File n. 419 – 22:24 minuti – Lucretius

Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

PgDn n. 419 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,524-822 [Rerum natura]
Læst som af Vergil: ritmo (imperfetto) virgiliano
⬇ Cerca Ctrl + F (find). Modifica file Audio? è possibile (slow/fast! or minimize/download …⬆️)
 = archivio n. 30 - NA3-LUCR                                Prossimo file n. 420
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:00
 524              Principio auditur   sonus et vox omnis, in auris          [ ]
 525                  insinuata suo   pepulere ubi corpore sensum.          [ ]
 526              corpoream   vocem quoque enim   constare fatendumst       [ ]
 527          et sonitum,   quoniam possunt   impellere sensus.             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:+
 528                praeterea radit   vox fauces saepe facitque             [ ]
 529                asperiora foras   gradiens arteria clamor.              [ ]
 530            quippe per angustum   turba maiore coorta                   [ ]?
 531            ire foras   ubi coeperunt   primordia vocum,                [ ]
 532              scilicet expletis   quoque ianua raditur oris.            [ ]
 533           haud igitur dubiumst   quin voces verbaque constent          [ ]
 534             corporeis   e principiis,   ut laedere possint.            [ ]?
 535             nec te fallit item   quid corporis auferat et quid         [ ]
 536            detrahat ex hominum   nervis ac viribus ipsis               [ ]
 537                perpetuus sermo   nigrai noctis ad umbram               [ ]?
 538                 aurorae perductus ab exoriente nitore,                 [ ]!
 539            praesertim   si cum summost   clamore profusus.             [ ]
 540                 ergo corpoream   vocem constare necessest,             [ ]
 541      multa loquens   quoniam amittit   de corpore partem.              [ ]
 542              asperitas   autem vocis   fit ab asperitate               [ ]
 543           principiorum et item   levor levore creatur.                 [ ]
 544         nec simili   penetrant auris   primordia forma,                [ ]
 545              cum tuba depresso   graviter sub murmure mugit            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:++
 546             et reboat   raucum (?)retro   cita barbara bombum,         [ ]
 547  et (?)validis necti tortis ex Heliconis                                 ..
 548           cum liquidam tollunt   lugubri voce querelam.                [ ]
 549         Hasce igitur   penitus voces   cum corpore nostro              [ ]
 550             exprimimus   rectoque foras   emittimus ore,               [1]?
 551              mobilis articulat   verborum daedala lingua               [ ]
 552               formaturaque labrorum pro parte figurat.                 [u]!
 553           hoc ubi non   longum spatiumst   unde una profecta           [ ]
 554             perveniat vox quae  -que, necessest verba quoque ipsa      [ ]
 555                 plane exaudiri   discernique articulatim.              [ ]
 556            servat enim   formaturam   servatque figuram.               [ ]?
 557             at si interpositum   spatium sit longius aequo,            [ ]
 558                aëra per multum   confundi verba necessest              [ ]
 559                  et conturbari   vocem, dum transvolat auras.          [ ]
 560           ergo fit, sonitum ut   possis sentire neque illam            [ ]
 561              internoscere, verborum sententia quae sit:                [ ]!
 562             usque adeo   confusa venit   vox inque pedita.             [ ]
 563               praeterea verbum   saepe unum perciet auris              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:00
 564             omnibus in populo,   missum praeconis ab ore.              [ ]
 565             in multas   igitur voces   vox una repente                 [ ]
 566            diffugit, in privas   quoniam se dividit auris              [ ]
 567             obsignans   formam verbis   clarumque sonorem.             [ ]
 568             at quae pars vocum   non auris incidit ipsas,              [ ]
 569              praeterlata perit   frustra diffusa per auras.            [ ]
 570            pars solidis   allisa locis   reiecta sonorem               [ ]
 571             reddit et interdum   frustratur imagine verbi.             [ ]
 572          quae bene cum videas,   rationem reddere possis               [ ]
 573         tute tibi atque aliis,   quo pacto per loca sola               [ ]
 574              saxa paris formas   verborum ex ordine reddant,           [ ]
 575               palantis comites   cum montis inter opacos               [ ]
 576             quaerimus et magna   dispersos voce ciemus.                [ ]
 577           sex etiam aut septem   loca vidi reddere voces,              [2]
 578              unam cum iaceres:   ita colles collibus ipsi              [ ]
 579              verba repulsantes   iterabant docta referri.              [ ]
 580           haec loca capripedes   satyros nymphasque tenere             [ ]
 581               finitimi fingunt   et faunos esse loquuntur              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:+
 582               quorum noctivago   strepitu ludoque iocanti              [1]?
 583                adfirmant vulgo   taciturna silentia rumpi              [ ]
 584             chordarumque sonos   fieri dulcisque querelas,             [ ]
 585              tibia quas fundit   digitis pulsata canentum,             [ ]
 586             et genus agricolum   late sentiscere, cum Pan              [ ]
 587                 pinea semiferi   capitis velamina quassans             [ ]
 588               unco saepe labro   calamos percurrit hiantis,            [ ]
 589             fistula silvestrem   ne cesset fundere musam.              [ ]
 590           cetera de genere hoc   monstra ac portenta loquuntur,        [ ]
 591             ne loca deserta ab   divis quoque forte putentur           [ ]
 592              sola tenere. ideo   iactant miracula dictis               [ ]
 593             aut aliqua   ratione alia   ducuntur, ut omne              [ ]?
 594            humanum   genus est avidum   nimis auricularum.             [ ]
 595         Quod superest, non est   mirandum qua ratione,                 [ ]
 596       per loca quae   nequeunt oculi   res cernere apertas,            [ ]
 597          haec loca per   voces veniant   aurisque lacessant.           [ ]
 598           colloquium   clausis foribus   quoque saepe videmus,         [ ]
 599               nimirum quia vox   per flexa foramina rerum              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:++
 600             incolumis   transire potest,   simulacra renutant.         [ ]
 601            perscinduntur enim,   nisi recta foramina tranant,          [ ]
 602             qualia sunt vitri,   species qua transvolat omnis.         [ ]
 603               praeterea partis   in cunctas dividitur vox,             [ ]
 604               ex aliis   aliae quoniam   gignuntur, ubi una            [ ]
 605           dissiluit   semel in multas   exorta, quasi ignis            [ ]
 606          saepe solet   scintilla suos   se spargere in ignis.          [ ]
 607                 ergo replentur   loca vocibus abdita retro,            [ ]
 608              omnia quae circum   fervunt sonituque cientur.            [ ]
 609              at simulacra viis   derectis omnia tendunt                [ ]
 610           ut sunt missa semel;   quapropter cernere nemo               [ ]
 611        saepta supra potis est,   at voces accipere extra.              [3]
 612     et tamen ipsa quoque haec,   dum transit clausa domorum            [ ]
 613              vox obtunditur at  -que auris confusa penetrat            [ ]!
 614              et sonitum potius   quam verba audire videmur.            [ ]
 615              Nec, qui sentimus   sucum, lingua atque palatum           [ ]
 616         plusculum habent in se   rationis plus operaeve.               [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:00
 617                principio sucum   sentimus in ore, cibum cum            [ ]
 618           mandendo exprimimus,   ceu plenam spongiam aquai             [ ]
 619              siquis forte manu   premere ac siccare coepit.            [ ]
 620           inde quod exprimimus   per caulas omne palati                [ ]
 621               diditur et rarae   per flexa foramina linguae.           [ ]
 622             hoc ubi levia sunt   manantis corpora suci,                [ ]!
 623             suaviter attingunt   et suaviter omnia tractant            [ ]
 624                  umida linguai   circum sudantia templa.               [ ]
 625            at contra   pungunt sensum   lacerantque coorta,            [ ]
 626           quanto quaeque magis   sunt asperitate repleta.              [ ]
 627            deinde voluptas est   e suco fine palati;                   [u]!
 628               cum vero deorsum   per fauces praecipitavit,             [ ]
 629            nulla voluptas est,   dum diditur omnis in artus.           [ ]!
 630            nec refert quicquam   quo victu corpus alatur,              [ ]
 631            dummodo quod capias   concoctum didere possis               [ ]
 632        artubus et   stomachi umidulum   servare tenorem.               [ ]!
 633             Nunc aliis   alius qui sit   cibus atque venenum           [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:+
 634              expediam,   quareve, aliis   quod triste et amarumst,     [ ]
 635           hoc tamen esse aliis   possit perdulce videri.               [ ]
 636          tantaque in his rebus   distantia differitasquest,            [ ]
 637        ut quod ali   cibus est aliis   fuat acre venenum.              [ ]
 638      (?)est itaque ut serpens,   hominis quae tacta salivis            [ ]
 639               disperit ac sese   mandendo conficit ipsa.               [ ]
 640                praeterea nobis   veratrum est acre venenum,            [ ]
 641               at capris adipes   et coturnicibus auget.                [ ]
 642            ut quibus id   fiat rebus   cognoscere possis,              [ ]
 643            principio   meminisse decet   quae diximus ante,            [ ]
 644              semina multimodis   in rebus mixta teneri.                [ ]
 645          porro omnes   quaecumque cibum   capiunt animantes,           [ ]
 646             ut sunt dissimiles   extrinsecus et generatim              [ ]
 647               extima membrorum   circumcaesura coercet,                [ ]
 648           proinde et seminibus   constant variante figura.             [ ]
 649               semina cum porro   distent, differre necessest           [ ]
 650                intervalla vias  -que, foramina quae perhibemus,        [ ]
 651             omnibus in membris   et in ore ipsoque palato.             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:++
 652             esse minora igitur   quaedam maioraque debent,             [ ]
 653          esse triquetra aliis,   aliis quadrata necessest,             [ ]
 654           multa rotunda, modis   multis multangula quaedam.            [ ]
 655               namque figurarum   ratio ut motusque reposcunt,          [2]
 656            proinde foraminibus   debent differre figurae,              [ ]
 657                et variare viae   proinde ac textura coercet.           [ ]
 658       hoc ubi quod   suave est aliis   aliis fit amarum,               [ ]
 659           illi, cui suave est,   levissima corpora debent              [ ]
 660               contractabiliter   caulas intrare palati,                [ ]
 661         at contra   quibus est eadem   res intus acerba,               [ ]
 662                 aspera nimirum   penetrant hamataque fauces.           [2]
 663       nunc facile est   ex his rebus   cognoscere quaeque.             [ ]
 664        quippe ubi cum   febris bili   superante coorta est             [1]
 665               aut alia   ratione aliquast   vis excita morbi,          [ ]
 666                perturbatur ibi   iam totum corpus et omnes             [ ]
 667                commutantur ibi   positurae principiorum;               [ ]
 668         fit prius ad sensum ut   quae corpora conveniebant             [ ]
 669           nunc non conveniant,   et cetera sint magis apta,            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:00
 670          quae penetrata queunt   sensum progignere acerbum.            [ ]
 671         utraque enim   sunt in mellis   commixta sapore;               [ ]
 672             id quod iam supera   tibi saepe ostendimus ante.           [ ]
 673           Nunc age quo   pacto naris   adiectus odoris                 [1]
 674            tangat agam. primum   res multas esse necessest             [ ]
 675           unde fluens   volvat varius   se fluctus odorum,             [ ]
 676           et fluere et   mitti vulgo   spargique putandumst;           [ ]
 677            verum aliis   alius magis est   animantibus aptus           [ ]
 678           dissimilis   propter formas.   ideoque per auras             [ ]
 679          mellis apes   quamvis longe   ducuntur odore,                 [ ]?
 680            vulturii  -que cadaveribus.   tum fissa ferarum             [ ]
 681             ungula quo tulerit   gressum promissa canum vis            [ ]
 682              ducit, et humanum   longe praesentit odorem               [2]
 683              Romulidarum arcis   servator candidus anser.              [ ]
 684              sic aliis   alius nidor   datus ad sua quemque            [ ]
 685              pabula ducit et a   taetro resilire veneno                [ ]
 686              cogit, eoque modo   servantur saecla ferarum.             [ ]
 687          Hic odor ipse igitur,   naris quicumque lacessit,             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:+
 688             est alio ut possit   permitti longius alter.               [ ]
 689        sed tamen haud quisquam   tam longe fertur eorum                [ ]
 690      quam sonitus,   quam vox, mitto   iam dicere quam res             [ ]
 691           quae feriunt   oculorum acies   visumque lacessunt.          [ ]
 692                errabundus enim   tarde venit ac perit ante             [ ]
 693               paulatim facilis   distractus in aëris auras;            [ ]
 694               ex alto   primum quia vix   emittitur ex re:             [ ]
 695          nam penitus fluere at  -que recedere rebus odores             [ ]
 696         significat   quod fracta magis   redolere videntur             [ ]
 697             omnia, quod contrita, quod igni collabefacta:              [ ]!
 698            deinde videre licet   maioribus esse creatum                [1]
 699           principiis quam vox,   quoniam per saxea saepta              [ ]
 700        non penetrat,   qua vox vulgo   sonitusque feruntur.            [ ]
 701        quare etiam   quod olet non tam   facile esse videbis           [ ]
 702                 investigare in   qua sit regione locatum.              [ ]
 703               refrigescit enim   cunctando plaga per auras             [ ]
 704           nec calida ad sensum   decurrunt nuntia rerum.               [ ]
 705             errant saepe canes   itaque et vestigia quaerunt.          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:++
 706            Nec tamen hoc solis   in odoribus atque saporum             [1]
 707        in generest,   sed item species   rerum atque colores           [ ]
 708             non ita conveniunt   ad sensus omnibus omnes,              [ ]
 709            ut non sint   aliis quaedam   magis acria visu.             [ ]
 710             quin etiam gallum,   noctem explaudentibus alis            [ ]
 711                  auroram clara   consuetum voce vocare,                [ ]
 712          noenu queunt   rabidi contra   constare leones                [ ]
 713           inque tueri: ita continuo meminere fugai,                    [ ]!
 714              nimirum quia sunt   gallorum in corpore quaedam           [ ]
 715          semina, quae cum sunt   oculis immissa leonum,                [ ]
 716               pupillas   interfodiunt   acremque dolorem               [ ]
 717          praebent, ut nequeant   contra durare feroces;                [ ]?
 718       cum tamen haec   nostras acies   nil laedere possint,            [ ]
 719         aut quia non penetrant   aut quod penetrantibus illis          [ ]
 720               exitus ex oculis   liber datur, in remorando             [ ]
 721             laedere ne possint   ex ulla lumina parte.                 [ ]
 722        Nunc age quae   moveant animum   res accipe, et unde            [ ]
 723           quae veniunt veniant   in mentem percipe paucis.             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:00
 724            principio hoc dico,   rerum simulacra vagari                [ ]?
 725             multa modis multis   in cunctas undique partis             [ ]
 726       tenuia, quae   facile inter se   iunguntur in auris,             [ ]!
 727             obvia cum veniunt,   ut aranea bratteaque auri.            [ ]
 728          quippe etenim   multo magis haec   sunt tenuia textu          [ ]
 729           quam quae percipiunt   oculos visumque lacessunt,            [ ]
 730          corporis haec quoniam   penetrant per rara cientque           [ ]
 731            tenuem animi   naturam intus   sensumque lacessunt.         [ ]?
 732            Centauros itaque et   Scyllarum membra videmus              [ ]
 733             Cerbereasque canum   facies simulacraque eorum             [ ]
 734             quorum morte obita   tellus amplectitur ossa;              [ ]
 735           omne genus   quoniam passim   simulacra feruntur,            [ ]
 736              partim sponte sua   quae fiunt aëre in ipso,              [ ]
 737             partim quae variis   ab rebus cumque recedunt              [ ]
 738               et quae confiunt   ex horum facta figuris.               [ ]
 739              nam certe ex vivo   Centauri non fit imago,               [ ]
 740           nulla fuit   quoniam talis   natura animantis,               [ ]
 741   verum ubi equi atque hominis   casu convenit imago,                  [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:+
 742          haerescit   facile extemplo,   quod diximus ante,             [ ]
 743               propter subtilem   naturam et tenuia texta.              [ ]
 744           cetera de genere hoc   eadem ratione creantur.               [ ]
 745             quae cum mobiliter   summa levitate feruntur,              [ ]
 746              ut prius ostendi,   facile uno commovet ictu              [2]?
 747           quaelibet una animum   nobis subtilis imago;                 [ ]
 748           tenuis enim mens est   et mire mobilis ipsa.                 [ ]?
 749          Haec fieri ut memoro,   facile hinc cognoscere possis.        [ ]
 750        quatenus hoc simile est   illi, quod mente videmus              [ ]
 751         atque oculis,   simili fieri   ratione necesse est.            [ ]
 752          nunc igitur   quoniam docui   me forte leonem                 [ ]
 753           cernere per   simulacra, oculos   quaecumque lacessunt,      [ ]!
 754           scire licet   mentem simili   ratione moveri,                [ ]
 755              per simulacra leonem et cetera quae videt aeque           [ ]!
 756         nec minus atque oculi,   nisi quod mage tenuia cernit.         [ ]
 757              nec ratione alia,   cum somnus membra profudit,           [ ]
 758            mens animi vigilat,   nisi quod simulacra lacessunt         [ ]
 759           haec eadem   nostros animos   quae cum vigilamus,            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:++
 760           usque adeo, certe ut   videamur cernere eum quem             [ ]
 761                 relicta   vita iam mors   et terra potitast.           [ ]
 762               hoc ideo   fieri cogit   natura, quod omnes              [ ]?
 763               corporis offecti   sensus per membra quiescunt           [ ]
 764           nec possunt   falsum veris   convincere rebus.               [ ]
 765            praeterea   meminisse iacet   languetque sopore             [ ]
 766              nec dissentit eum   mortis letique potitum                [ ]
 767        iam pridem,   quem mens vivum   se cernere credit.              [ ]
 768       quod superest,   non est mirum   simulacra moveri                [ ]
 769         bracchiaque in numerum   iactare et cetera membra.             [ ]
 770         nam fit ut in   somnis facere hoc   videatur imago;            [ ]
 771         quippe ubi prima perit   alioque est altera nata               [ ]
 772        inde statu,   prior hic gestum   mutasse videtur.               [ ]
 773              scilicet id fieri   celeri ratione putandumst:            [ ]
 774            tanta est mobilitas   et rerum copia tanta                  [ ]
 775             tantaque sensibili   quovis est tempore in uno             [ ]?
 776                copia particularum, ut possit suppeditare.              [ ]!
 777          Multaque in his rebus   quaeruntur multaque nobis             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             20:00
 778           clarandumst,   plane si res   exponere avemus.               [ ]
 779            quaeritur in primis   quare, quod cuique libido             [ ]
 780              venerit, extemplo   mens cogitet eius id ipsum.           [ ]
 781                anne voluntatem   nostram simulacra tuentur             [ ]
 782          et simul ac   volumus nobis   occurrit imago,                 [ ]
 783           si mare, si   terram cordist,   si denique caelum?           [ ]
 784            conventus   hominum pompam   convivia pugnas,               [ ]
 785              omnia sub   verbone creat   natura paratque?              [ ]!
 786           cum praesertim aliis   eadem in regione locoque              [ ]
 787               longe dissimilis   animus res cogitet omnis.             [ ]
 788         quid porro, in numerum   procedere cum simulacra               [1]
 789             cernimus in somnis   et mollia membra movere,              [ ]
 790               mollia mobiliter   cum alternis bracchia mittunt         [ ]
 791           et repetunt   oculis gestum   pede convenienti?              [ ]
 792           scilicet arte madent   simulacra et docta vagantur,          [ ]
 793           nocturno   facere ut possint   in tempore ludos.             [ ]
 794            an magis illud erit   verum? quia tempore in uno,           [ ]
 795         quod sentimus, id est,   cum vox emittitur una,                [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             20:+
 796          tempora multa latent,   ratio quae comperit esse,             [ ]
 797            propterea   fit uti quovis   in tempore quaeque             [1]?
 798          praesto sint   simulacra locis   in quisque parata:           [ ]!
 799            tanta est mobilitas   et rerum copia tanta.                 [ ]
 800           hoc, ubi prima perit   alioque est altera nata               [ ]
 801        inde statu,   prior hic gestum   mutasse videtur.               [ ]
 802           et quia tenuia sunt,   nisi quae contendit, acute            [ ]!
 803          cernere non potis est   animus; proinde omnia quae sunt       [ ]
 804             praeterea pereunt,   nisi si ad quae se ipse paravit.      [ ]
 805              ipse parat   sese porro   speratque futurum               [ ]?
 806           ut videat   quod consequitur   rem quamque; fit ergo.        [ ]
 807           nonne vides   oculos etiam,   cum tenuia quae sunt           [ ]
 809             cernere coeperunt,   contendere se atque parare            [ ]
 810            nec sine eo   fieri posse ut   cernamus acute?              [ ]
 811              et tamen in rebus   quoque apertis noscere possis,        [ ]
 812                si non advertas   animum, proinde esse quasi omni       [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             20:++
 813                tempore semotum   fuerit longeque remotum.              [2]
 814            cur igitur mirumst,   animus si cetera perdit               [ ]
 815         praeterquam quibus est   in rebus deditus ipse?                [ ]
 816              deinde adopinamur   de signis maxima parvis               [2]
 817         ac nos in   fraudem induimus   frustraminis ipsi.              [ ]
 818         Fit quoque ut interdum   non suppeditetur imago                [ ]
 819               eiusdem generis,   sed femina quae fuit ante,            [ ]
 820           in manibus   vir uti factus   videatur adesse,               [ ]
 821             aut alia ex   alia facies   aetasque sequatur.             [ ]
 822                quod ne miremur   sopor atque oblivia curant.           [ ]? 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo file n. 420
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,823-1057 [Rerum natura]
Ritorna a INDEX o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

Rhythmus imperfectus [polisillabi naturâli y normáles], compluribus versibus exceptis
Analyse 2
4. bog.
595         Quod superest, non est   mirandum qua ratione,                 [ ] bis
599               nimirum quia vox   per flexa foramina rerum               [ ]
611        saepta supra potis est,   at voces accipere extra.              [3]
616         plusculum habent in se   rationis plus operaeve.               [ ]
699           principiis quam vox,   quoniam per saxea saepta              [ ]
748           tenuis enim mens est   et mire mobilis ipsa.                 [ ]?
803          cernere non potis est   animus; proinde omnia quae sunt       [ ] bis
815         praeterquam quibus est   in rebus deditus ipse?                [ ]
4. bog.
685              pabula ducit et a   taetro resilire veneno                [ ]
795         quod sentimus, id est,   cum vox emittitur una,                [ ]
4. bog.
535             nec te fallit item   quid corporis auferat et quid         [ ]
561              internoscere, verborum sententia quae sit:                [ ] bis
586             et genus agricolum   late sentiscere, cum Pan              [ ]
690      quam sonitus,   quam vox, mitto   iam dicere quam res             [ ]
694               ex alto   primum quia vix   emittitur ex re:             [ ]
803          cernere non potis est   animus; proinde omnia quae sunt       [ ]
4. bog.
573         tute tibi atque aliis,   quo pacto per loca sola               [ ]
669           nunc non conveniant,   et cetera sint magis apta,            [ ]
692                errabundus enim   tarde venit ac perit ante             [ ]
755              per simulacra leonem et cetera quae videt aeque           [ ]! bis
819               eiusdem generis,   sed femina quae fuit ante,            [ ]
4. bog.
595         Quod superest, non est   mirandum qua ratione,                 [ ]
646             ut sunt dissimiles   extrinsecus et generatim              [ ]
650                intervalla vias  -que, foramina quae perhibemus,        [ ]
720               exitus ex oculis   liber datur, in remorando             [ ]
759           haec eadem   nostros animos   quae cum vigilamus,            [ ]
788         quid porro, in numerum   procedere cum simulacra               [1]
4. bog.
542              asperitas   autem vocis   fit ab asperitate                [ ]
555                 plane exaudiri   discernique articulatim.              [ ]
594            humanum   genus est avidum   nimis auricularum.             [ ]
628               cum vero deorsum   per fauces praecipitavit,             [ ]
636          tantaque in his rebus   distantia differitasquest,            [ ]
667                commutantur ibi   positurae principiorum;               [ ]
668          fit prius ad sensum ut   quae corpora conveniebant             [ ]
697             omnia, quod contrita, quod igni collabefacta:              [ ]! bis
740           nulla fuit   quoniam talis   natura animantis,              *[ ]
776                copia particularum, ut possit suppeditare.              [ ]! bis
791           et repetunt   oculis gestum   pede convenienti?              [ ]
Analyse 3
4. bog.
613              vox obtunditur at  -que auris confusa penetrat            [ ]!
622             hoc ubi levia sunt   manantis corpora suci,                [ ]!
627            deinde voluptas est   e suco fine palati ;                   [u]!
629            nulla voluptas est,   dum diditur omnis in artus.           [ ]!
802           et quia tenuia sunt,   nisi quae contendit, acute            [ ]!
4. bog.
632        artubus et   stomachi umidulum   servare tenorem.               [ ]!
726       tenuia, quae   facile inter se   iunguntur in auris,             [ ]!
753           cernere per   simulacra, oculos   quaecumque lacessunt,      [ ]!
785              omnia sub   verbone creat   natura paratque?              [ ]!
798          praesto sint   simulacra locis   in quisque parata:           [ ]!
4. bog.
603               praeterea partis   in cunctas dividitur vox,             [ ]
617                principio sucum   sentimus in ore, cibum cum            [ ]
681             ungula quo tulerit   gressum promissa canum vis            [ ]
760           usque adeo, certe ut   videamur cernere eum quem             [ ]
4. bog.
645          porro omnes   quaecumque cibum   capiunt animantes,           [ ]
658       hoc ubi quod   suave est aliis   aliis fit amarum,                [ ]
Analyse 4
4. bog.
538                 aurorae perductus ab exoriente nitore,                 [ ]!
4. bog.
552               formaturaque labrorum pro parte figurat.                  [u]!
561              internoscere, verborum sententia quae sit:                [ ]!
713           inque tueri: ita continuo meminere fugai,                    [ ]!
4. bog.
697             omnia, quod contrita, quod igni collabefacta:              [ ]!
755              per simulacra leonem et cetera quae videt aeque           [ ]!
776                copia particularum, ut possit suppeditare.              [ ]!

Data og analyse 2 og 3 og 4 “Romersk fod på daktylisk vers”
(Piede romano sui dattili). Indhold i overbliksbillede

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: