Archivio n. 49 – XP1-OVIDIUS

= Versi recitati (+ soundtrack): INDEX file n. 175-181!
Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

Ovidius: Elendighed [Tristia] Ovidius: Fra Sortehavet [Ex Ponto]
= file n. 175 continuato - 17:04 minuti  ⬇ Cerca Ctrl + F (find)  Prossimo n.50
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)              # XP1-0VID.
 10. digt.                                                                     .
  50                 non merui tali   ¨ forsitan esse loco.                 [ ]
  51        quid loquor, a! demens?   ipsam quoque perdere vitam,           [2]
  52               Caesaris offenso   ¨ numine dignus eram.                 [ ]
 11. digt.                                                                     .
   1             Quod te nescioquis   per iurgia dixerit esse               [ ]
   2                 exulis uxorem,   ¨ littera questa tua est.             [ ]
   3             indolui,   non tam mea quod   fortuna male audit,          [ ]
   4               qui iam consuevi   ¨ fortiter esse miser,                [ ]
   5         quam quod cui   minime vellem,   sum causa pudoris,            [ ]
   6              eque reor nostris   ¨ erubuisse malis.                    [ ]
   7              perfer et obdura;   multo graviora tulisti,               [ ]?
   8                 eripuit cum me   ¨ principis ira tibi.                 [ ]
   9           fallitur iste tamen,   quo iudice nominor exul:              [1]
  10             mollior est culpam   ¨ poena secuta meam.                  [ ]
  11          maxima poena mihi est   ipsum offendisse, priusque            [ ]
  12                venisset mallem   ¨ funeris hora mihi.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 11. digt.
  13       quassa tamen nostra est,   non mersa nec obruta navis,           [ ]
  14             utque caret portu,   ¨ sic tamen extat aquis.              [ ]
  15           nec vitam   nec opes nec ius   mihi civis ademit,            [ ]
  16                qui merui vitio   ¨ perdere cuncta meo.                 [ ]
  17               sed quia peccato   facinus non affuit illi,              [ ]?
  18            nil nisi me patriis   ¨ iussit abesse focis.                [ ]
  19          utque aliis,   quorum numerum   comprendere non est           [ ]
  20                Caesareum numen   ¨ sic mihi mite fuit.                 [ ]
  21                 ipse relegati,   non exulis utitur in me               [2]?
  22               nomine: tuta suo   ¨ iudice causa mea est.               [ ]
  23          iure igitur   laudes, Caesar,   pro parte virili              [ ]
  24            carmina nostra tuas   ¨ qualiacumque canunt:                [ ]
  25          iure deos,   ut adhuc caeli   tibi limina claudant,           [ ]
  26          teque velint sine se,   ¨ comprecor, esse deum.               [ ]
  27            optat idem populus;   sed, ut in mare flumina vastum,       [ ]
  28              sic solet exiguae   ¨ currere rivus aquae.                [ ]
  29                at tu fortunam,   cuius vocor exul ab ore,              [ ]
  30                 nomine mendaci   ¨ parce gravare meam.                 [ ]

 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 12. digt.                                                                     .
   1           Scribis, ut oblectem   studio lacrimabile tempus,            [ ]
   2               ne pereant turpi   ¨ pectora nostra situ.                [ ]
   3      difficile est   quod, amice, mones,   quia carmina laetum         [ ]
   4            sunt opus, et pacem   ¨ mentis habere volunt.               [ ]
   5            nostra per adversas   agitur fortuna procellas,             [ ]
   6             sorte nec ulla mea   ¨ tristior esse potest.               [ ]
   7              exigis ut Priamus   natorum funere plaudat,               [ ]
   8                et Niobe festos   ¨ ducat ut orba choros.               [ ]
   9             luctibus an studio   videor debere teneri,                 [ ]
  10              solus in extremos   ¨ iussus abire Getas?                 [ ]
  11          des licet in   valido pectus   mihi robore fultum,            [ ]
  12              fama refert Anyti   ¨ quale fuisse reo,                   [ ]
  13            fracta cadet tantae   sapientia mole ruinae:                [ ]
  14             plus valet humanis   ¨ viribus ira dei.                    [1]
  15           ille senex,   dictus sapiens   ab Apolline, nullum           [ ]
  16           scribere in hoc casu   ¨ sustinuisset opus.                  [ ]
  17            ut veniant patriae,   veniant oblivia vestri,               [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 12. digt.
  18                omnis ut amissi   ¨ sensus abesse queat,                [ ]
  19               at timor officio   fungi vetat ipse quietum:             [ ]
  20            cinctus ab innumero   ¨ me tenet hoste locus.               [ ]
  21             adde quod ingenium   longa rubigine laesum                 [ ]?
  22           torpet et est multo,   ¨ quam fuit ante minus.               [ ]
  23              fertilis, assiduo   si non renovetur aratro,              [ ]?
  24            nil nisi cum spinis   ¨ gramen habebit ager.                [ ]
  25              tempore quo longo   steterit, male curret et inter        [ ]
  26              carceribus missos   ¨ ultimus ibit equus.                 [ ]
  27            vertitur in teneram   cariem rimisque dehiscit,             [ ]
  28              siqua diu solitis   ¨ cumba vacavit aquis.                [ ]
  29             me quoque despera,   fuerim cum parvus et ante,            [ ]?
  30              illi, qui fueram,   ¨ posse redire parem.                 [ ]
  31              contudit ingenium   patientia longa malorum,              [ ]
  32                et pars antiqui   ¨ nulla vigoris adest.                [ ]
  33             signa tamen nobis,   ut nunc quoque, sumpta tabella est,   [1]
  34               inque suos volui   ¨ cogere verba pedes,                 [ ]
  35             carmina nulla mihi   sunt scripta, aut qualia cernis,      [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 12. digt.
  36               digna sui domini   ¨ tempore, digna loco.                [ ]
  37            denique 'non parvas   animo dat gloria vires,               [ ]
  38               et fecunda facit   ¨ pectora laudis amor.'               [ ]
  39               nominis et famae   quondam fulgore trahebar,             [ ]
  40             dum tulit antemnas   ¨ aura secunda meas.                  [ ]
  41       non adeo est   bene nunc ut sit   mihi gloria curae:             [ ]
  42               si liceat, nulli   ¨ cognitus esse velim.                [ ]
  43              an quia cesserunt   primo bene carmina, suades            [1]
  44            scribere, successus   ¨ ut sequar ipse meos?                [ ]
  45          pace, novem,   vestra liceat   dixisse, sorores:              [ ]
  46              vos estis nostrae   ¨ maxima causa fugae.                 [ ]
  47           utque dedit   iustas tauri   fabricator aeni,                [ ]
  48              sic ego do poenas   ¨ artibus ipse meis.                  [ ]
  49               nil mihi debebat   cum versibus amplius esse,            [2]
  50             cum fugerem merito   ¨ naufragus omne fretum.              [ ]
  51          at, puto, si   demens studium   fatale retemptem,             [2]
  52             hic mihi praebebit   ¨ carminis arma locus.                [ ]
  53           non liber hic ullus,   non qui mihi commodet aurem,          [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 12. digt.
  54           verbaque significent   ¨ quid mea, norit, adest.             [ ]
  55                omnia barbariae   loca sunt vocisque ferinae,           [ ]
  56              omniaque hostilis   ¨ plena timore soni.                  [ ]
  57               ipse mihi videor   iam dedidicisse Latine:               [ ]
  58              nam didici Getice   ¨ Sarmaticeque loqui.                 [ ]
  59          nec tamen, ut   verum fatear   tibi, nostra teneri            [ ]
  60                   a conponendo   ¨ carmine Musa potest.                [ ]
  61          scribimus et scriptos   absumimus igne libellos:              [ ]
  62              exitus est studii   ¨ parva favilla mei.                  [ ]
  63            nec possum et cupio   non nullos dicere versus:             [ ]
  64                ponitur idcirco   ¨ noster in igne labor,               [ ]
  65           nec nisi pars   casu flammis   erepta dolove                 [ ]?
  66                 ad vos ingenii   ¨ pervenit ulla mei.                  [ ]
  67           sic utinam, quae nil   metuentem tale magistrum              [ ]
  68           perdidit, in cineres   ¨ Ars mea versa foret!                [ ]
 13. digt.                                                                     .
   1           Hanc tuus e   Getico mittit   tibi Naso salutem,             [ ]
   2           mittere si quisquam,   ¨ quo caret ipse, potest.             [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 13. digt.
   3               aeger enim traxi   contagia corpore mentis,              [ ]
   4                libera tormento   ¨ pars mihi ne qua vacet.             [ ]
   5           perque dies   multos lateris   cruciatibus uror;             [ ]
   6              scilicet inmodico   ¨ frigore laesit hiems.               [ ]
   7           si tamen ipse vales,   aliqua nos parte valemus:             [ ]
   8          quippe mea est umeris   ¨ fulta ruina tuis.                   [ ]
   9         quid, mihi cum dederis   ingentia pignora, cumque              [ ]
  10              per numeros omnes   ¨ hoc tueare caput,                   [ ]
  11               quod tua me raro   solatur epistula, peccas,             [2]?
  12          remque piam praestas,   ¨ sed mihi verba negas?               [ ]
  13           hoc, precor, emenda:   quod si correxeris unum,              [ ]
  14              nullus in egregio   ¨ corpore naevus erit.                [ ]
  15              pluribus accusem,   fieri nisi possit, ut ad me           [ ]
  16            littera non veniat,   ¨ missa sit illa tamen.               [ ]
  17             di faciant, ut sit   temeraria nostra querela,             [ ]
  18              teque putem falso   ¨ non meminisse mei.                  [ ]
  19      quod precor, esse liquet:   neque enim mutabile robur             [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 13. digt.
  20             credere me fas est   ¨ pectoris esse tui.                  [1]
  21            cana prius   gelido desint   absinthia Ponto,               [1]
  22                et careat dulci   ¨ Trinacris Hybla thymo,              [ ]
  23            inmemorem   quam te quisquam   convincat amici.             [ ]
  24              non ita sunt fati   ¨ stamina nigra mei.                  [ ]
  25          tu tamen, ut   possis falsae   quoque pellere culpae          [ ]
  26          crimina, quod non es,   ¨ ne videare, cave.                   [ ]
  27                utque solebamus   consumere longa loquendo              [2]
  28               tempora, sermoni   ¨ deficiente die,                     [ ]
  29         sic ferat ac   referat tacitas   nunc littera voces,           [ ]
  30            et peragant linguae   ¨ charta manusque vices.              [ ]
  31          quod fore ne   nimium videar   diffidere, sitque              [ ]
  32            versibus hoc paucis   ¨ admonuisse satis,                   [ ]
  33              accipe quo semper   finitur epistula verbo,               [2]
  34            (atque meis distent   ¨ ut tua fata!) 'vale.'               [ ]
 14. digt.                                                                     .
   1          Quanta tibi   dederim nostris   monumenta libellis,           [ ]
   2              o mihi me coniunx   ¨ carior, ipsa vides.                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 14. digt.
   3               detrahat auctori   multum fortuna licebit                [ ]
   4               tu tamen ingenio   ¨ clara ferere meo;                   [ ]?
   5          dumque legar,   mecum pariter   tua fama legetur,             [ ]
   6           nec potes in maestos   ¨ omnis abire rogos;                  [ ]
   7             cumque viri   casu possis   miseranda videri,              [2]?
   8              invenies aliquas,   ¨ quae, quod es, esse velint,         [ ]
   9             quae te, nostrorum   cum sis in parte malorum,             [ ]
  10                 felicem dicant   ¨ invideantque tibi.                  [ ]
  11               non ego divitias   dando tibi plura dedissem:            [ ]
  12             nil feret ad Manes   ¨ divitis umbra suos.                 [ ]
  13               perpetui fructum   donavi nominis idque,                 [ ]?
  14             quo dare nil potui   ¨ munere maius, habes.                [ ]
  15          adde quod, ut   rerum sola es   tutela mearum,                [ ]
  16                ad te non parvi   ¨ venit honoris onus,                 [ ]
  17         quod numquam   vox est de te   mea muta tuique                 [ ]
  18                 indiciis debes   ¨ esse superba viri.                  [ ]
  19            quae ne quis possit   temeraria dicere, persta,             [ ]
  20               et pariter serva   ¨ meque piamque fidem.                [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 14. digt.
  21          nam tua dum stetimus,   turpi sine crimine mansit,            [ ]
  22             et tantum probitas   ¨ inreprehensa fuit.                  [ ]
  23                 area de nostra   nunc est tibi facta ruina;            [ ]
  24              conspicuum virtus   ¨ hic tua ponat opus.                 [ ]
  25         esse bonam facile est,   ubi, quod vetet esse, remotum est,    [ ]
  26               et nihil officio   ¨ nupta quod obstet habet.            [ ]
  27             cum deus intonuit,   non se subducere nimbo,               [ ]
  28           id demum est pietas,   ¨ id socialis amor.                   [ ]
  29            rara quidem virtus,   quam non Fortuna gubernet,            [ ]
  30           quae maneat stabili,   ¨ cum fugit illa, pede.               [ ]
  31            siqua tamen pretium   sibi virtus ipsa petitum,             [ ]
  32             inque parum laetis   ¨ ardua rebus adest,                  [ ]
  33             ut tempus numeres,   per saecula nulla tacetur,            [ ]
  34               et loca mirantur   ¨ qua patet orbis iter.               [ ]
  35               aspicis ut longo   teneat laudabilis aevo                [ ]
  36              nomen inextinctum   ¨ Penelopea fides?                    [ ]
  37               cernis ut Admeti   cantetur et Hectoris uxor             [ ]?
  38            ausaque in accensos   ¨ Iphias ire rogos?                   [ ]

 Publius Ovidius Naso: Elendighed, 5. bog (Oxford C.T.)
 14. digt.
  39                ut vivat   fama coniunx   Phylaceia, cuius              [ ]?
  40                 Iliacam celeri   ¨ vir pede pressit humum?             [ ]
  41         morte nihil   opus est pro me,   sed amore fideque:            [1]
  42               non ex difficili   ¨ fama petenda tibi est.              [ ]
  43             nec te credideris,   quia non facis, ista moneri:          [1]
  44            vela damus, quamvis   ¨ remige puppis eat.                  [ ]
  45           qui monet ut facias,   quod iam facis, ille monendo          [ ]
  46              laudat et hortatu   ¨ comprobat acta suo.                 [ ]
 _____________________________________________________________________________..
 
= file n. 176 - 17:03 minuti 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)                    .
 1. digt.                                                                      .
   1                 Naso Tomitanae   iam non novus incola terrae           [2]
   2             hoc tibi de Getico   ¨ litore mittit opus.                 [ ]
   3             si vacat, hospitio   peregrinos, Brute, libellos           [ ]
   4         excipe, dumque aliquo,   ¨ quolibet abde modo.                 [ ]
   5             publica non audent   intra monimenta venire,               [ ]
   6              ne suus hoc illis   ¨ clauserit auctor iter.              [ ]
   7               a, quotiens dixi   'certe nil turpe docetis:             [ ]
   8              ite, patet castis   ¨ versibus ille locus!'               [ ]
   9            non tamen accedunt,   sed, ut aspicis ipse, latere          [ ]
  10               sub Lare privato   ¨ tutius esse putant.                 [1]
  11       quaeris ubi hos   possis nullo   componere laeso?                [ ]
  12           qua steterant Artes,   ¨ pars vacat illa tibi.               [ ]
  13         quid veniant,   novitate roges   fortasse sub ipsa.            [ ]
  14        accipe, quodcumque est,   ¨ dummodo non sit amor.               [ ]
  15            invenies,   quamvis non est   miserabilis index,            [ ]
  16             non minus hoc illo   ¨ triste, quod ante dedi.             [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  17           rebus idem,   titulo differt;   et epistula cui sit          [ ]
  18                  non occultato   ¨ nomine missa docet.                 [ ]
  19            nec vos hoc vultis,   sed nec prohibere potestis,           [ ]
  20             Musaque ad invitos   ¨ officiosa venit.                    [ ]
  21       quicquid id est,   adiunge meis.   nihil inpedit ortos           [ ]
  22                 exule servatis   ¨ legibus urbe frui.                  [ ]
  23           quod metuas non est.   Antoni scripta leguntur,              [ ]?
  24           doctus et in promptu   ¨ scrinia Brutus habet.               [ ]
  25               nec me nominibus   furiosus confero tantis:              [1]
  26              saeva deos contra   ¨ non tamen arma tuli.                [ ]
  27              denique Caesareo,   quod non desiderat ipse,              [ ]
  28            non caret e nostris   ¨ ullus honore liber.                 [ ]
  29              si dubitas de me,   laudes admitte deorum,                [ ]
  30               et carmen dempto   ¨ nomine sume meum.                   [ ]
  31               adiuvat in bello   pacatae ramus olivae:                 [ ]?
  32              proderit auctorem   ¨ pacis habere nihil?                 [ ]
  33               cum foret Aeneae   cervix subiecta parenti,              [ ]
  34              dicitur ipsa viro   ¨ flamma dedisse viam:                [ ] 
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  35           fert liber Aeneaden,   et non iter omne patebit?             [ ]
  36          at patriae pater hic,   ¨ ipsius ille fuit.                   [ ]
  37          ecquis ita est audax,   ut limine cogat abire                 [ ]
  38               iactantem Pharia   ¨ tinnula sistra manu?                [ ]
  39             ante deum   Matrem cornu   tibicen adunco                  [ ]?
  40             cum canit, exiguae   ¨ quis stipis aera negat?             [ ]
  41              scimus ab inperio   fieri nil tale Dianae:                [ ]
  42              unde tamen vivat,   ¨ vaticinator habet.                  [ ]
  43             ipsa movent animos   superorum numina nostros,             [ ]
  44             turpe nec est tali   ¨ credulitate capi.                   [ ]
  45              en ego pro sistro   Phrygiique foramine buxi              [ ]
  46                  gentis Iuleae   ¨ nomina sancta fero.                 [1]
  47              vaticinor   moneoque. locum   date sacra ferenti.         [ ]
  48            non mihi, sed magno   ¨ poscitur ille deo.                  [ ]
  49             nec quia vel merui   vel sensi principis iram,             [ ]
  50                  a nobis ipsum   ¨ nolle putate coli.                  [ ]
  51             vidi ego linigerae   numen violasse fatentem               [ ]
  52                 Isidis Isiacos   ¨ ante sedere focos.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  53         alter, ob huic similem   privatus lumine culpam,               [ ]
  54                 clamabat media   ¨ se meruisse via.                    [ ]
  55                talia caelestes   fieri praeconia gaudent,              [ ]
  56            ut sua quid valeant   ¨ numina teste probent.               [ ]
  57            saepe levant poenas   ereptaque lumina reddunt,             [ ]?
  58               cum bene peccati   ¨ paenituisse vident.                 [ ]
  59           paenitet, o! si quid   miserorum creditur ulli,              [2]
  60             paenitet, et facto   ¨ torqueor ipse meo.                  [ ]
  61            cumque sit exilium,   magis est mihi culpa dolori;          [ ]
  62            estque pati poenam,   ¨ quam meruisse, minus.               [ ]
  63            ut mihi di faveant,   quibus est manifestior ipse,          [ ]
  64             poena potest demi,   ¨ culpa perennis erit.                [ ]
  65           mors faciet   certe, ne sim,   cum venerit, exul:            [ ]?
  66                ut non peccarim   ¨ mors quoque non faciet.             [ ]
  67              non igitur mirum,   si mens mea tabida facta              [ ]
  68               de nive manantis   ¨ more liquescit aquae.               [ ]
  69               estur ut occulta   vitiata teredine navis,               [ ]
  70              aequorei scopulos   ¨ ut cavat unda salis,                [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  71             redditur ut scabra   positum rubigine ferrum               [ ]
  72             conditus ut tineae   ¨ carpitur ore liber,                 [ ]
  73              sic mea perpetuos   curarum pectora morsus,               [ ]
  74              fine quibus nullo   ¨ conficiantur, habent.               [ ]
  75          nec prius hi   mentem stimuli   quam vita relinquet:          [ ]
  76           quique dolet, citius   ¨ quam dolor ipse, cadet              [ ]
  77            hoc mihi si superi,   quorum sumus omnia credent,           [1]
  78                forsitan exigua   ¨ dignus habebor ope,                 [ ]
  79         inque locum   Scythico vacuum   mutabor ab arcu.               [ ]
  80               plus isto, duri,   ¨ si precer, oris ero.                [ ]
 2. digt.                                                                      .
   1              Maxime, qui tanti   mensuram nominis inples,              [ ]
   2               et geminas animi   ¨ nobilitate genus:                   [ ]?
   3           qui nasci ut posses,   quamvis cecidere trecenti,            [ ]
   4               non omnes Fabios   ¨ abstulit una dies:                  [ ]
   5            forsitan haec a quo   mittatur epistula quaeras,            [ ]?
   6          quisque loquar tecum,   ¨ certior esse velis.                 [ ]
   7          ei mihi, quid faciam?   vereor ne nomine lecto                [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
   8                durus et aversa   ¨ cetera mente legas.                 [ ]
   9                videris. audebo   tibi me scripsisse fateri             [ ]?
  10             audebo et propriis   ¨ ingemuisse malis,                   [ ]
  11            qui, cum me   poena dignum   graviore fuisse                [ ]
  12              confitear, possum   ¨ vix graviora pati.                  [ ]
  13             hostibus in mediis   interque pericula versor,             [ ]
  14             tamquam cum patria   ¨ pax sit adempta mihi:               [ ]
  15            qui, mortis   saevo geminent   ut vulnere causas,           [ ]
  16                  omnia vipereo   ¨ spicula felle linunt.               [ ]
  17           his eques instructus   perterrita moenia lustrat             [ ]
  18              more lupi clausas   ¨ circueuntis oves:                   [ ]
  19              et semel intentus   nervo levis arcus equino              [ ]
  20          vincula semper habens   ¨ inresoluta manet.                   [ ]
  21           tecta rigent   fixis veluti   velata sagittis,               [1]
  22             portaque vix firma   ¨ summovet arma sera.                 [ ]
  23               adde loci faciem   nec fronde nec arbore tecti,          [ ]
  24            et quod iners hiemi   ¨ continuatur hiems.                  [ ]
  25               hic me pugnantem   cum frigore cumque sagittis           [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  26                cumque meo fato   ¨ quarta fatigat hiems.               [ ]
  27          fine carent lacrimae,   nisi cum stupor obstipit illis:       [ ]
  28               et similis morti   ¨ pectora torpor habet.               [ ]
  29                felicem Nioben,   quamvis tot funera vidit,             [ ]
  30             quae posuit sensum   ¨ saxea facta malis:                  [ ]
  31            vos quoque felices,   quarum clamantia fratrem              [2]
  32                cortice velavit   ¨ populus ora novo.                   [1]
  33         ille ego sum,   lignum qui non   admittar in ullum:            [ ]
  34          ille ego sum, frustra   ¨ qui lapis esse velim.               [ ]
  35             ipsa Medusa oculis   veniat licet obvia nostris,           [ ]
  36                  amittet vires   ¨ ipsa Medusa suas.                   [ ]
  37             vivimus ut numquam   sensu careamus amaro.                 [ ]
  38               et gravior longa   ¨ fit mea poena mora.                 [ ]
  39               sic inconsumptum   Tityi semperque renascens             [ ]
  40           non perit, ut possit   ¨ saepe perire, iecur.                [ ]
  41          at, puto, cum requies   medicinaque publica curae             [ ]
  42          somnus adest, solitis   ¨ nox venit orba malis.               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  43              somnia me terrent   veros imitantia casus,                [1]
  44             et vigilant sensus   ¨ in mea damna mei.                   [ ]
  45             aut ego Sarmaticas   videor vitare sagittas,               [ ]
  46              aut dare captivas   ¨ ad fera vincla manus.               [ ]
  47               aut ubi decipior   melioris imagine somni,               [ ]
  48                aspicio patriae   ¨ tecta relicta meae.                 [ ]
  49              et modo vobiscum,   quos sum veneratus, amici,            [ ]
  50               et modo cum cara   ¨ coniuge multa loquor.               [ ]
  51           sic ubi percepta est   brevis et non vera voluptas,          [ ]
  52              peior ab admonitu   ¨ fit status iste boni.               [ ]
  53             sive dies   igitur caput hoc   miserabile cernit.          [ ]
  54                  sive pruinosi   ¨ Noctis aguntur equi,                [ ]
  55              sic mea perpetuis   liquefiunt pectora curis,             [ ]
  56                ignibus admotis   ¨ ut nova cera solet.                 [ ]
  57           saepe precor mortem,   mortem quoque deprecor idem,          [ ]
  58              ne mea Sarmaticum   ¨ contegat ossa solum.                [ ]
  59              cum subit Augusti   quae sit clementia, credo             [ ]
  60              mollia naufragiis   ¨ litora posse dari.                  [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  61            cum video quam sint   mea fata tenacia, frangor,            [ ]
  62            spesque levis magno   ¨ victa timore cadit.                 [ ]
  63             nec tamen ulterius   quicquam sperove precorve,            [ ]
  64               quam male mutato   ¨ posse carere loco.                  [1]
  65        aut hoc, aut nihil est,   pro me temptare modeste               [ ]
  66              gratia quod salvo   ¨ vestra pudore queat.                [ ]
  67                suscipe Romanae   facundia, Maxime, linguae,            [2]
  68              difficilis causae   ¨ mite patrocinium.                   [ ]
  69           est mala, confiteor:   sed te bona fiet agente,              [ ]
  70               lenia pro misera   ¨ fac modo verba fuga.                [ ]
  71            nescit enim Caesar,   quamvis deus omnia norit,             [ ]
  72            ultimus hic qua sit   ¨ condicione locus.                   [ ]
  73           magna tenent   illud numen   molimina rerum:                 [ ]
  74              haec est caelesti   ¨ pectore cura minor.                 [ ]
  75       nec vacat, in   qua sint positi   regione Tomitae,               [ ]
  76             quaerere, finitimo   ¨ vix loca nota Getae:                [ ]
  77            aut quid Sauromatae   faciant, quid Iazyges acres           [ ]
  78              cultaque Oresteae   ¨ Taurica terra deae:                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  79          quaeque aliae gentes,   ubi frigore constitit Hister,         [ ]
  80              dura meant celeri   ¨ terga per amnis equo.               [ ]
  81            maxima pars hominum   nec te, pulcherrima, curat,           [ ]
  82              Roma, nec Ausonii   ¨ militis arma timet.                 [ ]
  83            dant illis   animos arcus   plenaeque pharetrae             [ ]
  84           quamque libet longis   ¨ cursibus aptus equus,               [ ]
  85         quodque sitim   didicere diu   tolerare famemque,              [ ]
  86         quodque sequens nullas   ¨ hostis habebit aquas.               [ ]
  87               ira viri   mitis non me   misisset in istam,             [2]?
  88             si satis haec illi   ¨ nota fuisset humus.                 [ ]
  89            nec me nec quemquam   Romanum gaudet ab hoste,              [ ]
  90             meque minus, vitam   ¨ cui dabat ipse, capi.               [ ]
  91            noluit, ut poterat,   minimo me perdere nutu.               [1]
  92             nil opus est ullis   ¨ in mea fata Getis.                  [ ]
  93        sed neque, cur morerer,   quicquam mihi comperit actum,         [ ]
  94             et minus infestus,   ¨ quam fuit, esse potest.             [ ]
  95          tunc quoque nil fecit   nisi quod facere ipse coegi:          [ ]
  96             paene etiam merito   ¨ parcior ira meo est.                [ ]?  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  97             di faciant igitur,   quorum iustissimus ipse est,          [ ]
  98               alma nihil maius   ¨ Caesare terra ferat,                [ ]
  99             utque fuit sub eo,   sic sit sub Caesare terra,            [ ]
 100             perque manus huius   ¨ tradita gentis eat.                 [ ]
 101             at tu tam placido,   quam nos quoque sensimus illum,       [ ]
 102            iudice pro lacrimis   ¨ ora resolve meis.                   [ ]
 103        non petito ut bene sit,   sed uti male tutius, utque            [ ]
 104                  exilium saevo   ¨ distet ab hoste meum;               [ ]
 105            quamque dedere mihi   praesentia numina vitam,              [ ]
 106             non adimat stricto   ¨ squalidus ense Getes:               [ ]
 107            denique, si moriar,   subeam pacatius arvum,                [ ]
 108            ossa nec a Scythica   ¨ nostra premantur humo,              [ ]
 109           nec male compositos,   ut scilicet exule dignum,             [ ]
 110               Bistonii cineres   ¨ ungula pulset equi:                 [ ]
 111           et ne, si   superest aliquis   post funera sensus,           [1]
 112               terreat et Manes   ¨ Sarmatis umbra meos.                [ ]
 113           Caesaris haec animum   poterant audita movere,               [ ]
 114              Maxime, movissent   ¨ si tamen ante tuum.                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
 115           vox, precor Augustas   pro me tua molliat aures,             [ ]
 116               auxilio trepidis   ¨ quae solet esse reis,               [ ]
 117                adsuetaque tibi   doctae dulcedine linguae              [ ]
 118               aequandi superis   ¨ pectora flecte viri.                [ ]
 119            non tibi Theromedon   crudusque rogabitur Atreus,           [ ]
 120            quique suis homines   ¨ pabula fecit equis:                 [ ]
 121          sed piger ad   poenas princeps,   ad praemia velox,           [ ]
 122         quique dolet, quotiens   ¨ cogitur esse ferox:                 [ ]
 123              qui vicit semper,   victis ut parcere posset,             [ ]
 124             clausit et aeterna   ¨ civica bella sera:                  [ ]
 125             multa metu poenae,   poena qui pauca coercet,              [ ]?
 126                et iacit invita   ¨ fulmina rara manu.                  [ ]
 127              ergo tam placidas   orator missus ad aures,               [ ]?
 128             ut propior patriae   ¨ sit fuga nostra roga.               [ ]
 129         ille ego sum,   qui te colui,   quem festa solebat             [ ]
 130                 inter convivas   ¨ mensa videre tuos:                  [ ]
 131           ille ego, qui   duxi vestros   Hymenaeon ad ignes,           [ ]
 132               et cecini fausto   ¨ carmina digna toro:                 [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
 133               cuius te solitum   memini laudare libellos,              [ ]
 134                exceptis domino   ¨ qui nocuere suo:                    [ ]
 135             cui tua nonnumquam   miranti scripta legebas:              [ ]
 136             ille ego de vestra   ¨ cui data nupta domo est.            [ ]
 137           hanc probat et primo   dilectam semper ab aevo               [ ]?
 138              est inter comites   ¨ Marcia censa suas,                  [ ]
 139              inque suis habuit   matertera Caesaris ante:              [ ]
 140                 quarum iudicio   ¨ siqua probata, proba est.           [ ]
 141              ipsa sua   melior fama,   laudantibus istis,              [ ]
 142                 Claudia divina   ¨ non eguisset ope.                   [ ]
 143         nos quoque praeteritos   sine labe peregimus annos:            [ ]
 144             proxima pars vitae   ¨ transilienda meae.                  [ ]
 145           sed de me ut sileam,   coniunx mea sarcina vestra est:       [ ]
 146           non potes hanc salva   ¨ dissimulare fide.                   [ ]?
 147          confugit haec ad vos,   vestras amplectitur aras              [ ]
 148             (iure venit cultos   ¨ ad sibi quisque deos)               [ ]
 149       flensque rogat, precibus   lenito Caesare vestris,               [ ]? 
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
 150                busta sui fiant   ¨ ut propiora viri.                   [1]?
= file n. 177 - 21:32 minuti
 3. digt.                                                                      .
   1            Hanc tibi Naso tuus   mittit, Rufine, salutem:              [ ]
   2            qui miser est, ulli   ¨ si suus esse potest.                [ ]
   3               reddita confusae   nuper solacia menti                   [ ]
   4               auxilium nostris   ¨ spemque tulere malis.               [ ]
   5               utque Machaoniis   Poeantius artibus heros               [ ]
   6                 lenito medicam   ¨ vulnere sensit opem,                [2]
   7           sic ego mente iacens   et acerbo saucius ictu                [ ]
   8                 admonitu coepi   ¨ fortior esse tuo:                   [ ]
   9               et iam deficiens   sic ad tua verba revixi,              [ ]
  10                ut solet infuso   ¨ vena redire mero.                   [ ]
  11             non tamen exhibuit   tantas facundia vires,                [ ]
  12             ut mea sint dictis   ¨ pectora sana tuis.                  [ ]
  13              ut multum   demas nostrae   de gurgite curae,             [ ]
  14             non minus exhausto   ¨ quod superabit erit.                [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  15                tempore ducetur   longo fortasse cicatrix:              [2]
  16                horrent admotas   ¨ vulnera cruda manus.                [ ]
  17            non est in   medico semper   relevetur ut aeger:            [ ]
  18                 interdum docta   ¨ plus valet arte malum.              [ ]
  19            cernis ut e   molli sanguis   pulmone remissus              [ ]
  20               ad Stygias certo   ¨ limite ducat aquas.                 [ ]
  21             afferat ipse licet   sacras Epidaurius herbas,             [ ]
  22                  sanabit nulla   ¨ vulnera cordis ope.                 [ ]
  23                tollere nodosam   nescit medicina podagram,             [2]
  24                 nec formidatis   ¨ auxiliatur aquis.                   [ ]
  25           cura quoque interdum   nulla medicabilis arte est:           [ ]
  26         aut, ut sit, longa est   ¨ extenuanda mora.                    [ ]
  27             cum bene firmarunt   animum praecepta iacentem,            [ ]
  28           sumptaque sunt nobis   ¨ pectoris arma tui,                  [ ]
  29            rursus amor patriae   ratione valentior omni,               [ ]
  30              quod tua fecerunt   ¨ scripta, retexit opus.              [ ]
  31            sive pium   vis hoc sive hoc   muliebre vocari,             [ ]
  32               confiteor misero   ¨ molle cor esse mihi.                [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  33           non dubia est Ithaci   prudentia, sed tamen optat            [ ]?
  34               fumum de patriis   ¨ posse videre focis.                 [ ]
  35               nescioqua   natale solum   dulcedine cunctos             [2]?
  36             ducit et inmemores   ¨ non sinit esse sui.                 [ ]
  37              quid melius Roma?   Scythico quid frigore peius?          [1]
  38              huc tamen ex ista   ¨ barbarus urbe fugit.                [ ]
  39         cum bene sit   clausae cavea   Pandione natae,                 [ ]
  40              nititur in silvas   ¨ illa redire suas.                   [ ]
  41               adsuetos   tauri saltus,   adsueta leones                [ ]
  42             (nec feritas illos   ¨ inpedit) antra petunt.              [ ]
  43                tu tamen exilii   morsus e pectore nostro               [ ]?
  44                fomentis speras   ¨ cedere posse tuis.                  [ ]
  45                effice vos ipsi   ne tam mihi sitis amandi,             [1]
  46              talibus ut levius   ¨ sit caruisse malum.                 [ ]
  47        at, puto, qua   genitus fueram,   tellure carenti               [ ]
  48                in tamen humano   ¨ contigit esse loco.                 [1]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  49               orbis in extremi   iaceo desertus harenis,               [ ]?
  50             fert ubi perpetuas   ¨ obruta terra nives.                 [ ]
  51            non ager hic pomum,   non dulces educat uvas,               [ ]
  52              non salices ripa,   ¨ robora monte virent.                [ ]
  53           neve fretum   laudes terra   magis, aequora semper           [ ]
  54                 ventorum rabie   ¨ solibus orba tument.                [ ]
  55            quocumque aspicias,   campi cultore carentes                [ ]
  56            vastaque, quae nemo   ¨ vindicat, arva iacent.              [ ]
  57            hostis adest dextra   laevaque a parte timendus,            [ ]?
  58                 vicinoque metu   ¨ terret utrumque latus.              [2]
  59               altera Bistonias   pars est sensura sarisas,             [ ]
  60               altera Sarmatica   ¨ spicula missa manu.                 [ ]
  61            i nunc et   veterum nobis   exempla virorum,                [ ]
  62                qui forti casum   ¨ mente tulere refer,                 [ ]
  63             et grave magnanimi   robur mirare Rutili                   [ ]?
  64                non usi reditus   ¨ condicione dati.                    [2]
  65           Smyrna virum tenuit,   non Pontus et hostica tellus,         [ ]
  66              paene minus nullo   ¨ Smyrna petenda loco est.            [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  67            non doluit   patria cynicus   procul esse Sinopeus,         [ ]
  68              legit enim sedes,   ¨ Attica terra, tuas.                 [ ]
  69                 arma Neoclides   qui Persica contudit armis,           [ ]
  70                Argolica primam   ¨ sensit in urbe fugam.               [1]
  71               pulsus Aristides   patria Lacedaemona fugit,             [ ]
  72             inter quas dubium,   ¨ quae prior esset, erat.             [ ]
  73               caede puer facta   Patroclus Opunta reliquit,            [ ]
  74           Thessalicamque adiit   ¨ hospes Achillis humum.              [ ]
  75               exul ab Haemonia   Pirenida cessit ad undam,             [1]?
  76          quo duce trabs Colcha   ¨ sacra cucurrit aqua.                [ ]
  77              liquit Agenorides   Sidonia moenia Cadmus,                [ ]
  78               poneret ut muros   ¨ in meliore loco.                    [ ]
  79              venit ad Adrastum   Tydeus Calydone fugatus,              [ ]
  80              et Teucrum Veneri   ¨ grata recepit humus.                [ ]
  81           quid referam veteres   Romanae gentis, apud quos             [ ]
  82                exulibus tellus   ¨ ultima Tibur erat?                  [ ]
  83          persequar ut cunctos,   nulli datus omnibus aevis             [ ]
  84        tam procul a patria est   ¨ horridiorve locus.                  [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  85             quo magis ignoscat   sapientia vestra dolenti:             [ ]
  86          quae facit ex dictis,   ¨ non ita multa, tuis.                [ ]
  87            nec tamen infitior,   si possint nostra coire               [ ]
  88            vulnera, praeceptis   ¨ posse coire tuis.                   [ ]
  89             sed vereor   ne me frustra   servare labores,              [ ]
  90               neu iuver admota   ¨ perditus aeger ope.                 [ ]
  91    nec loquor haec,   quia sit maior   prudentia nobis,                [ ]
  92            sed sum quam medico   ¨ notior ipse mihi.                   [ ]
  93          ut tamen hoc ita sit,   munus tua grande voluntas             [ ]
  94                 ad me pervenit   ¨ consuliturque boni.                 [ ]
 4. digt.                                                                      .
   1              Iam mihi deterior   canis aspergitur aetas,               [ ]
   2             iamque meos vultus   ¨ ruga senilis arat:                  [ ]?
   3          iam vigor et   quasso languent   in corpore vires,            [ ]
   4              nec, iuveni lusus   ¨ qui placuere, iuvant.               [1]
   5            nec, si me   subito videas,   agnoscere possis,             [1]?
   6              aetatis facta est   ¨ tanta ruina meae.                   [ ]
   7         confiteor   facere hoc annos,   sed et altera causa est,       [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 4. digt.
   8                 anxietas animi   ¨ continuusque labor.                 [ ]
   9           nam mea per   longos siquis   mala digerat annos,            [ ]
  10              crede mihi, Pylio   ¨ Nestore maius ero.                  [ ]
  11             cernis ut in duris   (et quid bove firmius?) arvis         [1]
  12                fortia taurorum   ¨ corpora frangat opus.               [ ]
  13           quae numquam   vacuo solita est   cessare novali,            [ ]
  14             fructibus assiduis   ¨ lassa senescit humus.               [ ]
  15              occidet, ad Circi   siquis certamina semper               [1]
  16                non intermissis   ¨ cursibus ibit equus.                [ ]
  17          firma sit illa licet,   solvetur in aequore navis,            [ ]
  18          quae numquam liquidis   ¨ sicca carebit aquis.                [ ]
  19            me quoque debilitat   series inmensa malorum,               [ ]
  20               ante meum tempus   ¨ cogit et esse senem.                [ ]
  21             otia corpus alunt,   animus quoque pascitur illis:         [ ]
  22               inmodicus contra   ¨ carpit utrumque labor.              [ ]
  23          aspice, in has partis   quod venerit Aesone natus,            [ ]
  24             quam laudem a sera   ¨ posteritate ferat.                  [ ]
  25                at labor illius   nostro leviorque minorque est,        [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 4. digt.
  26              si modo non verum   ¨ nomina magna premunt.               [ ]
  27             ille est in Pontum   Pelia mittente profectus,             [ ]
  28             qui vix Thessaliae   ¨ fine timendus erat.                 [ ]
  29              Caesaris ira mihi   nocuit, quem solis ab ortu            [ ]
  30               solis ad occasus   ¨ utraque terra tremit.               [ ]
  31          iunctior Haemonia est   Ponto, quam Roma, Sinistro,           [ ]
  32          et brevius, quam nos,   ¨ ille peregit iter.                  [ ]
  33          ille habuit   comites primos   telluris Achivae:              [ ]
  34              at nostram cuncti   ¨ destituere fugam.                   [ ]
  35            nos fragili   ligno vastum   sulcavimus aequor:             [ ]
  36          quae tulit Aesoniden,   ¨ densa carina fuit.                  [ ]
  37           nec mihi Tiphys erat   rector, nec Agenore natus             [ ]
  38            quas fugerem docuit   ¨ quas sequererque vias.              [ ]
  39               illum tutata est   cum Pallade regia Iuno:               [ ]
  40                 defendere meum   ¨ numina nulla caput.                 [ ]

 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 4. digt.
  41                 illum furtivae   iuvere Cupidinis artes;               [2]
  42               quas a me vellem   ¨ non didicisset Amor.                [ ]
  43             ille domum rediit:   nos his moriemur in arvis,            [ ]
  44              perstiterit laesi   ¨ si gravis ira dei.                  [ ]
  45              durius est igitur   nostrum, fidissima coniunx,           [ ]
  46              illo, quod subiit   ¨ Aesone natus, opus.                 [ ]
  47        te quoque, quam iuvenem   discedens urbe reliqui,               [ ]
  48          credibile est nostris   ¨ insenuisse malis.                   [ ]
  49           o,  ego di   faciant talem   te cernere possim,              [ ]
  50                caraque mutatis   ¨ oscula ferre comis,                 [1]
  51               amplectique meis   corpus non pingue lacertis,           [ ]
  52         et 'gracile hoc fecit'   ¨ dicere 'cura mei',                  [ ]?
  53                et narrare meos   flenti flens ipse labores,            [ ]
  54                sperato numquam   ¨ conloquioque frui,                  [ ]
  55             turaque Caesaribus   cum coniuge Caesare digna,            [ ]
  56              dis veris, memori   ¨ debita ferre manu!                  [ ]
  57           Memnonis hanc utinam   lenito principe mater                 [ ]?
  58              quam primum roseo   ¨ provocet ore diem!                  [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.                                                                      .
   1              Ille tuos quondam   non ultimus inter amicos,             [ ]
   2            ut sua verba legas,   ¨ Maxime, Naso rogat.                 [ ]?
   3             in quibus ingenium   desiste requirere nostrum,            [ ]
   4                 nescius exilii   ¨ ne videare mei.                     [ ]
   5              cernis ut ignavum   corrumpant otia corpus,               [ ]
   6             ut capiant vitium,   ¨ ni moveantur, aquae.                [ ]
   7            et mihi siquis erat   ducendi carminis usus,                [ ]
   8           deficit estque minor   ¨ factus inerte situ.                 [ ]
   9     haec quoque, quae legitis,   siquod mihi, Maxime, credis,          [ ]
  10               scribimus invita   ¨ vixque coacta manu.                 [ ]
  11           non libet in   talis animum   contendere curas,              [1]
  12             nec venit ad duros   ¨ Musa vocata Getas.                  [ ]
  13           ut tamen ipse vides,   luctor deducere versum:               [ ]
  14               sed non fit fato   ¨ mollior ille meo.                   [ ]
  15         cum relego,   scripsisse pudet,   quia plurima cerno           [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  16           me quoque, qui feci,   ¨ iudice digna lini.                  [1]
  17              nec tamen emendo.   labor hic quam scribere maior,        [ ]
  18             mensque pati durum   ¨ sustinet aegra nihil.               [1]
  19              scilicet incipiam   lima mordacius uti,                   [ ]
  20                et sub iudicium   ¨ singula verba vocem?                [ ]
  21           torquet enim   fortuna parum,   nisi Lixus in Hebrum         [ ]
  22           confluat, et frondes   ¨ Alpibus addat Atho?                 [ ]
  23            parcendum est animo   miserabile vulnus habenti.            [ ]
  24                subducunt oneri   ¨ colla perusta boves.                [ ]
  25       at, puto, fructus adest,   iustissima causa laborum,             [ ]
  26              et sata cum multo   ¨ faenore reddit ager?                [ ]
  27           tempus ad hoc nobis,   repetas licet omnia, nullum           [ ]
  28          profuit (atque utinam   ¨ non nocuisset!) opus.               [ ]
  29            cur igitur scribam,   miraris? miror et ipse,               [ ]
  30                et tecum quaero   ¨ saepe quid inde petam.              [ ]
  31              an populus   vere sanos   negat esse poetas,              [ ]?
  32             sumque fides huius   ¨ maxima vocis ego,                   [ ]
  33         qui, sterili   totiens cum sim   deceptus ab arvo,             [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  34                 damnosa persto   ¨ condere semen humo?                 [ ]
  35           scilicet est cupidus   studiorum quisque suorum,             [ ]
  36              tempus et adsueta   ¨ ponere in arte iuvat.               [ ]
  37                 saucius eiurat   pugnam gladiator, et idem             [ ]
  38                inmemor antiqui   ¨ vulneris arma capit.                [ ]
  39          nil sibi cum   pelagi dicit   fore naufragus undis,           [1]
  40                 et ducit remos   ¨ qua modo navit aqua.                [ ]
  41             sic ego constanter   studium non utile servo,              [ ]
  42              et repeto, nollem   ¨ quas coluisse, deas.                [ ]
  43            quid potius faciam?   non sum, qui segnia ducam             [ ]
  44               otia: mors nobis   ¨ tempus habetur iners.               [ ]
  45           nec iuvat in   lucem nimio   marcescere vino,                [ ]
  46             nec tenet incertas   ¨ alea blanda manus.                  [ ]
  47              cum dedimus somno   quas corpus postulat horas,           [ ]
  48             quo ponam vigilans   ¨ tempora longa modo?                 [ ]
  49               moris an oblitus   patrii contendere discam              [ ]
  50              Sarmaticos arcus,   ¨ et trahar arte loci?                [ ]
  51        hoc quoque me   studium prohibent   adsumere vires,             [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  52          mensque magis gracili   ¨ corpore nostra valet.               [ ]
  53            cum bene quaesieris   quid agam, magis utile nil est        [ ]
  54          artibus his, quae nil   ¨ utilitatis habent.                  [ ]
  55             consequor ex illis   casus oblivia nostri:                 [ ]
  56          hanc messem satis est   ¨ si mea reddit humus.                [ ]
  57              gloria vos acuat,   vos, ut recitata probentur            [ ]
  58              carmina. Pierides   ¨ invigilate choris.                  [ ]
  59          quod venit ex facili,   satis est componere nobis,            [ ]
  60               et nimis intenti   ¨ causa laboris abest.                [ ]
  61              cur ego sollicita   poliam mea carmina cura?              [ ]
  62               an verear ne non   ¨ approbet illa Getes?                [ ]
  63              forsitan audacter   faciam, sed glorior Histrum           [ ]
  64                 ingenio nullum   ¨ maius habere meo.                   [ ]
  65         hoc, ubi vivendum est,   satis est, si consequor arvo,         [ ]
  66                inter inhumanos   ¨ esse poeta Getas.                   [1]
  67              quo mihi diversum   fama contendere in orbem?             [ ]
  68            quem fortuna dedit,   ¨ Roma sit ille locus.                [ ]
  69           hoc mea contenta est   infelix Musa theatro:                 [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  70               sic merui, magni   ¨ sic voluere dei                     [ ]?
  71          nec reor hinc   istuc nostris   iter esse libellis,           [ ]
  72               quo Boreas pinna   ¨ deficiente venit.                   [ ]
  73               dividimur caelo,   quaeque est procul urbe Quirini,      [ ]
  74               aspicit hirsutos   ¨ comminus Vrsa Getas.                [ ]
  75             per tantum terrae,   tot aquas vix credere possum          [ ]
  76                indicium studii   ¨ transiluisse mei.                   [ ]
  77        finge legi, quodque est   mirabile, finge placere:              [1]
  78                 auctorem certe   ¨ res iuvat ista nihil.               [ ]
  79       quid tibi, si   calidae, prosit,   laudere Syenae,               [ ]
  80             aut ubi Taprobanen   ¨ Indica tingit aqua?                 [ ]
  81              altius ire libet?   si te distantia longe                 [ ]
  82               Pleiadum laudent   ¨ signa, quid inde feras?             [ ]
  83             sed neque pervenio   scriptis mediocribus istuc,           [ ]
  84             famaque cum domino   ¨ fugit ab urbe suo.                  [ ]
  85          vosque, quibus perii,   tunc cum mea fama sepulta est,        [ ]
  86          nunc quoque de nostra   ¨ morte tacere reor.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 6. digt.                                                                      .
   1             Ecquid, ut audisti   (nam te diversa tenebat               [ ]?
   2             terra) meos casus,   ¨ cor tibi triste fuit?               [ ]
   3            dissimules   metuasque licet,   Graecine, fateri,           [ ]
   4               si bene te novi,   ¨ triste fuisse liquet.               [1]
   5           non cadit in   mores feritas   inamabilis istos,             [ ]
   6            nec minus a studiis   ¨ dissidet illa tuis.                 [ ]
   7              artibus ingenuis,   quarum tibi maxima cura est,          [ ]
   8             pectora mollescunt   ¨ asperitasque fugit.                 [ ]
   9           nec quisquam   meliore fide   complectitur illas,            [ ]
  10              qua sint officium   ¨ militiaeque labor.                  [ ]
  11         certe ego cum   primum potui   sentire quid essem              [ ]
  12             (nam fuit attoniti   ¨ mens mea nulla diu),                [ ]
  13            hoc quoque fortunam   sensi, quod amicus abesses,           [ ]
  14            qui mihi praesidium   ¨ grande futurus eras.                [ ]
  15             tecum tunc aberant   aegrae solacia mentis,                [ ]
  16            magnaque pars animi   ¨ consiliique mei.                    [ ]
  17      at nunc, quod   superest, fer opem,   precor, eminus unam,        [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 6. digt.
  18               adloquioque iuva   ¨ pectora nostra tuo,                 [ ]
  19              quae, non mendaci   si quicquam credis amico,             [ ]
  20              stulta magis dici   ¨ quam scelerata decet.               [ ]
  21            nec breve nec tutum   peccati quae sit origo                [ ]?
  22             scribere; tractari   ¨ vulnera nostra timent.              [ ]
  23               qualicumque modo   mihi sunt ea facta, rogare            [ ]
  24            desine: non agites,   ¨ siqua coire velis.                  [ ]
  25      quicquid id est,   ut non facinus,   sic culpa vocanda est.       [ ]
  26             omnis an in magnos   ¨ culpa deos scelus est?              [ ]
  27            spes igitur   menti poenae,   Graecine, levandae            [ ]
  28                non est ex toto   ¨ nulla relicta meae.                 [ ]
  29         haec dea, cum fugerent   sceleratas numina terras,             [ ]
  30                  in dis invisa   ¨ sola remansit humo.                 [ ]
  31          haec facit ut   vivat fossor   quoque compede vinctus,        [ ]
  32              liberaque a ferro   ¨ crura futura putet.                 [ ]
  33          haec facit ut, videat   cum terras undique nullas,            [ ]
  34            naufragus in mediis   ¨ brachia iactet aquis.               [ ]
  35          saepe aliquem sollers   medicorum cura reliquit,              [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 6. digt.
  36             nec spes huic vena   ¨ deficiente cadit.                   [ ]
  37               carcere dicuntur   clausi sperare salutem,               [ ]?
  38          atque aliquis pendens   ¨ in cruce vota facit.                [ ]
  39         haec dea quam   multos laqueo   sua colla ligantis             [ ]
  40              non est proposita   ¨ passa perire nece!                  [ ]
  41             me quoque conantem   gladio finire dolorem                 [ ]
  42                 arguit iniecta   ¨ continuitque manu,                  [ ]
  43   'quid'que 'facis?   lacrimis opus est,   non sanguine' dixit,        [ ]
  44          'saepe per has flecti   ¨ principis ira solet.'               [ ]
  45             quamvis est igitur   meritis indebita nostris,             [ ]
  46           magna tamen spes est   ¨ in bonitate dei.                    [ ]
  47              qui ne difficilis   mihi sit, Graecine, precare,          [ ]
  48             confer et in votum   ¨ tu quoque verba meum.               [ ]
  49                 inque Tomitana   iaceam tumulatus harena,              [1]?
  50                si te non nobis   ¨ ista vovere liquet.                 [ ]
  51            nam prius incipient   turris vitare columbae,               [ ]
  52           antra ferae, pecudes   ¨ gramina, mergus aquas,              [ ]
  53        quam male se   praestet veteri   Graecinus amico.               [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 6. digt.
  54             non ita sunt fatis   ¨ omnia versa meis.                   [ ]
= file n. 178 - 17:43 minuti
 7. digt.                                                                      .
   1             Littera pro verbis   tibi, Messaline, salutem              [ ]
   2           quam legis, a saevis   ¨ attulit usque Getis.                [ ]
   3               indicat auctorem   locus? an, nisi nomine lecto,         [ ]
   4                haec me Nasonem   ¨ scribere verba latet?               [ ]
   5              ecquis in extremo   positus iacet orbe tuorum,            [ ]?
   6              me tamen excepto,   ¨ qui precor esse tuus?               [ ]
   7           di procul a cunctis,   qui te venerantur amantque,           [1]
   8                 huius notitiam   ¨ gentis habere velint.               [ ]
   9          nos satis est   inter glaciem   Scythicasque sagittas         [ ]
  10            vivere, si vita est   ¨ mortis habenda genus.               [1]
  11         nos premat aut   bello tellus,   aut frigore caelum,           [ ]
  12           truxque Getes armis,   ¨ grandine pugnet hiems:              [ ]
  13               nos habeat regio   nec pomo feta nec uvis,               [ ]?
  14                et cuius nullum   ¨ cesset ab hoste latus.              [ ]
  15              cetera sit sospes   cultorum turba tuorum,                [ ]
  16          in quibus, ut populo,   ¨ pars ego parva fui.                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  17            me miserum,   si tu verbis   offenderis istis               [ ]
  18              nosque negas ulla   ¨ parte fuisse tuos!                  [ ]
  19            idque sit ut verum,   mentito ignoscere debes               [ ]
  20                nil demit laudi   ¨ gloria nostra tuae.                 [ ]
  21             quis se Caesaribus   notus non fingit amicum?              [ ]
  22               da veniam fasso:   ¨ tu mihi Caesar eras.                [ ]
  23              nec tamen inrumpo   quo non licet ire, satisque est       [1]
  24                 atria si nobis   ¨ non patuisse negas.                 [ ]
  25            utque tibi   fuerit mecum   nihil amplius, uno              [ ]
  26               nempe salutaris,   ¨ quam prius, ore minus.              [1]?
  27           nec tuus est genitor   nos infitiatus amicos,                [ ]
  28                hortator studii   ¨ causaque faxque mei:                [ ]
  29           cui nos et lacrimas,   supremum in funere munus,             [ ]
  30               et dedimus medio   ¨ scripta canenda foro.               [ ]
  31          adde quod est frater,   tanto tibi iunctus amore,             [ ]
  32             quantus in Atridis   ¨ Tyndaridisque fuit:                 [ ]
  33              is me nec comitem   nec dedignatus amicum est:            [ ]
  34             si tamen haec illi   ¨ non nocitura putas.                 [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  35        si minus, hac quoque me   mendacem parte fatebor:               [ ]
  36             clausa mihi potius   ¨ tota sit ista domus.                [ ]
  37       sed neque claudenda est,   et nulla potentia vires               [ ]
  38            praestandi, ne quid   ¨ peccet amicus, habet.               [ ]
  39          et tamen ut   cuperem culpam   quoque posse negari,           [ ]
  40               sic facinus nemo   ¨ nescit abesse mihi.                 [ ]
  41              quod nisi delicti   pars excusabilis esset,               [ ]
  42                 parva relegari   ¨ poena futura fuit.                  [1]
  43            ipse sed hoc vidit,   qui pervidet omnia, Caesar,           [ ]
  44                stultitiam dici   ¨ crimina posse mea:                  [ ]
  45           quaeque ego permisi,   quaque est res passa, pepercit,       [1]
  46             usus et est modice   ¨ fulminis igne sui.                  [ ]
  47             nec vitam nec opes   nec ademit posse reverti,             [ ]
  48             si sua per vestras   ¨ victa sit ira preces.               [ ]
  49            at graviter cecidi.   quid enim miserabile, si quis         [ ]
  50               a Iove percussus   ¨ non leve vulnus habet?              [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  51              ipse suas   etiam vires   inhiberet Achilles,             [1]
  52             missa gravis ictus   ¨ Pelias hasta dabat.                 [ ]
  53               iudicium   nobis igitur   cum vindicis adsit,            [1]
  54             non est cur tua me   ¨ ianua nosse neget.                  [ ]
  55        culta quidem,   fateor, citra   quam debuit, illa est:          [ ]
  56              sed fuit in fatis   ¨ hoc quoque, credo, meis.            [ ]
  57             nec tamen officium   sensit domus altera nostrum           [ ]
  58              sic illic: vestro   ¨ sub Lare semper eram.               [ ]
  59        quaeque tua est pietas,   ut te non excolat ipsum,              [ ]?
  60              ius aliquod tecum   ¨ fratris amicus habet.               [ ]
  61         quid quod, ut emeritis   referenda est gratia semper,          [ ]
  62               sic est fortunae   ¨ promeruisse tuae?                   [ ]
  63              quod si permittis   nobis suadere quid optes,             [ ]
  64             ut des quam reddas   ¨ plura precare deos.                 [ ]
  65         idque facis,   quantumque licet   meminisse, solebas           [ ]
  66                 officii causae   ¨ pluribus esse datis.                [ ]
  67            quo libet in numero   me, Messaline, repone,                [ ]?
  68          sim modo pars vestrae   ¨ non aliena domus:                   [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  69               et mala Nasonem,   quoniam meruisse videtur,             [2]
  70            si non ferre doles,   ¨ at meruisse dole.                   [ ]
 8. digt.                                                                      .
   1                 A tibi dilecto   missam Nasone salutem                 [ ]
   2            accipe, pars animae   ¨ magna, Severe, meae.                [ ]?
   3           neve roga quid agam.   si persequar omnia, flebis;           [ ]
   4             summa satis nostri   ¨ si tibi nota mali.                  [ ]
   5               vivimus assiduis   expertes pacis in armis,              [ ]
   6                dura pharetrato   ¨ bella movente Geta.                 [ ]
   7             deque tot expulsis   sum miles in exule solus:             [ ]
   8           tuta, neque invideo,   ¨ cetera turba latet.                 [ ]
   9         quoque magis   nostros venia   dignere libellos,               [ ]
  10              haec in procinctu   ¨ carmina facta leges.                [ ]
  11         stat vetus urbs, ripae   vicina binominis Histri,              [2]
  12             moenibus et positu   ¨ vix adeunda loci.                   [ ]
  13              Caspios Aegisios,   de se si credimus ipsis,              [ ]?
  14           condidit, et proprio   ¨ nomine dixit opus.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  15           hanc ferus, Odrysiis   inopino Marte peremptis,              [2]?
  16              cepit et in regem   ¨ sustulit arma Getes.                [ ]
  17             ille memor   magni generis,   virtute quod auget,          [ ]
  18              protinus innumero   ¨ milite cinctus adest.               [ ]
  19           nec prius abscessit,   merita quam caede nocentum            [ ]
  20   ...                                                                    ..
  21           at tibi, rex   aevo, detur,   fortissime nostro,             [1]
  22                semper honorata   ¨ sceptra tenere manu.                [1]?
  23        teque, quod et praestat   (quid enim tibi plenius optem?)       [ ]
  24               Martia cum magno   ¨ Caesare Roma probet.                [ ]
  25           sed memor unde abii,   queror, o iucunde sodalis,            [2]?
  26               accedunt nostris   ¨ saeva quod arma malis.              [ ]
  27                ut careo vobis,   Stygias detrusus in oras,             [ ]
  28              quattuor autumnos   ¨ Pleias orta facit.                  [ ]
  29              nec tu credideris   urbanae commoda vitae                 [1]
  30              quaerere Nasonem,   ¨ quaerit et illa tamen.              [1]
  31           nam modo vos   animo dulces   reminiscor amici,              [ ]
  32             nunc mihi cum cara   ¨ coniuge nata subit:                 [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  33             aque domo   rursus pulchrae   loca vertor ad urbis,        [ ]
  34          cunctaque mens oculis   ¨ pervidet usa suis.                  [ ]
  35         nunc fora, nunc aedes,   nunc marmore tecta theatra,           [ ]
  36             nunc subit aequata   ¨ porticus omnis humo.                [ ]
  37             gramina nunc Campi   pulchros spectantis in hortos,        [ ]
  38            stagnaque et euripi   ¨ Virgineusque liquor.                [ ]
  39          at, puto, sic   urbis misero est   erepta voluptas,           [ ]
  40             quolibet ut saltem   ¨ rure frui liceat?                   [ ]
  41               non meus amissos   animus desiderat agros,               [ ]
  42               ruraque Paeligno   ¨ conspicienda solo,                  [ ]
  43             nec quos piniferis   positos in collibus hortos            [ ]
  44              spectat Flaminiae   ¨ Clodia iuncta viae.                 [ ]
  45             quos ego nesciocui   colui, quibus ipse solebam            [ ]
  46              ad sata fontanas,   ¨ nec pudet, addere aquas:            [ ]
  47           sunt ubi, si vivunt,   nostra quoque consita quaedam,        [2]
  48              sed non et nostra   ¨ poma legenda manu.                  [ ]
  49             pro quibus amissis   utinam contingere possit              [ ]
  50             hic saltem profugo   ¨ glaeba colenda mihi!                [ ]

 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  51            ipse ego pendentis,   liceat modo, rupe capellas,           [ ]
  52              ipse velim baculo   ¨ pascere nixus oves;                 [ ]
  53           ipse ego, ne solitis   insistant pectora curis,              [ ]
  54                ducam ruricolas   ¨ sub iuga curva boves;               [ ]
  55               et discam Getici   quae norunt verba iuvenci,            [ ]
  56                 adsuetas illis   ¨ adiciamque minas.                   [ ]
  57            ipse manu   capulum pressi   moderatus aratri               [ ]
  58                  experiar mota   ¨ spargere semen humo.                [ ]
  59             nec dubitem longis   purgare ligonibus herbas,             [ ]
  60            et dare iam sitiens   ¨ quas bibat hortus aquas.            [ ]
  61            unde sed hoc nobis,   minimum quos inter et hostem          [ ]
  62                discrimen murus   ¨ clausaque porta facit?              [ ]
  63              at tibi nascenti,   quod toto pectore laetor,             [ ]?
  64                 nerunt fatales   ¨ fortia fila deae.                   [ ]
  65          te modo Campus habet,   densa modo porticus umbra,            [ ]
  66             nunc, in quo ponis   ¨ tempora rara, forum:                [ ]
  67           Vmbria nunc revocat,   nec non Albana petentem               [ ]
  68                 Appia ferventi   ¨ ducit in arva rota.                 [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  69            forsitan hic optes,   ut iustam supprimat iram              [ ]
  70           Caesar, et hospitium   ¨ sit tua villa meum.                 [ ]
  71     at nimium est,   quod, amice, petis:   moderatius opta,            [ ]
  72                 et voti quaeso   ¨ contrahe vela tui.                  [ ]
  73            terra velim propior   nullique obnoxia bello                [ ]
  74            detur: erit nostris   ¨ pars bona dempta malis.             [ ]
 9. digt.                                                                      .
   1             Quae mihi de rapto   tua venit epistula Celso,             [ ]
   2          protinus est lacrimis   ¨ umida facta meis;                   [ ]
   3           quodque nefas dictu,   fieri nec posse putavi,               [ ]
   4                 invitis oculis   ¨ littera lecta tua est.              [2]
   5        nec quicquam ad nostras   pervenit acerbius aures,              [ ]
   6             ut sumus in Ponto,   ¨ perveniatque precor.                [ ]
   7             ante meos   oculos tamquam   praesentis imago              [ ]
   8           haeret, et extinctum   ¨ vivere fingit amor.                 [ ]
   9          saepe refert   animus lusus   gravitate carentes,             [ ]
  10              seria cum liquida   ¨ saepe peracta fide.                 [ ]
  11            nulla tamen subeunt   mihi tempora densius illis,           [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  12              quae vellem vitae   ¨ summa fuisse meae,                  [ ]
  13              cum domus ingenti   subito mea lapsa ruina                [ ]
  14             concidit in domini   ¨ procubuitque caput.                 [ ]
  15              adfuit ille mihi,   cum me pars magna reliquit,           [ ]
  16               Maxime, fortunae   ¨ nec fuit ipse comes.                [ ]
  17         illum ego non   aliter flentem   mea funera vidi,              [ ]
  18               ponendus quam si   ¨ frater in igne foret.               [ ]
  19              haesit in amplexu   consolatusque iacentem est,           [ ]?
  20           cumque meis lacrimis   ¨ miscuit usque suas.                 [ ]
  21             o quotiens   vitae custos   invisus amarae                 [ ]
  22             continuit promptas   ¨ in mea fata manus!                  [ ]
  23               o quotiens dixit   'placabilis ira deorum est:           [1]
  24               vive nec ignosci   ¨ tu tibi posse nega!'                [ ]
  25            vox tamen illa fuit   celeberrima, 'respice, quantum        [ ]
  26                debeat auxilium   ¨ Maximus esse tibi.                  [ ]
  27              Maximus incumbet,   quaque est pietate, rogabit,          [ ]
  28             ne sit ad extremum   ¨ Caesaris ira tenax;                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  29          cumque suis   fratris vires   adhibebit, et omnem,            [1]
  30             quo levius doleas,   ¨ experietur opem.'                   [ ]
  31          haec mihi verba malae   minuerunt taedia vitae.               [ ]
  32            quae tu ne fuerint,   ¨ Maxime, vana cave.                  [ ]
  33            huc quoque venturum   mihi se iurare solebat                [2]
  34             non nisi te longae   ¨ ius sibi dante viae.                [ ]
  35             nam tua non   alio coluit   penetralia ritu,               [ ]
  36               terrarum dominos   ¨ quam colis ipse deos.               [ ]
  37           crede mihi,   multos habeas   cum dignus amicos,             [ ]
  38              non fuit e multis   ¨ quolibet ille minor,                [ ]
  39             si modo non census   nec clarum nomen avorum               [ ]
  40            sed probitas magnos   ¨ ingeniumque facit.                  [ ]
  41         iure igitur   lacrimas Celso   libamus adempto,                [ ]?
  42              cum fugerem, vivo   ¨ quas dedit ille mihi:               [ ]
  43             carmina iure damus   raros testantia mores,                [ ]
  44                 ut tua venturi   ¨ nomina, Celse, legant.              [ ]
  45         hoc est, quod   possum Geticis   tibi mittere ab arvis:        [ ]
  46            hoc solum est istic   ¨ quod licet esse meum.               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  47               funera non potui   comitare nec ungere corpus,           [ ]
  48                 aque tuis toto   ¨ dividor orbe rogis.                 [ ]
  49            qui potuit, quem tu   pro numine vivus habebas,             [1]?
  50            praestitit officium   ¨ Maximus omne tibi.                  [ ]
  51             ille tibi exequias   et magni funus honoris                [ ]
  52            fecit et in gelidos   ¨ versit amoma sinus,                 [ ]
  53             diluit et lacrimis   maerens unguenta profusis             [ ]
  54                 ossaque vicina   ¨ condita texit humo.                 [1]
  55         qui quoniam extinctis,   quae debet, praestat amicis,          [ ]
  56               et nos extinctis   ¨ adnumerare potest.                  [ ]
 10. digt.                                                                     .
   1            Naso suo   profugus mittit   tibi, Flacce, salutem,         [ ]
   2            mittere rem siquis,   ¨ qua caret ipse, potest.             [ ]
   3              longus enim curis   vitiatum corpus amaris                [ ]
   4              non patitur vires   ¨ languor habere suas.                [ ]
   5         nec dolor ullus adest,   nec febribus uror anhelis,            [ ]
   6              et peragit soliti   ¨ vena tenoris iter.                  [ ]
   7         os hebes est   positaeque movent   fastidia mensae,            [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 10. digt.
   8              et queror, invisi   ¨ cum venit hora cibi.                [ ]
   9          quod mare quod tellus   adpone quod educat aer,               [ ]
  10            nil ibi, quod nobis   ¨ esuriatur, erit.                    [ ]
  11           nectar et ambrosiam,   latices epulasque deorum,             [ ]
  12               det mihi formosa   ¨ nava Iuventa manu:                  [ ]
  13              non tamen exacuet   torpens sapor ille palatum,           [ ]
  14          stabit et in stomacho   ¨ pondus inerte diu.                  [ ]
  15            haec ego non ausim,   cum sint verissima cuivis             [ ]
  16             scribere, delicias   ¨ ne mala nostra vocet.               [ ]
  17        scilicet is status est,   ea rerum forma mearum,                [ ]
  18                 deliciis etiam   ¨ possit ut esse locus.               [ ]
  19                delicias   illi precor has   contingere, siquis         [ ]
  20             ne mihi sit levior   ¨ Caesaris ira timet.                 [ ]
  21         is quoque, qui gracili   cibus est in corpore, somnus          [ ]
  22               non alit officio   ¨ corpus inane suo.                   [ ]?
  23          sed vigilo   vigilantque mei   sine fine dolores,             [ ]
  24                quorum materiam   ¨ dat locus ipse mihi.                [ ]
  25            vix igitur   possis vivos   agnoscere vultus,               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 10. digt.
  26           quoque ierit quaeras   ¨ qui fuit ante color.                [ ]
  27               parvus in exiles   sucus mihi pervenit artus,            [ ]
  28            membraque sunt cera   ¨ pallidiora nova.                    [ ]
  29              non haec inmodico   contraxi damna Lyaeo:                 [ ]
  30           scis mihi quam solae   ¨ paene bibantur aquae.               [ ]
  31             non epulis oneror:   quarum si tangar amore,               [ ]
  32           est tamen in Geticis   ¨ copia nulla locis.                  [ ]
  33             nec vires   adimit Veneris   damnosa voluptas:             [1]
  34           non solet in maestos   ¨ illa venire toros.                  [ ]
  35           unda locusque nocent   et causa valentior istis,             [ ]
  36                anxietas animi,   ¨ quae mihi semper adest.             [ ]
  37         haec nisi tu   pariter simili   cum fratre levares,            [ ]
  38            vix mens tristitiae   ¨ nostra tulisset onus.               [ ]
  39             vos estis   fracto tellus   non dura phaselo:              [ ]
  40          quamque negant multi,   ¨ vos mihi fertis opem.               [ ]
  41         ferte, precor, semper,   quia semper egebimus illa,            [ ]
  42              Caesaris offensum   ¨ dum mihi numen erit.                [ ]
  43            qui meritam   nobis minuat,   non finiat, iram,             [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 1. bog (Oxford C.T.)
 10. digt.
  44            suppliciter vestros   ¨ quisque rogate deos.                [ ]
 _____________________________________________________________________________..  
 
= file n. 179 - 20:29 minuti 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)                    .
 1. digt.                                                                      .
   1            Huc quoque Caesarei   pervenit fama triumphi,               [ ]
   2             languida quo fessi   ¨ vix venit aura Noti.                [ ]
   3            nil fore dulce mihi   Scythica regione putavi:              [ ]
   4        iam minus hic odio est,   ¨ quam fuit ante, locus.              [ ]
   5           tandem aliquid pulsa   curarum nube serenum                  [ ]?
   6                 vidi, fortunae   ¨ verba dedique meae.                 [ ]
   7             nolit ut ulla mihi   contingere gaudia Caesar,             [ ]
   8            velle potest cuivis   ¨ haec tamen una dari.                [ ]
   9       di quoque ut a   cunctis hilari   pietate colantur,              [ ]
  10                tristitiam poni   ¨ per sua festa iubent.               [ ]
  11           denique, quod certus   furor est audere fateri,              [ ]
  12             haec ego laetitia,   ¨ si vetet ipse, fruar.               [ ]
  13              Iuppiter utilibus   quotiens iuvat imbribus agros,        [ ]
  14             mixta tenax segeti   ¨ crescere lappa solet.               [ ]
  15          nos quoque frugiferum   sentimus inutilis herba               [ ]
  16               numen, et invita   ¨ saepe iuvamur ope.                  [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  17               gaudia Caesareae   mentis pro parte virili               [ ]
  18              sunt mea: privati   ¨ nil habet illa domus.               [ ]
  19            gratia, Fama, tibi,   per quam spectata triumphi            [ ]
  20                 incluso mediis   ¨ est mihi pompa Getis.               [ ]
  21              indice te didici,   nuper visenda coisse                  [1]?
  22               innumeras gentes   ¨ ad ducis ora sui:                   [ ]
  23           quaeque capit vastis   inmensum moenibus orbem,              [ ]
  24                hospitiis Romam   ¨ vix habuisse locum.                 [ ]
  25              tu mihi narrasti,   cum multis lucibus ante               [ ]
  26               fuderit assiduas   ¨ nubilus Auster aquas,               [ ]
  27                numine caelesti   solem fulsisse serenum,               [1]
  28               cum populi vultu   ¨ conveniente die,                    [ ]
  29             atque ita victorem   cum magnae vocis honore               [ ]
  30               bellica laudatis   ¨ dona dedisse viris,                 [ ]
  31             claraque sumpturum   pictas insignia vestes                [ ]
  32             tura prius sanctis   ¨ inposuisse focis,                   [ ]
  33               iustitiamque sui   caste placasse parentis,              [ ]?
  34              illo quae templum   ¨ pectore semper habet,               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  35            quaque ierit, felix   adiectum plausibus omen,              [ ]
  36                saxaque roratis   ¨ erubuisse rosis;                    [1]
  37               protinus argento   versos imitantia muros                [ ]
  38             barbara cum pictis   ¨ oppida lata viris,                  [ ]
  39           fluminaque et montes   et in altis proelia silvis,           [ ]
  40              armaque cum telis   ¨ in strue mixta sua,                 [ ]
  41              deque tropaeorum,   quod sol incenderit, auro             [ ]
  42                   aurea Romani   ¨ tecta fuisse fori,                  [ ]
  43           totque tulisse duces   captivis addita collis                [ ]?
  44          vincula, paene hostis   ¨ quot satis esse fuit.               [ ]
  45              maxima pars horum   vitam veniamque tulerunt,             [ ]
  46             in quibus et belli   ¨ summa caputque Bato.                [ ]
  47            cur ego posse negem   minui mihi numinis iram,              [ ]
  48               cum videam mitis   ¨ hostibus esse deos?                 [ ]
  49              pertulit hic idem   nobis, Germanice, rumor,              [2]
  50              oppida sub titulo   ¨ nominis isse tui.                   [ ]
  51             atque ea te contra   nec muri mole nec armis               [ ]?
  52              nec satis ingenio   ¨ tuta fuisse loci.                   [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 1. digt.
  53            di tibi dent annos,   a te nam cetera sumes,                [1]
  54              sint modo virtuti   ¨ tempora longa tuae.                 [ ]
  55          quod precor, eveniet;   sunt quiddam oracula vatum:           [ ]
  56               nam deus optanti   ¨ prospera signa dedit.               [ ]
  57             te quoque victorem   Tarpeias scandere in arces            [ ]
  58                laeta coronatis   ¨ Roma videbit equis;                 [1]
  59               maturosque pater   nati spectabit honores,               [ ]
  60             gaudia percipiens,   ¨ quae dedit ipse suis.               [ ]
  61            iam nunc haec a me,   iuvenum belloque togaque              [1]
  62             maxime, dicta tibi   ¨ vaticinante nota.                   [ ]
  63         hunc quoque carminibus   referam fortasse triumphum,           [ ]
  64              sufficiet nostris   ¨ si modo vita malis,                 [ ]
  65            inbuero   Scythicas si non   prius ipse sagittas,           [ ]
  66            abstuleritque ferox   ¨ hoc caput ense Getes.               [ ]
  67             quae si me   salvo dabitur   tua laurea templis,           [ ]?
  68                omina bis dices   ¨ vera fuisse mea.                    [ ]
 2. digt.                                                                      .
   1           Ille domus   vestrae primis   venerator ab annis,            [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
   2               pulsus ad Euxini   ¨ Naso sinistra freti,                [ ]
   3            mittit ab indomitis   hanc, Messaline, salutem,             [ ]
   4          quam solitus praesens   ¨ est tibi ferre, Getis.              [ ]
   5            ei mihi, si   lecto vultus   tibi nomine non est            [ ]
   6           qui fuit, et dubitas   ¨ cetera perlegere!                   [ ]
   7             perlege, nec mecum   pariter mea verba relega:             [ ]
   8              urbe licet vestra   ¨ versibus esse meis.                 [ ]
   9               non ego concepi,   si Pelion Ossa tulisset,              [ ]?
  10                clara mea tangi   ¨ sidera posse manu,                  [ ]
  11               nec nos Enceladi   dementia castra secuti                [ ]?
  12               in rerum dominos   ¨ movimus arma deos,                  [ ]
  13               nec quod Tydidae   temeraria dextera fecit,              [ ]
  14              numina sunt telis   ¨ ulla petita meis.                   [ ]
  15          est mea culpa gravis,   sed quae me perdere solum             [ ]
  16            ausa sit, et nullum   ¨ maius adorta nefas.                 [ ]
  17         nil nisi non   sapiens possum   timidusque vocari:             [ ]
  18            haec duo sunt animi   ¨ nomina vera mei.                    [ ]
  19           esse quidem   fateor meritam   post Caesaris iram            [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  20            difficilem precibus   ¨ te quoque iure meis;                [ ]
  21         quaeque tua est pietas   in totum nomen Iuli,                  [ ]
  22             te laedi, cum quis   ¨ laeditur inde, putas.               [ ]
  23           sed licet arma feras   et vulnera saeva mineris,             [ ]
  24             non tamen efficies   ¨ ut timeare mihi.                    [ ]
  25            puppis Achaemeniden   Graium Troiana recepit,               [ ]
  26                profuit et Myso   ¨ Pelias hasta duci.                  [ ]
  27              confugit interdum   templi violator ad aram,              [ ]
  28             nec petere offensi   ¨ numinis horret opem.                [ ]
  29            dixerit hoc aliquis   tutum non esse. fatemur.              [ ]
  30           sed non per placidas   ¨ it mea puppis aquas.                [ ]
  31              tuta petant alii:   fortuna miserrima tuta est:           [ ]
  32               nam timor eventu   ¨ deterioris abest.                   [ ]
  33           qui rapitur   spumante salo,   sua brachia tendens           [ ]
  34             porrigit ad spinas   ¨ duraque saxa manus,                 [ ]
  35           accipitremque timens   pennis trepidantibus ales             [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  36               audet ad humanos   ¨ fessa venire sinus,                 [1]
  37                  nec se vicino   dubitat committere tecto,             [ ]?
  38            quae fugit infestos   ¨ territa cerva canes.                [ ]
  39           da, precor, accessum   lacrimis, mitissime, nostris,         [ ]
  40            nec rigidam timidis   ¨ vocibus obde forem,                 [ ]
  41         verbaque nostra favens   Romana ad numina perfer,              [ ]
  42               non tibi Tarpeio   ¨ culta Tonante minus,                [ ]
  43                 mandatique mei   legatus suscipe causam:               [ ]?
  44              nulla meo quamvis   ¨ nomine causa bona est.              [ ]
  45           iam prope depositus,   certe iam frigidus aeger,             [ ]
  46               servatus per te,   ¨ si modo servor, ero.                [ ]
  47            nunc tua pro lassis   nitatur gratia rebus,                 [ ]
  48              principis aeterni   ¨ quam tibi praestat amor.            [ ]
  49           nunc tibi et eloquii   nitor ille domesticus adsit,          [ ]
  50           quo poteras trepidis   ¨ utilis esse reis.                   [ ]
  51            vivit enim in vobis   facundi lingua parentis,              [ ]
  52                 et res heredem   ¨ repperit illa suum.                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  53            hanc ego, non ut me   defendere temptet, adoro:             [2]
  54               non est confessi   ¨ causa tuenda rei.                   [ ]
  55              num tamen excuses   erroris origine factum,               [ ]?
  56              an nihil expediat   ¨ tale movere, vide.                  [ ]
  57          vulneris id genus est   quod, cum sanabile non sit,           [ ]
  58                non contrectari   ¨ tutius esse puto.                   [ ]
  59        lingua, sile.   non est ultra   narrabile quicquam.             [2]
  60            posse velim cineres   ¨ obruere ipse meos.                  [ ]
  61         sic igitur,   quasi me nullus   deceperit error,               [ ]
  62            verba fac, ut vita,   ¨ quam dedit ille, fruar;             [ ]
  63            cumque serenus erit   vultusque remiserit illos,            [ ]
  64               qui secum terras   ¨ inperiumque movent,                 [ ]
  65                exiguam   ne me praedam   sinat esse Getarum,           [ ]?
  66           detque solum miserae   ¨ mite, precare, fugae.               [ ]
  67           tempus adest   aptum precibus.   valet ille videtque         [ ]
  68              quas fecit vires,   ¨ Roma, valere tuas.                  [ ]
  69               incolumi coniunx   sua pulvinaria servat;                [ ]
  70              promovet Ausonium   ¨ filius inperium;                    [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  71            praeterit ipse suos   animo Germanicus annos,               [ ]
  72            nec vigor est Drusi   ¨ nobilitate minor.                   [ ]
  73            adde nurum   neptesque pias   natosque nepotum              [ ]
  74             ceteraque Augustae   ¨ membra valere domus;                [ ]
  75               adde triumphatos   modo Paeonas, adde quieti             [ ]
  76               subdita montanae   ¨ brachia Dalmatiae.                  [ ]
  77              nec dedignata est   abiectis Illyris armis                [ ]
  78               Caesareum famulo   ¨ vertice ferre pedem.                [ ]
  79            ipse super   currum placido   spectabilis ore               [ ]
  80                tempora Phoebea   ¨ virgine nexa tulit.                 [ ]
  81              quem pia vobiscum   proles comitavit euntem,              [ ]
  82              digna parente suo   ¨ nominibusque datis,                 [ ]
  83           fratribus adsimiles,   quos proxima templa tenentis          [ ]
  84               divus ab excelsa   ¨ Iulius aede videt.                  [ ]
  85                his Messalinus,   quibus omnia cedere debent,           [ ]
  86               primum laetitiae   ¨ non negat esse locum.               [ ]
  87      quicquid ab his superest,   venit in certamen amoris:             [ ]
  88              hac hominum nulli   ¨ parte secundus erit.                [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
  89           hanc colet ante diem   qua, quae decreta merenti,            [ ]
  90                venit honoratis   ¨ laurea digna comis.                 [1]
  91          felices,   quibus, o, licuit   spectare triumphos             [ ]
  92              et ducis ore deos   ¨ aequiperante frui!                  [ ]
  93             at mihi Sauromatae   pro Caesaris ore videndi              [ ]
  94           terraque pacis inops   ¨ undaque vincta gelu.                [ ]
  95            si tamen haec audis   et vox mea pervenit istuc,            [ ]
  96                sit tua mutando   ¨ gratia blanda loco.                 [ ]
  97            hoc pater ille tuus   primo mihi cultus ab aevo,            [1]
  98           si quid habet sensus   ¨ umbra diserta, petit.               [ ]
  99           hoc petit et frater,   quamvis fortasse veretur              [ ]
 100                servandi noceat   ¨ ne tibi cura mei.                   [ ]
 101          tota domus rogat hoc:   nec tu potes ipse negare              [ ]
 102               et nos in turbae   ¨ parte fuisse tuae.                  [ ]
 103                 ingenii certe,   quo nos male sensimus usos,           [ ]?
 104              Artibus exceptis,   ¨ saepe probator eras.                [ ]
 105             nec mea, si tantum   peccata novissima demas,              [ ]
 106              esse potest domui   ¨ vita pudenda tuae.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
 107           sic igitur   vestrae vigeant   penetralia gentis,            [ ]
 108            curaque sit superis   ¨ Caesaribusque tui:                  [ ]
 109               mite, sed iratum   merito mihi, numen adora,             [2]
 110             eximar ut Scythici   ¨ de feritate loci.                   [ ]
 111         difficile est, fateor:   sed tendit in ardua virtus,           [ ]
 112                et talis meriti   ¨ gratia maior erit.                  [ ]
 113             nec tamen Aetnaeus   vasto Polyphemus in antro             [ ]
 114                 accipiet voces   ¨ Antiphatesve tuas:                  [ ]
 115         sed placidus   facilisque parens   veniaeque paratus,          [ ]
 116                et qui fulmineo   ¨ saepe sine igne tonat.              [ ]
 117         qui cum triste aliquid   statuit, fit tristis et ipse,         [ ]
 118             cuique fere poenam   ¨ sumere poena sua est.               [ ]
 119        victa tamen   vitio est huius   clementia nostro,               [ ]
 120              venit et ad vires   ¨ ira coacta suas.                    [ ]

 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 2. digt.
 121           qui quoniam   patria toto   sumus orbe remoti,               [1]
 122           nec licet ante ipsos   ¨ procubuisse deos,                   [ ]
 123         quos colis, ad superos   haec fer mandata sacerdos,            [ ]
 124           adde sed et proprias   ¨ ad mea verba preces.                [ ]
 125         sic tamen haec tempta,   si non nocitura putabis.              [1]
 126                ignosces. timeo   ¨ naufragus omne fretum.              [ ]
 3. digt.                                                                      .
   1             Maxime, qui claris   nomen virtutibus aequas,              [2]
   2             nec sinis ingenium   ¨ nobilitate premi,                   [ ]?
   3        culte mihi   (quid enim status hic   a funere differt?)         [2]
   4                 supremum vitae   ¨ tempus adusque meae,                [ ]
   5           rem facis, afflictum   non aversatus amicum,                 [ ]
   6               qua non est aevo   ¨ rarior ulla tuo.                    [ ]
   7            turpe quidem dictu,   sed, si modo vera fatemur,            [ ]
   8               vulgus amicitias   ¨ utilitate probat.                   [ ]
   9           cura, quid expediat,   prius est, quam quid sit honestum,    [ ]
  10                 et cum fortuna   ¨ statque caditque fides.             [ ]
  11            nec facile invenias   multis in milibus unum,               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  12               virtutem pretium   ¨ qui putet esse sui.                 [ ]
  13            ipse decor,   recte facti   si praemia desint,              [ ]?
  14           non movet, et gratis   ¨ paenitet esse probum.               [ ]
  15        nil nisi quod   prodest carum est:   sed detrahe menti          [ ]
  16           spem fructus avidae,   ¨ nemo petendus erit.                 [ ]
  17          at reditus   iam quisque suos   amat, et sibi quid sit        [ ]
  18              utile, sollicitis   ¨ supputat articulis.                 [ ]
  19                illud amicitiae   quondam venerabile numen              [ ]
  20          prostat et in quaestu   ¨ pro meretrice sedet.                [ ]
  21             quo magis admiror,   non, ut torrentibus undis,            [ ]
  22                 communis vitii   ¨ te quoque labe trahi.               [ ]
  23                diligitur nemo,   nisi cui fortuna secunda est:         [ ]?
  24          quae, simul intonuit,   ¨ proxima quaeque fugat.              [ ]
  25           en ego, non   paucis quondam   munitus amicis,               [ ]
  26               dum flavit velis   ¨ aura secunda meis,                  [ ]
  27                ut fera nimboso   tumuerunt aequora vento,              [ ]?
  28               in mediis lacera   ¨ nave relinquor aquis;               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  29           cumque alii   nolint etiam   me nosse videri,                [ ]
  30               vix duo proiecto   ¨ tresve tulistis opem.               [ ]
  31            quorum tu princeps.   neque enim comes esse, sed auctor,    [ ]
  32           nec petere exemplum,   ¨ sed dare dignus eras.               [ ]
  33              te, nihil exactos   nisi nos peccasse fatentem,           [ ]
  34            sponte sua probitas   ¨ officiumque iuvat.                  [ ]
  35              iudice te   mercede daret   per seque petenda est         [ ]!
  36                externis virtus   ¨ incomitata bonis.                   [ ]
  37             turpe putas abigi,   quia sit miserandus, amicum,          [ ]
  38           quodque sit infelix,   ¨ desinere esse tuum.                 [ ]
  39               mitius est lasso   digitum supponere mento,              [ ]
  40          mergere quam liquidis   ¨ ora natantis aquis.                 [ ]
  41            cerne quid Aeacides   post mortem praestet amico:           [ ]
  42           instar et hanc vitam   ¨ mortis habere puta.                 [ ]
  43            Pirithoum   Theseus Stygias   comitavit ad undas:           [ ]
  44               a Stygia quantum   ¨ mors mea distat aqua?               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  45                  adfuit insano   iuvenis Phoceus Orestae:              [ ]?
  46             et mea non minimum   ¨ culpa furoris habet.                [ ]
  47             tu quoque magnorum   laudes admitte virorum,               [ ]
  48             ut facis, et lapso   ¨ quam potes affer opem.              [ ]
  49               si bene te novi,   si, qui prius esse solebas,           [2]
  50    nunc quoque es, atque animi   ¨ non cecidere tui,                   [ ]
  51              quo Fortuna magis   saevit, magis ipse resistis,          [ ]
  52             utque decet, ne te   ¨ vicerit illa, caves;                [ ]
  53            et bene uti pugnes,   bene pugnans efficit hostis.          [ ]
  54              sic eadem prodest   ¨ causa nocetque mihi.                [ ]
  55             scilicet indignum,   iuvenis carissime, ducis              [ ]
  56               te fieri comitem   ¨ stantis in orbe deae.               [ ]
  57          firmus es, et quoniam   non sunt ea, qualia velles,           [ ]
  58             vela regis quassae   ¨ qualiacumque ratis.                 [ ]
  59      quaeque ita concussa est,   ut iam casura putetur,                [ ]
  60            restat adhuc umeris   ¨ fulta ruina tuis.                   [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  61             ira quidem   primo fuerat   tua iusta, nec ipso            [ ]
  62               lenior, offensus   ¨ qui mihi iure fuit.                 [ ]
  63            quique dolor pectus   tetigisset Caesaris alti,             [ ]
  64                  illum iurabas   ¨ protinus esse tuum.                 [ ]
  65            ut tamen audita est   nostrae tibi cladis origo,            [ ]
  66                diceris erratis   ¨ ingemuisse meis.                    [ ]
  67              tum tua me primum   solari littera coepit                 [ ]?
  68               et laesum flecti   ¨ spem dare posse deum.               [ ]
  69                movit amicitiae   tum te constantia longae,             [ ]
  70                ante tuos ortus   ¨ quae mihi coepta fuit,              [ ]
  71           et quod eras   aliis factus,   mihi natus amicus,            [ ]
  72          quodque tibi in cunis   ¨ oscula prima dedi.                  [ ]
  73         quod, cum vestra domus   teneris mihi semper ab annis          [ ]
  74          culta sit, esse vetus   ¨ me tibi cogit onus.                 [ ]
  75            me tuus ille pater,   Latiae facundia linguae,              [ ]
  76              quae non inferior   ¨ nobilitate fuit,                    [ ]
  77              primus ut auderem   committere carmina famae              [ ]
  78               impulit: ingenii   ¨ dux fuit ille mei.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  79           nec quo sit   primum nobis   a tempore cultus                [ ]
  80               contendo fratrem   ¨ posse referre tuum.                 [ ]
  81            te tamen ante omnis   ita sum conplexus, ut unus            [ ]
  82               quolibet in casu   ¨ gratia nostra fores.                [ ]
  83                ultima me tecum   vidit maestisque cadentes             [2]
  84               excepit lacrimas   ¨ Aethalis Ilva genis:                [ ]
  85            cum tibi quaerenti,   num verus nuntius esset,              [ ]
  86               attulerat culpae   ¨ quem mala fama meae,                [ ]
  87                inter confessum   dubie dubieque negantem               [ ]
  88              haerebam, pavidas   ¨ dante timore notas,                 [ ]
  89              exemploque nivis,   quam mollit aquaticus Auster,         [ ]
  90            gutta per attonitas   ¨ ibat oborta genas.                  [ ]
  91         haec igitur   referens et quod   mea crimina primi             [ ]
  92                  erroris venia   ¨ posse latere vides,                 [ ]
  93              respicis antiquum   lassis in rebus amicum,               [ ]
  94              fomentisque iuvas   ¨ vulnera nostra tuis.                [ ]
  95             pro quibus optandi   si nobis copia fiat,                  [ ]?
  96             tam bene promerito   ¨ commoda mille precer.               [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 3. digt.
  97               sed si sola mihi   dentur tua vota, precabor             [1]?
  98              ut tibi sit salvo   ¨ Caesare salva parens.               [ ]
  99          haec ego, cum faceres   altaria pinguia ture,                 [ ]
 100              te solitum memini   ¨ prima rogare deos.                  [ ]
= file n. 180 - 15:58 minuti
 4. digt.                                                                      .
   1              Accipe conloquium   gelido Nasonis ab Histro,             [1]
   2                Attice, iudicio   ¨ non dubitande meo.                  [ ]
   3           ecquid adhuc remanes   memor infelicis amici,                [ ]
   4              deserit an partis   ¨ languida cura suas?                 [ ]
   5         non ita di   mihi sunt tristes,   ut credere possim            [ ]
   6            fasque putem iam te   ¨ non meminisse mei.                  [ ]
   7          ante oculos   nostros posita est   tua semper imago,          [ ]
   8               et videor vultus   ¨ mente videre tuos.                  [ ]
   9               seria multa mihi   tecum conlata recordor,               [ ]?
  10              nec data iucundis   ¨ tempora pauca iocis.                [ ]
  11           saepe citae   longis visae   sermonibus horae,               [ ]
  12             saepe fuit brevior   ¨ quam mea verba dies.                [ ]
  13             saepe tuas   venit factum   modo carmen ad auris           [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 4. digt.
  14                et nova iudicio   ¨ subdita Musa tuo est.               [ ]
  15              quod tu laudaras,   populo placuisse putabam.             [ ]
  16              hoc pretium curae   ¨ dulce regentis erat.                [ ]
  17              utque meus   lima rasus   liber esset amici,              [ ]?
  18             non semel admonitu   ¨ facta litura tuo est.               [ ]
  19              nos fora viderunt   pariter, nos porticus omnis,          [2]
  20           nos via, nos iunctis   ¨ curva theatra locis.                [ ]
  21            denique tantus amor   nobis, carissime, semper              [ ]
  22             quantus in Aeacide   ¨ Nestorideque fuit.                  [ ]
  23            non ego, si biberes   securae pocula Lethes,                [ ]
  24           excidere haec credam   ¨ pectore posse tuo.                  [ ]
  25              longa dies citius   brumali sidere, noxque                [ ]?
  26                tardior hiberna   ¨ solstitialis erit,                  [ ]
  27            nec Babylon aestum,   nec frigora Pontus habebit,           [ ]
  28            calthaque Paestanas   ¨ vincet odore rosas,                 [ ]
  29            quam tibi nostrarum   veniant oblivia rerum.                [ ]
  30              non ita pars fati   ¨ candida nulla mei est.              [ ]
  31           ne tamen haec   dici possit   fiducia mendax                 [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 4. digt.
  32           stultaque credulitas   ¨ nostra fuisse, cave,                [ ]
  33              constantique fide   veterem tutare sodalem,               [ ]
  34           qua licet et quantum   ¨ non onerosus ero.                   [ ]
 5. digt.                                                                      .
   1             Condita disparibus   numeris ego Naso Salano               [ ]
   2                praeposita misi   ¨ verba salute meo.                   [1]?
   3          quae rata sit, cupio,   rebusque ut comprobet omen,           [ ]
   4              te precor a salvo   ¨ possit, amice, legi.                [ ]
   5            candor, in hoc aevo   res intermortua paene,                [ ]?
   6               exigit ut faciam   ¨ talia vota tuus.                    [ ]
   7           nam fuerim   quamvis modico   tibi iunctus ab usu,           [ ]
   8                diceris exiliis   ¨ indoluisse meis;                    [ ]
   9             missaque ab Euxino   legeres cum carmina Ponto,            [ ]?
  10                illa tuus iuvit   ¨ qualiacumque favor;                 [ ]
  11               optastique brevi   solvi mihi Caesaris iram,             [ ]
  12             quod tamen optari,   ¨ si sciat, ipse sinat.               [ ]
  13              moribus ista tuis   tam mitia vota dedisti,               [ ]
  14              nec minus idcirco   ¨ sunt ea grata mihi.                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  15           quoque magis   moveare malis,   doctissime, nostris,         [ ]
  16            credibile est fieri   ¨ condicione loci.                    [ ]
  17               vix hac invenies   totum, mihi crede, per orbem,         [ ]
  18             quae minus Augusta   ¨ pace fruatur humus.                 [ ]
  19        tu tamen hic   structos inter   fera proelia versus             [ ]
  20             et legis et lectos   ¨ ore favente probas,                 [ ]
  21                ingenioque meo,   vena quod paupere manat,              [ ]?
  22             plaudis, et e rivo   ¨ flumina magna facis.                [1]
  23       grata quidem   sunt haec animo   suffragia nostro,               [ ]
  24           vix sibi cum miseros   ¨ posse placere putes.                [ ]
  25             dum tamen in rebus   temptamus carmina parvis,             [ ]
  26               materiae gracili   ¨ sufficit ingenium.                  [ ]
  27            nuper, ut huc magni   pervenit fama triumphi,               [ ]
  28               ausus sum tantae   ¨ sumere molis opus.                  [ ]
  29                obruit audentem   rerum gravitasque nitorque,           [ ]
  30               nec potui coepti   ¨ pondera ferre mei.                  [ ]
  31            illic, quam laudes,   erit officiosa voluntas:              [ ]
  32                 cetera materia   ¨ debilitata iacent.                  [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  33             qui si forte liber   vestras pervenit ad auris,            [ ]
  34                  tutelam mando   ¨ sentiat ille tuam.                  [ ]
  35              hoc tibi facturo,   vel si non ipse rogarem,              [ ]?
  36                accedat cumulus   ¨ gratia nostra levis.                [ ]
  37             non ego laudandus,   sed sunt tua pectora, lacte           [ ]
  38                 et non calcata   ¨ candidiora nive:                    [ ]
  39              mirarisque alios,   cum sis mirabilis ipse,               [ ]
  40              nec lateant artes   ¨ eloquiumque tuum.                   [ ]
  41           te iuvenum princeps,   cui dat Germania nomen,               [ ]
  42              participem studii   ¨ Caesar habere solet.                [ ]
  43             tu comes antiquus,   tu primis iunctus ab annis            [ ]
  44                  ingenio mores   ¨ aequiperante places.                [ ]
  45               te dicente prius   fit protinus inpetus illi:            [ ]
  46            teque habet elicias   ¨ qui sua verba tuis.                 [ ]
  47                 cum tu desisti   mortaliaque ora quierunt              [ ]?
  48             tectaque non longa   ¨ conticuere mora,                    [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  49                   surgit Iuleo   iuvenis cognomine dignus,             [2]?
  50                 qualis ab Eois   ¨ Lucifer ortus aquis.                [u]
  51          dumque silens adstat,   status est vultusque diserti,         [ ]
  52          spemque decens doctae   ¨ vocis amictus habet.                [ ]
  53        mox, ubi pulsa mora est   atque os caeleste solutum,            [ ]
  54              hoc superos iures   ¨ more solere loqui,                  [ ]
  55         atque 'haec est' dicas   'facundia principe digna':            [ ]
  56                 eloquio tantum   ¨ nobilitatis inest.                  [ ]
  57            huic tu cum placeas   et vertice sidera tangas,             [ ]
  58          scripta tamen profugi   ¨ vatis habenda putas.                [ ]
  59              scilicet ingeniis   aliqua est concordia iunctis,         [ ]
  60               et servat studii   ¨ foedera quisque sui:                [ ]
  61            rusticus agricolam,   miles fera bella gerentem,            [ ]
  62                rectorem dubiae   ¨ navita puppis amat.                 [ ]
  63             tu quoque Pieridum   studio, studiose, teneris,            [ ]
  64              ingenioque faves,   ¨ ingeniose, meo.                     [ ]
  65           distat opus nostrum,   sed fontibus exit ab isdem:           [ ]
  66              artis et ingenuae   ¨ cultor uterque sumus.               [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 5. digt.
  67             thyrsus abest a te   gustata et laurea nobis,              [ ]
  68              sed tamen ambobus   ¨ debet inesse calor:                 [ ]
  69           utque meis   numeris tua dat   facundia nervos,              [ ]
  70              sic venti a nobis   ¨ in tua verba nitor.                 [ ]
  71             iure igitur studio   confinia carmina vestro               [ ]
  72                  et commilitii   ¨ sacra tuenda putas.                 [ ]
  73          pro quibus ut maneat,   de quo censeris, amicus,              [ ]
  74             comprecor ad vitae   ¨ tempora summa tuae,                 [ ]
  75               succedatque suis   orbis moderator habenis:              [ ]
  76              quod mecum populi   ¨ vota precantur idem.                [ ]
 6. digt.                                                                      .
   1             Carmine Graecinum,   qui praesens voce solebat,            [ ]
   2             tristis ab Euxinis   ¨ Naso salutat aquis.                 [ ]?
   3           exulis haec vox est:   praebet mihi littera linguam,         [ ]
   4               et si non liceat   ¨ scribere, mutus ero.                [ ]
   5            corripis, ut debes,   stulti peccata sodalis,               [ ]
   6             et mala me meritis   ¨ ferre minora doces.                 [ ]
   7            vera facis   sed sera meae   convicia culpae:               [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 6. digt.
   8                aspera confesso   ¨ verba remitte reo.                  [ ]
   9              cum poteram recto   transire Ceraunia velo,               [ ]
  10                ut fera vitarem   ¨ saxa, monendus eram.                [1]
  11            nunc mihi naufragio   quid prodest discere facto,           [ ]
  12               qua mea debuerit   ¨ currere cumba via?                  [ ]
  13               brachia da lasso   potius prendenda natanti,             [ ]
  14               nec pigeat mento   ¨ supposuisse manum.                  [ ]
  15          idque facis,   faciasque precor.   sic mater et uxor,         [ ]
  16          sic tibi sint fratres   ¨ totaque salva domus:                [ ]
  17          quodque soles   animo semper,   quod voce precari,            [ ]
  18               omnia Caesaribus   ¨ sic tua facta probes.               [ ]
  19        turpe erit in   miseris veteri   tibi rebus amico               [ ]
  20                 auxilium nulla   ¨ parte tulisse tuum:                 [ ]
  21           turpe referre pedem,   nec passu stare tenaci:               [ ]
  22               turpe laborantem   ¨ deseruisse ratem:                   [ ]
  23           turpe sequi casum et   fortunae accedere amicum,             [2]
  24            et, nisi sit felix,   ¨ esse negare suum.                   [ ]
  25               non ita vixerunt   Strophio atque Agamemnone nati,       [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 6. digt.
  26               non haec Aegidae   ¨ Pirithoique fides:                  [ ]
  27          quos prior est   mirata, sequens   mirabitur aetas,           [2]
  28              in quorum plausus   ¨ tota theatra sonant.                [ ]
  29            tu quoque per durum   servato tempus amico                  [ ]?
  30            dignus es in tantis   ¨ nomen habere viris.                 [ ]
  31       dignus es, et,   quoniam laudem   pietate mereris,               [ ]
  32               non erit officii   ¨ gratia surda tui.                   [ ]
  33          crede mihi,   nostrum si non   mortale futurum est            [ ]
  34        carmen, in ore frequens   ¨ posteritatis eris.                  [ ]
  35             fac modo permaneas   lasso, Graecine, fidelis,             [ ]
  36             duret et in longas   ¨ inpetus iste moras.                 [ ]
  37          quae tu cum praestes,   remo tamen utor in aura,              [1]
  38              nec nocet admisso   ¨ subdere calcar equo.                [ ]
 7. digt.                                                                      .
   1                 Esse salutatum   vult te mea littera primum            [2]
   2                a male pacatis,   ¨ Attice, missa Getis.                [1]
   3           proxima subsequitur,   quid agas, audire voluntas,           [ ]
   4          et si, quicquid agis,   ¨ sit tibi cura mei.                  [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
   5           nec dubito quin sit:   sed me timor ipse malorum             [ ]
   6              saepe supervacuos   ¨ cogit habere metus.                 [ ]?
   7             da veniam, quaeso,   nimioque ignosce timori.              [ ]
   8              tranquillas etiam   ¨ naufragus horret aquas.             [ ]
   9           qui semel est laesus   fallaci piscis ab hamo,               [ ]?
  10             omnibus unca cibis   ¨ aera subesse putat.                 [ ]
  11            saepe canem   longe visum   fugit agna lupumque             [ ]?
  12           credit, et ipsa suam   ¨ nescia vitat opem.                  [ ]
  13             membra reformidant   mollem quoque saucia tactum,          [ ]
  14             vanaque sollicitis   ¨ incutit umbra metum.                [ ]
  15               sic ego Fortunae   telis confixus iniquis                [ ]
  16               pectore concipio   ¨ nil nisi triste meo.                [ ]
  17           nam mihi fata liquet   coeptos servantia cursus              [ ]
  18             per sibi consuetas   ¨ semper itura vias:                  [ ]
  19                observare deos,   ne quid mihi cedat amice,             [ ]
  20              verbaque Fortunae   ¨ vix puto posse dari.                [ ]
  21                 est illi curae   me perdere, quaeque solebat           [ ]
  22           esse levis, constans   ¨ et bene certa nocet.                [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  23           crede mihi,   si sum veri   tibi cognitus oris               [2]
  24            (nec planis nostris   ¨ casibus esse puter),                [ ]
  25            Cinyphiae   segetis citius   numerabis aristas,             [ ]
  26            altaque quam multis   ¨ floreat Hybla thymis,               [ ]
  27             et quot aves motis   nitantur in aere pinnis,              [ ]
  28          quotque natent pisces   ¨ aequore, certus eris,               [ ]
  29            quam tibi nostrorum   statuatur summa laborum,              [ ]
  30            quos ego sum terra,   ¨ quos ego passus aqua.               [ ]
  31             nulla Getis   toto gens est   truculentior orbe:           [1]
  32           sed tamen hi nostris   ¨ ingemuere malis.                    [ ]
  33          quae tibi si   memori coner   perscribere versu,              [1]
  34                 Ilias est fati   ¨ longa futura mei.                   [ ]
  35            non igitur   verear quo te   rear esse verendum,            [ ]
  36               cuius amor nobis   ¨ pignora mille dedit,                [ ]
  37      sed quia res   timida est omnis   miser, et quia longo est        [ ]
  38              tempore laetitiae   ¨ ianua clausa meae.                  [ ]
  39           iam dolor in   morem venit   meus, utque caducis             [ ]
  40                percussu crebro   ¨ saxa cavantur aquis,                [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  41               sic ego continuo   Fortunae vulneror ictu,               [ ]
  42          vixque habet in nobis   ¨ iam nova plaga locum.               [ ]
  43              nec magis assiduo   vomer tenuatur ab usu,                [ ]?
  44           nec magis est curvis   ¨ Appia trita rotis,                  [ ]
  45          pectora quam mea sunt   serie calcata malorum,                [ ]
  46               et nihil inveni,   ¨ quod mihi ferret opem.              [ ]
  47               artibus ingenuis   quaesita est gloria multis:           [ ]
  48                  infelix perii   ¨ dotibus ipse meis.                  [ ]
  49             vita prior   vitio caret et   sine labe peracta est:       [ ]
  50                 auxilii misero   ¨ nil tulit illa mihi.                [ ]
  51          culpa gravis precibus   donatur saepe suorum:                 [ ]
  52                omnis pro nobis   ¨ gratia muta fuit.                   [ ]
  53               adiuvat in duris   aliquos praesentia rebus:             [ ]?
  54              obruit hoc absens   ¨ vasta procella caput.               [ ]
  55             quis non horruerit   tacitam quoque Caesaris iram?         [ ]
  56             addita sunt poenis   ¨ aspera verba meis.                  [ ]
  57            fit fuga temporibus   levior: proiectus in aequor           [ ]
  58                 Arcturum subii   ¨ Pleiadumque minas.                  [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  59          saepe solent   hiemem placidam   sentire carinae:             [ ]
  60              non Ithacae puppi   ¨ saevior unda fuit.                  [ ]
  61          recta fides   comitum poterat   mala nostra levare:           [ ]
  62             ditata est spoliis   ¨ perfida turba meis.                 [ ]
  63                 mitius exilium   faciunt loca: tristior ista           [ ]
  64              terra sub ambobus   ¨ non iacet ulla polis.               [ ]
  65            est aliquid patriis   vicinum finibus esse:                 [ ]
  66              ultima me tellus,   ¨ ultimus orbis habet.                [ ]
  67           praestat et exulibus   pacem tua laurea, Caesar:             [ ]
  68               Pontica finitimo   ¨ terra sub hoste iacet.              [ ]
  69              tempus in agrorum   cultu consumere dulce est:            [ ]
  70              non patitur verti   ¨ barbarus hostis humum.              [ ]
  71                 temperie caeli   corpusque animusque iuvatur:          [ ]
  72               frigore perpetuo   ¨ Sarmatis ora riget.                 [ ]
  73              est in aqua dulci   non invidiosa voluptas:               [ ]?
  74               aequoreo bibitur   ¨ cum sale mixta palus.               [ ]
  75               omnia deficiunt.   animus tamen omnia vincit:            [ ]
  76               ille etiam vires   ¨ corpus habere facit.                [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 7. digt.
  77             sustineas ut onus,   nitendum vertice pleno est,           [ ]
  78             aut, flecti nervos   ¨ si patiere, cades.                  [ ]
  79         spes quoque posse mora   mitescere principis iram,             [ ]?
  80                vivere ne nolim   ¨ deficiamque, cavet.                 [1]
  81            nec vos parva datis   pauci solacia nobis,                  [ ]?
  82            quorum spectata est   ¨ per mala nostra fides.              [ ]
  83           coepta tene, quaeso,   neque in aequore desere navem,        [ ]
  84              meque simul serva   ¨ iudiciumque tuum.                   [ ]
= file n. 181 - 17:43 minuti
 8. digt.                                                                      .
   1             Redditus est nobis   Caesar cum Caesare nuper,             [ ]
   2             quos mihi misisti,   ¨ Maxime Cotta, deos;                 [ ]
   3             utque tuum   munus numerum,   quem debet, haberet,         [ ]
   4             est ibi Caesaribus   ¨ Livia iuncta suis.                  [ ]
   5                 argentum felix   omnique beatius auro,                 [ ]
   6           quod, fuerit pretium   ¨ cum rude, numen habet.              [ ]
   7              non mihi divitias   dando maiora dedisses,                [ ]?
   8              caelitibus missis   ¨ nostra sub ora tribus.              [ ]
   9           est aliquid   spectare deos   et adesse putare,              [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  10              et quasi cum vero   ¨ numine posse loqui.                 [ ]
  11          quantum ad te, redii,   nec me tenet ultima tellus,           [ ]
  12             utque prius, media   ¨ sospes in urbe moror.               [ ]
  13              Caesareos   video vultus,   velut ante videbam:           [ ]
  14                 vix huius voti   ¨ spes fuit ulla mihi;                [ ]
  15                utque salutabam   numen caeleste, saluto.               [2]
  16           quod reduci tribuas,   ¨ nil, puto, maius habes.             [ ]
  17            quid nostris oculis   nisi sola Palatia desunt?             [ ]
  18               qui locus ablato   ¨ Caesare vilis erit.                 [ ]
  19          hunc ego cum spectem,   videor mihi cernere Romam;            [ ]
  20             nam patriae faciem   ¨ sustinet ille suae.                 [ ]
  21                fallor an irati   mihi sunt in imagine vultus,          [2]?
  22            torvaque nescioquid   ¨ forma minantis habet?               [ ]
  23             parce, vir inmenso   maior virtutibus orbe,                [ ]?
  24             iustaque vindictae   ¨ supprime lora tuae.                 [ ]
  25          parce, precor, saecli   decus indelebile nostri,              [ ]
  26               terrarum dominum   ¨ quem sua cura facit.                [ ]
  27             per patriae nomen,   quae te tibi carior ipso est,         [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  28             per numquam surdos   ¨ in tua vota deos,                   [ ]
  29            perque tori sociam,   quae par tibi sola reperta est,       [ ]
  30                et cui maiestas   ¨ non onerosa tua est,                [ ]
  31            perque tibi similem   virtutis imagine natum,               [ ]
  32               moribus adgnosci   ¨ qui tuus esse potest,               [ ]
  33         perque tuos,   vel avo dignos,   vel patre nepotes,            [ ]
  34              qui veniunt magno   ¨ per tua iussa gradu,                [ ]
  35            parte leva   minima nostras   et contrahe poenas,           [ ]
  36         daque, procul Scythico   ¨ qui sit ab hoste, locum.            [ ]
  37            et tua, si fas est,   a Caesare proxime Caesar,             [ ]
  38           numina sint precibus   ¨ non inimica meis.                   [ ]
  39         sic fera quam   primum pavido   Germania vultu                 [ ]
  40              ante triumphantis   ¨ serva feratur equos;                [ ]
  41           sic pater in Pylios,   Cumaeos mater in annos                [ ]
  42              vivant, et possis   ¨ filius esse diu.                    [ ]
  43          tu quoque, conveniens   ingenti nupta marito,                 [ ]
  44                accipe non dura   ¨ supplicis aure preces.              [ ]
  45           sic tibi vir sospes,   sic sint cum prole nepotes,           [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  46           cumque bonis nuribus   ¨ quod peperere nurus.                [ ]
  47            sic, quem dira tibi   rapuit Germania Drusum,               [ ]
  48             pars fuerit partus   ¨ sola caduca tui.                    [ ]
  49                sic tibi mature   fraterni funeris ultor                [2]?
  50               purpureus niveis   ¨ filius instet equis.                [ ]
  51            adnuite o! timidis,   mitissima numina, votis.              [ ]
  52             praesentis aliquid   ¨ prosit habere deos.                 [ ]
  53               Caesaris adventu   tuto gladiator harena                 [1]
  54              exit, et auxilium   ¨ non leve vultus habet.              [ ]
  55        nos quoque vestra iuvat   quod, qua licet, ora videmus:         [ ]
  56            intrata est superis   ¨ quod domus una tribus.              [ ]
  57                  felices illi,   qui non simulacra, sed ipsos,         [ ]?
  58              quique deum coram   ¨ corpora vera vident.                [ ]
  59             quod quoniam nobis   invidit inutile fatum,                [1]
  60         quos dedit ars, vultus   ¨ effigiemque colo.                   [ ]
  61             sic homines   novere deos,   quos arduus aether            [ ]
  62            occulit, et colitur   ¨ pro Iove forma Iovis.               [ ]
  63        denique, quae mecum est   et erit sine fine, cavete,            [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 8. digt.
  64               ne sit in inviso   ¨ vestra figura loco.                 [ ]
  65           nam caput e   nostra citius   cervice recedet,               [ ]
  66               et patiar fossis   ¨ lumen abire genis,                  [ ]
  67            quam caream raptis,   o publica numina, vobis:              [1]?
  68             vos eritis nostrae   ¨ portus et ara fugae.                [ ]
  69            vos ego complectar,   Geticis si cingar ab armis,           [ ]
  70            utque meas aquilas,   ¨ ut mea signa sequar.                [ ]
  71               aut ego me fallo   nimiaque cupidine ludor,              [ ]
  72                aut spes exilii   ¨ commodioris adest.                  [ ]
  73       nam minus et   minus est facies   in imagine tristis,            [ ]
  74            visaque sunt dictis   ¨ adnuere ora meis.                   [ ]
  75            vera precor   fiant timidae   praesagia mentis,             [ ]
  76       iustaque, quam visa est,   ¨ sit minor ira dei.                  [ ]
 9. digt.                                                                      .
   1               Regia progenies,   cui nobilitatis origo                 [ ]
   2               nomen in Eumolpi   ¨ pervenit usque, Coty,               [ ]
   3          fama loquax   vestras si iam   pervenit ad auris,             [ ]
   4               me tibi finitimi   ¨ parte iacere soli,                  [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
   5              supplicis exaudi,   iuvenum mitissime, vocem,             [ ]
   6         quamque potes, profugo   ¨ (nam potes) adfer opem.             [ ]
   7                me fortuna tibi   (de qua quod non queror, hoc est)     [ ]?
   8              tradidit, hoc uno   ¨ non inimica mihi.                   [1]
   9              excipe naufragium   non duro litore nostrum,              [ ]?
  10                ne fuerit terra   ¨ tutior unda tua.                    [ ]
  11             regia, crede mihi,   res est succurrere lapsis,            [ ]?
  12             convenit et tanto,   ¨ quantus es ipse, viro.              [ ]
  13           fortunam   decet hoc istam:   quae maxima cum sit,           [ ]
  14              esse potest animo   ¨ vix tamen aequa tuo.                [ ]
  15            conspicitur numquam   meliore potentia causa,               [ ]
  16            quam quotiens vanas   ¨ non sinit esse preces.              [ ]
  17             hoc nitor iste tui   generis desiderat, hoc est            [ ]
  18                a superis ortae   ¨ nobilitatis opus.                   [ ]
  19          hoc tibi et Eumolpus,   generis clarissimus auctor,           [ ]
  20               et prior Eumolpo   ¨ suadet Erichthonius.                [ ]
  21              hoc tecum   commune deo est,   quod uterque rogati        [ ]
  22            supplicibus vestris   ¨ ferre soletis opem.                 [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  23          numquid erit,   quare solito   dignemur honore                [1]
  24               numina, si demas   ¨ velle iuvare deos?                  [1]
  25                Iuppiter oranti   surdas si praebeat auris,             [ ]
  26             victima pro templo   ¨ cur cadat icta Iovis?               [ ]
  27              si pacem   nullam pontus   mihi praestet eunti,           [ ]
  28                 irrita Neptuno   ¨ cur ego tura feram?                 [ ]
  29                vana laborantis   si fallat vota coloni,                [ ]
  30              accipiat gravidae   ¨ cur suis exta Ceres?                [ ]
  31              nec dabit intonso   iugulum caper hostia Baccho,          [ ]
  32              musta sub adducto   ¨ si pede nulla fluent.               [ ]
  33              Caesar ut inperii   moderetur frena precamur,             [ ]
  34          tam bene quod patriae   ¨ consulit ille suae.                 [ ]
  35              utilitas   igitur magnos   hominesque deosque             [ ]
  36              efficit, auxiliis   ¨ quoque favente suis.                [ ]
  37         tu quoque fac   prosis intra   tua castra iacenti,             [ ]?
  38              o Coty, progenies   ¨ digna parente tuo.                  [ ]
  39        conveniens   homini est hominem   servare voluptas,             [ ]
  40                et melius nulla   ¨ quaeritur arte favor.               [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  41            quis non Antiphaten   Laestrygona devovet? aut quis         [ ]
  42                 munifici mores   ¨ improbat Alcinoi?                   [1]
  43           non tibi Cassandreus   pater est gentisve Pheraeae.          [ ]
  44               quive repertorem   ¨ torruit arte sua:                   [ ]
  45           sed quam Marte ferox   et vinci nescius armis,               [ ]
  46             tam numquam, facta   ¨ pace, cruoris amans.                [ ]
  47             adde quod ingenuas   didicisse feliciter artes             [ ]
  48                  emollit mores   ¨ nec sinit esse feros.               [ ]
  49           nec regum   quisquam magis est   instructus ab illis,        [ ]
  50            mitibus aut studiis   ¨ tempora plura dedit.                [ ]
  51             carmina testantur,   quae, si tua nomina demas,            [ ]
  52              Threicium iuvenem   ¨ composuisse negem.                  [ ]
  53          neve sub hoc   tractu vates   foret unicus Orpheus,           [ ]?
  54               Bistonis ingenio   ¨ terra superba tuo est.              [ ]
  55         utque tibi est animus,   cum res ita postulat, arma            [ ]
  56              sumere et hostili   ¨ tingere caede manum,                [ ]
  57            atque ut es excusso   iaculum torquere lacerto              [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  58               collaque velocis   ¨ flectere doctus equi,               [1]
  59          tempora sic data sunt   studiis ubi iusta paternis,           [ ]
  60             atque suis numeris   ¨ forte quievit opus,                 [ ]
  61              ne tua marcescant   per inertis otia somnos,              [ ]
  62                  lucida Pieria   ¨ tendis in astra via.                [ ]
  63      haec quoque res   aliquid tecum   mihi foederis affert.           [ ]
  64                  eiusdem sacri   ¨ cultor uterque sumus.               [ ]
  65                 ad vatem vates   orantia brachia tendo,                [ ]?
  66              tenda sit exiliis   ¨ ut tua fida meis.                   [ ]
  67           non ego caede nocens   in Ponti litora veni,                 [ ]
  68            mixtave sunt nostra   ¨ dira venena manu:                   [ ]
  69               nec mea subiecta   convicta est gemma tabella            [ ]
  70                 mendacem linis   ¨ inposuisse notam.                   [ ]
  71        nec quicquam,   quod lege vetor   committere, feci:             [ ]
  72          est tamen his gravior   ¨ noxa fatenda mihi.                  [ ]
  73        neve roges,   quae sit, stultam   conscripsimus Artem:          [ ]
  74                 innocuas nobis   ¨ haec vetat esse manus.              [ ]
  75               ecquid praeterea   peccarim, quaerere noli,              [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 9. digt.
  76                 ut lateat sola   ¨ culpa sub Arte mea.                 [ ]
  77        quicquid id est, habuit   moderatam vindicis iram,              [ ]
  78               qui nisi natalem   ¨ nil mihi dempsit humum.             [1]
  79             hac quoniam careo,   tua nunc vicinia praestet,            [ ]
  80                  inviso possim   ¨ tutus ut esse loco.                 [ ]
 10. digt.                                                                     .
   1            Ecquid ab inpressae   cognoscis imagine cerae               [ ]
   2              haec tibi Nasonem   ¨ scribere verba, Macer?              [1]
   3                auctorisque sui   si non est anulus index,              [ ]
   4           cognitane est nostra   ¨ littera facta manu?                 [ ]
   5               an tibi notitiam   mora temporis eripit horum,           [ ]
   6             nec repetunt oculi   ¨ signa vetusta tui?                  [ ]
   7              sis licet oblitus   pariter gemmaeque manusque,           [ ]
   8               exciderit tantum   ¨ ne tibi cura mei.                   [ ]
   9            quam tu vel   longi debes   convictibus aevi.               [ ]
  10           vel mea quod coniunx   ¨ non aliena tibi est,                [ ]
  11      vel studiis,   quibus es, quam nos,   sapientius usus,            [ ]
  12             utque decet, nulla   ¨ factus es Arte nocens.              [ ]
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 10. digt.
  13               tu canis aeterno   quicquid restabat Homero,             [ ]
  14               ne careant summa   ¨ Troica bella manu.                  [ ]
  15            Naso parum prudens,   artem dum tradit amandi,              [ ]
  16              doctrinae pretium   ¨ triste magister habet.              [ ]
  17            sunt tamen inter se   communia sacra poetis,                [ ]!
  18               diversum quamvis   ¨ quisque sequamur iter:              [ ]
  19             quorum te memorem,   quamquam procul absumus, esse         [ ]
  20             suspicor, et casus   ¨ velle levare meos.                  [ ]
  21             te duce magnificas   Asiae perspeximus urbes:              [ ]
  22           Trinacris est oculis   ¨ te duce visa meis.                  [ ]
  23                vidimus Aetnaea   caelum splendescere flamma,           [ ]
  24               subpositus monti   ¨ quam vomit ore Gigans,              [ ]
  25              Hennaeosque lacus   et olentis stagna Palici,             [ ]
  26            quaeque suis Cyanen   ¨ miscet Anapus aquis.                [ ]
  27        nec procul hinc nymphe,   quae, dum fugit Elidis amnem,         [ ]
  28             tecta sub aequorea   ¨ nunc quoque currit aqua.            [ ]
  29              hic mihi labentis   pars anni magna peracta est.          [ ]
  30              eheu, quam dispar   ¨ est locus ille Getis!               [ ]  
  
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 10. digt.
  31      et quota pars   haec sunt rerum,   quas vidimus ambo,             [ ]
  32               te mihi iucundas   ¨ efficiente vias,                    [ ]
  33             seu rate caeruleas   picta sulcavimus undas,               [ ]
  34               esseda nos agili   ¨ sive tulere rota!                   [ ]
  35           saepe brevis   nobis vicibus   via visa loquendi,            [ ]
  36          pluraque, si numeres,   ¨ verba fuere gradu,                  [ ]
  37             saepe dies   sermone minor   fuit, inque loquendum         [ ]
  38             tarda per aestivos   ¨ defuit hora dies.                   [ ]
  39            est aliquid   casus pariter   timuisse marinos,             [ ]
  40         iunctaque ad aequoreos   ¨ vota tulisse deos,                  [ ]
  41             et modo res   egisse simul,   modo rursus ab illis,        [2]
  42             quorum non pudeat,   ¨ posse referre iocos.                [ ]
  43         haec tibi cum subeant,   absim licet, omnibus annis            [ ]
  44              ante tuos oculos,   ¨ ut modo visus, ero.                 [ ]
  45            ipse quidem   certe cum sim   sub cardine mundi,            [ ]
  46            qui semper liquidis   ¨ altior extat aquis,                 [ ]
  47               te tamen intueor   quo solo pectore possum,              [ ]?
  48                et tecum gelido   ¨ saepe sub axe loquor.               [ ]
 
 Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet, 2. bog (Oxford C.T.)
 10. digt.
  49            hic es, et ignoras,   et ades celeberrimus absens,          [ ]?
  50              inque Getas media   ¨ iussus ab urbe venis.               [ ]
  51       redde vicem, et, quoniam   regio felicior ista est,              [ ]
  52                istic me memori   ¨ pectore semper habe.                [ ]
 11. digt.                                                                     .
   1          Hoc tibi, Rufe, brevi   properatum tempore mittit             [ ]
   2            Naso, parum faustae   ¨ conditor Artis, opus,               [ ]
   3           ut, quamquam   longe toto   sumus orbe remoti,               [1]
   4             scire tamen possis   ¨ nos meminisse tui.                  [ ]
   5               nominis ante mei   venient oblivia nobis,                [ ]
   6            pectore quam pietas   ¨ sit tua pulsa meo:                  [ ]
   7         et prius hanc   animam vacuas   reddemus in auras,             [ ]
   8               quam fiat meriti   ¨ gratia vana tui.                    [ ]
   9         grande voco   lacrimas meritum,   quibus ora rigabas           [ ]
  10               cum mea concreto   ¨ sicca dolore forent:                [ ]
  11          grande voco   meritum maestae   solacia mentis,               [ ]
  12              cum pariter nobis   ¨ illa tibique dares.                 [ ]
  13         sponte quidem   per seque mea est   laudabilis uxor,           [ ]
  
 /felt 100 er altid tomt/ 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo archivio n. 50 – XP2-OVID
Publius Ovidius Naso: Fra Sortehavet 2,11,14 [Ex Ponto]
Ritorna a CORPUS o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: