loca semine fitque voluntas           [1]
 1046              eicere id quo se   contendit dira libido,                [ ]
 1048           idque petit corpus,   mens unde est saucia amore.           [ ]
 1049           namque omnes plerum  -que cadunt in vulnus et illam         [ ]
 1050              emicat in partem   sanguis unde icimur ictu,             [ ]
 1051           et si comminus est,   hostem ruber occupat umor.            [ ]!
 1052            sic igitur Veneris   qui telis accipit ictus,              [ ]?
 1053             sive puer membris   muliebribus hunc iaculatur            [ ]
 1054             seu mulier   toto iactans   e corpore amorem,             [ ]
 1055              unde feritur, eo   tendit gestitque coire                [ ]
 1056           et iacere umorem in   corpus de corpore ductum.             [2]
 1057             namque voluptatem   praesagit muta cupido.                [ ]
= file n. 421 - 17:23 minuti
 1058         Haec Venus est nobis;   hinc autemst nomen amoris,            [ ]
 1059           hinc illae   primum Veneris   dulcedinis in cor             [ ]
 1060            stillavit gutta et   successit frigida cura.               [ ]
 1061      nam si  abest quod ames,   praesto simulacra tamen sunt          [ ]
 1062               illius et nomen   dulce obversatur ad auris.            [ ]
 1063            sed fugitare decet   simulacra et pabula amoris            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1064            absterrere sibi at  -que alio convertere mentem            [ ]
 1065              et iacere umorem   collectum in corpora quaeque          [2]
 1066           nec retinere, semel   conversum unius amore,                [ ]
 1067               et servare sibi   curam certumque dolorem.              [ ]?
 1068              ulcus enim vivescit et inveterascit alendo               [ ]!
 1069            inque dies gliscit   furor atque aerumna gravescit,        [ ]
 1070            si non prima novis   conturbes vulnera plagis              [ ]
 1071            vulgivagaque vagus   Venere ante recentia cures            [ ]
 1072             aut alio   possis animi   traducere motus.                [1]?
 1073          Nec Veneris   fructu caret is   qui vitat amorem,            [ ]
 1074          sed potius quae sunt   sine poena commoda sumit.             [ ]
 1075            nam certe   purast sanis   magis inde voluptas             [ ]
 1076          quam miseris. etenim   potiundi tempore in ipso              [ ]
 1077             fluctuat incertis   erroribus ardor amantum               [ ]
 1078        nec constat   quid primum oculis   manibusque fruantur.        [ ]
 1079         quod petiere, premunt   arte faciuntque dolorem               [ ]
 1080            corporis et dentis   inlidunt saepe labellis               [ ]
 1081          osculaque adfligunt,   quia non est pura voluptas            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1082            et stimuli subsunt   qui instigant laedere id ipsum        [ ]
 1083        quodcumque est, rabies   unde illaec germina surgunt.          [ ]
 1084          sed leviter   poenas frangit   Venus inter amorem            [ ]
 1085            blandaque refrenat   morsus admixta voluptas.              [ ]
 1086        namque in eo spes est,   unde est ardoris origo,               [ ]
 1087          restingui quoque posse ab eodem corpore flammam.             [ ]!
 1088           quod fieri   contra totum   natura repugnat;                [ ]?
 1089          unaque res haec est,   cuius quam plurima habemus,           [ ]
 1090            tam magis ardescit   dira cuppedine pectus.                [ ]
 1091          nam cibus atque umor   membris assumitur intus;              [ ]
 1092         quae quoniam   certas possunt   obsidere partis,              [ ]
 1093           hoc facile expletur   laticum frugumque cupido.             [ ]
 1094             ex hominis   vero facie   pulchroque colore               [ ]
 1095         nil datur in   corpus praeter   simulacra fruendum            [ ]
 1096            tenuia; quae vento   spes raptast saepe misella.           [ ]
 1097         ut bibere in   somnis sitiens   cum quaerit et umor           [ ]
 1098            non datur, ardorem   qui membris stinguere possit,         [ ]
 1099          sed laticum   simulacra petit   frustraque laborat           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1100             in medioque sitit   torrenti flumine potans,              [ ]
 1101            sic in amore Venus   simulacris ludit amantis              [ ]
 1102            nec satiare queunt   spectando corpora coram               [ ]
 1103        nec manibus   quicquam teneris   abradere membris              [ ]
 1104              possunt errantes   incerti corpore toto.                 [ ]
 1105           denique cum membris   collatis flore fruuntur               [ ]
 1106              aetatis, iam cum   praesagit gaudia corpus               [ ]
 1107        atque in eost Venus ut   muliebria conserat arva,              [ ]
 1108              adfigunt   avide corpus   iunguntque salivas             [ ]
 1109             oris et inspirant   pressantes dentibus ora,              [ ]
 1110            nequiquam, quoniam   nil inde abradere possunt             [ ]
 1111          nec penetrare et abire in corpus corpore toto;               [ ]!
 1112           nam facere interdum   velle et certare videntur:            [ ]
 1113        usque adeo   cupide in Veneris   compagibus haerent,           [ ]
 1114             membra voluptatis   dum vi labefacta liquescunt.          [ ]
 1115          tandem ubi se erupit   nervis collecta cupido,               [2]
 1116             parva fit ardoris   violenti pausa parumper.              [ ]
 1117           inde redit   rabies eadem et   furor ille revisit,          [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1118       cum sibi quid   cupiant ipsi   contingere quaerunt,             [ ]
 1119         nec reperire malum id   possunt quae machina vincat:          [ ]
 1120            usque adeo incerti   tabescunt vulnere caeco.              [ ]?
 1121            Adde quod absumunt   viris pereuntque labore,              [ ]
 1122            adde quod alterius   sub nutu degitur aetas.               [ ]?
 1123               labitur interea   res et Babylonica fiunt,              [ ]?
 1124           languent officia at  -que aegrotat fama vacillans.          [ ]
 1125   (?)unguenta et   pulchra in pedibus   Sicyonia rident               [ ]
 1126           scilicet et grandes   viridi cum luce zmaragdi              [ ]
 1127              auro includuntur   teriturque thalassina vestis          [ ]
 1128            assidue et Veneris   sudorem exercita potat.               [ ]
 1129          et bene parta patrum   fiunt anademata, mitrae,              [ ]
 1130         interdum in pallam at  -que Alidensia Ciaque vertunt.         [ ]
 1131             eximia   veste et victu   convivia, ludi,                 [ ]
 1132         pocula crebra, unguenta coronae serta parantur,               [ ]!
 1133          nequiquam,   quoniam medio   de fonte leporum                [ ]
 1134          surgit amari aliquid   quod in ipsis floribus angat,         [ ]
 1135           aut cum conscius ipse animus se forte remordet              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1136            desidiose agere aetatem lustrisque perire,                 [ ]!
 1137           aut quod in ambiguo   verbum iaculata reliquit              [ ]
 1138           quod cupido adfixum   cordi vivescit ut ignis,              [ ]?
 1139            aut nimium   iactare oculos   aliumve tueri                [ ]
 1140         quod putat in   vultuque videt   vestigia risus.              [ ]
 1141      Atque in amore mala haec   proprio summeque secundo              [ ]
 1142            inveniuntur; in adverso vero atque inopi sunt,             [2]!
 1143          prendere quae possis   oculorum lumine operto,               [ ]
 1144             innumerabilia; ut   melius vigilare sit ante,             [ ]
 1145               qua docui ratione, cavereque ne inclinaris.             [ ]!
 1146            nam vitare, plagas   in amoris ne iaciamur,                [1]
 1147         non ita difficile est   quam captum retibus ipsis             [ ]
 1148            exire et   validos Veneris   perrumpere nodos.             [ ]
 1149           et tamen implicitus   quoque possis inque peditus           [ ]
 1150            effugere infestum,   nisi tute tibi obvius obstes          [ ]
 1151              et praetermittas   animi vitia omnia primum              [ ]
 1152       aut quae corporis  sunt   eius, quam praepetis ac vis.          [ ]!
 1153           nam faciunt homines   plerumque cupidine caeci              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1154         et tribuunt   ea quae non sunt   his commoda vere.            [ ]
 1155           multimodis   igitur pravas   turpisque videmus              [ ]
 1156              esse in deliciis   summoque in honore vigere.            [ ]
 1157         atque alios   alii irrident   Veneremque suadent              [ ]
 1158           ut placent, quoniam   foedo adflictentur amore,             [ ]
 1159            nec sua respiciunt   miseri mala maxima saepe.             [ ]
 1160          nigra melichrus est,   immunda et fetida acosmos,            [ ]!
 1161             caesia Palladium,   nervosa et lignea dorcas,             [ ]
 1162             parvula, pumilio,   chariton mia, tota merum sal,         [ ]
 1163           magna atque immanis   cataplexis plenaque honoris.          [ ]
 1164         balba loqui non quit,   traulizi, muta pudens est;            [ ]
 1165              at flagrans odiosa loquacula Lampadium fit.              [ ]!
 1166             ischnon eromenion   tum fit, cum vivere non quit          [ ]
 1167         prae macie;   rhadine verost   iam mortua tussi.              [1]?
 1168          at tumida et   mammosa Ceres   est ipsa ab Iaccho,           [ ]
 1169              simula Silena ac   saturast, labeosa philema.            [2]
 1170          cetera de genere hoc   longum est si dicere coner.           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1171            sed tamen esto iam   quantovis oris honore,                [u]!
 1172           cui Veneris membris   vis omnibus exoriatur:                [ ]
 1173      nempe aliae quoque sunt;   nempe hac sine viximus ante;          [ ]
 1174       nempe eadem   facit, et scimus   facere, omnia turpi,           [ ]
 1175            et miseram taetris   se suffit odoribus ipsa               [ ]
 1176          quam famulae   longe fugitant   furtimque cachinnant.        [ ]
 1177            at lacrimans exclusus amator limina saepe                  [ ]!
 1178            floribus et sertis   operit postisque superbos             [ ]
 1179           unguit amaracino et   foribus miser oscula figit;           [ ]
 1180        quem si, iam admissum,   venientem offenderit aura             [ ]
 1181              una modo, causas   abeundi quaerat honestas,             [ ]
 1182               et meditata diu   cadat alte sumpta querela,            [ ]
 1183           stultitiaque ibi se   damnet, tribuisse quod illi           [ ]
 1184        plus videat   quam mortali   concedere par est.                [ ]
 1185           nec Veneres nostras   hoc fallit; quo magis ipsae           [ ]
 1186         omnia summo opere hos   vitae postscaenia celant              [ ]
 1187          quos retinere volunt   adstrictosque esse in amore,          [ ]
 1188          nequiquam,   quoniam tu animo   tamen omnia possis           [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1189      protrahere in   lucem atque omnis   inquirere risus              [ ]
 1190          et, si bello animost   et non odiosa, vicissim               [ ]
 1191          praetermittere et humanis concedere rebus.                   [u]!
 1192           Nec mulier   semper ficto   suspirat amore                  [ ]
 1193            quae complexa viri   corpus cum corpore iungit             [ ]
 1194             et tenet assuctis   umectans oscula labris.               [ ]?
 1195          nam facit ex   animo saepe et   communia quaerens            [ ]
 1196             gaudia sollicitat   spatium decurrere amoris.             [ ]
 1197              nec ratione alia   volucres armenta feraeque             [ ]
 1198         et pecudes   et equae maribus   subsidere possent,            [ ]
 1199          si non, ipsa quod illarum subat ardet abundans               [ ]!
 1200             natura et Venerem   salientum laeta retractat.            [ ]
 1201             nonne vides etiam   quos mutua saepe voluptas             [ ]
 1202         vinxit, ut in vinclis   communibus excrucientur?              [ ]
 1203         in triviis   quam saepe canes,   discedere aventes            [ ]
 1204              diversi   cupide summis   ex viribus  tendunt,           [ ]
 1205         cum interea   validis Veneris   compagibus haerent!           [ ]
 1206         quod facerent numquam   nisi mutua gaudia nossent             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1207      quae iacere in   fraudem possent   vinctosque tenere.            [ ]
 1208   quare etiam atque etiam, ut   dico, est communis  voluptas.         [ ]
 1209                Et commiscendo   cum semine forte virilem              [ ]
 1210              femina vim vicit   subita vi corripuitque,               [1]
 1211            tum similes matrum   materno semine fiunt,                 [ ]
 1212           ut patribus patrio.   sed quos utriusque figurae            [ ]
 1213            esse vides, iuxtim   miscentis vulta parentum,             [ ]
 1214          corpore de patrio et   materno sanguine crescunt,            [ ]
 1215            semina cum Veneris   stimulis excita per artus             [ ]
 1216               obvia conflixit   conspirans mutuus ardor,              [ ]
 1217         et neque utrum superavit eorum nec superatumst.               [ ]!
 1218        fit quoque ut interdum   similes exsistere avorum              [ ]
 1219           possint et referant   proavorum saepe figuras               [ ]
 1220          propterea   quia multa modis   primordia multis              [ ]
 1221              mixta suo celant   in corpore saepe parentes,            [ ]
 1222        quae patribus   patres tradunt   a stirpe profecta;            [ ]
 1223              inde Venus varia   producit sorte figuras                [ ]?
 1224             maiorumque refert   vultus vocesque comasque;             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1225           quandoquidem   nilo magis haec   de semine certo            [ ]?
 1226             fiunt quam facies   et corpora membraque nobis.           [ ]
 1227            et muliebre oritur   patrio de semine saeclum              [ ]
 1228              maternoque mares   exsistunt corpore creti.              [ ]
 1229          semper enim   partus duplici   de semine constat,            [1]
 1230         atque utri   similest magis id   quodcumque creatur,          [ ]
 1231         eius habet   plus parte aequa;   quod cernere possis,         [ ]
 1232          sive virum   suboles sivest   muliebris origo.               [ ]
 1233              Nec divina satum   genitalem numina cuiquam              [1]
 1234         absterrent,   pater a gnatis   ne dulcibus umquam             [2]
 1235              appelletur et ut   sterili Venere exigat aevum;          [ ]
 1236         quod plerumque putant   et multo sanguine maesti              [ ]
 1237              conspergunt aras   adolentque altaria donis,             [1]
 1238           ut gravidas reddant   uxores semine largo.                  [ ]
 1239             nequiquam   divum numen   sortisque fatigant.             [ ]
 1240         nam steriles   nimium crasso   sunt semine partim             [ ]
 1241          et liquido   praeter iustum   tenuique vicissim.             [ ]
 1242        tenue locis   quia non potis est   adfigere adhaesum,          [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1243          liquitur extemplo et   revocatum cedit abortu.               [ ]
 1244            crassius his porro   quoniam concretius aequo              [ ]
 1245         mittitur, aut non tam   prolixo provolat ictu                 [ ]
 1246           aut penetrare locos   aeque nequit aut penetratum           [ ]
 1247              aegre admiscetur   muliebri semine semen.                [ ]
 1248          nam multum harmoniae   Veneris differre videntur.            [ ]
 1249            atque alias   alii complent   magis ex aliisque            [ ]
 1250            succipiunt   aliae pondus   magis inque gravescunt.        [ ]
 1251            et multae steriles   Hymenaeis ante fuerunt                [ ]
 1252            pluribus et nactae   post sunt tamen unde puellos          [ ]
 1253          suscipere et   partu possent   ditescere dulci.              [ ]
 1254           et quibus ante domi   fecundae saepe nequissent             [ ]?
 1255           uxores   parere, inventast   illis quoque compar            [ ]
 1256          natura, ut   possent gnatis   munire senectam.               [ ]
 1257            usque adeo   magni refert,   ut semina possint             [ ]?
 1258            seminibus   commisceri   genitaliter apta,                 [ ]?
 1259          crassaque conveniant   liquidis et liquida crassis.          [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1260            atque in eo refert   quo victu vita colatur;               [ ]
 1261            namque aliis rebus   concrescunt semina membris            [ ]
 1262           atque aliis   extenuantur   tabentque vicissim.             [ ]
 1263          et quibus ipsa modis   tractetur blanda voluptas,            [ ]
 1264            id quoque permagni   refert; nam more ferarum              [1]
 1265          quadrupedumque magis   ritu plerumque putantur               [ ]?
 1266             concipere uxores,   quia sic loca sumere possunt,         [ ]
 1267           pectoribus positis,   sublatis semina lumbis.               [ ]
 1268       nec molles   opus  sunt motus   uxoribus hilum.                 [ ]
 1269           nam mulier prohibet   se concipere atque repugnat,          [ ]
 1270            clunibus ipsa viri   Venerem si laeta retractat            [ ]
 1271                atque exossato   ciet omni pectore fluctus;            [ ]?
 1272           eicit enim   sulcum recta   regione viaque                  [ ]
 1273           vomeris atque locis   avertit seminis ictum.                [ ]?
 1274               idque sua causa   consuerunt scorta moveri,             [ ]
 1275               ne complerentur   crebro gravidaque iacerent            [ ]
 1276           et simul ipsa viris   Venus ut concinnior esset;            [ ]
 1277         coniugibus   quod nil nostris   opus esse videtur.            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)
 1278              Nec divinitus interdum Venerisque sagittis               [1]!
 1279              deteriore fit ut   forma muliercula ametur.              [ ]
 1280           nam facit ipsa suis   interdum femina factis                [ ]
 1281            morigerisque modis   et munde corpore culto,               [ ]
 1282           ut facile insuescat   te secum degere vitam.                [ ]
 1283       quod superest,   consuetudo   concinnat amorem;                 [ ]?
 1284           nam leviter quamvis   quod crebro tunditur ictu,            [ ]?
 1285             vincitur in longo   spatio tamen atque labascit.          [ ]
 1286           nonne vides   etiam guttas   in saxa cadentis               [ ]
 1287             umoris   longo in spatio   pertundere saxa?               [ ]
 _____________________________________________________________________________..
 
= file n. 422 - 17:13 minuti 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)                 .
   1          Quis potis est dignum   pollenti pectore carmen               [ ]
   2              condere pro rerum   maiestate hisque repertis?            [2]
   3          quisve valet   verbis tantum   qui fingere laudes             [ ]
   4             pro meritis   eius possit   qui talia nobis                [ ]
   5              pectore parta suo   quaesitaque praemia liquit?           [ ]
   6          nemo, ut opinor, erit   mortali corpore cretus.               [ ]?
   7          nam si, ut ipsa petit   maiestas cognita rerum,               [ ]
   8        dicendum est,   deus ille fuit,   deus, inclute Memmi,          [ ]
   9             qui princeps vitae   rationem invenit eam quae             [ ]
  10                nunc appellatur   sapientia, quique per artem           [ ]
  11             fluctibus e tantis   vitam tantisque tenebris              [ ]
  12           in tam tranquillo et   tam clara luce locavit.               [ ]
  13               confer enim divina aliorum antiqua reperta.              [ ]!
  14          namque Ceres   fertur fruges   Liberque liquoris              [ ]
  15               vitigeni laticem   mortalibus instituisse;               [ ]
  16           cum tamen his posset   sine rebus vita manere,               [ ]
  17          ut fama est   aliquas etiam   nunc vivere gentis.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
  18            at bene non poterat   sine puro pectore vivi;               [2]
  19         quo magis hic   merito nobis   deus esse videtur,              [1]
  20              ex quo nunc etiam   per magnas didita gentis              [ ]
  21              dulcia permulcent   animos solacia vitae.                 [ ]
  22               Herculis antistare autem si facta putabis,               [ ]!
  23                 longius a vera   multo ratione ferere.                 [ ]?
  24             quid Nemeaeus enim   nobis nunc magnus hiatus              [ ]
  25               ille leonis obesset et horrens Arcadius sus?             [ ]!
  26            denique quid Cretae   taurus Lernaeaque pestis              [ ]
  27                hydra venenatis   posset vallata colubris?              [2]
  28          quidve tripectora tergemini vis Geryonai                      [ ]!
  29         tanto opere officerent   nobis Stymphala colentes,             [ ]
  30               et Diomedis equi   spirantes naribus ignem               [ ]?
  31              Thracis Bistonias  -que plagas atque Ismara propter?      [ ]
  32            aureaque Hesperidum   servans fulgentia mala,               [ ]
  33           asper, acerba tuens,   immani corpore serpens                [ ]?
  34               arboris amplexus   stirpem quid denique obesset          [ ]
  35              propter Atlanteum   litus pelagique severa,               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
  36          quo neque noster adit   quisquam nec barbarus audet?          [ ]
  37           cetera de genere hoc   quae sunt portenta perempta,          [ ]
  38           si non victa forent,   quid tandem viva nocerent?            [ ]
  39         nil, ut opinor: ita ad   satiatem terra ferarum                [ ]
  40         nunc etiam   scatit et trepido   terrore repleta est           [ ]
  41         per nemora ac   montis magnos   silvasque profundas;           [ ]
  42              quae loca vitandi   plerumque est nostra potestas.        [1]
  43             at nisi purgatumst   pectus, quae proelia nobis            [ ]
  44           atque pericula tumst   ingratis insinuandum?                 [u]!
  45           quantae tum scindunt   hominem cuppedinis acres              [ ]
  46               sollicitum curae   quantique perinde timores?            [ ]
  47           quidve superbia spurcitia ac petulantia? quantas             [ ]!
  48              efficiunt clades?   quid luxus desidiaeque?               [ ]
  49            haec igitur qui cuncta subegerit ex animoque                [ ]!
  50              expulerit dictis,   non armis, nonne decebit              [ ]
  51          hunc hominem   numero divum   dignarier esse?                 [1]
  52            cum bene praesertim   multa ac divinitus ipsis              [ ]
  53               immortalibus  de   divis dare dicta suerit               [u]! 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
  54              atque omnem rerum   naturam pandere dictis.               [ ]
  55            Cuius ego ingressus   vestigia dum rationes                 [ ]
  56             persequor ac doceo   dictis, quo quaeque creata            [ ]
  57            foedere sint, in eo   quam sit durare necessum              [ ]
  58          nec validas   valeant aevi   rescindere leges,                [ ]
  59         quo genere in   primis animi   natura reperta est              [1]?
  60                  nativo primum   consistere corpore creta              [ ]?
  61            nec posse incolumis   magnum durare per aevum,              [ ]
  62             sed simulacra solere in somnis fallere mentem,             [ ]!
  63            cernere cum   videamur eum   quem vita reliquit,            [ ]!
  64        quod superest, nunc huc   rationis detulit ordo,                [ ]
  65                ut mihi mortali   consistere corpore mundum             [ ]?
  66               nativumque simul   ratio reddunda sit esse;              [ ]
  67           et quibus ille modis   congressus materiai                   [ ]
  68              fundarit   terram caelum   mare sidera solem              [ ]
  69               lunaique globum;   tum quae tellure animantes            [u]
  70         exstiterint,   et quae nullo   sint tempore natae;             [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
  71          quove modo   genus humanum   variante loquela                 [3]
  72              coeperit inter se   vesci per nomina rerum;               [ ]!
  73           et quibus ille modis   divum metus insinuarit                [ ]
  74              pectora, terrarum   qui  in orbi sancta tuetur            [ ]
  75             fana lacus   lucos aras   simulacraque divum.              [ ]?
  76              praeterea   solis cursus   lunaeque meatus                [ ]
  77              expediam   qua vi flectat   natura gubernans;             [ ]
  78          ne forte haec   inter caelum   terramque reamur               [ ]
  79              libera sponte sua   cursus lustrare perennis              [ ]
  80             morigera ad fruges   augendas atque animantis,             [ ]
  81            neve aliqua   divum volvi   ratione putemus.                [2]
  82          nam bene qui   didicere deos   securum agere aevum,           [ ]
  83               si tamen interea   mirantur qua ratione                  [ ]?
  84          quaeque geri possint,   praesertim rebus in illis             [ ]
  85         quae supera   caput aetheriis   cernuntur in oris,             [ ]
  86             rursus in antiquas   referuntur religiones                 [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
  87               et dominos acris   adsciscunt, omnia posse               [2]
  88           quos miseri credunt,   ignari quid queat esse,               [2]?
  89             quid nequeat, finita potestas denique cuique               [u]!
  90               quanam sit ratione atque alte terminus haerens.          [ ]!
  91        Quod superest, ne te in   promissis plura moremur,              [ ]
  92           principio   maria ac terras   caelumque tuere;               [ ]
  93                 quorum naturam   triplicem, tria corpora, Memmi,       [ ]
  94         tris species   tam dissimilis,   tria talia texta,             [ ]
  95            una dies   dabit exitio,   multosque per annos              [ ]
  96                sustentata ruet   moles et machina mundi.               [ ]
  97          nec me animi   fallit quam res   nova miraque menti           [ ]
  98                accidat exitium   caeli terraeque futurum,              [ ]
  99           et quam difficile id   mihi sit pervincere dictis;           [ ]
 100           ut fit ubi insolitam   rem apportes auribus ante             [ ]
 101          nec tamen hanc possis   oculorum subdere visu                 [ ]
 102         nec iacere indu manus,   via qua munita fidei                  [2]
 103              proxima fert humanum in pectus templaque mentis.          [ ]!
 104             sed tamen effabor.   dictis dabit ipsa fidem res           [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 105           forsitan et graviter   terrarum motibus ortis                [ ]
 106                omnia conquassari in parvo tempore cernes.              [ ]!
 107          quod procul a   nobis flectat   fortuna gubernans,            [2]
 108              et ratio   potius quam res   persuadeat ipsa              [ ]
 109            succidere horrisono   posse omnia victa fragore.            [ ]
 110            Qua prius aggrediar   quam de re fundere fata               [ ]?
 111              sanctius et multo   certa ratione magis quam              [ ]
 112          Pythia quae tripode a   Phoebi lauroque profatur,             [ ]
 113            multa tibi expediam   doctis solacia dictis;                [ ]
 114                religione refrenatus ne forte rearis                    [2]!
 115             terras et solem et   caelum, mare sidera lunam,            [ ]
 116                 corpore divino   debere aeterna manere,                [2]?
 117             proptereaque putes   ritu par esse Gigantum                [ ]?
 118             pendere eos poenas   immani pro scelere omnis              [ ]?
 119                qui ratione sua   disturbent moenia mundi               [ ]
 120           praeclarumque velint   caeli restinguere solem               [ ]
 121                 immortalia mortali sermone notantes;                   [ ]!
 122         quae procul usque adeo   divino a numine distent,              [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 123            inque deum   numero quae sint   indigna videri,             [ ]
 124                notitiam potius   praebere ut posse putentur            [ ]
 125                quid sit vitali   motu sensuque remotum.                [ ]
 126         quippe etenim non est,   cum quovis corpore ut esse            [ ]
 127               posse animi natura putetur consiliumque;                 [u]!
 128           sicut in aethere non   arbor, non aequore salso              [ ]!
 129              nubes esse queunt   neque pisces vivere in arvis          [ ]
 130            nec cruor in lignis   neque saxis sucus inesse.             [ ]
 131         certum ac dispositumst   ubi quicquid crescat et insit.        [ ]
 132               sic animi   natura nequit   sine corpore oriri           [2]?
 133            sola neque a nervis   et sanguine longius esse.             [ ]
 134           quod si posset enim,   multo prius ipsa animi vis            [ ]
 135           in capite aut umeris   aut imis calcibus esse                [ ]
 136              posset et innasci   quavis in parte soleret,              [ ]?
 137      tandem in eodem homine at  -que in eodem vase manere.             [ ]
 138            quod quoniam nostro   quoque constat corpore certum         [ ]
 139             dispositumque videtur ubi esse et crescere possit          [ ]!
 140     sorsum anima atque animus,   tanto magis infitiandum               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 141              totum posse extra   corpus formamque animalem             [ ]
 142             putribus in glebis   terrarum aut solis in igni            [ ]
 143               aut in aqua durare aut altis aetheris oris.              [2]!
 144           haud igitur constant   divino praedita sensu,                [ ]?
 145          quandoquidem nequeunt   vitaliter esse animata.               [1]
 146             Illud item non est   ut possis credere, sedis              [ ]
 147              esse deum sanctas   in mundi partibus ullis.              [ ]
 148             tenuis enim   natura deum   longeque remota                [ ]
 149            sensibus ab nostris   animi vix mente videtur;              [ ]
 150          quae quoniam   manuum tactum   suffugit et ictum,             [ ]
 151              tactile nil nobis   quod sit contingere debet.            [ ]
 152          tangere enim non quit   quod tangi non licet ipsum.           [ ]
 153              quare etiam sedes   quoque nostris sedibus esse           [ ]
 154             dissimiles debent,   tenues de corpore eorum;              [ ]
 155            quae tibi posterius   largo sermone probabo.                [ ]
 156           dicere porro hominum   causa voluisse parare                 [ ]
 157               praeclaram mundi   naturam proptereaque                  [ ]
 158               allaudabile opus   divum laudare decere                  [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 159               aeternumque putare atque immortale futurum               [ ]!
 160             nec fas esse, deum   quod sit ratione vetusta              [ ]
 161               gentibus humanis   fundatum perpetuo aevo,               [2]
 162               sollicitare suis   ulla vi ex sedibus umquam             [ ]
 163                nec verbis vexare et ab imo evertere summa,             [2]!
 164           cetera de genere hoc   adfingere et addere, Memmi,           [ ]
 165       desiperest. quid enim immortalibus atque beatis                  [ ]!
 166            gratia nostra queat   largirier emolumenti,                 [ ]
 167           ut nostra   quicquam causa   gerere aggrediantur?            [ ]
 168           quidve novi   potuit tanto   post ante quietos               [ ]
 169         inlicere ut   cuperent vitam   mutare priorem?                 [ ]
 170              nam gaudere novis   rebus debere videtur                  [ ]
 171            cui veteres obsunt;   sed cui nil accidit aegri             [ ]
 172           tempore in anteacto,   cum pulchre degeret aevum,            [ ]
 173             quid potuit novitatis amorem accendere tali?               [ ]!
 174           quidve mali   fuerat nobis   non esse creatis?               [ ]
 175       an, credo, in   tenebris vita ac   maerore iacebat,              [ ]
 176                  donec diluxit   rerum genitalis origo?                [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 177               natus enim debet   quicumque est velle manere            [ ]
 178                 in vita, donec   retinebit blanda voluptas.            [ ]?
 179             qui numquam   vero vitae   gustavit amorem                 [ ]
 180            nec fuit in numero,   quid obest non esse creatum?          [ ]
 181                 exemplum porro   gignundis rebus et ipsa               [ ]
 182                 notities divis   hominum unde est insita primum,       [ ]?
 183       quid vellent   facere ut scirent   animoque viderent,            [ ]
 184            quove modost umquam   vis cognita principiorum              [ ]
 185             quidque inter sese   permutato ordine possent,             [ ]
 186              si non ipsa dedit   specimen natura creandi?              [ ]
 187         namque ita multa modis   multis primordia rerum                [ ]
 188                    ex infinito   iam tempore percita plagis            [ ]?
 189             ponderibusque suis   consuerunt concita ferri              [ ]
 190               omnimodisque coire atque omnia pertemptare,              [ ]!
 191            quaecumque inter se   possent congressa creare,             [ ]!
 192               ut non sit mirum   si in talis disposituras              [ ]
 193      deciderunt   quoque et in talis   venere meatus,                  [ ]
 194            qualibus haec rerum   geritur nunc summa novando.           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 195         Quod si iam   rerum ignorem   primordia quae sint,             [ ]
 196           hoc tamen ex   ipsis caeli   rationibus ausim                [ ]
 197               confirmare aliis  -que ex rebus reddere multis,          [ ]
 198                nequaquam nobis   divinitus esse paratam                [1]
 199                 naturam rerum:   tanta stat praedita culpa.            [ ]
 200            principio   quantum caeli   tegit impetus ingens,           [ ]
 201            inde avide   partem montes   silvaeque ferarum              [ ]
 202              possedere, tenent   rupes vastaeque paludes               [1]
 203              et mare quod late   terrarum distinet oras.               [ ]
 204                inde duas porro   prope partis fervidus ardor           [ ]
 205               assiduusque geli   casus mortalibus aufert.              [1]
 206            quod superest arvi,   tamen id natura sua vi                [ ]
 207              sentibus obducat,   ni vis humana resistat                [ ]?
 208                  vitai   causa valido   consueta bidenti               [ ]?
 209           ingemere et   terram pressis   proscindere aratris.          [ ]
 210                si non fecundas   vertentes vomere glebas               [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 211                terraique solum   subigentes cimus ad ortus,            [u]
 212          sponte sua   nequeant liquidas   exsistere in auras;          [ ]
 213              et tamen interdum   magno quaesita labore                 [ ]
 214           cum iam per   terras frondent   atque omnia florent,         [ ]
 215              aut nimiis torret   fervoribus aetherius sol              [ ]
 216          aut subiti   perimunt imbres   gelidaeque pruinae,            [ ]
 217             flabraque ventorum   violento turbine vexant.              [ ]
 218          praeterea   genus horriferum   natura ferarum                 [ ]
 219             humanae   genti infestum   terraque marique                [ ]
 220          cur alit atque auget?   cur anni tempora morbos               [ ]
 221               apportant? quare   mors immatura vagatur?                [ ]
 222           tum porro   puer, ut saevis   proiectus ab undis             [ ]
 223             navita, nudus humi   iacet, infans, indigus omni           [ ]
 224                vitali auxilio,   cum primum in luminis oras            [ ]
 225                nixibus ex alvo   matris natura profudit,               [1]
 226                vagituque locum   lugubri complet, ut aequumst          [1]
 227           cui tantum in   vita restet   transire malorum.              [ ]
 228           at variae   crescunt pecudes   armenta feraeque              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 229              nec crepitacillis   opus est nec cuiquam adhibendast      [ ]
 230                 almae nutricis   blanda atque infracta loquela         [ ]
 231          nec varias   quaerunt vestis   pro tempore caeli,             [ ]
 232              denique non armis   opus est, non moenibus altis,         [ ]
 233              qui sua tutentur,   quando omnibus omnia large            [ ]
 234              tellus ipsa parit   naturaque daedala rerum.              [2]
= file n. 423 - 20:33 minuti
 235              Principio quoniam   terrai corpus et umor                 [ ]?
 236               aurarumque leves   animae calidique vapores,             [ ]
 237            e quibus haec rerum   consistere summa videtur,             [ ]
 238                omnia nativo ac   mortali corpore constant,             [ ]?
 239              debet eodem omnis   mundi natura putari.                  [ ]?
 240         quippe etenim   quorum partis   et membra videmus              [ ]
 241              corpore nativo ac   mortalibus esse figuris,              [2]
 242               haec eadem ferme   mortalia cernimus esse                [ ]
 243               et nativa simul.   quapropter maxima mundi               [1]
 244         cum videam   membra ac partis   consumpta regigni,             [ ]
 245            scire licet   caeli quoque item   terraeque fuisse          [ ]
 246            principiale aliquod   tempus clademque futuram.             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 247             Illud in his rebus   ne corripuisse rearis                 [ ]
 248      me mihi, quod   terram atque ignem   mortalia sumpsi              [ ]
 249              esse neque umorem   dubitavi aurasque perire              [2]
 250              atque eadem gigni   rursusque augescere dixi,             [ ]
 251           principio   pars terrai   nonnulla, perusta                  [ ]
 252              solibus assiduis,   multa pulsata pedum vi,               [ ]
 253               pulveris exhalat   nebula nubisque volantis              [1]
 254               quas validi toto   dispergunt aëre venti.                [2]
 255               pars etiam glebarum ad diluviem revocatur                [ ]!
 256              imbribus et ripas   radentia flumina rodunt.              [ ]
 257            praeterea   pro parte sua,   quodcumque alit auget,         [ ]?
 258           redditur; et quoniam   dubio procul esse videtur             [ ]
 259             omniparens   eadem rerum   commune sepulcrum,              [ ]
 260                ergo terra tibi   libatur et aucta recrescit.           [2]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 261           Quod superest,   umore novo   mare flumina fontis            [3]
 262             semper abundare et   latices manare perennis               [ ]
 263           nil opus est verbis:   magnus decursus aquarum               [ ]
 264              undique declarat.   sed primum quicquid aquai             [2]
 265              tollitur in summa  -que fit ut nil umor abundet,          [ ]
 266             partim quod validi   verrentes aequora venti               [ ]
 267               diminuunt radiis  -que retexens aetherius sol,           [ ]
 268             partim quod subter   per terras diditur omnis.             [ ]
 269                percolatur enim   virus retroque remanat                [1]
 270                 materies   umoris et ad   caput amnibus omnis          [2]?
 271           convenit, inde super   terras fluit agmine dulci             [ ]
 272            qua via secta semel   liquido pede detulit undas.           [ ]
 273               Aëra nunc igitur   dicam qui corpore toto                [ ]
 274                innumerabiliter   privas mutatur in horas.              [ ]
 275         semper enim,   quodcumque fluit   de rebus, id omne            [ ]
 276                aëris in magnum   fertur mare; qui nisi contra          [ ]
 277              corpora retribuat   rebus recreetque fluentis,            [ ]
 278             omnia iam   resoluta forent   et in aëra versa.            [ ]!
  
 /felt 100 er altid tomt/

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo archivio n. 31 – NA4-LUCR
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 5,279 [Rerum natura]
Ritorna a CORPUS o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: