File n. 418 – 18:08 minuti – Lucretius

Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

Lectio n. 418 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,269-523 [Rerum natura]
Læst som af Vergil: ritmo (imperfetto) virgiliano
⬇ Cerca Ctrl + F (find). Modifica file Audio? è possibile (slow/fast! or minimize/download …⬆️)
 = archivio n. 30 - NA3-LUCR                                Prossimo file n. 419
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:00
 269          Nunc age, cur   ultra speculum   videatur imago               [ ]
 270             percipe; nam certe   penitus semota videtur.               [ ]
 271          quod genus illa foris   quae vere transpiciuntur,             [ ]?
 272               ianua cum per se   transpectum praebet apertum,          [ ]
 273           multa facitque foris   ex aedibus ut videantur.              [ ]
 274         is quoque enim duplici   geminoque fit aëre visus.             [ ]
 275            primus enim   citra postis   tum cernitur aër,              [ ]
 276             inde fores   ipsae dextra   laevaque sequuntur,            [ ]
 277              post extraria lux   oculos perterget et aër               [ ]!
 278            alter et illa foris   quae vere transpiciuntur.             [ ]?
 279            sic ubi se   primum speculi   proiecit imago,               [2]
 280         dum venit ad   nostras acies,   protrudit agitque              [ ]
 281              aëra qui inter se   cumquest oculosque locatus,           [ ]!
 282       et facit ut   prius hunc omnem   sentire queamus                 [ ]
 283       quam speculum.   sed ubi speculum   quoque sensimus ipsum,       [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:+
 284             continuo a   nobis in idem   quae fertur imago             [2]
 285            pervenit et nostros   oculos reiecta revisit                [ ]
 286            atque alium prae se   propellens aëra volvit                [ ]?
 287       et facit ut   prius hunc quam se   videamus, eoque               [ ]
 288           distare ab   speculo tantum   semota videtur.                [ ]
 289        quare etiam atque etiam   minime mirarier est par,              [1]
 290             illis quae reddunt   speculorum ex aequore visum,          [ ]
 291                aëribus   binis quoniam   res confit utraque.           [ ]
 292             nunc ea quae nobis   membrorum dextera pars est,           [ ]
 293        in speculis   fit ut in laeva   videatur eo quod                [ ]
 294         planitiem ad   speculi veniens   cum offendit imago,           [ ]
 295             non convertitur incolumis, sed recta retrorsum             [ ]!
 296               sic eliditur, ut   siquis, prius arida quam sit          [1]!
 297             cretea persona, allidat pilaeve trabive,                   [ ]!
 298              atque ea continuo   rectam si fronte figuram              [ ]
 299               servet et elisam   retro sese exprimat ipsa.             [2]?
 300          fiet ita, ante oculus   fuerit qui dexter, ut idem            [ ]
 301          nunc sit laevus, et e   laevo sit mutua dexter.               [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:++
 302     fit quoque de   speculo in speculum ut   tradatur imago,           [ ]
 303       quinque etiam   sexve ut fieri   simulacra suerint.              [ ]
 304           nam quaecumque retro   parte interiore latebunt,             [ ]
 305          inde tamen,   quamvis torte   penitusque remota,              [ ]
 306               omnia per flexos   aditus educta licebit                 [1]?
 307         pluribus haec speculis   videantur in aedibus esse.            [ ]
 308      usque adeo e   speculo in speculum   translucet imago,            [ ]
 309         et cum laeva data est,   fit rursum ut dextera fiat,           [ ]
 310            inde retro   rursum redit et   convertit eodem.             [ ]
 311             quin etiam quaecum  -que latuscula sunt speculorum         [ ]
 312               assimili lateris   flexura praedita nostri,              [ ]?
 313           dextera ea   propter nobis   simulacra remittunt,            [ ]
 314       aut quia de   speculo in speculum   transfertur imago,           [ ]
 315                inde ad nos elisa bis advolat, aut etiam quod           [u]!
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:00
 316          circum agitur, cum venit, imago propterea quod                [3]!
 317             flexa figura docet   speculi convertier ad nos.            [ ]
 318              indugredi   porro pariter   simulacra pedemque            [ ]
 319                ponere nobiscum   credas gestumque imitari              [ ]
 320           propterea   quia, de speculi   qua parte recedas,            [1]
 321            continuo   nequeunt illinc   simulacra reverti;             [ ]
 322             omnia quandoquidem   cogit natura referri                  [ ]
 323              ac resilire ab rebus ad aequos reddita flexus.            [ ]!
 324          Splendida porro oculi   fugitant vitantque tueri.             [ ]
 325              sol etiam caecat,   contra si tendere pergas,             [ ]?
 326           propterea   quia vis magnast   ipsius et alte                [ ]
 327                 aëra per purum   graviter simulacra feruntur           [ ]
 328              et feriunt oculos   turbantia composituras.               [ ]
 329             praeterea splendor   quicumque est acer adurit             [ ]
 330              saepe oculos ideo   quod semina possidet ignis            [ ]
 331          multa, dolorem oculis   quae gignunt insinuando.              [ ]
 332               lurida praeterea   fiunt quaecumque tuentur              [ ]?
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:+
 333             arquati,   quia luroris   de corpore eorum                 [ ]?
 334            semina multa fluunt   simulacris obvia rerum,               [2]
 335           multaque sunt oculis   in eorum denique mixta,               [ ]
 336               quae contage sua   palloribus omnia pingunt.             [ ]
 337             E tenebris   autem quae sunt   in luce tuemur              [ ]
 338          propterea   quia, cum propior   caliginis aër                 [ ]
 339             ater init   oculos prior et   possedit apertos,            [ ]
 340             insequitur candens   confestim lucidus aër                 [ ]
 341           qui quasi purgat eos   ac nigras discutit umbras             [ ]
 342                  aëris illius.   nam multis partibus hic est           [ ]
 343                mobilior multis  -que minutior et mage pollens.         [ ]
 344           qui simul atque vias   oculorum luce replevit                [ ]
 345                atque patefecit   quas ante obsederat aër               [2]
 346                 ater, continuo   rerum simulacra sequuntur             [ ]?
 347           quae sita sunt in luce, lacessuntque ut videamus.            [ ]!
 348        quod contra   facere in tenebris   e luce nequimus              [1]
 349           propterea   quia posterior   caliginis aër                   [ ]
 350            crassior insequitur   qui cuncta foramina complet           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:++
 351                obsiditque vias   oculorum, ne simulacra                [ ]
 352                possint ullarum   rerum coniecta movere.                [ ]
 353            Quadratasque procul   turris cum cernimus urbis,            [ ]
 354              propterea fit uti   videantur saepe rotundae,             [ ]
 355                angulus obtusus   quia longe cernitur omnis             [ ]
 356              sive etiam potius   non cernitur ac perit eius            [ ]
 357         plaga nec ad   nostras acies   perlabitur ictus,               [ ]
 358                aëra per multum   quia dum simulacra feruntur,          [ ]
 359            cogit hebescere eum   crebris offensibus aër.               [ ]
 360               hoc ubi suffugit   sensum simul angulus omnis,           [ ]
 361         fit quasi ut ad tornum   saxorum structa terantur,             [ ]
 362             non tamen ut coram   quae sunt vereque rotunda,            [ ]
 363           sed quasi adumbratim   paulum simulata videntur.             [ ]
 364             Vmbra videtur item   nobis in sole moveri                  [ ]
 365                et vestigia nostra sequi gestumque imitari;             [ ]!
 366                 aëra si credis   privatum lumine posse                 [2]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:00
 367             indugredi,   motus hominum   gestumque sequentem.          [2]
 368            nam nil esse potest   aliud nisi lumine cassus              [ ]
 369                aër id quod nos   umbram perhibere suemus.              [ ]
 370             nimirum   quia terra locis   ex ordine certis              [ ]
 371                lumine privatur   solis quacumque meantes               [2]
 372             officimus,   repletur item   quod liquimus eius,           [ ]
 373              propterea fit uti   videatur, quae fuit umbra             [ ]
 374            corporis, e   regione eadem   nos usque secuta.             [ ]!
 375            semper enim nova se   radiorum lumina fundunt               [ ]
 376           primaque dispereunt,   quasi in ignem lana trahatur.         [ ]
 377            propterea facile et   spoliatur lumine terra                [ ]
 378               et repletur item   nigrasque sibi abluit umbras.         [ ]
 379         Nec tamen hic   oculos falli   concedimus hilum.               [ ]
 380             nam quocumque loco   sit lux atque umbra tueri             [ ]
 381           illorum est;   eadem vero   sint lumina necne,               [ ]
 382         umbraque quae fuit hic   eadem nunc transeat illuc,            [ ]
 383               an potius   fiat paulo   quod diximus ante,              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:+
 384              hoc animi   demum ratio   discernere debet,               [2]
 385              nec possunt oculi   naturam noscere rerum.                [ ]?
 386     proinde animi   vitium hoc oculis   adfingere noli.                [ ]
 387            qua vehimur   navi, fertur,   cum stare videtur;            [ ]
 388           quae manet in statione, ea praeter creditur ire.             [ ]!
 389          et fugere ad   puppim colles   campique videntur              [ ]
 390          quos agimus   praeter navem   velisque volamus.               [ ]
 391              sidera cessare aetheriis adfixa cavernis                  [ ]!
 392         cuncta videntur, et assiduo sunt omnia motu,                   [ ]!
 393          quandoquidem   longos obitus   exorta revisunt,               [ ]
 394               cum permensa suo   sunt caelum corpore claro.            [ ]
 395              solque pari ratione manere et luna videntur               [ ]!
 396           in statione, ea quae   ferri res indicat ipsa.               [ ]
 397            exstantesque procul   medio de gurgite montes               [ ]
 398           classibus inter quos   liber patet exitus ingens,            [ ]!
 399              insula coniunctis   tamen ex his una videtur.             [ ]
 400               atria versari et   circumcursare columnae                [ ]
 401           usque adeo   fit uti pueris   videantur, ubi ipsi            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:++
 402               desierunt verti,   vix ut iam credere possint            [ ]
 403                 non supra sese   ruere omnia tecta minari.             [ ]?
 404         iamque rubrum tremulis   iubar ignibus erigere alte            [ ]
 405             cum coeptat   natura supra  -que extollere montis,         [2]
 406            quos tibi tum supra   sol montis esse videtur               [ ]
 407              comminus ipse suo   contingens fervidus igni,             [ ]
 408             vix absunt   nobis missus   bis mille sagittae,            [ ]
 409               vix etiam cursus   quingentos saepe veruti.              [ ]
 410              inter eos   solemque iacent   immania ponti               [ ]
 411           aequora substrata aetheriis ingentibus oris,                 [ ]!
 412             interiectaque sunt   terrarum milia multa                  [ ]
 413         quae variae   retinent gentes   et saecla ferarum              [ ]
 414             at collectus aquae   digitum non altior unum,              [ ]
 415            qui lapides   inter sistit   per strata viarum,             [ ]
 416              despectum praebet   sub terras impete tanto,              [ ]
 417             a terris   quantum caeli   patet altus hiatus;             [ ]
 418            nubila despicere et   caelum ut videare videre et           [ ]
 419                corpora mirando   sub terras abdita caelo.              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:00
 420         denique ubi in   medio nobis   equus acer obhaesit             [1]
 421          flumine et in rapidas   amnis despeximus undas,               [ ]
 422            stantis equi corpus   transversum ferre videtur             [ ]
 423             vis et in adversum   flumen contrudere raptim,             [ ]
 424            et quocumque oculos   traiecimus omnia ferri                [1]
 425             et fluere assimili   nobis ratione videntur.               [ ]?
 426               porticus aequali   quamvis est denique ductu             [ ]
 427          stansque in perpetuum   paribus suffulta columnis,            [ ]
 428         longa tamen   parte ab summa   cum tota videtur,               [ ]
 429           paulatim   trahit angusti   fastigia coni,                   [ ]
 430             tecta solo iungens   atque omnia dextera laevis            [ ]
 431              donec in obscurum   coni conduxit acumen.                 [ ]
 432               in pelago nautis   ex undis ortus in undis               [ ]
 433              sol fit uti videatur obire et condere lumen;              [ ]!
 434         quippe ubi nil   aliud nisi aquam   caelumque tuentur;         [ ]
 435              ne leviter credas   labefactari undique sensus.           [ ]
 436               at maris ignaris   in portu clauda videntur              [ ]
 437              navigia aplustris   fractis obnitier undae.               [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:+
 438           nam quaecumque supra   rorem salis edita pars est            [1]
 439            remorum, recta est,   et recta superne guberna.             [ ]
 440             quae demensa liquorem obeunt, refracta videntur            [ ]!
 441                 omnia converti   sursumque supina reverti              [ ]
 442            et reflexa prope in   summo fluitare liquore.               [ ]
 443             raraque per caelum   cum venti nubila portant              [ ]
 444              tempore nocturno,   tum splendida signa videntur          [ ]
 445                labier adversum   nimbos atque ire superne              [ ]
 446     longe aliam in   partem ac vera   ratione feruntur.                [ ]
 447              at si forte oculo   manus uni subdita subter              [2]?
 448          pressit eum,   quodam sensu   fit uti videantur               [ ]
 449              omnia quae tuimur   fieri tum bina tuendo,                [ ]
 450                bina lucernarum   florentia lumina flammis              [ ]
 451              binaque per totas   aedes geminare supellex               [ ]?
 452          et duplices   hominum facies   et corpora bina.               [ ]
 453              denique cum suavi   devinxit membra sopore                [ ]?
 454           somnus et in   summa corpus   iacet omne quiete,             [ ]
 455             tum vigilare tamen   nobis et membra movere                [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:++
 456          nostra videmur, et in   noctis caligine caeca                 [ ]
 457               cernere censemus   solem lumenque diurnum,               [ ]
 458               conclusoque loco   caelum mare flumina montis            [1]?
 459             mutare et   campos pedibus   transire videmur,             [ ]
 460                et sonitus audire, severa silentia noctis               [ ]!
 461          undique cum constent,   et reddere dicta tacentes.            [ ]
 462           cetera de genere hoc   mirande multa videmus,                [ ]
 463             quae violare fidem   quasi sensibus omnia quaerunt,        [ ]
 464             nequiquam, quoniam   pars horum maxima fallit              [ ]
 465               propter opinatus   animi quos addimus ipsi,              [2]?
 466            pro visis   ut sint quae non   sunt sensibus  visa.         [ ]
 467            nam nil aegrius est   quam res secernere apertas            [ ]!
 468            ab dubiis,   animus quas ab   se protinus addit.            [ ]
 469              Denique nil sciri   siquis putat, id quoque nescit        [1]?
 470               an sciri possit,   quoniam nil scire fatetur.            [ ]?
 471           hunc igitur   contra mittam   contendere causam,             [ ]
 472         qui capite ipse sua in   statuit vestigia sese.                [ ]
 473        et tamen hoc quoque uti   concedam scire, at id ipsum           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:+++
 474          quaeram, cum in rebus   veri nil viderit ante,                [ ]
 475          unde sciat   quid sit scire et   nescire vicissim,            [ ]
 476                notitiam   veri quae res   falsique crearit             [ ]
 477              et dubium   certo quae res   differre probarit.           [ ]
 478                invenies primis   ab sensibus esse creatam              [1]
 479                  notitiem veri   neque sensus posse refelli.           [1]
 480                nam maiore fide   debet reperirier illud,               [1]?
 481               sponte sua veris   quod possit vincere falsa.            [ ]
 482               quid maiore fide   porro quam sensus haberi              [1]
 483           debet? an ab   sensu falso   ratio orta valebit              [ ]
 484             dicere eos contra,   quae tota ab sensibus orta est?       [ ]
 485            qui nisi sunt veri,   ratio quoque falsa fit omnis.         [ ]?
 486           an poterunt   oculos aures   reprehendere, an auris          [ ]
 487        tactus? an hunc   porro tactum   sapor arguet oris,             [ ]
 488                 an confutabunt   nares oculive revincent?              [1]
 489       non, ut opinor, ita est.   nam sorsum cuique potestas            [ ]
 490            divisast,   sua vis cuiquest,   ideoque necesse est         [ ]
 491           et quod molle sit et   gelidum fervensve seorsum             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:00
 492             et sorsum   varios rerum   sentire colores                 [ ]
 493          et quaecum  -que coloribus  sint   coniuncta videre.          [ ]!
 494          sorsus item   sapor oris habet   vim, sorsus odores           [ ]
 495            nascuntur,   sorsum sonitus.   ideoque necesse est          [ ]
 496            non possint   alios alii   convincere sensus.               [ ]
 497           nec porro   poterunt ipsi   reprehendere sese,               [ ]
 498            aequa fides quoniam   debebit semper haberi.                [ ]
 499       proinde quod in quoquest   his visum tempore, verumst.           [ ]
 500            et si non   poterit ratio   dissolvere causam,              [ ]
 501          cur ea quae   fuerint iuxtim   quadrata, procul sint          [ ]
 502            visa rotunda, tamen   praestat rationis egentem             [ ]
 503                reddere mendose   causas utriusque figurae,             [ ]?
 504         quam manibus   manifesta suis   emittere quoquam               [ ]?
 505               et violare fidem   primam et convellere tota             [ ]
 506              fundamenta quibus   nixatur vita salusque.                [ ]
 507            non modo enim ratio   ruat omnis, vita quoque ipsa          [ ]
 508             concidat extemplo,   nisi credere sensibus ausis           [ ]
 509           praecipitesque locos   vitare et cetera quae sint            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:+
 510         in genere hoc   fugienda, sequi   contraria quae sint.         [ ]
 511           illa tibi est igitur   verborum copia cassa                  [ ]
 512              omnis quae contra   sensus instructa paratast.            [ ]
 513         denique ut in fabrica,   si pravast regula prima,              [ ]?
 514             normaque si fallax   rectis regionibus exit,               [ ]
 515              et libella aliqua   si ex parti claudicat hilum,          [ ]
 516                  omnia mendose   fieri atque obstipa necesse est       [ ]?
 517             prava cubantia prona supina atque absona tecta,            [ ]!
 518           iam ruere ut quaedam   videantur velle, ruantque             [ ]
 519               prodita iudiciis   fallacibus omnia primis,              [ ]
 520               sic igitur ratio   tibi rerum prava necessest            [ ]
 521           falsaque sit, falsis   quaecumque ab sensibus ortast.        [ ]
 522               Nunc alii sensus   quo pacto quisque suam rem            [ ]
 523           sentiat, haudquaquam   ratio scruposa relicta est.           [ ] 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo file n. 419
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,524-822 [Rerum natura]
Ritorna a INDEX o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

Rhythmus imperfectus [polisillabi naturâli y normáles], compluribus versibus exceptis
Analyse 2
4. bog.
272               ianua cum per se   transpectum praebet apertum,          [ ]
286            atque alium prae se   propellens aëra volvit                [ ]?
369                aër id quod nos   umbram perhibere suemus.              [ ]
375            semper enim nova se   radiorum lumina fundunt               [ ]
382         umbraque quae fuit hic   eadem nunc transeat illuc,            [ ]
4. bog.
301          nunc sit laevus, et e   laevo sit mutua dexter.               [ ]
456          nostra videmur, et in   noctis caligine caeca                 [ ]
491           et quod molle sit et   gelidum fervensve seorsum             [ ]
4. bog.
287       et facit ut   prius hunc quam se   videamus, eoque               [ ]
4. bog.
289        quare etiam atque etiam   minime mirarier est par,              [1]
292             nunc ea quae nobis   membrorum dextera pars est,           [ ]
296               sic eliditur, ut   siquis, prius arida quam sit          [1]! bis
317               flexa figura docet   speculi convertier ad nos.            [ ]
342                  aëris illius.   nam multis partibus hic est           [ ]
438           nam quaecumque supra   rorem salis edita pars est            [1]
509           praecipitesque locos   vitare et cetera quae sint            [ ]
510         in genere hoc   fugienda, sequi   contraria quae sint.         [ ]
4. bog.
343                mobilior multis  -que minutior et mage pollens.         [ ]
356              sive etiam potius   non cernitur ac perit eius            [ ]
373               propterea fit uti   videatur, quae fuit umbra             [ ]
469              Denique nil sciri   siquis putat, id quoque nescit        [1]?
4. bog.
273           multa facitque foris   ex aedibus ut videantur.              [ ]
311             quin etiam quaecum  -que latuscula sunt speculorum         [ ]
351                obsiditque vias   oculorum, ne simulacra                [ ]
4. bog.
271          quod genus illa foris   quae vere transpiciuntur,             [ ]?
278            alter et illa foris   quae vere transpiciuntur.             [ ]?
319                ponere nobiscum   credas gestumque imitari             *[ ]
328              et feriunt oculos   turbantia composituras.               [ ]
331          multa, dolorem oculis   quae gignunt insinuando.              [ ]
365                et vestigia nostra sequi gestumque imitari;            *[ ]! bis
Analyse 3
4. bog.
277              post extraria lux   oculos perterget et aër               [ ]!
281              aëra qui inter se   cumquest oculosque locatus,           [ ]!
296               sic eliditur, ut   siquis, prius arida quam sit          [1]!
398           classibus inter quos   liber patet exitus ingens,            [ ]!
467            nam nil aegrius est   quam res secernere apertas            [ ]!
4. bog.
374            corporis, e   regione eadem   nos usque secuta.             [ ]!
493          et quaecum  -que coloribus  sint   coniuncta videre.          [ ]!
4. bog.
293         in speculis   fit ut in laeva   videatur eo quod                [ ]
315                inde ad nos elisa bis advolat, aut etiam quod           [u]! bis
316          circum agitur, cum venit, imago propterea quod                [3]! bis
501          cur ea quae   fuerint iuxtim   quadrata, procul sint          [ ]
522               Nunc alii sensus   quo pacto quisque suam rem            [ ]
4. bog.
448          pressit eum,   quodam sensu   fit uti videantur                [ ]
Analyse 4
4. bog.
316          circum agitur, cum venit, imago propterea quod                [3]!
395              solque pari ratione manere et luna videntur               [ ]!
433               sol fit uti videatur obire et condere lumen;              [ ]!
460                et sonitus audire, severa silentia noctis               [ ]!
4. bog.
295             non convertitur incolumis, sed recta retrorsum             [ ]!
297             cretea persona, allidat pilaeve trabive,                   [ ]!
365                et vestigia nostra sequi gestumque imitari;             [ ]!
391              sidera cessare aetheriis adfixa cavernis                   [ ]!
392         cuncta videntur, et assiduo sunt omnia motu,                   [ ]!
411           aequora substrata aetheriis ingentibus oris,                 [ ]!
440             quae demensa liquorem obeunt, refracta videntur            [ ]!
4. bog.
315                inde ad nos elisa bis advolat, aut etiam quod           [u]!
323              ac resilire ab rebus ad aequos reddita flexus.             [ ]!
347           quae sita sunt in luce, lacessuntque ut videamus.            [ ]!
388           quae manet in statione, ea praeter creditur ire.             [ ]!
517             prava cubantia prona supina atque absona tecta,            [ ]!

Data og analyse 2 og 3 og 4 “Romersk fod på daktylisk vers”
(Piede romano sui dattili). Indhold i overbliksbillede

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: