File n. 420 – 16:42 minuti – Lucretius

Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

PgDn n. 420 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,823-1057 [Rerum natura]
Læst som af Vergil: ritmo (imperfetto) virgiliano
⬇ Cerca Ctrl + F (find). Modifica file Audio? è possibile (slow/fast! or minimize/download …⬆️)
 = archivio n. 30 - NA3-LUCR                                Prossimo file n. 421
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:00
 823           Illud in his   rebus vitium   vementer avessis               [ ]
 824              effugere, errorem   vitareque praemetuenter,              [2]
 825               lumina ne facias   oculorum clara creata,                [ ]
 826          prospicere ut   possimus, et ut   proferre queamus            [ ]
 827               proceros passus,   ideo fastigia posse                   [ ]
 828           surarum ac   feminum pedibus   fundata plicari,              [ ]
 829             bracchia tum porro   validis ex apta lacertis              [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:+
 830            esse manusque datas   utraque ex parte ministras,           [ ]
 831             ut facere ad vitam   possemus quae foret usus.             [ ]
 832           cetera de genere hoc   inter quaecumque pretantur            [ ]
 833                 omnia perversa   praepostera sunt ratione,             [ ]
 834             nil ideo   quoniam natumst   in corpore ut uti             [ ]
 835           possemus,   sed quod natumst   id procreat usum.             [ ]
 836             nec fuit ante videre oculorum lumina nata                  [ ]!
 837               nec dictis   orare prius   quam lingua creatast,         [ ]
 838             sed potius   longe linguae   praecessit origo              [ ]
 839                 sermonem multo  -que creatae sunt prius aures          [ ]
 840            quam sonus est auditus, et omnia denique membra             [ ]!
 841             ante fuere, ut opinor, eorum quam foret usus.              [ ]!
 842              haud igitur potuere utendi crescere causa.                [ ]!
 843             at contra   conferre manu   certamina pugnae               [ ]
 844              et lacerare artus   foedareque membra cruore              [ ]
 845                ante fuit multo   quam lucida tela volarent,            [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              0:++
 846               et vulnus   vitare prius   natura coegit                 [ ]
 847            quam daret obiectum   parmai laeva per artem.               [ ]?
 848             scilicet et fessum   corpus mandare quieti                 [ ]
 849            multo antiquius est   quam lecti mollia strata,             [ ]!
 850                et sedare sitim   prius est quam pocula natum.          [1]
 851            haec igitur possent   utendi cognita causa                  [ ]
 852                credier, ex usu   quae sunt vitaque reperta.            [ ]
 853             illa quidem sorsum   sunt omnia quae prius ipsa            [ ]
 854               nata dedere suae   post notitia utilitatis.              [ ]
 855         quo genere in   primis sensus   et membra videmus;             [ ]
 856        quare etiam atque etiam   procul est ut credere possis          [ ]
 857               utilitatis ob officium potuisse creari.                  [ ]!
 858             Illud item non est   mirandum, corporis ipsa               [ ]
 859              quod natura cibum   quaerit cuiusque animantis.           [1]
 860        quippe etenim fluere at  -que recedere corpora rebus            [ ]
 861           multa modis   multis docui,   sed plurima debent             [ ]
 862           ex animalibus.  quae   quia sunt exercita motu,              [ ]!
 863              multaque per sudorem ex alto pressa feruntur,             [ ]!
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:00
 864            multa per os   exhalantur,   cum languida anhelant,         [ ]
 865               his igitur rebus   rarescit corpus et omnis              [ ]
 866               subruitur   natura; dolor   quam consequitur rem.        [2]
 867            propterea   capitur cibus ut   suffulciat artus             [ ]
 868               et recreet viris   interdatus atque patentem             [ ]?
 869            per membra ac venas   ut amorem obturet edendi.             [1]
 870                umor item discedit in omnia quae loca cumque            [ ]!
 871                poscunt umorem;   glomerataque multa vaporis            [ ]
 872         corpora, quae stomacho   praebent incendia nostro,             [ ]
 873             dissipat adveniens   liquor ac restinguit ut ignem,        [ ]
 874                urere ne possit   calor amplius aridus artus.           [ ]
 875         sic igitur   tibi anhela sitis   de corpore nostro             [ ]
 876             abluitur,   sic expletur   ieiuna cupido.                  [ ]
 877              Nunc qui fiat uti   passus proferre queamus,              [u]
 878           cum volumus,   varieque datum   sit membra movere,           [ ]
 879       et quae res   tantum hoc oneris   protrudere nostri              [ ]
 880             corporis insuerit,   dicam: tu percipe dicta.              [ ]
 881            dico animo   nostro primum   simulacra meandi               [ ]?
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:+
 882          accidere atque animum   pulsare, ut diximus ante.             [ ]
 883             inde voluntas fit;   neque enim facere incipit ullam       [ ]!
 884        rem quisquam, quam mens   providit quid velit ante.             [ ]
 885           id quod providet, illius rei constat imago.                  [ ]!
 886             ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire             [ ]!
 887        inque gredi,   ferit extemplo   quae in corpore toto            [ ]
 888         per membra atque artus   animai dissita vis est.               [u]
 889             et facilest factu,   quoniam coniuncta tenetur.            [ ]
 890               inde ea proporro   corpus ferit, atque ita tota          [ ]
 891                 paulatim moles   protruditur atque movetur.            [1]
 892             praeterea   tum rarescit   quoque corpus et aër            [ ]
 893             (scilicet ut debet   qui semper mobilis exstat)            [ ]
 894            per patefacta venit   penetratque foramina largus           [ ]
 895              et dispergitur ad   partis ita quasque minutas            [ ]!
 896           corporis. hic igitur   rebus fit utrimque duabus,            [ ]
 897          corpus ut, ac   navis velis   ventoque, feratur.              [ ]
 898         nec tamen illud in his   rebus mirabile constat,               [ ]
 899            tantula quod tantum   corpus corpuscula possunt             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              4:++
 900            contorquere et onus   totum convertere nostrum.             [ ]
 901           quippe etenim ventus   subtili corpore tenuis                [ ]?
 902          trudit agens   magnam magno   molimine navem                  [ ]?
 903             et manus una regit   quantovis impete euntem               [ ]?
 904              atque gubernaclum   contorquet quolibet unum,             [ ]
 905          multaque per trocleas   et tympana pondere magno              [ ]
 906            commovet atque levi   sustollit machina nisu.               [ ]
 907         Nunc quibus ille modis   somnus per membra quietem             [ ]
 908            irriget atque animi   curas e pectore solvat,               [ ]?
 909              suavidicis potius   quam multis versibus edam;            [ ]
 910          parvus ut est   cycni melior   canor, ille gruum quam         [ ]
 911            clamor in aetheriis   dispersus nubibus austri.             [ ]
 912            tu mihi da   tenuis auris   animumque sagacem,              [ ]
 913               ne fieri negites   quae dicam posse retroque             [ ]
 914                vera repulsanti   discedas pectore dicta,               [ ]
 915               tutemet in culpa   cum sis neque cernere possis.         [ ]
 916             principio   somnus fit ubi est   distracta per artus       [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:00
 917            vis animae   partimque foras   eiecta recessit              [1]
 918             et partim   contrusa magis   concessit in altum.           [ ]
 919              dissoluuntur enim   tum demum membra fluuntque.           [ ]
 920            nam dubium non est,   animai quin opera sit                 [u]
 921           sensus hic in nobis,   quem cum sopor impedit esse,          [ ]
 922               tum nobis animam   perturbatam esse putandumst           [1]
 923              eiectamque foras;   non omnem; namque iaceret             [ ]
 924                 aeterno corpus   perfusum frigore leti.                [ ]
 925        quippe ubi nulla latens   animai pars remaneret                 [u]
 926        in membris,   cinere ut multa   latet obrutus ignis,            [ ]
 927                unde reconflari   sensus per membra repente             [ ]
 928           posset, ut ex   igni caeco   consurgere flamma?              [ ]
 929        Sed quibus haec   rebus novitas   confiat et unde               [ ]
 930            perturbari anima et   corpus languescere possit,            [ ]
 931               expediam: tu fac   ne ventis verba profundam.            [ ]
 932              principio externa   corpus de parte necessum est,         [ ]
 933                 aëriis quoniam   vicinum tangitur auris,               [ ]
 934             tundier atque eius   crebro pulsarier ictu,                [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:+
 935              proptereaque fere   res omnes aut corio sunt              [ ]?
 936              aut etiam conchis   aut callo aut cortice tectae.         [ ]
 937               interiorem etiam   partem spirantibus aër                [ ]
 938             verberat hic idem,   cum ducitur atque reflatur.           [2]
 939           quare utrimque secus   cum corpus vapulet et cum             [ ]
 940              perveniant plagae   per parva foramina nobis              [ ]
 941             corporis ad primas   partis elementaque prima,             [ ]
 942             fit quasi paulatim   nobis per membra ruina.               [ ]
 943              conturbantur enim   positurae principiorum                [ ]
 944          corporis atque animi.   fit uti pars inde animai              [ ]
 945                 eiciatur et introrsum pars abdita cedat,               [ ]!
 946             pars etiam distracta per artus non queat esse              [ ]!
 947             coniuncta inter se   neque motu mutua fungi;               [2]!
 948            inter enim   saepit coetus   natura viasque;                [ ]
 949               ergo sensus abit   mutatis motibus alte.                 [ ]
 950           et quoniam   non est quasi quod   suffulciat artus,          [ ]
 951              debile fit corpus   languescuntque omnia membra,          [ ]
 952             bracchia palpebrae  -que cadunt poplitesque cubanti        [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)              8:++
 953           saepe tamen   summittuntur   virisque resolvunt.             [ ]
 954        deinde cibum   sequitur somnus,   quia, quae facit aër,         [ ]
 955         haec eadem   cibus, in venas   dum diditur omnis,              [ ]
 956              efficit. et multo   sopor illa gravissimus exstat         [ ]
 957        quem satur aut   lassus capias,   quia plurima tum se           [ ]
 958             corpora conturbant   magno contusa labore.                 [ ]
 959              fit ratione eadem   coniectus partim animai               [ ]
 960             altior atque foras   eiectus largior eius,                 [ ]?
 961                 et divisior inter se ac distractior intust.            [ ]!
 962            Et quo quisque fere   studio devinctus adhaeret             [ ]?
 963          aut quibus in   rebus multum   sumus ante morati              [ ]
 964            atque in ea   ratione fuit   contenta magis mens,           [ ]
 965                in somnis eadem   plerumque videmur obire;              [ ]
 966             causidici   causas agere et   componere leges,             [ ]
 967                  induperatores   pugnare ac proelia obire,             [2]
 968              nautae contractum   cum ventis degere duellum,            [ ]
 969         nos agere hoc autem et   naturam quaerere rerum                [ ]
 970             semper et inventam   patriis exponere chartis.             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:00
 971           cetera sic studia at  -que artis plerumque videntur          [ ]
 972             in somnis   animos hominum   frustrata tenere.             [ ]
 973              et quicumque dies   multos ex ordine ludis                [ ]
 974            assiduas   dederunt operas,   plerumque videmus,            [ ]
 975            cum iam destiterunt   ea sensibus usurpare,                 [ ]
 976           reliquias   tamen esse vias   in mente patentis,             [ ]
 977            qua possint   eadem rerum   simulacra venire.               [ ]
 978         per multos   itaque illa dies   eadem obversantur              [ ]
 979             ante oculos, etiam   vigilantes ut videantur               [ ]
 980              cernere saltantis   et mollia membra moventis             [ ]
 981         et citharae   liquidum carmen   chordasque loquentis           [ ]
 982            auribus accipere et   consessum cernere eundem              [ ]
 983               scaenaique simul   varios splendere decores.             [u]
 984             usque adeo   magni refert   studium atque voluptas,        [ ]?
 985             et quibus in rebus   consuerint esse operati               [ ]
 986              non homines solum   sed vero animalia cuncta.             [ ]
 987           quippe videbis equos   fortis, cum membra iacebunt,          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:+
 988               in somnis   sudare tamen   spirareque semper             [2]
 989            et quasi de   palma summas   contendere viris               [ ]
 990           aut quasi carceribus   patefactis (?)saepe quiete            [ ]
 991              venantumque canes   in molli saepe quiete                 [ ]
 992            iactant crura tamen   subito vocesque repente               [1]
 993              mittunt et crebro   redducunt naribus auras,              [ ]
 994                 ut vestigia si   teneant inventa ferarum,              [ ]!
 995                   expergefacti  -que sequentur inania saepe            [ ]
 996              cervorum   simulacra, fugae   quasi dedita cernant,       [ ]
 997                donec discussis   redeant erroribus ad se.              [ ]
 998               at consueta domi   catulorum blanda propago              [ ]
 999            discutere et corpus   de terra corripere instant            [ ]
 1004         proinde quasi ignotas   facies atque ora tuantur              [ ]
 1005          et quo quaeque magis   sunt aspera seminiorum,               [ ]
 1006         tam magis in   somnis eadem   saevire necessumst.             [ ]
 1007           at variae   fugiunt volucres   pinnisque repente            [ ]
 1008             sollicitant divum   nocturno tempore lucos,               [ ]
 1009         accipitres   somno in leni   si proelia pugnas                [ ]?
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:++
 1010           edere sunt   persectantes   visaeque volantes.              [ ]!
 1011         porro hominum mentes,   magnis quae motibus edunt             [ ]
 1012      magna, itidem   saepe in somnis   faciuntque geruntque,          [ ]
 1013              reges expugnant,   capiuntur, proelia miscent,           [ ]
 1014             tollunt clamorem,   quasi si iugulentur, ibidem.          [ ]
 1015               multi depugnant   gemitusque doloribus edunt            [ ]?
 1016            et quasi pantherae   morsu saevive leonis                  [ ]
 1017              mandantur magnis   clamoribus omnia complent.            [1]
 1018               multi de magnis   per somnum rebus  loquuntur           [ ]
 1019                indicioque sui   facti persaepe fuere.                 [ ]
 1020          multi mortem obeunt.   multi, de montibus altis              [ ]?
 1021           ut qui praecipitent   ad terram corpore toto,               [ ]
 1022             exterrentur et ex   somno quasi mentibus  capti           [ ]
 1023             vix ad se redeunt   permoti corporis aestu.               [ ]?
 1024           flumen item sitiens   aut fontem propter amoenum            [ ]
 1025              assidet et totum   prope faucibus occupat amnem.         [ ]
 1026              puri saepe lacum   propter si ac dolia curta             [ ]
 1027                somno devincti   credunt se extollere vestem,          [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             12:+++
 1028                 totius umorem   saccatum corporis  fundunt,           [ ]
 1029            cum Babylonica magnifico splendore rigantur.               [ ]!
 1030            tum quibus aetatis   freta primitus insinuatur             [ ]
 1031          semen, ubi ipsa dies   membris matura creavit,               [ ]
 1032           conveniunt   simulacra foris   e corpore quoque             [ ]?
 1033              nuntia praeclari   vultus pulchrique coloris,            [ ]
 1034             qui ciet irritans   loca turgida semine multo,            [ ]
 1035           ut quasi transactis   saepe omnibus  rebus  profundant      [ ]
 1036             fluminis ingentis   fluctus vestemque cruentent.          [ ]
 1037            Sollicitatur id in   nobis, quod diximus ante,             [ ]
 1038           semen, adulta aetas   cum primum roborat artus.             [ ]
 1039            namque alias aliud   res commovet atque lacessit;          [ ]
 1040             ex homine humanum   semen ciet una hominis vis.           [2]
 1041         quod simul atque suis   eiectum sedibus exit,                 [ ]?
 1042        per membra atque artus   decedit corpore toto                  [ ]
 1043            in loca conveniens   nervorum certa cietque                [ ]
 1044               continuo partis   genitalis corporis ipsas.             [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 4. bog (Oxford C.T.)             16:00
 1045               irritata tument   loca semine fitque voluntas           [1]
 1046              eicere id quo se   contendit dira libido,                [ ]
 1048           idque petit corpus,   mens unde est saucia amore.           [ ]
 1049           namque omnes plerum  -que cadunt in vulnus et illam         [ ]
 1050              emicat in partem   sanguis unde icimur ictu,             [ ]
 1051           et si comminus est,   hostem ruber occupat umor.            [ ]!
 1052            sic igitur Veneris   qui telis accipit ictus,              [ ]?
 1053             sive puer membris   muliebribus hunc iaculatur            [ ]
 1054             seu mulier   toto iactans   e corpore amorem,             [ ]
 1055              unde feritur, eo   tendit gestitque coire                [ ]
 1056           et iacere umorem in   corpus de corpore ductum.             [2]
 1057             namque voluptatem   praesagit muta cupido.                [ ] 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo file n. 421
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 4,1058-1287 [Rerum natura]
Ritorna a INDEX o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

Rhythmus imperfectus [polisillabi naturâli y normáles], compluribus versibus exceptis
Analyse 2
4. bog.
858             Illud item non est   mirandum, corporis ipsa               [ ]
884        rem quisquam, quam mens   providit quid velit ante.             [ ] bis
920            nam dubium non est,   animai quin opera sit                 [u] bis
931               expediam: tu fac   ne ventis verba profundam.            [ ]
1046              eicere id quo se   contendit dira libido,                [ ]
4. bog.
1022             exterrentur et ex   somno quasi mentibus  capti           [ ]
1037            Sollicitatur id in   nobis, quod diximus ante,             [ ]
4. bog.
888         per membra atque artus   animai dissita vis est.               [u]
939           quare utrimque secus   cum corpus vapulet et cum             [ ]
957        quem satur aut   lassus capias,   quia plurima tum se           [ ]
997                donec discussis   redeant erroribus ad se.              [ ]
4. bog.
831             ut facere ad vitam   possemus quae foret usus.             [ ]
839                 sermonem multo  -que creatae sunt prius aures          [ ]
841             ante fuere, ut opinor, eorum quam foret usus.              [ ]! bis
853             illa quidem sorsum   sunt omnia quae prius ipsa            [ ]
870                umor item discedit in omnia quae loca cumque            [ ]! bis
884        rem quisquam, quam mens   providit quid velit ante.             [ ]
886             ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire             [ ]! bis
946             pars etiam distracta per artus non queat esse              [ ]! bis
954        deinde cibum   sequitur somnus,   quia, quae facit aër,         [ ]
4. bog.
833                 omnia perversa   praepostera sunt ratione,             [ ]
979             ante oculos, etiam   vigilantes ut videantur               [ ]
1053             sive puer membris   muliebribus hunc iaculatur            [ ]
4. bog.
824              effugere, errorem   vitareque praemetuenter,              [2]
854               nata dedere suae   post notitia utilitatis.              [ ]
859              quod natura cibum   quaerit cuiusque animantis.          *[1]
943              conturbantur enim   positurae principiorum                [ ]
944          corporis atque animi.   fit uti pars inde animai              *[ ]
959               fit ratione eadem   coniectus partim animai              *[ ]
975            cum iam destiterunt   ea sensibus usurpare,                 [ ]
978         per multos   itaque illa dies   eadem obversantur              [ ]
985             et quibus in rebus   consuerint esse operati              *[ ]
1005          et quo quaeque magis   sunt aspera seminiorum,               [ ]
1030            tum quibus aetatis   freta primitus insinuatur             [ ]
Analyse 3
4. bog.
849            multo antiquius est   quam lecti mollia strata,             [ ]!
862           ex animalibus.  quae   quia sunt exercita motu,              [ ]!
883              inde voluntas fit;   neque enim facere incipit ullam       [ ]!
895              et dispergitur ad   partis ita quasque minutas            [ ]!
947             coniuncta inter se   neque motu mutua fungi;               [2]!
994                 ut vestigia si   teneant inventa ferarum,              [ ]!
1051           et si comminus est,   hostem ruber occupat umor.            [ ]!
4. bog.
1010           edere sunt   persectantes   visaeque volantes.              [ ]!
4. bog.
866               subruitur   natura; dolor   quam consequitur rem.        [2]
910          parvus ut est   cycni melior   canor, ille gruum quam         [ ]
920            nam dubium non est,   animai quin opera sit                 [u]
935              proptereaque fere   res omnes aut corio sunt              [ ]
964            atque in ea   ratione fuit   contenta magis mens,           [ ]
1040             ex homine humanum   semen ciet una hominis vis.           [2]
Analyse 4
4. bog.
842              haud igitur potuere utendi crescere causa.                [ ]!
870                umor item discedit in omnia quae loca cumque            [ ]!
886             ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire             [ ]!
946             pars etiam distracta per artus non queat esse              [ ]!
4. bog.
857               utilitatis ob officium potuisse creari.                   [ ]!
885           id quod providet, illius rei constat imago.                  [ ]!
945                 eiciatur et introrsum pars abdita cedat,               [ ]!
1029            cum Babylonica magnifico splendore rigantur.                [ ]!
4. bog.
836             nec fuit ante videre oculorum lumina nata                  [ ]!
840            quam sonus est auditus, et omnia denique membra             [ ]!
841             ante fuere, ut opinor, eorum quam foret usus.              [ ]!
863              multaque per sudorem ex alto pressa feruntur,             [ ]!
961                 et divisior inter se ac distractior intust.            [ ]!

Data og analyse 2 og 3 og 4 “Romersk fod på daktylisk vers”
(Piede romano sui dattili). Indhold i overbliksbillede

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: