Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !
Læst som af Vergil: ritmo (imperfetto) virgiliano
⬇ Cerca Ctrl + F (find). Modifica file Audio? è possibile (slow/fast! or minimize/download …⬆️)
= archivio n. 31 - NA4-LUCR + archivio n. 32 - SAT-LUCI Prossimo file n. 431
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 0:00
423 Quod superest, facilest ex his cognoscere rebus, [ ]
424 presteras Grai quos ab re nominitarunt [ ]
425 in mare qua missi veniant ratione superne. [ ]
426 nam fit ut interdum tamquam demissa columna [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 0:+
427 in mare de caelo descendat, quam freta circum [ ]
428 fervescunt graviter spirantibus incita flabris, [ ]
429 et quaecumque in eo tum sint deprensa tumultu [ ]
430 navigia in summum veniant vexata periclum. [ ]
431 hoc fit ubi interdum non quit vis incita venti [ ]
432 rumpere quam coepit nubem, sed deprimit, ut sit [ ]
433 in mare de caelo tamquam demissa columna, [ ]
434 paulatim, quasi quid pugno bracchique superne [ ]
435 coniectu trudatur et extendatur in undas; [u]!
436 quam cum discidit, hinc prorumpitur in mare venti [ ]!
437 vis et fervorem mirum concinnat in undis. [ ]
438 versabundus enim turbo descendit et illam [ ]
439 deducit pariter lento cum corpore nubem; [ ]
440 quam simul ac gravidam detrusit ad aequora ponti, [2]
441 ille in aquam subito totum se immittit et omne [1]
442 excitat ingenti sonitu mare fervere cogens. [ ]
443 fit quoque ut involvat venti se nubibus ipse [ ]?
444 vertex corradens ex aëre semina nubis [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 0:++
445 et quasi demissum caelo prestera imitetur. [ ]
446 hic ubi se in terras demisit dissoluitque, [ ]
447 turbinis immanem vim provomit atque procellae. [ ]
448 sed quia fit raro omnino montisque necessest [ ]
449 officere in terris, apparet crebrius idem [ ]
450 prospectu maris in magno caeloque patenti. [ ]
451 Nubila concrescunt, ubi corpora multa volando [ ]
452 hoc supero in caeli spatio coiere repente [ ]
453 asperiora, moris quae possint indupedita [ ]
454 exiguis tamen inter se comprensa teneri. [ ]!
455 haec faciunt primum parvas consistere nubis; [ ]
456 inde ea comprendunt inter se conque gregantur [ ]
457 et coniungendo crescunt ventisque feruntur [ ]
458 usque adeo donec tempestas saeva coortast. [ ]
459 fit quoque uti montis vicina cacumina caelo [2]
460 quam sint quoque magis, tanto magis edita fument [ ]
461 assidue fulvae nubis caligine crassa [ ]
462 propterea quia, cum consistunt nubila primum, [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 4:00
463 ante videre oculi quam possint tenuia, venti [ ]
464 portantes cogunt ad summa cacumina montis. [ ]
465 hic demum fit uti turba maiore coorta [ ]
466 et condensa queant apparere et simul ipso [ ]?
467 vertice de montis videantur surgere in aethram. [ ]
468 nam loca declarat sursum ventosa patere [2]
469 res ipsa et sensus, montis cum ascendimus altos. [ ]
470 praeterea permulta mari quoque tollere toto [ ]
471 corpora naturam declarant litore vestes [2]
472 suspensae, cum concipiunt umoris adhaesum. [ ]
473 quo magis ad nubis augendas multa videntur [ ]
474 posse quoque e salso consurgere momine ponti; [ ]
475 nam ratio consanguineast umoribus omnis. [ ]
476 praeterea fluviis ex omnibus et simul ipsa [ ]
477 surgere de terra nebulas aestumque videmus, [ ]
478 quae velut halitus hinc ita sursum expressa feruntur [ ]!
479 suffunduntque sua caelum caligine et altas [ ]
480 sufficiunt nubis paulatim conveniundo. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 4:+
481 urget enim quoque signiferi super aetheris aestus [ ]
482 et quasi densendo subtexit caerula nimbis. [ ]
483 fit quoque ut hunc veniant in caelum extrinsecus illa [ ]
484 corpora quae faciunt nubis nimbosque volantis. [ ]
485 innumerabilem enim numerum summamque profundi [ ]
486 esse infinitam docui, quantaque volarent [ ]
487 corpora mobilitate ostendi quamque repente [ ]!
488 immemorabile per spatium transire solerent. [ ]!
489 haud igitur mirumst si parvo tempore saepe [ ]
490 tam magnis montis tempestas atque tenebrae [ ]
491 coperiant maria ac terras impensa superne, [ ]
492 undique quandoquidem per caulas aetheris omnis [ ]
493 et quasi per magni circum spiracula mundi [ ]
494 exitus introitus -que elementis redditus exstat. [ ]
495 Nunc age, quo pacto pluvius concrescat in altis [ ]
496 nubibus umor et in terras demissus ut imber [ ]
497 decidat, expediam. primum iam semina aquai [ ]
498 multa simul vincam consurgere nubibus ipsis [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 4:++
499 omnibus ex rebus pariterque ita crescere utrumque, [ ]
500 et nubis et aquam quaecumque in nubibus exstat, [1]
501 ut pariter nobis corpus cum sanguine crescit, [ ]
502 sudor item atque umor quicumque est denique membris. [ ]
503 concipiunt etiam multum quoque saepe marinum [ ]
504 umorem, veluti pendentia vellera lanae, [ ]
505 cum supera magnum mare venti nubila portant. [ ]
506 consimili ratione ex omnibus amnibus umor [ ]!
507 tollitur in nubis. quo cum bene semina aquarum [ ]
508 multa modis multis convenere undique adaucta, [ ]?
509 confertae nubes umorem mittere certant [ ]
510 dupliciter; nam vis venti contrudit et ipsa [ ]
511 copia nimborum turba maiore coacta [ ]?
512 urget et e supero premit ac facit effluere imbris. [ ]
513 praeterea cum rarescunt quoque nubila ventis [ ]
514 aut dissolvuntur, solis super icta calore, [ ]
515 mittunt umorem pluvium stillantque, quasi igni [ ]
516 cera super calido tabescens multa liquescat. [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 4:+++
517 sed vemens imber fit, ubi vementer utraque [1]
518 nubila vi cumulata premuntur et impete venti. [ ]!
519 at retinere diu pluviae longumque morari [ ]
520 consuerunt, ubi multa cientur semina aquarum [ ]!
521 atque aliis aliae nubes nimbique rigantes [ ]
522 insuper atque omni vulgo de parte feruntur, [ ]?
523 terraque cum fumans umorem tota redhalat. [ ]
524 hic ubi sol radiis tempestatem inter opacam [ ]
525 adversa fulsit nimborum aspergine contra, [ ]
526 tum color in nigris exsistit nubibus arci. [ ]
527 Cetera quae sursum crescunt sursumque creantur, [ ]
528 et quae concrescunt in nubibus, omnia, prorsum [ ]
529 omnia, nix venti grando gelidaeque pruinae [ ]
530 et vis magna geli, magnum duramen aquarum, [ ]
531 et mora quae fluvios passim refrenat aventis, [ ]
532 perfacilest tamen haec reperire animoque videre [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 8:00
533 omnia quo pacto fiant quareve creentur, [1]
534 cum bene cognoris elementis reddita quae sint. [ ]?
535 Nunc age quae ratio terrai motibus exstet [ ]?
536 percipe. et in primis terram fac ut esse rearis [ ]
537 subter item ut supera ventosis undique plenam [ ]?
538 speluncis multosque lacus multasque lacunas [ ]
539 in gremio gerere et rupis deruptaque saxa; [ ]
540 multaque sub tergo terrai flumina tecta [ ]?
541 volvere vi fluctus summersaque saxa putandumst. [ ]
542 undique enim similem esse sui res postulet ipsa. [ ]
543 his igitur rebus subiunctis suppositisque [ ]
544 terra superne tremit magnis concussa ruinis, [ ]
545 subter ubi ingentis speluncas subruit aetas; [ ]
546 quippe cadunt toti montes magnoque repente [ ]
547 concussu late disserpunt inde tremores. [ ]
548 et merito, quoniam plaustri concussa tremescunt [ ]
549 tecta viam propter non magno pondere tota, [ ]
550 nec minus exsultant (?)es dupuis cumque viai [ ]
= archivio n. 32 - SAT-LUCI
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T) 8:+
551 ferratos utrim -que rotarum succutit orbis. [ ]?
552 fit quoque, ubi in magnas aquae vastasque lacunas [ ]?
553 gleba vetustate e terra provolvitur ingens, [ ]?
554 ut iactetur aquae fluctu quoque terra vacillans; [ ]
555 ut vas interdum non quit constare, nisi umor [ ]
556 destitit in dubio fluctu iactarier intus. [ ]
557 Praeterea ventus cum per loca subcava terrae [ ]
558 collectus parte ex una procumbit et urget [ ]
559 obnixus magnis speluncas viribus altas, [ ]
560 incumbit tellus quo venti prona premit vis. [ ]
561 tum supera terram quae sunt exstructa domorum [ ]
562 ad caelumque magis quanto sunt edita quaeque, [ ]
563 inclinata minent in eandem prodita partem [1]
564 protractaeque trabes impendent ire paratae. [ ]
565 et metuunt magni naturam credere mundi [ ]?
566 exitiale aliquod tempus clademque manere, [ ]
567 cum videant tantam terrarum incumbere molem! [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 8:++
568 quod nisi respirent venti, vis nulla refrenet [ ]
569 res neque ab exitio possit reprehendere euntis. [ ]
570 nunc quia respirant alternis inque gravescunt [ ]
571 et quasi collecti redeunt ceduntque repulsi, [ ]
572 saepius hanc ob rem minitatur terra ruinas [ ]
573 quam facit; inclinatur enim retroque recellit [u]!
574 et recipit prolapsa suas in pondera sedis. [ ]
575 hac igitur ratione vacillant omnia tecta, [ ]!
576 summa magis mediis, media imis, ima perhilum. [2]
577 Est haec eiusdem quoque magni causa tremoris, [ ]
578 ventus ubi atque animae subito vis maxima quaedam [ ]
579 aut extrinsecus aut ipsa tellure coorta [ ]!
580 in loca se cava terrai coniecit ibique [ ]
581 speluncas inter magnas fremit ante tumultu [ ]
582 versabundaque portatur, post incita cum vis [ ]!
583 exagitata foras erumpitur et simul altam [ ]?
584 diffindens terram magnum concinnat hiatum. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 12:00
585 in Syria Sidone quod accidit et fuit Aegi [u]!
586 in Peloponneso, quas exitus hic animai [ ]?
587 disturbat urbis et terrae motus obortus. [ ]
588 multaque praeterea ceciderunt moenia magnis [ ]
589 motibus in terris et multae per mare pessum [ ]
590 subsedere suis pariter cum civibus urbes. [ ]
591 quod nisi prorumpit, tamen impetus ipse animai [ ]
592 et fera vis venti per crebra foramina terrae [ ]
593 dispertitur ut horror et incutit inde tremorem; [ ]!
594 frigus uti nostros penitus cum venit in artus, [ ]
595 concutit invitos cogens tremere atque movere. [ ]
596 ancipiti trepidant igitur terrore per urbis, [ ]
597 tecta superne timent, metuunt inferne cavernas [ ]
598 terrai ne dissoluat natura repente, [ ]
599 neu distracta suum late dispandat hiatum [ ]
600 atque suis confusa velit complere ruinis. [ ]
601 proinde licet quamvis caelum terramque reantur [ ]
602 incorrupta fore aeternae mandata saluti; [ ]!
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 12:+
603 et tamen interdum praesens vis ipsa pericli [ ]
604 subdit et hunc stimulum quadam de parte timoris, [ ]
605 ne pedibus raptim tellus subtracta feratur [ ]
606 in barathrum rerum -que sequatur prodita summa [ ]
607 funditus et fiat mundi confusa ruina. [ ]
608 Principio mare mirantur non reddere maius [ ]
609 naturam, quo sit tantus decursus aquarum, [ ]
610 omnia quo veniant ex omni flumina parte. [ ]
611 adde vagos imbris tempestatesque volantis, [ ]
612 omnia quae maria ac terras sparguntque rigantque; [ ]
613 adde suos fontis; tamen ad maris omnia summam [ ]
614 guttai vix instar erunt unius adaugmen; [2]
615 quo minus est mirum mare non augescere magnum. [ ]
616 praeterea magnam sol partem detrahit aestu. [ ]
617 quippe videmus enim vestis umore madentis [ ]?
618 exsiccare suis radiis ardentibus solem: [ ]
619 at pelage multa et late substrata videmus. [ ]
620 proinde licet quamvis ex uno quoque loco sol [ ]?
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 12:++
621 umoris parvam delibet ab aequore partem; [2]
622 largiter in tanto spatio tamen auferet undis. [ ]
623 tum porro venti quoque magnam tollere partem [ ]
624 umoris possunt verrentes aequora, ventis [ ]
625 una nocte vias quoniam persaepe videmus [ ]
626 siccari mollisque luti concrescere crustas. [ ]?
627 praeterea docui multum quoque tollere nubis [ ]
628 umorem magno conceptum ex aequore ponti [ ]
629 et passim toto terrarum spargere in orbi, [ ]
630 cum pluit in terris et venti nubila portant. [ ]
631 postremo quoniam raro cum corpore tellus [ ]
632 est, et coniunctast, oras maris undique cingens, [ ]
633 debet, ut in mare de terris venit umor aquai, [ ]
634 in terras itidem manare ex aequore salso; [ ]
635 percolatur enim virus retroque remanat [1]
636 materies umoris et ad caput amnibus omnis [2]?
637 confluit, inde super terras redit agmine dulci [ ]
638 qua via secta semel liquido pede detulit undas. [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 16:00
639 Nunc ratio quae sit, per fauces montis ut Aetnae [ ]
640 exspirent ignes interdum turbine tanto, [ ]
641 expediam. neque enim mediocri clade coorta [ ]
642 flammea tempestas Siculum dominata per agros [ ]
643 finitimis ad se convertit gentibus ora, [ ]
644 fumida cum caeli scintillare omnia templa [ ]
645 cernentes pavida complebant pectora cura, [ ]
646 quid moliretur rerum natura novarum. [ ]
647 Hisce tibi in rebus latest alteque videndum [ ]
648 et longe cunctas in partis dispiciendum, [ ]
649 ut reminiscaris summam rerum esse profundam [ ]
650 et videas caelum summai totius unum [ ]?
651 quam sit parvula pars et quam multesima constet [ ]!
652 nec tota pars, homo terrai quota totius unus. [ ]?
653 quod bene propositum si plane contueare [ ]?
654 ac videas plane, mirari multa relinquas. [ ]?
655 numquis enim nostrum miratur siquis in artus [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 16:+
656 accepit calido febrim fervore coortam [ ]
657 aut alium quemvis morbi per membra dolorem? [ ]
658 obturgescit enim subito pes, arripit acer [1]
659 saepe dolor dentis, oculos invadit in ipsos, [ ]
660 exsistit sacer ignis et urit corpore serpens [ ]!
661 quamcumque arripuit partem, repitque per artus, [ ]
662 nimirum quia sunt multarum semina rerum, [ ]
663 et satis haec tellus morbi caelumque mali fert, [ ]
664 unde queat vis immensi procrescere morbi. [ ]?
665 sic igitur toti caelo terraeque putandumst [ ]
666 ex infinito satis omnia suppeditare, [ ]?
667 unde repente queat tellus concussa moveri [ ]
668 perque mare ac terras rapidus percurrere turbo, [ ]
669 ignis abundare Aetnaeus, flammescere caelum. [ ]!
670 id quoque enim fit et ardescunt caelestia templa [ ]
671 et tempestates pluviae graviore coortu [ ]
672 sunt, ubi forte ita se tetulerunt semina aquarum. [ ]
673 'at nimis est ingens incendi turbidus ardor.' [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 16:++
674 scilicet et fluvius, qui visus maximus ei [ ]
675 qui non ante aliquem maiorem vidit, et ingens [ ]
676 arbor homoque videtur, et omnia de genere omni [ ]!
677 maxima quae vidit quisque, haec ingentia fingit, [ ]
678 cum tamen omnia cum caelo terraque marique [ ]!
679 nil sint ad summam summai totius omnem. [ ]
680 Nunc tamen illa modis quibus irritata repente [ ]
681 flamma foras vastis Aetnae fornacibus efflet, [ ]
682 expediam. primum totius subcava montis [ ]
683 est natura, fere silicum suffulta cavernis. [1]
684 omnibus est porro in speluncis ventus et aër. [ ]
685 ventus enim fit, ubi est agitando percitus aër. [ ]
686 hic ubi percaluit calefecitque omnia circum [ ]
687 saxa furens, qua contingit, terramque, et ab ollis [ ]
688 excussit calidum flammis velocibus ignem, [ ]
689 tollit se ac rectis ita faucibus eicit alte. [ ]
690 fert itaque ardorem longe longeque favillam [ ]
691 differt et crassa volvit caligine fumum [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 20:00
692 extruditque simul mirando pondere saxa; [ ]
693 ne dubites quin haec animai turbida sit vis. [u]
694 praeterea magna ex parti mare montis ad eius [ ]
695 radices frangit fluctus aestumque resorbet. [ ]
696 ex hoc usque mari speluncae montis ad altas [ ]?
697 perveniunt subter fauces. hac ire fatendumst [ ]?
698 et penetrare mari penitus res cogit aperto [ ]
699 atque efflare foras ideoque extollere flammam [ ]
700 saxaque subiectare et harenae tollere nimbos. [ ]!
701 in summo sunt vertice enim crateres, ut ipsi [ ]
702 nominitant; nos quod fauces perhibemus et ora. [ ]
703 Sunt aliquot quoque res quarum unam dicere causam [ ]
704 non satis est, verum pluris, unde una tamen sit; [ ]
705 corpus ut exanimum siquod procul ipse iacere [ ]
706 conspicias hominis, fit ut omnis dicere causas [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 20:+
707 conveniat leti, dicatur ut illius una. [2]?
708 nam neque eum ferro nec frigore vincere possis [ ]
709 interiisse neque a morbo neque forte veneno, [ ]
710 verum aliquid genere esse ex hoc quod contigit ei [ ]!
711 scimus. item in multis hoc rebus dicere habemus. [ ]
712 Nilus in aestatem crescit campisque redundat [ ]
713 unicus in terris, Aegypti totius amnis. [ ]
714 is rigat Aegyptum medium per saepe calorem, [ ]
715 aut quia sunt aestate aquilones ostia contra, [2]!
716 anni tempore eo qui etesiae esse feruntur, [2]?
717 et contra fluvium flantes remorantur et undas [ ]
718 cogentes sursus replent coguntque manere. [ ]
719 nam dubio procul haec adverso flabra feruntur [ ]
720 flumine, quae gelidis ab stellis axis aguntur. [ ]
721 ille ex aestifera parti venit amnis ab austro, [ ]
722 inter nigra virum percocto saecla colore [ ]
723 exoriens penitus media ab regione diei. [ ]
724 est quoque uti possit magnus congestus harenae [ ]
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.) 20:++
725 fluctibus adversis oppilare ostia contra, [ ]?
726 cum mare permotum ventis ruit intus harenam; [ ]
727 quo fit uti pacto liber minus exitus amnis [ ]?
728 et proclivis item fiat minus impetus undis. [1]
729 fit quoque uti pluviae forsan magis ad caput ei [ ]
730 tempore eo fiant, quod etesia flabra aquilonum [2]
731 nubila coniciunt in eas tunc omnia partis. [ ]
732 scilicet ad mediam regionem eiecta diei [2]
733 cum convenerunt, ibi ad altos denique montis [ ]
734 contrusae nubes coguntur vique premuntur. [ ]
735 forsitan Aethiopum penitus de montibus altis [ ]
736 crescat, ubi in campos albas descendere ningues [ ]
737 tabificis subigit radiis sol omnia lustrans. [ ] risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile
Prossimo file n. 431
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 6,738-1089 [Rerum natura]
Ritorna a INDEX o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!
Rhythmus imperfectus [polisillabi naturâli y normáles], compluribus versibus exceptis
Analyse 2
6. bog.
462 propterea quia, cum consistunt nubila primum, [ ]
572 saepius hanc ob rem minitatur terra ruinas [ ]
639 Nunc ratio quae sit, per fauces montis ut Aetnae [ ]
643 finitimis ad se convertit gentibus ora, [ ]
662 nimirum quia sunt multarum semina rerum, [ ]
693 ne dubites quin haec animai turbida sit vis. [u] bis
719 nam dubio procul haec adverso flabra feruntur [ ]
6. bog.
496 nubibus umor et in terras demissus ut imber [ ]
6. bog.
432 rumpere quam coepit nubem, sed deprimit, ut sit [ ]
534 cum bene cognoris elementis reddita quae sint. [ ]?
582 versabundaque portatur, post incita cum vis [ ]! bis
693 ne dubites quin haec animai turbida sit vis. [u]
6. bog.
427 in mare de caelo descendat, quam freta circum [ ]
436 quam cum discidit, hinc prorumpitur in mare venti [ ]! bis
476 praeterea fluviis ex omnibus et simul ipsa [ ]
583 exagitata foras erumpitur et simul altam [ ]?
585 in Syria Sidone quod accidit et fuit Aegi [u]! bis
589 motibus in terris et multae per mare pessum [ ]
729 fit quoque uti pluviae forsan magis ad caput ei [ ]
6. bog.
424 presteras Grai quos ab re nominitarunt [ ]
445 et quasi demissum caelo prestera imitetur. *[ ]
446 hic ubi se in terras demisit dissoluitque, [ ]
453 asperiora, moris quae possint indupedita [ ]
480 sufficiunt nubis paulatim conveniundo. [ ]
543 his igitur rebus subiunctis suppositisque [ ]
648 et longe cunctas in partis dispiciendum, [ ]
666 ex infinito satis omnia suppeditare, [ ]?
Analyse 3
6. bog.
436 quam cum discidit, hinc prorumpitur in mare venti [ ]!
478 quae velut halitus hinc ita sursum expressa feruntur [ ]!
488 immemorabile per spatium transire solerent. [ ]!
579 aut extrinsecus aut ipsa tellure coorta [ ]!
651 quam sit parvula pars et quam multesima constet [ ]!
678 cum tamen omnia cum caelo terraque marique [ ]!
6. bog.
454 exiguis tamen inter se comprensa teneri. [ ]!
710 verum aliquid genere esse-ex hoc quod contigit ei *[ ]!
6. bog.
560 incumbit tellus quo venti prona premit vis. [ ]
620 proinde licet quamvis ex uno quoque loco sol [ ]?
663 et satis haec tellus morbi caelumque mali fert, [ ]
704 non satis est, verum pluris, unde una tamen sit; [ ]
Analyse 4
6. bog.
435 coniectu trudatur et extendatur in undas; [u]!
506 consimili ratione ex omnibus amnibus umor [ ]!
520 consuerunt, ubi multa cientur semina aquarum [ ]!
575 hac igitur ratione vacillant omnia tecta, [ ]!
585 in Syria Sidone quod accidit et fuit Aegi [u]!
660 exsistit sacer ignis et urit corpore serpens [ ]!
6. bog.
573 quam facit; inclinatur enim retroque recellit [u]!
582 versabundaque portatur, post incita cum vis [ ]!
602 incorrupta fore aeternae mandata saluti; [ ]!
669 ignis abundare Aetnaeus, flammescere caelum. [ ]!
6. bog.
487 corpora mobilitate ostendi quamque repente [ ]!
518 nubila vi cumulata premuntur et impete venti. [ ]!
593 dispertitur ut horror et incutit inde tremorem; [ ]!
676 arbor homoque videtur, et omnia de genere omni [ ]!
700 saxaque subiectare et harenae tollere nimbos. [ ]!
715 aut quia sunt aestate aquilones ostia contra, [2]!
Data og analyse 2 og 3 og 4 “Romersk fod på daktylisk vers”
(Piede romano sui dattili). Indhold i overbliksbillede
LatinaLectio 