Archivio n. 31 – NA4-LUCRETIUS

= Versi recitati (+ soundtrack): INDEX file n. 423-430!
Visitate (FAQ?) HOME PAGE link >INDEX >LECTOR >CORPUS !

Lucretius: Om verdens natur [Natura mundi]
= file n. 423 continuato - 20:33 minuti  ⬇ Cerca Ctrl + F (find)  Prossimo n.32
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)       # NA4-LUCR.
 279           haud igitur   cessat gigni   de rebus et in res              [ ]?
 280             reccidere, assidue   quoniam fluere omnia constat.         [ ]
 281            Largus item liquidi   fons luminis, aetherius sol,          [ ]
 282                irrigat assidue   caelum candore recenti                [ ]
 283             suppeditatque novo   confestim lumine lumen.               [ ]
 284            nam primum quicquid   fulgoris disperit ei,                 [ ]
 285          quocumque accidit. id   licet hinc cognoscere possis,         [ ]!
 286         quod simul ac   primum nubes   succedere soli                  [ ]
 287            coepere et   radios inter   quasi rumpere lucis,            [ ]
 288              extemplo inferior   pars horum disperit omnis             [ ]
 289            terraque inumbratur   qua nimbi cumque feruntur;            [ ]
 290            ut noscas   splendore novo   res semper egere               [ ]
 291               et primum iactum   fulgoris quemque perire               [ ]
 292               nec ratione alia   res posse in sole videri,             [ ]
 293              perpetuo   ni suppeditet   lucis caput ipsum.             [ ]?
 294            quin etiam   nocturna tibi,   terrestria quae sunt,         [ ]
 295              lumina, pendentes   lychni claraeque coruscis             [ ]?
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 296           fulguribus   pingues multa   caligine taedae                 [ ]?
 297            consimili properant   ratione, ardore ministro,             [ ]
 298              suppeditare novum   lumen, tremere ignibus instant,       [ ]
 299          instant, nec loca lux   inter quasi rupta relinquit.          [ ]
 300            usque adeo properanter ab omnibus ignibus ei                [ ]!
 301                 exitium celeri   celatur origine flammae.              [2]?
 302             sic igitur   solem lunam   stellasque putandumst           [ ]
 303             ex alio atque alio   lucem iactare subortu                 [ ]
 304             et primum quicquid   flammarum perdere semper;             [ ]
 305              inviolabilia haec   ne credas forte vigere.               [ ]
 306            Denique non lapides   quoque vinci cernis ab aevo,          [ ]
 307             non altas   turris ruere et   putrescere saxa,             [ ]
 308               non delubra deum   simulacraque fessa fatisci,           [ ]
 309            nec sanctum   numen fati   protollere finis                 [ ]
 310           posse neque adversus   naturae foedera niti?                 [ ]
 311          denique non   monumenta virum   dilapsa videmus,              [ ]!
 312           (?)quaerere proporro   sibi cumque senescere credas          [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 313              non ruere avulsos   silices a montibus altis              [1]
 314             nec validas   aevi viris   perferre patique                [ ]?
 315           finiti?   neque enim caderent   avulsa repente,              [1]
 316                    ex infinito   quae tempore pertolerassent           [ ]?
 317              omnia tormenta aetatis privata fragore.                   [ ]!
 318         Denique iam tuere hoc,   circum supraque quod omnem            [ ]
 319               continet amplexu   terram: si procreat ex se             [ ]
 320             omnia, quod quidam   memorant, recipitque perempta,        [ ]
 321                totum nativo ac   mortali corpore constat.              [ ]
 322           nam quodcumque alias   ex se res auget alitque,              [ ]?
 323                 deminui debet,   recreari, cum recipit res.            [ ]
 324             Praeterea   si nulla fuit   genitalis origo                [ ]?
 325              terrarum et caeli   semperque aeterna fuere,              [ ]
 326              cur supera bellum   Thebanum et funera Troiae             [ ]
 327               non alias   alii quoque res   cecinere poetae?           [ ]
 328            quo tot facta virum   totiens cecidere neque usquam         [ ]
 329                 aeternis famae   monumentis insita florent?            [ ]
 330        verum, ut opinor, habet   novitatem summa recensque             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 331                 naturast mundi   neque pridem exordia cepit.           [ ]
 332            quare etiam quaedam   nunc artes expoliuntur,               [ ]
 333          nunc etiam augescunt;   nunc addita navigiis sunt             [ ]
 334           multa, modo organici   melicos peperere sonores.             [ ]
 335            denique natura haec   rerum ratioque repertast              [2]
 336          nuper, et hanc primus   cum primis ipse repertus              [ ]?
 337        nunc ego sum in patrias   qui possim vertere voces.             [ ]
 338             quod si forte fuisse antehac eadem omnia credis,           [ ]!
 339           sed periisse hominum   torrenti saecla vapore,               [ ]
 340            aut cecidisse urbis   magno vexamine mundi,                 [ ]
 341             aut ex imbribus assiduis exisse rapaces                    [ ]!
 342               per terras amnis   atque oppida coperuisse,              [ ]
 343             tanto quique magis   victus fateare necessest              [1]
 344           exitium   quoque terrarum   caelique futurum.                [ ]
 345           nam cum res   tantis morbis   tantisque periclis             [ ]
 346              temptarentur, ibi   si tristior incubuisset               [ ]?
 347           causa, darent   late cladem   magnasque ruinas.              [ ]?
 348               nec ratione alia   mortales esse videmur,                [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 349            inter nos nisi quod   morbis aegrescimus isdem              [ ]
 350            atque illi   quos a vita   natura removit.                  [ ]
 351            Praeterea   quaecumque manent   aeterna necessust           [ ]
 352          aut, quia sunt solido   cum corpore, respuere ictus           [ ]
 353             nec penetrare pati   sibi quicquam quod queat artas        [ ]
 354               dissociare intus   partis, ut materiai                   [ ]
 355            corpora sunt quorum   naturam ostendimus ante,              [ ]
 356                  aut ideo durare aetatem posse per omnem,              [ ]!
 357             plagarum quia sunt   expertia, sicut inane est             [ ]
 358            quod manet intactum   neque ab ictu fungitur hilum,         [ ]
 359           aut etiam   quia nulla loci   fit copia circum,              [ ]
 360          quo quasi res possint   discedere dissoluique,                [ ]
 361                 sicut summarum   summa est aeterna, neque extra        [ ]
 362        qui locus est   quo dissiliant   neque corpora sunt quae        [ ]
 363            possint incidere et   valida dissolvere plaga.              [ ]
 364           at neque, uti docui,   solido cum corpore mundi              [ ]
 365         naturast,   quoniam admixtumst   in rebus inane,               [ ]
 366           nec tamen est ut inane, neque autem corpora desunt,          [ ]!  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 367                    ex infinito   quae possint forte coorta             [ ]
 368            corruere hanc rerum   violento turbine summam               [ ]
 369              aut aliam quamvis   cladem importare pericli,             [ ]
 370               nec porro   natura loci   spatiumque profundi            [2]
 371              deficit, exspergi   quo possint moenia mundi,             [ ]?
 372              aut alia   quavis possunt   vi pulsa perire.              [ ]
 373               haud igitur leti   praeclusa est ianua caelo             [ ]
 374                nec soli terrae  -que neque altis aequoris undis,       [ ]?
 375            sed patet immani et   vasto respectat hiatu.                [ ]
 376               quare etiam nativa necessumst confiteare                 [u]!
 377        haec eadem; neque enim,   mortali corpore quae sunt,            [ ]?
 378                    ex infinito   iam tempore adhuc potuissent          [ ]?
 379              immensi   validas aevi   contemnere viris.                [ ]
 380           Denique tantopere inter se cum maxima mundi                  [ ]!
 381            pugnent membra, pio   nequaquam concita bello,              [ ]?
 382          nonne vides   aliquam longi   certaminis ollis                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 383              posse dari finem?   vel cum sol et vapor omnis            [2]
 384                 omnibus epotis   umoribus exsuperarint:                [2]?
 385         quod facere intendunt,   neque adhuc conata patrarunt:         [ ]
 386             tantum suppeditant   amnes ultraque minantur               [ ]
 387                  omnia diluviare ex alto gurgite ponti,                [ ]!
 388             nequiquam, quoniam   verrentes aequora venti               [ ]
 389               deminuunt radiis  -que retexens aetherius sol,           [ ]
 390               et siccare prius   confidunt omnia posse                 [ ]
 391            quam liquor incepti   possit contingere finem.              [ ]
 392               tantum spirantes   aequo certamine bellum                [ ]
 393                magnis inter se   de rebus cernere certant,             [ ]!
 394              cum semel interea   fuerit superantior ignis              [ ]
 395         et semel, ut fama est,   umor regnarit in arvis.               [ ]
 396             ignis enim superat   et lambens multa perussit,            [ ]
 397            avia cum   Phaethonta rapax   vis solis equorum             [ ]!
 398               aethere raptavit   toto terrasque per omnis.             [ ]
 399            at pater omnipotens   ira tum percitus acri                 [ ]
 400            magnanimum Phaethonta repenti fulminis ictu                 [ ]!  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 401               deturbavit equis   in terram, solque cadenti             [ ]
 402                obvius aeternam   succepit lampada mundi                [ ]
 403           disiectos  -que redegit equos   iunxitque trementis,         [ ]
 404             inde suum per iter   recreavit cuncta gubernans,           [ ]
 405            scilicet ut veteres   Graium cecinere poetae.               [ ]
 406             quod procul a vera   nimis est ratione repulsum.           [2]?
 407            ignis enim   superare potest   ubi materiai                 [ ]
 408                    ex infinito   sunt corpora plura coorta;            [ ]?
 409            inde cadunt   vires aliqua   ratione revictae,              [1]?
 410           aut pereunt   res exustae   torrentibus auris.               [ ]
 411            umor item   quondam coepit   superare coortus,              [ ]
 412         ut fama est,   hominum vitas   quando obruit undis.            [ ]
 413            inde ubi vis aliqua   ratione aversa recessit,              [ ]?
 414                    ex infinito   fuerat quaecumque coorta,             [ ]?
 415            constiterunt imbres   et flumina vim minuerunt.             [ ]
 416          Sed quibus ille modis   coniectus materiai                    [ ]
 417           fundarit   terram et caelum   pontique profunda,             [ ]
 418                    solis lunai   cursus, ex ordine ponam.              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 419          nam certe   neque consilio   primordia rerum                  [ ]?
 420             ordine se suo quae  -que sagaci mente locarunt             [2]
 421        nec quos quaeque darent   motus pepigere profecto,              [ ]
 422           sed quia multa modis   multis primordia rerum                [ ]
 423                    ex infinito   iam tempore percita plagis            [ ]?
 424             ponderibusque suis   consuerunt concita ferri              [ ]
 425               omnimodisque coire atque omnia pertemptare,              [ ]!
 426            quaecumque inter se   possent congressa creare,             [ ]!
 427            propterea   fit uti magnum   vulgata per aevum              [ ]
 428              omne genus coetus   et motus experiundo                   [ ]?
 429              tandem conveniant   ea quae convecta repente              [ ]
 430               magnarum   rerum fiunt   exordia saepe,                  [ ]
 431              terrai   maris et caeli   generisque animantum.           [ ]?
 432            Hic neque tum solis   rota cerni lumine largo               [ ]
 433             altivolans poterat   nec magni sidera mundi                [ ]
 434            nec mare nec caelum   nec denique terra neque aër           [ ]
 435          nec similis   nostris rebus   res ulla videri,                [ ]
 436             sed nova tempestas   quaedam molesque coorta               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 437           omne genus   de principiis,   discordia quorum               [ ]
 438                intervalla vias   conexus pondera plagas                [ ]
 439                concursus motus   turbabat proelia miscens,             [ ]
 440             propter dissimilis   formas variasque figuras              [ ]
 441             quod non omnia sic   poterant coniuncta manere             [ ]!
 442              nec motus   inter sese   dare convenientis.               [1]?
 443            diffugere inde loci   partes coepere paresque               [ ]
 444            cum paribus   iungi res et   discludere mundum              [ ]?
 445          membraque dividere et   magnas disponere partis,              [ ]
 446               hoc est a terris   altumque secernere caelum,            [ ]
 447            et sorsum mare, uti   secreto umore pateret,                [ ]?
 448               sorsus item puri   secretique aetheris ignes.            [ ]?
 449           Quippe etenim primum   terrai corpora quaeque,               [ ]?
 450         propterea   quod erant gravia et   perplexa, coibant           [ ]
 451            in medio atque imas   capiebant omnia sedis;                [ ]
 452         quae quanto   magis inter se   perplexa coibant,               [ ]!
 453             tam magis expressere ea quae mare sidera solem             [ ]!
 454            lunamque efficerent   et magni moenia mundi.                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 455          omnia enim magis haec   e levibus atque rotundis              [1]
 456                seminibus multo  -que minoribus  sunt elementis         [ ]
 457              quam tellus. ideo   per rara foramina terrae              [ ]
 458              partibus erumpens   primus se sustulit aether             [ ]
 459              ignifer et multos   secum levis abstulit ignis,           [ ]
 460                 non alia longe   ratione ac saepe videmus,             [ ]
 461               aurea cum primum   gemmantis rore per herbas             [ ]
 462                matutina rubent   radiati lumina solis                  [1]
 463              exhalantque lacus   nebulam fluviique perennes,           [ ]
 464            ipsaque ut interdum   tellus fumare videtur;                [ ]
 465              omnia quae sursum   cum conciliantur, in alto             [ ]
 466               corpore concreto   subtexunt nubila caelum.              [ ]
 467            sic igitur   tum se levis ac   diffusilis aether            [ ]
 468               corpore concreto   circumdatus undique flexit            [ ]?
 469                  et late diffusus in omnis undique partis              [u]!
 470                omnia sic avido   complexu cetera saepsit.              [ ]
 471              hunc exordia sunt   solis lunaeque secuta,                [ ]!

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 472            interutrasque globi   quorum vertuntur in auris;            [1]
 473       quae neque terra sibi adscivit nec maximus aether,               [ ]!
 474       quod neque tam   fuerunt gravia ut   depressa sederent,          [ ]
 475           nec levia ut possent   per summas labier oras,               [ ]
 476            et tamen interutras  -que ita sunt ut corpora viva          [ ]
 477              versent et partes   ut mundi totius exstent;              [ ]
 478          quod genus in   nobis quaedam   licet in statione             [ ]
 479           membra manere, tamen   cum sint ea quae moveantur.           [ ]
 480               his igitur rebus   retractis terra repente,              [ ]
 481             maxima qua nunc se   ponti plaga caerula tendit,           [ ]
 482              succidit et salso   suffudit gurgite fossas.              [ ]
 483            inque dies   quanto circum   magis aetheris aestus          [ ]
 484                 et radii solis   cogebant undique terram               [ ]
 485             verberibus crebris   extrema ad limina in artum,           [ ]
 486           in medio ut   propulsa suo   condensa coiret,                [ ]
 487            tam magis expressus   salsus de corpore sudor               [ ]
 488              augebat   mare manando   camposque natantis,              [ ]
 489            et tanto   magis illa foras   elapsa volabant               [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 490             corpora multa vaporis et aëris altaque caeli               [ ]!
 491           densabant   procul a terris   fulgentia templa.              [ ]
 492                sidebant campi,   crescebant montibus altis             [ ]
 493         ascensus;   neque enim poterant   subsidere saxa               [ ]
 494           nec pariter   tantundem omnes   succumbere partes.           [ ]
 495              Sic igitur terrae   concreto corpore pondus               [ ]?
 496          constitit atque omnis   mundi quasi limus in imum             [ ]
 497            confluxit gravis et   subsedit funditus ut faex;            [ ]
 498             inde mare inde aër   inde aether ignifer ipse              [ ]
 499            corporibus liquidis   sunt omnia pura relicta,              [ ]
 500               et leviora aliis   alia, et liquidissimus aether         [ ]
 501             atque levissimus aërias super influit auras,               [ ]!
 502            nec liquidum corpus   turbantibus aëris auris               [ ]
 503          commiscet; sinit haec   violentis omnia verti                 [ ]
 504         turbinibus,   sinit incertis   turbare procellis,              [ ]
 505              ipse suos   ignis certo   fert impete labens.             [ ]
 506         nam modice   fluere atque uno   posse aethera nisu             [ ]
 507             significat Pontos,   mare certo quod fluit aestu           [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 508                   unum labendi   conservans usque tenorem.             [ ]
= file n. 424 - 19:19 minuti
 509               Motibus astrorum   nunc quae sit causa canamus.          [ ]
 510             principio   magnus caeli   si vertitur orbis,              [ ]?
 511               ex utraque polum   parti premere aëra nobis              [ ]
 512             dicendum est extra  -que tenere et claudere utrimque;      [ ]
 513               inde alium supra   fluere atque intendere eodem          [ ]
 514            quo volvenda micant   aeterni sidera mundi;                 [ ]
 515              aut alium subter,   contra qui subvehat orbem,            [ ]?
 516             ut fluvios   versare rotas   atque haustra videmus.        [ ]
 517         est etiam   quoque uti possit   caelum omne manere             [ ]
 518             in statione, tamen   cum lucida signa ferantur;            [ ]
 519              sive quod inclusi   rapidi sunt aetheris aestus           [ ]?
 520             quaerentesque viam   circum versantur et ignes             [ ]
 521               passim per caeli   volvunt summania templa;              [ ]
 522            sive aliunde fluens   alicunde extrinsecus aër              [ ]
 523            versat agens ignis;   sive ipsi serpere possunt             [ ]
 524             quo cuiusque cibus   vocat atque invitat euntis,           [ ]
 525             flammea per caelum   pascentis corpora passim.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 526          nam quid in hoc mundo   sit eorum ponere certum               [ ]
 527      difficile est;   sed quid possit   fiatque per omne               [ ]
 528             in variis   mundis varia   ratione creatis,                [ ]
 529              id doceo   plurisque sequor   disponere causas,           [ ]
 530               motibus astrorum   quae possint esse per omne;           [ ]
 531             e quibus una tamen   siet hic quoque causa necessest       [ ]
 532            quae vegeat   motum signis;   sed quae sit earum            [ ]
 533       praecipere haudquaquamst   pedetemptim progredientis.            [ ]
 534           Terraque ut in media   mundi regione quiescat,               [ ]
 535                 evanescere paulatim et decrescere pondus               [ ]!
 536          convenit, atque aliam   naturam subter habere                 [ ]
 537                ex ineunte aevo   coniunctam atque uniter aptam         [ ]
 538                partibus aëriis   mundi quibus insita vivit.            [ ]
 539            propterea   non est oneri   neque deprimit auras;           [ ]
 540           ut sua cuique homini   nullo sunt pondere membra             [ ]
 541          nec caput est   oneri collo   nec denique totum               [ ]
 542            corporis in pedibus   pondus sentimus inesse;               [ ]
 543            at quaecumque foris   veniunt impostaque nobis              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 544          pondera sunt laedunt,   permulto saepe minora.                [ ]
 545             usque adeo   magni refert   quid quaeque queat res.        [ ]?
 546            sic igitur   tellus non est   aliena repente                [ ]
 547             allata atque auris   aliunde obiecta alienis,              [ ]
 548              sed pariter prima   concepta ab origine mundi             [1]
 549            certaque pars eius,   quasi nobis membra, videntur.         [ ]
 550             praeterea   grandi tonitru   concussa repente              [ ]
 551            terra supra quae se   sunt concutit omnia motu;             [ ]
 552        quod facere haud   ulla posset   ratione, nisi esset            [ ]
 553                partibus aëriis   mundi caeloque revincta.              [ ]
 554              nam communibus inter se radicibus haerent                 [u]!
 555                ex ineunte aevo   coniuncta atque uniter apta.          [ ]
 556              nonne vides etiam   quam magno pondere nobis              [ ]
 557               sustineat corpus   tenuissima vis animai                 [ ]
 558             propterea quia tam   coniuncta atque uniter apta est?      [ ]
 559              denique iam saltu   pernici tollere corpus                [ ]?
 560      quid potis est   nisi vis animae   quae membra gubernat?          [ ]
 561          iamne vides   quantum tenuis   natura valere                  [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 562       possit, ubi est   coniuncta gravi   cum corpore, ut aër          [ ]
 563              coniunctus terris   et nobis est animi vis?               [ ]
 564              Nec nimio   solis maior   rota nec minor ardor            [ ]
 565           esse potest, nostris   quam sensibus esse videtur.           [ ]
 566           nam quibus e spatiis   cumque ignes lumina possunt           [ ]
 567           adicere et   calidum membris   adflare vaporem,              [ ]
 568           nil illa his   intervallis   de corpore libant               [ ]
 569            flammarum,   nil ad speciem est   contractior ignis.        [ ]
 570       proinde, calor   quoniam solis   lumenque profusum               [ ]
 571             perveniunt nostros   ad sensus et loca mulcent,            [ ]
 572      forma quoque hinc   solis debet   filumque videri,                [ ]
 573           nil adeo ut   possis plus aut   minus addere, vere.          [ ]
 575             lunaque sive notho   fertur loca lumine lustrans           [ ]
 576            sive suam   proprio iactat   de corpore lucem,              [ ]
 577        quidquid id est,   nilo fertur   maiore figura                  [ ]
 578           quam, nostris oculis   qua cernimus, esse videtur.           [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 579          nam prius omnia, quae   longe semota tuemur                   [ ]!
 580               aëra per multum,   specie confusa videntur               [ ]
 581              quam minui filum.   quapropter luna necesse est,          [ ]
 582          quandoquidem   claram speciem   certamque figuram             [ ]
 583           praebet, ut est oris   extremis cumque notata,               [ ]
 584       quantaque quantast, hinc   nobis videatur in alto.               [ ]!
 585             postremo   quoscumque vides   hinc aetheris ignis;         [ ]?
 586           quandoquidem quoscum  -que in terris cernimus ignis,         [ ]
 587         dum tremor est clarus,   dum cernitur ardor eorum,             [ ]
 588         perparvum   quiddam interdum   mutare videntur                 [ ]
 589      alteram utram in   partem filum,   quo longius absunt:            [ ]
 590            scire licet perquam   pauxillo posse minores                [ ]
 591                esse vel exigua   maiores parte brevique.               [ ]?
 592             Illud item non est   mirandum, qua ratione                 [ ]
 593            tantulus ille queat   tantum sol mittere lumen,             [ ]
 594         quod maria ac   terras omnis   caelumque rigando               [ ]
 595             compleat et calido   perfundat cuncta vapore.              [ ]
 597           nam licet hinc mundi   patefactum totius unum                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 598              largifluum fontem   scatere atque erumpere lumen,         [ ]
 599                ex omni   mundo quia sic   elementa vaporis             [ ]
 600             undique conveniunt   et sic coniectus eorum                [ ]
 601               confluit, ex uno   capite hic ut profluat ardor.         [ ]?
 602              nonne vides etiam   quam late parvus aquai                [ ]?
 603          prata riget   fons interdum   campisque redundet?             [ ]
 604           est etiam quoque uti   non magno solis ab igni               [ ]
 605                 aëra percipiat   calidis fervoribus ardor,             [ ]
 606             opportunus ita est   si forte et idoneus aër,              [ ]
 607               ut queat accendi   parvis ardoribus ictus;               [ ]
 608            quod genus interdum   segetes stipulamque videmus           [ ]
 609                accidere ex una   scintilla incendia passim.            [ ]
 610              forsitan et rosea   sol alte lampade lucens               [ ]?
 611             possideat   multum caecis   fervoribus ignem               [ ]
 612               circum se, nullo   qui sit fulgore notatus,              [ ]
 613             aestifer ut tantum   radiorum exaugeat ictum.              [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 614              Nec ratio   solis simplex   et recta patescit,            [ ]
 615             quo pacto aestivis   e partibus aegocerotis                [ ]?
 616               brumalis   adeat flexus   atque inde revertens           [ ]
 617            cancri se ut vertat   metas ad solstitialis,                [ ]
 618            lunaque mensibus id   spatium videatur obire,               [ ]!
 619               annua sol in quo   consumit tempora cursu.               [ ]
 620           non, inquam, simplex   his rebus reddita causast.            [ ]
 621            nam fieri   vel cum primis   id posse videtur,              [ ]
 622           Democriti   quod sancta viri   sententia ponit,              [ ]
 623           quanto quaeque magis   sint terram sidera propter,           [ ]
 624              tanto posse minus   cum caeli turbine ferri.              [ ]
 625                evanescere enim   rapidas illius et acris               [ ]
 626               imminui   subter viris,   ideoque relinqui               [ ]
 627                 paulatim solem   cum posterioribus  signis,            [ ]
 628               inferior   multo quod sit   quam fervida signa.          [ ]
 629            et magis hoc lunam:   quanto demissior eius                 [ ]?
 630        cursus abest   procul a caelo   terrisque propinquat,           [ ]
 631              tanto posse minus   cum signis tendere cursum.            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 632              flaccidiore etiam   quanto iam turbine fertur             [ ]
 633             inferior quam sol,   tanto magis omnia signa               [ ]
 634              hanc adipiscuntur   circum praeterque feruntur.           [ ]
 635          propterea fit ut haec   ad signum quodque reverti             [ ]
 636               mobilius   videatur, ad hanc   quia signa revisunt.      [ ]
 637          fit quoque ut e mundi   transversis partibus aër              [ ]
 638                 alternis certo   fluere alter tempore possit,          [ ]
 639             qui queat aestivis   solem detrudere signis                [ ]
 640            brumalis   usque ad flexus   gelidumque rigorem,            [ ]?
 641                 et qui reiciat   gelidis a frigoris umbris             [1]
 642          aestiferas   usque in partis   et fervida signa.              [ ]
 643                et ratione pari   lunam stellasque putandumst,          [ ]?
 644            quae volvunt magnos   in magnis orbibus annos,              [ ]
 645             aëribus   posse alternis   e partibus ire.                 [ ]?
 646              nonne vides etiam   diversis nubila ventis                [ ]
 647              diversas   ire in partis   inferna supernis?              [ ]
 648          qui minus illa queant   per magnos aetheris orbis             [ ]
 649              aestibus inter se   diversis sidera ferri?                [u]!  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 650               At nox obruit ingenti caligine terras,                   [u]!
 651             aut ubi de   longo cursu   sol ultima caeli                [ ]?
 652             impulit atque suos   efflavit languidus ignis              [ ]
 653             concussos itere et   labefactos aëre multo,                [ ]
 654          aut quia sub   terras cursum   convertere cogit               [ ]
 655               vis eadem, supra   quae terras pertulit orbem.           [ ]
 656           Tempore item   certo roseam   Matuta per oras                [ ]
 657               aetheris auroram   differt et lumina pandit,             [ ]
 658             aut quia sol idem,   sub terras ille revertens,            [ ]
 659             anticipat   caelum radiis   accendere temptans,            [ ]
 660            aut quia conveniunt   ignes et semina multa                 [ ]
 661              confluere ardoris   consuerunt tempore certo,             [ ]
 662             quae faciunt solis   nova semper lumina gigni;             [ ]
 663              quod genus Idaeis   fama est e montibus altis             [ ]
 664                dispersos ignis   orienti lumine cerni,                 [ ]
 665              inde coire globum   quasi in unum et conficere orbem.     [ ]
 666         nec tamen illud in his   rebus mirabile debet                  [ ]
 667          esse, quod haec ignis   tam certo tempore fiunt               [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 668            semina confluere et   solis reparare nitorem.               [ ]
 669            multa videmus enim,   certo quae tempore fiunt              [ ]
 670              omnibus in rebus.   florescunt tempore certo              [ ]
 671               arbusta et certo   dimittunt tempore florem.             [ ]
 672           nec minus in   certo dentis   cadere imperat aetas           [ ]
 673             tempore et impubem   molli pubescere veste                 [ ]?
 674            et pariter   mollem malis   demittere barbam.               [ ]
 675               fulmina postremo   nix imbres nubila venti               [ ]
 676             non nimis incertis   fiunt in partibus anni.               [ ]
 677         namque ubi sic fuerunt   causarum exordia prima                [ ]
 678            atque ita res mundi   cecidere ab origine prima,            [ ]
 679          conseque   quoque iam redeunt   ex ordine certo.              [1]
 680          Crescere itemque dies   licet et tabescere noctes,            [ ]
 681                et minui luces,   cum sumant augmina noctes,            [ ]
 682              aut quia sol idem   sub terras atque superne              [ ]
 683              imparibus currens   anfractibus aetheris oras             [ ]
 684            partit et in partis   non aequas dividit orbem,             [ ]
 685           et quod ab alterutra   detraxit parte, reponit               [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 686                eius in adversa   tanto plus parte relatus,             [ ]
 687           donec ad id   signum caeli   pervenit, ubi anni              [ ]
 688                nodus nocturnas   exaequat lucibus umbras.              [ ]
 689              nam medio   cursu flatus   aquilonis et austri            [1]?
 690               distinet aequato   caelum discrimine metas               [ ]
 691              propter signiferi   posituram totius orbis,               [ ]
 692               annua sol in quo   concludit tempora serpens,            [ ]
 693                 obliquo terras   et caelum lumine lustrans,            [ ]
 694                 ut ratio declarat eorum qui loca caeli                 [u]!
 695               omnia dispositis   signis ornata notarunt.               [ ]
 696          aut quia crassior est   certis in partibus aër,               [ ]!
 697              sub terris   ideo tremulum   iubar haesitat ignis         [ ]
 698           nec penetrare potest   facile atque emergere ad ortus.       [ ]
 699               propterea noctes   hiberno tempore longae                [ ]?
 700            cessant, dum veniat   radiatum insigne diei.                [ ]
 701            aut etiam, quia sic   alternis partibus anni                [ ]
 702              tardius et citius   consuerunt confluere ignes            [ ]
 703            qui faciunt   solem certa   de surgere parte,               [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 704              propterea fit uti   videantur dicere verum                [ ]
 705            Luna potest   solis radiis   percussa nitere                [ ]
 706          inque dies   magis id lumen   convertere nobis                [ ]
 707          ad speciem,   quantum solis   secedit ab orbi,                [ ]
 708             donec eum   contra pleno   bene lumine fulsit              [1]?
 709          atque oriens   obitus eius   super edita vidit;               [ ]
 710                 inde minutatim   retro quasi condere lumen             [2]
 711           debet item,   quanto propius   iam solis ad ignem            [ ]
 712                labitur ex alia   signorum parte per orbem;             [ ]
 713              ut faciunt, lunam   qui fingunt esse pilai                [ ]
 714            consimilem   cursusque viam   sub sole tenere.              [ ]
 715              est etiam   quare proprio   cum lumine possit             [ ]
 716              volvier et varias   splendoris reddere formas.            [ ]
 717         corpus enim   licet esse aliud   quod fertur et una            [ ]
 718              labitur omnimodis   occursans officiensque                [ ]
 719           nec potis est cerni,   quia cassum lumine fertur.            [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 720             versarique potest,   globus ut, si forte, pilai            [1]
 721               dimidia ex parti   candenti lumine tinctus,              [ ]
 722             versandoque globum   variantis edere formas,               [ ]
 723              donec eam partem,   quaecumque est ignibus aucta,         [ ]
 724            ad speciem   vertit nobis   oculosque patentis;             [1]
 725                 inde minutatim   retro contorquet et aufert            [2]
 726               luciferam partem   glomeraminis atque pilai;             [ ]
 727             ut Babylonica Chaldaeum doctrina refutans                  [ ]!
 728             astrologorum artem   contra convincere tendit,             [ ]
 729       proinde quasi id   fieri nequeat   quod pugnat uterque           [ ]
 730             aut minus hoc illo   sit cur amplectier ausis.             [ ]
 731            denique cur nequeat   semper nova luna creari               [ ]
 732                ordine formarum   certo certisque figuris               [ ]
 733              inque dies privos   aborisci quaeque creata               [ ]?
 734              atque alia illius   reparari in parte locoque,            [ ]
 735              difficilest ratione docere et vincere verbis,             [ ]!
 736             ordine cum possint   tam certo multa creari.               [ ]
 737          it ver et   Venus, et Veneris   praenuntius ante              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 738             pennatus graditur,   Zephyri vestigia propter              [ ]
 739             Flora quibus mater   praespargens ante viai                [ ]
 740             cuncta coloribus egregiis et odoribus opplet.              [ ]!
 741             inde loci sequitur   calor aridus et comes una             [ ]
 742             pulverulenta Ceres   et etesia flabra aquilonum.           [ ]
 743            inde autumnus adit,   graditur simul Euhius Euan.           [ ]
 744            inde aliae   tempestates   ventique sequuntur,              [ ]
 745             altritonans Volturnus et auster fulmine pollens.           [ ]!
 746             tandem bruma nives   adfert pigrumque rigorem              [ ]
 747      reddit hiemps,   sequitur crepitans   hanc dentibus algor.        [ ]
 748            quo minus est mirum   si certo tempore luna                 [ ]
 749              gignitur et certo   deletur tempore rursus,               [ ]?
 750              cum fieri possint   tam certo tempore multa.              [ ]
 751         Solis item   quoque defectus   lunaeque latebras               [ ]
 752              pluribus e causis   fieri tibi posse putandumst.          [ ]
 753             nam cur luna queat   terram secludere solis                [ ]
 754             lumine et a terris   altum caput obstruere ei,             [ ]
 755              obiciens   caecum radiis   ardentibus orbem;              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 756            tempore eodem aliud   facere id non posse putetur           [ ]
 757             corpus quod cassum   labatur lumine semper?                [ ]
 758              solque suos etiam   dimittere languidus ignis             [ ]
 759              tempore cur certo   nequeat recreareque lumen,            [ ]
 760            cum loca praeteriit   flammis infesta per auras,            [ ]
 761             quae faciunt ignis   interstingui atque perire?            [ ]
 762             et cur terra queat   lunam spoliare vicissim               [ ]
 763            lumine et oppressum   solem super ipsa tenere,              [ ]
 764           menstrua dum rigidas   coni perlabitur umbras;               [ ]
 765            tempore eodem aliud   nequeat succurrere lunae              [ ]
 766               corpus vel supra   solis perlabier orbem,                [ ]
 767            quod radios   interrumpat   lumenque profusum?              [ ]
 768              et tamen ipsa suo   si fulget luna nitore,                [ ]?
 769            cur nequeat   certa mundi   languescere parte,              [ ]
 770             cum loca luminibus   propriis inimica per exit?            [ ]
= file n. 425 - 18:18 minuti
 772       Quod superest,   quoniam magni   per caerula mundi               [ ]
 773           qua fieri   quicquid posset   ratione resolvi,               [ ]
 774             solis uti   varios cursus   lunaeque meatus                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 775               noscere possemus   quae vis et causa cieret,             [ ]
 776             quove modo possent   offecto lumine obire                  [ ]
 777             et neque opinantis   tenebris obducere terras,             [ ]
 778             cum quasi conivent   et aperto lumine rursum               [2]
 779                omnia convisunt   clara loca candida luce,              [1]
 780            nunc redeo ad mundi   novitatem et mollia terrae            [ ]
 781                arva, novo fetu   quid primum in luminis oras           [2]
 782            tollere et incertis   crerint committere ventis.            [ ]
 783          Principio   genus herbarum   viridemque nitorem               [ ]
 784           terra dedit   circum collis   camposque per omnis,           [ ]
 785              florida fulserunt   viridanti prata colore,               [ ]
 786           arboribusque datumst   variis exinde per auras               [ ]
 787          crescendi   magnum immissis   certamen habenis.               [ ]
 788            ut pluma atque pili   primum saetaeque creantur             [1]
 789            quadrupedum membris   et corpore pennipotentum,             [ ]
 790          sic nova tum   tellus herbas   virgultaque primum             [ ]
 791            sustulit, inde loci   mortalia saecla creavit               [ ]
 792           multa modis   multis varia   ratione coorta.                 [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 793             nam neque de caelo   cecidisse animalia possunt            [ ]
 794              nec terrestria de   salsis exisse lacunis.                [ ]!
 795            linquitur ut merito   maternum nomen adepta                 [ ]?
 796           terra sit, e   terra quoniam   sunt cuncta creata.           [ ]
 797       multaque nunc   etiam exsistunt   animalia terris                [ ]!
 798             imbribus et calido   solis concreta vapore;                [ ]?
 799            quo minus est mirum   si tum sunt plura coorta              [ ]
 800                et maiora, nova   tellure atque aethere adulta.         [1]
 801            principio   genus alituum   variaeque volucres              [ ]
 802               ova relinquebant   exclusae tempore verno,               [ ]
 803           folliculos   ut nunc teretes   aestate cicadae               [ ]
 804            linquunt sponte sua   victum vitamque petentes.             [ ]
 805           tum tibi terra dedit   primum mortalia saecla.               [ ]
 806         multus enim   calor atque umor   superabat in arvis.           [ ]
 807           hoc ubi quaeque loci   regio opportuna dabatur,              [ ]
 808             crescebant   uteri terram   radicibus apti;                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 809            quos ubi tempore maturo patefecerat aetas                   [u]!
 810               infantum fugiens   umorem aurasque petessens,            [ ]
 811                convertebat ibi   natura foramina terrae                [2]?
 812                 et sucum venis   cogebat fundere apertis               [ ]
 813             consimilem lactis,   sicut nunc femina quaeque             [ ]
 814             cum peperit, dulci   repletur lacte, quod omnis            [ ]
 815              impetus in mammas   convertitur ille alimenti.            [ ]
 816            terra cibum pueris,   vestem vapor, herba cubile            [ ]
 817           praebebat   multa et molli   lanugine abundans.              [ ]
 818               at novitas mundi   nec frigora dura ciebat               [ ]
 819              nec nimios aestus   nec magnis viribus auras.             [ ]
 820           omnia enim   pariter crescunt   et robora sumunt.            [ ]
 821        Quare etiam atque etiam   maternum nomen adepta                 [ ]
 822            terra tenet merito,   quoniam genus ipsa creavit            [ ]
 823           humanum atque animal   prope certo tempore fudit             [ ]
 824            omne quod in magnis   bacchatur montibus  passim,           [ ]
 825                aëriasque simul   volucris variantibus  formis.         [ ]
 826         sed quia finem aliquam   pariendi debet habere,                [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 827            destitit, ut mulier   spatio defessa vetusto.               [ ]
 828               mutat enim mundi   naturam totius aetas                  [ ]?
 829               ex alioque alius   status excipere omnia debet,          [ ]
 830             nec manet ulla sui   similis res: omnia migrant,           [ ]
 831                 omnia commutat   natura et vertere cogit.              [ ]
 832            namque aliud putrescit et aevo debile languet,              [ ]!
 833          porro aliud   succrescit et e   contemptibus exit.            [ ]
 834               sic igitur mundi   naturam totius aetas                  [ ]?
 835             mutat et ex   alio terram   status excipit alter,          [ ]
 836         quod tulit ut nequeat,   possit quod non tulit ante.           [ ]
 837            Multaque tum tellus   etiam portenta creare                 [ ]
 838                conatast   mira facie   membrisque coorta,              [ ]
 839         androgynum, interutras  -que nec utrum, utrimque remotum,      [ ]
 840             orba pedum partim,   manuum viduata vicissim,              [ ]
 841           muta sine ore etiam,   sine vultu caeca reperta,             [ ]
 842            vinctaque membrorum   per totum corpus adhaesu,             [ ]
 843        nec facere ut   possent quicquam   nec cedere quoquam           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 844               nec vitare malum   nec sumere quod foret usus.           [1]
 845           cetera de genere hoc   monstra ac portenta creabat,          [ ]
 846             nequiquam, quoniam   natura absterruit auctum              [ ]
 847               nec potuere cupitum aetatis tangere florem               [ ]!
 848             nec reperire cibum   nec iungi per Veneris res.            [ ]
 849             multa videmus enim   rebus concurrere debe-                [ ]
 850              -re ut propagando   possint procudere saecla;             [ ]
 851         pabula primum ut sint,   genitalia deinde per artus            [ ]!
 852             semina qua possint   membris manare remissis;              [ ]
 853           feminaque ut maribus   coniungi possit, habere               [ ]
 854               mutua qui mutent   inter se gaudia uterque.              [ ]
 855          Multaque tum interiisse animantum saecla necessest            [ ]!
 856             nec potuisse propagando procudere prolem.                  [u]!
 857           nam quaecumque vides   vesci vitalibus auris,                [ ]?
 858           aut dolus aut virtus   aut denique mobilitas est             [ ]
 859                ex ineunte aevo   genus id tutata reservans.            [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 860           multaque sunt, nobis   ex utilitate sua quae                 [1]
 861             commendata manent,   tutelae tradita nostrae.              [ ]
 862              principio genus acre leonum saevaque saecla               [ ]!
 863               tutatast virtus,   vulpis dolus et fuga cervos.          [ ]
 864             at levisomna canum   fido cum pectore corda                [ ]
 865         et genus omne quod est   veterino semine partum                [2]
 866             lanigeraeque simul   pecudes et bucera saecla              [ ]
 867             omnia sunt hominum   tutelae tradita, Memmi.               [ ]
 868              nam cupide   fugere feras   pacemque secuta               [2]?
 869              sunt et larga suo   sine pabula parta labore,             [ ]
 870             quae damus utilitatis eorum praemia causa.                 [ ]!
 871            at quis nil   horum tribuit   natura, nec ipsa              [ ]
 872             sponte sua possent   ut vivere nec dare nobis              [ ]
 873             utilitatem aliquam   quare pateremur eorum                 [1]
 874             praesidio   nostro pasci   genus esseque tutum,            [ ]
 875            scilicet haec aliis   praedae lucroque iacebant             [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 876                indupedita suis   fatalibus omnia vinclis,              [1]
 877             donec ad interitum   genus id natura redegit.              [ ]
 878             Sed neque Centauri   fuerunt, nec tempore in ullo          [ ]
 879            esse queunt duplici   natura et corpore bino                [ ]?
 880                 ex alienigenis   membris compacta, potestas            [ ]
 881         hinc illinc   par, vis ut sat   par esse potissit.             [ ]
 882        id licet hinc   quamvis hebeti   cognoscere corde.              [ ]
 883               principio circum   tribus actis impiger annis            [ ]
 884      floret equus,   puer haudquaquam;   nam saepe etiam nunc          [ ]
 885              ubera mammarum in   somnis lactantia quaeret.             [ ]
 886       post ubi equum   validae vires   aetate senecta                  [ ]
 887            membraque deficiunt   fugienti languida vita,               [ ]
 888              tum demum   puerili aevo   florente iuventas              [ ]?
 889               occipit et molli   vestit lanugine malas.                [ ]
 890          ne forte ex homine et   veterino semine equorum               [2]
 891                confieri credas   Centauros posse neque esse,           [ ]
 892            aut rabidis canibus   succinctas semimarinis                [ ]
 893             corporibus Scyllas   et cetera de genere horum,            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 894                inter se quorum   discordia membra videmus;             [ ]
 895          quae neque florescunt   pariter nec robora sumunt             [ ]
 896         corporibus   neque proiciunt   aetate senecta                  [ ]
 897         nec simili   Venere ardescunt   nec moribus unis               [ ]
 898       conveniunt,   neque sunt eadem   iucunda per artus.              [ ]
 899            quippe videre licet   pinguescere saepe cicuta              [ ]
 900            barbigeras pecudes,   homini quae est acre venenum.         [ ]
 901             flamma quidem vero   cum corpora fulva leonum              [1]
 902               tam soleat torrere atque urere quam genus omne           [ ]!
 903             visceris in terris   quodcumque et sanguinis exstet,       [ ]
 904              qui fieri potuit,   triplici cum corpore ut una,          [ ]
 905            prima leo,   postrema draco,   media ipsa, Chimaera         [ ]
 906              ore foras   acrem flaret   de corpore flammam?            [2]
 907            quare etiam   tellure nova   caeloque recenti               [ ]
 908               talia qui fingit   potuisse animalia gigni,              [ ]
 909               nixus in hoc uno   novitatis nomine inani,               [2]?
 910             multa licet simili   ratione effutiat ore,                 [ ]
 911                aurea tum dicat   per terras flumina vulgo              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 912             fluxisse et gemmis   florere arbusta suesse                [ ]
 913              aut hominem tanto   membrorum esse impete natum,          [ ]
 914         trans maria alta pedum   nisus ut ponere posset                [ ]
 915             et manibus   totum circum   se vertere caelum.             [ ]
 916             nam quod multa fuere in terris semina rerum                [ ]!
 917             tempore quo primum   tellus animalia fudit,                [2]
 918          nil tamen est   signi mixtas   potuisse creari                [ ]
 919               inter se pecudes   compactaque membra animantum,         [ ]
 920            propterea quia quae   de terris nunc quoque abundant        [ ]
 921           herbarum   genera ac fruges   arbustaque laeta               [ ]
 922             non tamen inter se   possunt complexa creari,              [ ]!
 923            sed res quaeque suo   ritu procedit et omnes                [ ]?
 924                foedere naturae   certo discrimina servant.             [2]
 925               At genus humanum   multo fuit illud in arvis             [2]
 926             durius, ut decuit,   tellus quod dura creasset,            [ ]
 927                et maioribus et   solidis magis ossibus intus           [1]!
 928            fundatum,   validis aptum   per viscera nervis,             [ ]
 929            nec facile ex aestu   nec frigore quod caperetur            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 930              nec novitate cibi   nec labi corporis ulla.               [2]?
 931            multaque per caelum   solis volventia lustra                [ ]
 932                vulgivago vitam   tractabant more ferarum.              [2]
 933              nec robustus erat   curvi moderator aratri                [ ]
 934           quisquam, nec scibat   ferro molirier arva                   [ ]
 935           nec nova defodere in   terram virgulta neque altis           [ ]
 936              arboribus veteres   decidere falcibus  ramos.             [1]
 937          quod sol atque imbres   dederant, quod terra crearat          [ ]
 938           sponte sua, satis id   placabat pectora donum.               [ ]
 939              glandiferas inter   curabant corpora quercus              [ ]
 940        plerumque; et quae nunc   hiberno tempore cernis                [ ]
 941                 arbuta puniceo   fieri matura colore,                  [ ]?
 942             plurima tum tellus   etiam maiora ferebat.                 [ ]
 943             multaque praeterea   novitas tum florida mundi             [ ]
 944             pabula dura tulit,   miseris mortalibus ampla.             [ ]
 945                at sedare sitim   fluvii fontesque vocabant,            [1]
 946             ut nunc montibus e   magnis decursus aquai                 [ ]!
 947             clarus  citat late   sitientia saecla ferarum.             [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 948              denique nota vagi   silvestria templa tenebant            [ ]
 949          nympharum,   quibus e scibant   umoris  fluenta               [2]
 950               lubrica proluvie   larga lavere umida saxa,              [ ]
 951              umida saxa, super   viridi stillantia musco,              [ ]
 952                et partim plano   scatere atque erumpere campo.         [1]
 953                necdum res igni   scibant tractare neque uti            [ ]
 954            pellibus et spoliis   corpus vestire ferarum,               [ ]
 955         sed nemora atque cavos   montis silvasque colebant             [ ]
 956              et frutices inter   condebant squalida membra             [ ]
 957               verbera ventorum   vitare imbrisque coacti.              [ ]
 958              nec commune bonum   poterant spectare neque ullis         [ ]
 959               moribus inter se   scibant nec legibus uti.              [u]!
 960          quod cuique obtulerat   praedae fortuna, ferebat              [ ]
 961           sponte sua sibi quis  -que valere et vivere doctus.          [ ]
 962             et Venus in silvis   iungebat corpora amantum;             [ ]
 963               conciliabat enim   vel mutua quamque cupido              [ ]
 964              vel violenta viri   vis atque impensa libido              [ ]?
 965           vel pretium, glandes   atque arbuta vel pira lecta.          [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 966               et manuum   mira freti   virtute pedumque                [ ]?
 967                 consectabantur   silvestria saecla ferarum             [ ]
 968               missilibus saxis   et magno pondere clavae;              [ ]
 969            multaque vincebant,   vitabant pauca latebris;              [ ]
 970            saetigerisque pares   subus silvestria membra               [ ]
 971             nuda dabant terrae   nocturno tempore capti,               [ ]
 972               circum se foliis   ac frondibus involventes.             [ ]
 973              nec plangore diem   magno solemque per agros              [ ]?
 974              quaerebant pavidi   palantes noctis in umbris,            [ ]?
 975            sed taciti   respectabant   somnoque sepulti,               [ ]
 976             dum rosea face sol   inferret lumina caelo.                [ ]
 977             a parvis quod enim   consuerant cernere semper             [ ]
 978               alterno tenebras   et lucem tempore gigni,               [ ]
 979            non erat ut   fieri posset   mirarier umquam                [ ]
 980               nec diffidere ne   terras aeterna teneret                [ ]!
 981               nox in perpetuum   detracto lumine solis.                [ ]
 982           sed magis illud erat   curae, quod saecla ferarum            [ ]
 983               infestam miseris   faciebant saepe quietem.              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 984                 eiectique domo   fugiebant saxea tecta                 [ ]
 985            spumigeri   suis adventu   validique leonis                 [ ]
 986               atque intempesta   cedebant nocte paventes               [ ]
 987              hospitibus saevis   instrata cubilia fronde.              [ ]
 988           Nec nimio   tum plus quam nunc   mortalia saecla             [ ]
 989              dulcia linquebant   lamentis lumina vitae.                [ ]
 990           unus enim   tum quisque magis   deprensus eorum              [ ]
 991              pabula viva feris   praebebat, dentibus haustus,          [ ]
 992          et nemora ac   montis gemitu   silvasque replebat             [ ]
 993               viva videns vivo   sepeliri viscera busto.               [2]?
 994               at quos effugium   servarat corpore adeso,               [ ]
 995             posterius tremulas   super ulcera taetra tenentes          [ ]
 996              palmas horriferis   accibant vocibus Orcum,               [ ]
 997                 donec eos vita   privarant vermina saeva               [ ]?
 998            expertis   opis, ignaros   quid vulnera vellent.            [ ]
 999             at non multa virum   sub signis milia ducta                [ ]
 1000           una dies   dabat exitio   nec turbida ponti                 [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1001              aequora lidebant   navis ad saxa virosque.               [2]
 1002           hic temere incassum   frustra mare saepe coortum            [ ]
 1003            saevibat   leviterque minas   ponebat inanis,              [ ]
 1004        nec poterat   quemquam placidi   pellacia ponti                [ ]
 1005          subdola pellicere in   fraudem ridentibus undis.             [ ]
 1006               improba navigii   ratio tum caeca iacebat.              [ ]
 1007              tum penuria deinde cibi languentia leto                  [ ]!
 1008          membra dabat, contra   nunc rerum copia mersat.              [ ]
 1009              illi imprudentes   ipsi sibi saepe venenum               [ ]
 1010        vergebant,   nunc dant aliis   sollertius ipsi.                [ ]
= file n. 426 - 17:17 minuti
 1011      Inde casas   postquam ac pellis   ignemque pararunt,             [ ]
 1012            et mulier   coniuncta viro   concessit in unum             [ ]
 1013          cognita sunt, prolem  -que ex se videre creatam,             [ ]?
 1014             tum genus humanum   primum mollescere coepit.             [2]
 1015               ignis enim curavit ut alsia corpora frigus              [u]!
 1016         non ita iam   possent caeli   sub tegmine ferre,              [ ]
 1017             et Venus imminuit   viris puerique parentum               [ ]
 1018        blanditiis   facile ingenium   fregere superbum.               [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1019             tunc et amicitiam   coeperunt iungere aventes             [ ]
 1020             finitimi inter se   nec laedere nec violari,              [ ]!
 1021            et pueros   commendarunt   muliebreque saeclum,            [ ]
 1022              vocibus et gestu   cum balbe significarent               [ ]
 1023               imbecillorum esse aequum misererier omnis.              [ ]!
 1024           nec tamen omnimodis   poterat concordia gigni,              [ ]
 1025        sed bona magnaque pars   servabat foedera caste;               [ ]
 1026             aut genus humanum   iam tum foret omne peremptum          [2]
 1027           nec potuisset adhuc   perducere saecla propago.             [ ]
 1028           At varios   linguae sonitus   natura subegit                [ ]
 1029           mittere et utilitas   expressit nomina rerum,               [ ]
 1030                non alia longe   ratione atque ipsa videtur            [ ]
 1031        protrahere ad   gestum pueros   infantia linguae,              [ ]
 1032           cum facit ut digito   quae sint praesentia monstrent.       [ ]
 1033        sentit enim   vis quisque suas   quoad possit abuti.           [ ]
 1034             cornua nata prius   vitulo quam frontibus exstent,        [ ]
 1035                  illis iratus   petit atque infestus inurget.         [ ]?
 1036            at catuli   pantherarum   scymnique leonum                 [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1037           unguibus et pedibus   iam tum morsuque repugnant,           [ ]
 1038          vix etiam   cum sunt dentes   unguesque creati.              [ ]
 1039                 alituum porro   genus alis omne videmus               [2]?
 1040            fidere et a pinnis   tremulum petere auxiliatum.           [ ]
 1041        proinde putare aliquem   tum nomina distribuisse               [ ]
 1042         rebus et inde homines   didicisse vocabula prima,             [ ]
 1043           desiperest. nam cur   hic posset cuncta notare              [ ]
 1044             vocibus et varios   sonitus emittere linguae,             [1]
 1045            tempore eodem alii   facere id non quisse putentur?        [ ]
 1046            praeterea   si non alii   quoque vocibus usi               [ ]?
 1047             inter se fuerant,   unde insita notities est              [ ]
 1048              utilitatis et unde data est huic prima potestas,         [ ]!
 1049       quid vellet   facere ut sciret   animoque videret?              [1]
 1050          cogere item   pluris unus   victosque domare                 [ ]?
 1051         non poterat, rerum ut   perdiscere nomina vellent.            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1052              nec ratione docere ulla suadereque surdis,               [u]!
 1053        quid sit opus   facto, facilest;   neque enim paterentur       [ ]
 1054              nec ratione ulla   sibi ferrent amplius auris            [ ]
 1055               vocis inauditos   sonitus obtundere frustra.            [ ]
 1056          postremo quid in hac   mirabile tantoperest re,              [1]
 1057             si genus humanum,   cui vox et lingua vigeret,            [2]
 1058             pro vario   sensu varia   res voce notaret?               [ ]
 1059            cum pecudes mutae,   cum denique saecla ferarum            [ ]
 1060          dissimilis   soleant voces   variasque ciere,                [ ]
 1061     cum metus aut   dolor est et cum   iam gaudia gliscunt.           [ ]
 1062      quippe etenim   licet id rebus   cognoscere apertis.             [ ]
 1063                irritata canum   cum primum magna Molossum             [1]
 1064          mollia ricta fremunt   duros nudantia dentis,                [ ]
 1065           longe alio   sonitu rabie   restricta minantur,             [ ]
 1066            et cum iam latrant   et vocibus omnia complent.            [ ]
 1067             at catulos blande   cum lingua lambere temptant           [ ]
 1068         aut ubi eos   iactant pedibus   morsuque petentes             [ ]
 1069             suspensis teneros   imitantur dentibus haustus,           [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1070              longe alio pacto   gannitu vocis adulant,                [ ]?
 1071                et cum deserti   baubantur in aedibus aut cum          [ ]
 1072             plorantes fugiunt   summisso corpore plagas.              [ ]
 1073           denique non   hinnitus item   differre videtur,             [ ]!
 1074         inter equas ubi equus   florenti aetate iuvencus              [ ]
 1075              pinnigeri saevit   calcaribus ictus amoris               [ ]
 1076           et fremitum patulis   sub naribus edit ad arma,             [ ]
 1077              et cum sic alias   concussis artubus hinnit?             [ ]
 1078            postremo   genus alituum   variaeque volucres,             [ ]?
 1079         accipitres   atque ossifragae   mergique marinis              [ ]
 1080            fluctibus in salso   victum vitamque petentes,             [ ]
 1081            longe alias   alio iaciunt   in tempore voces,             [ ]
 1082             et cum de   victu certant   praedaeque repugnant.         [ ]
 1083              et partim mutant   cum tempestatibus una                 [ ]
 1084            raucisonos cantus,   cornicum ut saecla vetusta            [ ]
 1085            corvorumque greges   ubi aquam dicuntur et imbris          [ ]
 1086           poscere et interdum   ventos aurasque vocare.               [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1087                 ergo si varii   sensus animalia cogunt,               [ ]?
 1088          muta tamen cum sint,   varias emittere voces,                [ ]
 1089               quanto mortalis   magis aequumst tum potuisse           [ ]
 1090          dissimilis   alia atque alia   res voce notare!              [ ]
 1091          Illud in his   rebus tacitus   ne forte requiras,            [ ]
 1092             fulmen detulit in   terram mortalibus ignem               [ ]!
 1093          primitus, inde omnis   flammarum diditur ardor.              [ ]
 1094            multa videmus enim   caelestibus incita flammis            [ ]
 1095            fulgere, cum caeli   donavit plaga vapore.                 [ ]?
 1096               et ramosa tamen   cum ventis pulsa vacillans            [1]
 1097              aestuat in ramos   incumbens arboris arbor,              [ ]
 1098            exprimitur validis   extritus viribus ignis,               [ ]
 1099               emicat interdum   flammai fervidus ardor,               [ ]?
 1100            mutua dum inter se   rami stirpesque teruntur.             [u]!
 1101      quorum utrum  -que dedisse potest   mortalibus ignem.            [ ]
 1102       inde cibum   coquere ac flammae   mollire vapore                [ ]
 1103           sol docuit, quoniam   mitescere multa videbant              [ ]
 1104              verberibus radiorum atque aestu victa per agros.         [ ]!  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1105         Inque dies   magis hi victum   vitamque priorem               [ ]
 1106               commutare novis   monstrabant rebus et igni             [1]
 1107            ingenio   qui praestabant   et corde vigebant.             [ ]?
 1108             condere coeperunt   urbis arcemque locare                 [ ]
 1109            praesidium   reges ipsi   sibi perfugiumque,               [ ]?
 1110          et pecus atque agros   divisere atque dedere                 [ ]?
 1111               pro facie cuius  -que et viribus ingenioque;            [ ]
 1112           nam facies   multum valuit   viresque vigebant.             [ ]
 1113            posterius   res inventast   aurumque repertum,             [ ]
 1114        quod facile et validis   et pulchris dempsit honorem;          [ ]
 1115               divitioris enim   sectam plerumque sequuntur            [ ]
 1116           quamlibet et fortes   et pulchro corpore creti.             [ ]
 1117              quod siquis vera   vitam ratione gubernet,               [ ]?
 1118            divitiae   grandes homini   sunt vivere parce              [ ]
 1119 aequo animo;   neque enim est umquam   penuria parvi.                 [ ]
 1120             at claros homines   voluerunt se atque potentis,          [1]
 1121                 ut fundamento   stabili fortuna maneret               [ ]
 1122           et placidam possent   opulenti degere vitam,                [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1123       nequiquam,   quoniam ad summum   succedere honorem              [ ]
 1124           certantes   iter infestum   fecere viai,                    [ ]
 1125             et tamen e summo,   quasi fulmen, deicit ictos            [ ]
 1126              invidia interdum   contemptim in Tartara taetra;         [ ]
 1127              invidia quoniam,   ceu fulmine, summa vaporant           [ ]
 1128      plerumque et   quae sunt aliis   magis edita cumque;             [ ]
 1129             ut satius   multo iam sit   parere quietum                [ ]
 1130           quam regere imperio   res velle et regna tenere.            [ ]
 1131         proinde sine incassum   defessi sanguine sudent,              [ ]
 1132             angustum per iter   luctantes ambitionis;                 [ ]
 1133          quandoquidem sapiunt   alieno ex ore petuntque               [ ]
 1134                res ex auditis   potius quam sensibus ipsis,           [ ]
 1135       nec magis id   nunc est neque erit   mox quam fuit ante.        [ ]
 1136               Ergo regibus occisis subversa iacebat                   [1]!
 1137             pristina maiestas   soliorum et sceptra superba,          [ ]
 1138              et capitis summi   praeclarum insigne cruentum           [ ]
 1139           sub pedibus   vulgi magnum   lugebat honorem;               [ ]
 1140           nam cupide   conculcatur   nimis ante metutum.              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1141        res itaque ad   summam faecem   turbasque redibat,             [ ]
 1142          imperium sibi cum ac   summatum quisque petebat.             [ ]
 1143              inde magistratum   partim docuere creare                 [ ]
 1144             iuraque constituere, ut vellent legibus uti.              [ ]!
 1145            nam genus humanum,   defessum vi colere aevum,             [2]
 1146                ex inimicitiis   languebat; quo magis ipsum            [ ]
 1147            sponte sua cecidit   sub leges artaque iura.               [ ]?
 1148                 acrius ex ira   quod enim se quisque parabat          [1]
 1149             ulcisci quam nunc   concessumst legibus aequis,           [ ]
 1150       hanc ob rem est homines   pertaesum vi colere aevum.            [ ]
 1151            inde metus maculat   poenarum praemia vitae.               [ ]
 1152              circumretit enim   vis atque iniuria quemque             [ ]
 1153         atque, unde exortast,   ad eum plerumque revertit,            [ ]
 1154      nec facilest placidam ac   pacatam degere vitam                  [ ]
 1155             qui violat factis   communia foedera pacis.               [ ]
 1156              etsi fallit enim   divum genus humanumque,               [u]
 1157           perpetuo   tamen id fore clam   diffidere debet;            [ ]
 1158           quippe ubi se multi   per somnia saepe loquentes            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1159              aut morbo   delirantes   protraxe ferantur               [ ]
 1160              et celata diu in   medium peccata dedisse.               [1]
 1161          Nunc quae causa deum   per magnas numina gentis              [ ]
 1162              pervulgarit et ararum compleverit urbis                  [2]!
 1163             suscipiendaque curarit sollemnia sacra,                   [2]!
 1164         quae nunc in   magnis florent   sacra rebus  locisque,        [ ]
 1165           unde etiam nunc est   mortalibus insitus horror             [ ]
 1166              qui delubra deum   nova toto suscitat orbi               [2]
 1167          terrarum et   festis cogit   celebrare diebus,               [ ]
 1168           non ita difficilest   rationem reddere verbis.              [ ]
 1169       quippe etenim   iam tum divum   mortalia saecla                 [ ]
 1170              egregias   animo facies   vigilante videbant             [ ]
 1171            et magis in somnis   mirando corporis auctu.               [ ]
 1172             his igitur sensum   tribuebat propterea quod              [ ]
 1173            membra movere videbantur vocesque superbas                 [ ]!
 1174             mittere pro facie   praeclara et viribus amplis.          [ ]
 1175            aeternamque dabant   vitam, quia semper eorum              [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1176                suppeditabatur   facies et forma manebat,              [2]
 1177               et tamen omnino   quod tantis viribus auctos            [ ]
 1178            non temere ulla vi   convinci posse putabant.              [ ]!
 1179              fortunisque ideo   longe praestare putabant,             [ ]
 1180      quod mortis   timor haud quemquam   vexaret eorum,               [ ]
 1181            et simul in somnis   quia multa et mira videbant           [ ]
 1182            efficere et nullum   capere ipsos inde laborem.            [ ]
 1183               praeterea caeli   rationes ordine certo                 [ ]?
 1184              et varia annorum   cernebant tempora verti               [ ]
 1185      nec poterant   quibus id fieret   cognoscere causis.             [ ]
 1186                ergo perfugium   sibi habebant omnia divis             [ ]
 1187            tradere et illorum   nutu facere omnia flecti.             [1]
 1188              in caeloque deum   sedis et templa locarunt,             [ ]
 1189            per caelum   volvi quia nox   et luna videtur,             [ ]
 1190              luna dies et nox   et noctis signa severa                [ ]
 1191           noctivagaeque faces   caeli flammaeque volantes,            [ ]
 1192             nubila sol imbres   nix venti fulmina grando              [ ]
 1193            et rapidi fremitus   et murmura magna minarum.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1194               O genus infelix   humanum, talia divis                  [ ]
 1195        cum tribuit   facta atque iras   adiunxit acerbas!             [ ]
 1196           quantos tum gemitus   ipsi sibi, quantaque nobis            [ ]
 1197        vulnera, quas lacrimas   peperere minoribus  nostris!          [ ]
 1198             nec pietas ullast   velatum saepe videri                  [ ]
 1199         vertier ad lapidem at  -que omnis accedere ad aras            [ ]
 1200           nec procumbere humi   prostratum et pandere palmas          [ ]
 1201                ante deum delubra nec aras sanguine multo              [u]!
 1202          spargere quadrupedum   nec votis nectere vota,               [ ]
 1203               sed mage pacata   posse omnia mente tueri.              [2]?
 1204            nam cum suspicimus   magni caelestia mundi                 [ ]
 1205          templa super stellis  -que micantibus aethera fixum,         [ ]
 1206          et venit in   mentem solis   lunaeque viarum,                [ ]
 1207           tunc aliis   oppressa malis   in pectora cura               [ ]
 1208           illa quoque expergefactum caput erigere infit,              [ ]!
 1209             nequae forte deum   nobis immensa potestas                [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1210               sit, vario motu   quae candida sidera verset.           [1]
 1211         temptat enim   dubiam mentem   rationis egestas,              [ ]
 1212            ecquaenam   fuerit mundi   genitalis origo,                [ ]
 1213           et simul ecquae sit   finis, quoad moenia mundi             [ ]!
 1214               solliciti motus   hunc possint ferre laborem,           [2]
 1215               an divinitus aeterna donata salute                      [u]!
 1216            perpetuo   possint aevi   labentia tractu                  [ ]?
 1217             immensi   validas aevi   contemnere viris.                [ ]
 1218           praeterea   cui non animus   formidine divum                [ ]
 1219          contrahitur, cui non   correpunt membra pavore,              [ ]
 1220            fulminis horribili   cum plaga torrida tellus              [ ]?
 1221           contremit et magnum   percurrunt murmura caelum?            [ ]
 1222           non populi   gentesque tremunt,   regesque superbi          [ ]
 1223              corripiunt divum   percussi membra timore,               [ ]
 1224            nequid ob admissum   foede dictumve superbe                [ ]
 1225            poenarum grave sit   solvendi tempus adultum?              [ ]
 1226           summa etiam cum vis   violenti per mare venti               [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1227                 induperatorem   classis super aequora verrit          [2]
 1228           cum validis pariter   legionibus atque elephantis,          [ ]
 1229             non divum   pacem votis   adit ac prece quaesit           [1]
 1230            ventorum   pavidus paces   animasque secundas              [1]
 1231            nequiquam, quoniam   violento turbine saepe                [ ]
 1232              correptus   nilo fertur   minus ad vada leti?            [ ]?
 1233           usque adeo   res humanas   vis abdita quaedam               [ ]?
 1234           obterit et pulchros   fascis saevasque securis              [ ]
 1235              proculcare ac ludibrio sibi habere videtur.              [ ]!
 1236           denique sub pedibus   tellus cum tota vacillat              [ ]
 1237           concussaeque cadunt   urbes dubiaeque minantur,             [ ]
 1238            quid mirum   si se temnunt   mortalia saecla               [ ]
 1239              atque potestates   magnas mirasque relinquunt            [ ]
 1240              in rebus   viris divum,   quae cuncta gubernent?         [ ]
= file n. 427 - 16:13 minuti
 1241       Quod superest,   aes atque aurum   ferrumque repertumst         [ ]
 1242              et simul argenti   pondus plumbique potestas,            [ ]
 1243            ignis ubi ingentis   silvas ardore cremarat                [ ]
 1244           montibus in magnis,   seu caeli fulmine misso,              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1245            sive quod inter se   bellum silvestre gerentes             [ ]!
 1246           hostibus intulerant   ignem formidinis ergo,                [ ]
 1247             sive quod inducti   terrae bonitate volebant              [ ]
 1248         pandere agros pinguis   et pascua reddere rura,               [ ]
 1249            sive feras   interficere et   ditescere praeda.            [ ]
 1250          nam fovea atque igni   prius est venerarier ortum            [ ]
 1251           quam saepire plagis   saltum canibusque ciere.              [ ]
 1252       quidquid id est, quacum  -que e causa flammeus ardor            [ ]
 1253            horribili   sonitu silvas   exederat altis                 [ ]
 1254               ab radicibus et   terram percoxerat igni,               [1]!
 1255                 manabat venis   ferventibus in loca terrae            [ ]
 1256            concava conveniens   argenti rivus et auri,                [ ]
 1257         aeris item et plumbi.   quae cum concreta videbant            [ ]
 1258          posterius   claro in terra   splendere colore,               [ ]
 1259            tollebant   nitido capti   levique lepore,                 [ ]?
 1260               et simili formata videbant esse figura                  [ ]! 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1261               atque lacunarum   fuerant vestigia cuique.              [2]
 1262            tum penetrabat eos   posse haec liquefacta calore          [ ]
 1263        quamlibet in formam et   faciem decurrere rerum                [ ]
 1264            et prorsum quamvis   in acuta ac tenuia posse              [ ]
 1265                 mucronum duci   fastigia procudendo,                  [ ]
 1266          ut sibi tela parent,   silvasque ut caedere possint          [ ]
 1267              materiemque dolare et levia radere tigna                 [ ]!
 1268         et tenebrare etiam ac   pertundere perque forare.             [ ]
 1269             nec minus argento   facere haec auroque parabant          [ ]
 1270            quam validi primum   violentis viribus aeris,              [2]
 1271            nequiquam, quoniam   cedebat victa potestas,               [ ]
 1272        nec poterant   pariter durum   sufferre laborem.               [ ]
 1273            nam fuit in pretio   magis aes aurumque iacebat            [ ]
 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1274             propter inutilitatem hebeti mucrone retusum.              [ ]!
 1275    nunc iacet aes,   aurum in summum   successit honorem.             [ ]
 1276            sic volvenda aetas   commutat tempora rerum.               [ ]
 1277          quod fuit in pretio,   fit nullo denique honore;             [ ]
 1278           porro aliud   succedit et e   contemptibus exit             [ ]
 1279         inque dies   magis appetitur   floretque repertum             [ ]
 1280          laudibus et miro est   mortalis inter honore.                [ ]?
 1281         Nunc tibi quo   pacto ferri   natura reperta                  [ ]?
 1282           sit facilest   ipsi per te   cognoscere, Memmi.             [ ]
 1283            arma antiqua manus   ungues dentesque fuerunt              [ ]
 1284            et lapides et item   silvarum fragmina rami,               [ ]
 1285        et flamma atque ignes,   postquam sunt cognita primum.         [ ]
 1286             posterius   ferri vis est   aerisque reperta.             [ ]?
 1287           et prior aeris erat   quam ferri cognitus usus,             [ ]
 1288         quo facilis magis est   natura et copia maior.                [ ]
 1289             aere solum terrae   tractabant, aereque belli             [ ]
 1290             miscebant fluctus   et vulnera vasta serebant             [ ]
 1291          et pecus atque agros   adimebant. nam facile ollis           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1292                omnia cedebant   armatis nuda et inerma.               [ ]
 1293                inde minutatim   processit ferreus ensis               [2]
 1294        versaque in opprobrium   species est falcis aënae,             [ ]
 1295              et ferro   coepere solum   proscindere terrae            [ ]
 1296             exaequataque sunt   creperi certamina belli.              [ ]
 1297           et prius est   armatum in equi   conscendere costas         [ ]
 1298            et moderarier hunc   frenis dextraque vigere               [ ]!
 1299           quam biiugo   curru belli   temptare pericla.               [ ]
 1300        et biiugos   prius est quam bis   coniungere binos             [ ]
 1301            et quam falciferos   armatum escendere currus.             [ ]
 1302              inde boves lucas   turrito corpore, taetras,             [ ]?
 1303             anguimanus, belli   docuerunt vulnera Poeni               [ ]
 1304          sufferre et   magnas Martis   turbare catervas.              [ ]
 1305            sic alid ex   alio peperit   discordia tristis,            [ ]
 1306             horribile humanis   quod gentibus esset in armis,         [2]
 1307              inque dies belli   terroribus addidit augmen.            [ ]
 1308            Temptarunt   etiam tauros   in moenere belli               [ ]
 1309               expertique sues   saevos sunt mittere in hostis.        [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1310           et validos   partim prae se   misere leones                 [ ]?
 1311             cum doctoribus armatis saevisque magistris                [ ]!
 1312            qui moderarier his   possent vinclisque tenere,            [ ]!
 1313            nequiquam, quoniam   permixta caede calentes               [ ]
 1314             turbabant   saevi nullo   discrimine turmas,              [ ]
 1315            terrificas capitum   quatientes undique cristas,           [ ]
 1316        nec poterant   equites fremitu   perterrita equorum            [ ]
 1317            pectora mulcere et   frenis convertere in hostis.          [ ]
 1318                 irritata leae   iaciebant corpora saltu               [ ]
 1319           undique et adversum   venientibus ora petebant              [ ]
 1320              et nec opinantis   a tergo deripiebant                   [ ]?
 1321            deplexaeque dabant   in terram vulnere victos,             [ ]
 1322              morsibus adfixae   validis atque unguibus uncis.         [ ]
 1323             iactabantque suos   tauri pedibusque terebant             [ ]
 1324          et latera ac ventris   hauribant subter equorum              [ ]
 1325            cornibus et terram   minitanti mente ruebant.              [ ]
 1326             et validis socios   caedebant dentibus apri               [ ]
 1327             tela infracta suo   tingentes sanguine saevi,             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1329           permixtasque dabant   equitum peditumque ruinas.            [ ]
 1330          nam transversa feros   exibant dentis adactus                [ ]
 1331         iumenta aut   pedibus ventos   erecta petebant,               [ ]?
 1332       nequiquam,   quoniam ab nervis   succisa videres                [ ]
 1333         concidere atque gravi   terram consternere casu.              [ ]
 1334              siquos ante domi   domitos satis esse putabant,          [ ]
 1335              effervescere cernebant in rebus agundis                  [ ]!
 1336            vulneribus   clamore fuga   terrore tumultu,               [2]
 1337          nec poterant   ullam partem   redducere eorum;               [ ]
 1338              diffugiebat enim   varium genus omne ferarum;            [ ]
 1339           ut nunc saepe boves   lucae ferro male mactae               [ ]
 1340        diffugiunt,   fera facta suis   cum multa dedere.              [ ]
 1341          si fuit ut facerent.   sed vix adducor ut, ante              [ ]
 1342            quam commune malum   fieret foedumque, futurum             [ ]
 1343            non quierint animo   praesentire atque videre;             [ ]
 1344          et magis id   possis factum   contendere in omni,            [ ]
 1345            in variis   mundis varia   ratione creatis,                [ ]
 1346          quam certo atque uno   terrarum quolibet orbi.               [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1347         sed facere id non tam   vincendi spe voluerunt,               [ ]
 1348     quam dare quod   gemerent hostes,   ipsique perire,               [ ]
 1349            qui numero   diffidebant   armisque vacabant.              [ ]?
 1350             Nexilis ante fuit   vestis quam textile tegmen.           [ ]
 1351        textile post ferrumst,   quia ferro tela paratur,              [ ]
 1352              nec ratione alia   possunt tam levia gigni               [ ]
 1353             insilia ac   fusi radii   scapique sonantes.              [ ]?
 1354          et facere ante viros   lanam natura coegit                   [ ]
 1355          quam muliebra genus;   nam longe praestat in arte            [ ]
 1356             et sollertius est   multo genus omne virile;              [ ]!
 1357             agricolae   donec vitio   vertere severi,                 [ ]
 1358             ut muliebribus id   manibus concedere vellent             [ ]!
 1359          atque ipsi   pariter durum   sufferre laborem                [ ]
 1360           atque opere in duro   durarent membra manusque.             [ ]?
 1361             At specimen sationis et insitionis origo                  [ ]!
 1362             ipsa fuit   rerum primum   natura creatrix,               [ ]
 1363           arboribus   quoniam bacae   glandesque caducae              [ ]
 1364             tempestiva dabant   pullorum examina subter;              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1365        unde etiam   libitumst stirpis   committere ramis              [ ]
 1366           et nova defodere in   terram virgulta per agros.            [ ]
 1367        inde aliam atque aliam   culturam dulcis agelli                [ ]
 1368          temptabant   fructusque feros   mansuescere terra            [ ]
 1369             cernebant   indulgendo   blandeque colendo.               [ ]
 1370         inque dies   magis in montem   succedere silvas               [ ]
 1371              cogebant   infraque locum   concedere cultis,            [ ]
 1372           prata lacus   rivos segetes   vinetaque laeta               [ ]
 1373            collibus et campis   ut haberent, atque olearum            [ ]
 1374           caerula distinguens   inter plaga currere posset            [ ]
 1375          per tumulos   et convallis   camposque profusa;              [ ]
 1376            ut nunc esse vides   vario distincta lepore                [ ]
 1377             omnia, quae pomis   intersita dulcibus ornant             [ ]?
 1378            arbustisque tenent   felicibus obsita circum.              [1]
 1379           At liquidas   avium voces   imitarier ore                   [1]
 1380               ante fuit multo   quam levia carmina cantu              [ ]
 1381          concelebrare homines   possent aurisque iuvare.              [ ]
 1382          et zephyri, cava per   calamorum, sibila primum              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1383              agrestis   docuere cavas   inflare cicutas.              [ ]
 1384                inde minutatim   dulcis didicere querelas,             [2]
 1385             tibia quas fundit   digitis pulsata canentum,             [ ]
 1386            avia per nemora ac   silvas saltusque reperta,             [ ]
 1387             per loca pastorum   deserta atque otia dia.               [ ]
 1390             haec animos ollis   mulcebant atque iuvabant              [ ]
 1391             cum satiate cibi;   nam tum sunt omnia cordi.             [ ]
 1392         saepe itaque inter se   prostrati in gramine molli            [ ]!
 1393           propter aquae rivum   sub ramis arboris altae               [ ]?
 1394             non magnis opibus   iucunde corpora habebant,             [ ]
 1395          praesertim   cum tempestas   ridebat et anni                 [ ]
 1396             tempora pingebant   viridantis floribus herbas.           [ ]
 1397          tum ioca, tum sermo,   tum dulces esse cachinni              [ ]
 1398           consuerant.   agrestis enim   tum musa vigebat;             [ ]
 1399        tum caput atque umeros   plexis redimire coronis               [ ]
 1400            floribus et foliis   lascivia laeta monebat,               [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1401           atque extra numerum   procedere membra moventis             [1]
 1402               duriter et duro   terram pede pellere matrem;           [ ]?
 1403               unde oriebantur   risus dulcesque cachinni,             [ ]
 1404           omnia quod nova tum   magis haec et mira vigebant.          [ ]
 1405          et vigilantibus hinc   aderant solacia somno,                [ ]!
 1406             ducere multimodis   voces et flectere cantus              [ ]
 1407           et supera   calamos unco   percurrere labro;                [ ]
 1408          unde etiam   vigiles nunc haec   accepta tuentur             [ ]
 1409            et numerum   servare genus   didicere, neque hilo          [ ]
 1410               maiorem interea   capiunt dulcedinis  fructum           [ ]
 1411          quam silvestre genus   capiebat terrigenarum.                [ ]
 1412       nam quod adest praesto,   nisi quid cognovimus ante             [ ]
 1413            suavius, in primis   placet et pollere videtur,            [ ]
 1414             posteriorque fere   melior res illa reperta               [ ]
 1415             perdit et immutat   sensus ad pristina quaeque.           [ ]
 1416            sic odium   coepit glandis,   sic illa relicta             [ ]
 1417           strata cubilia sunt   herbis et frondibus aucta.            [ ]!
 1418         pellis item   cecidit vestis   contempta ferinae;             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1419             quam reor invidia   tali tunc esse repertam,              [ ]?
 1420             ut letum insidiis   qui gessit primus obiret,             [ ]
 1421            et tamen inter eos   distractam sanguine multo             [ ]
 1422          disperiisse neque in   fructum convertere quisse.            [ ]
 1423           tunc igitur pelles,   nunc aurum et purpura curis           [ ]
 1424            exercent   hominum vitam   belloque fatigant;              [ ]
 1425           quo magis in nobis,   ut opinor, culpa resedit.             [1]
 1426             frigus enim nudos   sine pellibus excruciabat             [ ]
 1427            terrigenas; at nos   nil laedit veste carere               [ ]
 1428           purpurea atque auro   signisque ingentibus apta,            [ ]
 1429             dum plebeia tamen   sit quae defendere possit.            [1]
 1430       ergo hominum   genus incassum   frustraque laborat              [ ]
 1431            semper et in curis   consumit inanibus aevum,              [ ]
 1432              nimirum quia non   cognovit quae sit habendi             [ ]
 1433               finis et omnino   quoad crescat vera voluptas.          [ ]
 1434               idque minutatim   vitam provexit in altum               [2]
 1435               et belli magnos   commovit funditus aestus.             [ ]
 1436            At vigiles   mundi magnum   versatile templum              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1437               sol et luna suo   lustrantes lumine circum              [ ]
 1438            perdocuere homines   annorum tempora verti                 [ ]
 1439              et certa   ratione geri   rem atque ordine certo.        [ ]
 1440            Iam validis saepta   degebant turribus aevum               [ ]?
 1441                et divisa colebatur discretaque tellus;                [u]!
 1442            tum mare velivolis   florebat (?)propter odores            [ ]
 1443             auxilia ac socios   iam pacto foedere habebant,           [ ]
 1444          carminibus   cum res gestas   coepere poetae                 [ ]
 1445            tradere; nec multo   prius  sunt elementa reperta.         [ ]
 1446            propterea quid sit   prius actum respicere aetas           [ ]
 1447     nostra nequit,   nisi qua ratio   vestigia monstrat.              [ ]
 1448            Navigia atque agri   culturas moenia leges                 [ ]
 1449              arma vias vestis   et cetera de genere horum,            [ ]
 1450             praemia, delicias   quoque vitae funditur omnis,          [ ]
 1451             carmina picturas,   et daedala signa polire,              [ ]?
 1452              usus et impigrae   simul experientia mentis              [ ]
 1453               paulatim docuit   pedetemptim progredientis.            [ ]
 1454              sic unumquicquid   paulatim protrahit aetas              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 5. bog (Oxford C.T.)
 1455               in medium ratio  -que in luminis erigit oras.           [ ]
 1456           namque alid ex alio   clarescere corde videbant,            [ ]?
 1457             artibus ad summum   donec venere cacumen.                 [ ]
 _____________________________________________________________________________..
 
= file n. 428 - 6:49 minuti 
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)                 .
   1              Primae frugiparos   fetus mortalibus aegris               [ ]
   2             dididerunt quondam   praeclaro nomine Athenae              [ ]?
   3                et recreaverunt   vitam legesque rogarunt,              [ ]
   4             et primae dederunt   solacia dulcia vitae,                 [ ]
   5              cum genuere virum   tali cum corde repertum,              [ ]
   6                 omnia veridico   qui quondam ex ore profudit;          [ ]?
   7              cuius et extincti   propter divina reperta                [ ]
   8                divulgata vetus   iam ad caelum gloria fertur.          [ ]
   9           nam cum vidit hic ad   victum quae flagitat usus             [ ]
  10                omnia iam ferme   mortalibus esse parata                [ ]
  11           et, proquam possent,   vitam consistere tutam,               [ ]
  12               divitiis homines   et honore et laude potentis           [ ]
  13            adfluere atque bona   gnatorum excellere fama,              [ ]?
  14            nec minus esse domi   cuiquam tamen anxia corda,            [ ]
  15           atque animi ingratis   vitam vexare sine ulla                [ ]
  16           pausa atque infestis   cogi saevire querelis,                [ ]
  17                 intellegit ibi   vitium vas efficere ipsum             [ ]

 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
  18                omniaque illius   vitio corrumpier intus                [ ]
  19             quae collata foris   et commoda cumque venirent;           [ ]
  20             partim quod fluxum   pertusumque esse videbat,             [ ]
  21                ut nulla posset   ratione explerier umquam;             [ ]
  22             partim quod taetro   quasi conspurcare sapore              [ ]
  23                omnia cernebat,   quaecumque receperat, intus.          [ ]
  24               veridicis igitur   purgavit pectora dictis               [ ]
  25               et finem statuit   cuppedinis atque timoris              [ ]
  26              exposuitque bonum   summum quo tendimus omnes             [ ]
  27         quid foret, atque viam   monstravit, tramite parvo             [ ]
  28             qua possemus ad id   recto contendere cursu,               [ ]
  29         quidve mali   foret in rebus   mortalibus  passim,             [ ]
  30             quod fieret   naturali   varieque volaret                  [ ]?
  31               seu casu seu vi,   quod sic natura parasset,             [ ]
  32             et quibus e portis   occurri cuique deceret,               [ ]
  33               et genus humanum   frustra plerumque probavit            [2]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
  34                volvere curarum   tristis in pectore fluctus.           [2]
  35             nam veluti   pueri trepidant   atque omnia caecis          [ ]
  36           in tenebris metuunt,   sic nos in luce timemus               [ ]
  37               interdum,   nilo quae sunt   metuenda magis quam         [ ]
  38       quae pueri in   tenebris pavitant   finguntque futura.           [ ]
  39            hunc igitur   terrorem animi   tenebrasque necessest        [ ]
  40                non radii solis   nec lucida tela diei                  [2]
  41           discutiant,   sed naturae   species ratioque.                [ ]?
  42             quo magis inceptum   pergam pertexere dictis.              [ ]
  43             Et quoniam   docui mundi   mortalia templa                 [ ]
  44                 esse et nativo   consistere corpore caelum,            [ ]?
  45            et quaecumque in eo   fiunt fierique necessest,             [1]
  46             pleraque dissolui,   quae restant percipe porro;           [ ]
  47        quandoquidem   semel insignem   conscendere currum              [ ]
  48            ventorum exsistant,   placentur, et omnia rursum            [ ]
  49        quae fuerint   sint placato   conversa furore,                  [ ]?
  50          cetera, quae fieri in   terris caeloque tuentur               [ ]
  51              mortales, pavidis   cum pendent mentibus  saepe,          [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
  52            et faciunt   animos humilis   formidine divum               [ ]
  53           depressosque premunt   ad terram propterea quod              [ ]
  54                 ignorantia causarum conferre deorum                    [ ]!
  55              cogit ad imperium   res et concedere regnum.              [ ]
  58          nam bene qui   didicere deos   securum agere aevum,           [ ]
  59               si tamen interea   mirantur qua ratione                  [ ]?
  60          quaeque geri possint,   praesertim rebus in illis             [ ]
  61         quae supera   caput aetheriis   cernuntur in oris,             [ ]
  62             rursus in antiquas   referuntur religiones                 [ ]
  63               et dominos acris   adsciscunt, omnia posse               [2]
  64           quos miseri credunt,   ignari quid queat esse,               [2]?
  65             quid nequeat, finita potestas denique cuique               [u]!
  66               quanam sit ratione atque alte terminus haerens;          [ ]!
  67             quo magis errantes   caeca ratione feruntur.               [ ]
  68           quae nisi respuis ex   animo longeque remittis               [ ]!
  69               dis indigna putare alienaque pacis eorum,                [ ]! 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
  70                  delibata deum   per te tibi numina sancta             [ ]
  71         saepe oberunt; non quo   violari summa deum vis                [ ]?
  72            possit, ut ex   ira poenas   petere imbibat acris,          [ ]?
  73             sed quia tute tibi   placida cum pace quietos              [ ]
  74              constitues magnos   irarum volvere fluctus,               [ ]?
  75               nec delubra deum   placido cum pectore adibis,           [ ]
  76            nec de corpore quae   sancto simulacra feruntur             [ ]!
  77              in mentis hominum   divinae nuntia formae,                [ ]
  78           suscipere haec animi   tranquilla pace valebis.              [ ]
  79              inde videre licet   qualis iam vita sequatur.             [ ]
  80       quam quidem ut a   nobis ratio   verissima longe                 [2]
  81            reiciat,   quamquam sunt a   me multa profecta,             [ ]?
  82          multa tamen   restant et sunt   ornanda politis               [ ]
  83            versibus; est ratio   caeli speciesque tenenda,             [ ]
  84               sunt tempestates   et fulmina clara canenda,             [ ]?
  85            quid faciant et qua   de causa cumque ferantur;             [ ]?
  86              ne trepides caeli   divisis partibus amens,               [ ]?
  87              unde volans ignis   pervenerit aut in utram se            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
  88          verterit hinc partem,   quo pacto per loca saepta             [ ]
  89            insinuarit, et hinc   dominatus ut extulerit se:            [ ]
  90         quorum operum   causas nulla   ratione videre                  [ ]
  91               possunt ac fieri   divino numine rentur.                 [ ]?
  92               tu mihi supremae   praescripta ad candida calcis         [ ]
  93               currenti spatium   praemonstra, callida musa             [ ]
  94            Calliope,   requies hominum   divumque voluptas,            [ ]
  95             te duce ut insigni   capiam cum laude coronam.             [ ]
 = file n. 429 - 24:01 minuti
  96              Principio tonitru   quatiuntur caerula caeli              [ ]
  97           propterea   quia concurrunt   sublime volantes               [ ]
  98              aetheriae   nubes contra   pugnantibus  ventis.           [ ]
  99         nec fit enim   sonitus caeli   de parte serena,                [ ]?
 100          verum ubicumque magis   denso sunt agmine nubes,              [ ]
 101         tam magis hinc   magno fremitus   fit murmure saepe.           [ ]
 102            praeterea neque tam   condenso corpore nubes                [ ]
 103        esse queunt   quam sunt lapides   ac ligna, neque autem         [ ]
 104         tam tenues   quam sunt nebulae   fumique volantes;             [ ]
 105           nam cadere aut bruto   deberent pondere pressae              [ ]? 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 106           ut lapides,   aut ut fumus   constare nequirent              [ ]
 107             nec cohibere nives   gelidas et grandinis imbris.          [ ]
 108           dant etiam   sonitum patuli   super aequora mundi,           [ ]
 109            carbasus ut quondam   magnis intenta theatris               [ ]
 110           dat crepitum   malos inter   iactata trabesque,              [ ]
 111             interdum   perscissa furit   petulantibus auris            [ ]
 112            et fragilis sonitus   chartarum commeditatur.               [ ]
 113      id quoque enim   genus in tonitru   cognoscere possis,            [ ]
 114              aut ubi suspensam   vestem chartasque volantis            [ ]
 115             verberibus   venti versant   planguntque per auras.        [ ]
 116    fit quoque enim interdum ut   non tam concurrere nubes              [ ]
 117             frontibus adversis   possint quam de latere ire            [ ]
 118                   diverso motu   radentes corpora tractim,             [ ]
 119              aridus unde auris   terget sonus ille diuque              [ ]
 120              ducitur, exierunt   donec regionibus artis.               [ ]
 121              Hoc etiam   pacto tonitru   concussa videntur             [ ]
 122              omnia saepe gravi   tremere et divulsa repente            [ ]
 123               maxima dissiluisse capacis moenia mundi,                 [ ]!
 124            cum subito   validi venti   collecta procella               [ ]
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 125               nubibus intorsit   sese conclusaque ibidem               [ ]
 126               turbine versanti   magis ac magis undique nubem          [ ]
 127               cogit uti   fiat spisso   cava corpore circum,           [u]
 128             post ubi comminuit   vis eius et impetus acer,             [ ]
 129              tum perterricrepo   sonitu dat scissa fragorem.           [ ]
 130           nec mirum,   cum plena animae   vesicula parva               [ ]
 131         saepe ita dat   parvum sonitum   displosa repente.             [ ]
 132               Est etiam ratio,   cum venti nubila perflant,            [ ]
 133            ut sonitus faciant.   etenim ramosa videmus                 [ ]
 134             nubila saepe modis   multis atque aspera ferri;            [ ]
 135           scilicet ut, crebram   silvam cum flamina cauri              [ ]
 136         perflant, dant sonitum   frondes ramique fragorem.             [ ]
 137         fit quoque ut interdum   validi vis incita venti               [1]
 138               perscindat nubem   perfringens impete recto.             [ ]
 139            nam quid possit ibi   flatus manifesta docet res,           [ ]?
 140           hic, ubi lenior est,   in terra cum tamen alta               [ ]! 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 141               arbusta evolvens   radicibus haurit ab imis.             [1]
 142             sunt etiam fluctus   per nubila, qui quasi murmur          [ ]
 143              dant in frangendo   graviter; quod item fit in altis      [ ]
 144             fluminibus   magnoque mari,   cum frangitur aestus.        [ ]
 145      fit quoque, ubi e nubi in   nubem vis incidit ardens              [1]
 146           fulminis; haec multo   si forte umore recepit                [ ]?
 147                ignem, continuo   magno clamore trucidat;               [ ]?
 148           ut calidis   candens ferrum e   fornacibus olim              [ ]
 149      stridit, ubi in   gelidum propere   demersimus imbrem.            [1]
 150                  aridior porro   si nubes accipit ignem,               [ ]?
 151                 uritur ingenti   sonitu succensa repente;              [ ]
 152               lauricomos ut si   per montis flamma vagetur             [ ]
 153               turbine ventorum   comburens impete magno;               [ ]
 154             nec res ulla magis   quam Phoebi Delphica laurus           [ ]
 155             terribili   sonitu flamma   crepitante crematur.           [ ]
 156             denique saepe geli   multus fragor atque ruina             [ ]
 157            grandinis in magnis   sonitum dat nubibus alte.             [ ]
 158          ventus enim   cum confercit,   franguntur in artum            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 159                concreti montes   nimborum et grandine mixti.           [ ]
 160           Fulgit item,   nubes ignis   cum semina multa                [ ]
 161                  excussere suo   concursu; ceu lapidem si              [ ]
 162          percutiat   lapis aut ferrum;   nam tum quoque lumen          [ ]
 163              exsilit et claras   scintillas dissipat ignis.            [ ]
 164           sed tonitrum fit uti   post auribus accipiamus,              [ ]
 165           fulgere quam cernant   oculi, quia semper ad auris           [ ]
 166              tardius adveniunt   quam visum quae moveant res.          [ ]
 167            id licet hinc etiam   cognoscere, caedere si quem           [ ]
 168              ancipiti   videas ferro   procul arboris auctum,          [ ]
 169           ante fit ut   cernas ictum   quam plaga per auris            [ ]
 170         det sonitum,   sic fulgorem   quoque cernimus ante             [ ]
 171       quam tonitrum accipimus,   pariter qui mittitur igni             [ ]
 172                e simili causa,   concursu natus eodem.                 [ ]
 173              Hoc etiam   pacto volucri   loca lumine tingunt           [ ]
 174               nubes et tremulo   tempestas impete fulgit.              [ ]
 175             ventus ubi invasit   nubem et versatus ibidem              [ ]
 176            fecit ut ante cavam   docui spissescere nubem,              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 177                 mobilitate sua   fervescit; ut omnia motu              [ ]
 178             percalefacta vides   ardescere, plumbea vero               [ ]
 179            glans etiam   longo cursu   volvenda liquescit.             [ ]
 180              ergo fervidus hic   nubem cum perscidit atram,            [ ]!
 181               dissipat ardoris   quasi per vim expressa repente        [ ]
 182            semina quae faciunt   nictantia fulgura flammae;            [ ]
 183            inde sonus sequitur   qui tardius adficit auris             [ ]
 184           quam quae perveniunt   oculorum ad lumina nostra.            [ ]
 185            scilicet hoc densis   fit nubibus et simul alte             [ ]
 186             exstructis   aliis alias   super impete miro;              [ ]
 187              ne tibi sit frudi   quod nos inferne videmus              [ ]
 188           quam sint lata magis   quam sursum exstructa quid exstent.   [ ]
 189             contemplator enim,   cum montibus assimulata               [ ]
 190               nubila portabunt   venti transversa per auras,           [ ]
 191           aut ubi per   magnos montis   cumulata videbis               [ ]
 192             insuper esse aliis   alia atque urgere superne             [ ]
 193               in statione locata sepultis undique ventis.              [ ]!
 194           tum poteris   magnas moles   cognoscere eorum                [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 195             speluncasque velut   saxis pendentibus  structas           [ ]
 196            cernere, quas venti   cum tempestate coorta                 [ ]
 197           complerunt, magno indignantur murmure clausi                 [ ]!
 198              nubibus in caveis  -que ferarum more minantur;            [ ]
 199        nunc hinc nunc   illinc fremitus   per nubila mittunt           [ ]
 200             quaerentesque viam   circum versantur et ignis             [ ]
 201              semina convulvunt   e nubibus atque ita cogunt            [1]
 202          multa rotantque cavis   flammam fornacibus intus,             [ ]
 203                  donec divulsa   fulserunt nube corusci.               [ ]
 204              Hac etiam fit uti   de causa mobilis ille                 [ ]?
 205              devolet in terram   liquidi color aureus ignis,           [ ]
 206              semina quod nubis   ipsas permulta necessust              [ ]
 207           ignis habere; etenim   cum sunt umore sine ullo,             [ ]
 208            flammeus est plerum  -que colos et splendidus ollis.        [ ]
 209            quippe etenim solis   de lumine multa necessest             [1]
 210         concipere, ut   merito rubeant   ignisque profundant.          [ ]
 211         hasce igitur   cum ventus agens   contrusit in unum            [ ]
 212            compressitque locum   cogens, expressa profundunt           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 213            semina quae faciunt   flammae fulgere colores.              [ ]
 214          fulgit item,   cum rarescunt   quoque nubila caeli.           [ ]
 215             nam cum ventus eas   leviter diducit euntis                [ ]
 216           dissoluitque, cadant   ingratis illa necessest               [ ]?
 217            semina quae faciunt   fulgorem. tum sine taetro             [ ]
 218            terrore et   sonitu fulgit   nulloque tumultu.              [ ]
 219           Quod superest, quali   natura praedita constent              [ ]?
 220             fulmina, declarant   ictus et inusta vaporis               [2]
 221          signa notaeque gravis   halantis sulpuris auras.              [ ]?
 222           ignis enim sunt haec   non venti signa neque imbris.         [ ]
 223           praeterea   saepe accendunt   quoque tecta domorum           [ ]
 224               et celeri flamma   dominantur in aedibus ipsis.          [ ]
 225             hunc tibi subtilem   cum primis ignibus ignem              [ ]?
 226                constituit natura minutis mobilibusque                  [u]!
 227            corporibus, cui nil   omnino obsistere possit.              [ ]
 228         transit enim   validum fulmen   per saepta domorum,            [ ]
 229            clamor ut ac voces,   transit per saxa, per aera,           [ ]
 230           et liquidum   puncto facit aes   in tempore et aurum,        [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 231               curat item vasis   integris vina repente                 [ ]
 232          diffugiant,   quia nimirum   facile omnia circum              [ ]
 233                collaxat   rareque facit   lateramina vasis             [1]
 234             adveniens calor eius et insinuatus in ipsum                [ ]!
 235            mobiliter   soluens differt   primordia vini.               [ ]
 236          quod solis   vapor aetatem   non posse videtur                [ ]
 237            efficere usque adeo   pollens fervore corusco.              [ ]
 238                 tanto mobilior   vis et dominantior haec est.          [ ]
 239              Nunc ea quo pacto   gignantur et impete tanto             [ ]
 240               fiant ut possint   ictu discludere turris,               [ ]
 241              disturbare domos,   avellere tigna trabesque,             [ ]?
 242             et monumenta virum   commoliri atque (?)ciere,             [ ]?
 243             exanimare homines,   pecudes prosternere passim,           [ ]
 244           cetera de genere hoc   qua vi facere omnia possint,          [1]
 245          expediam, neque te in   promissis plura morabor.              [ ]
 246              Fulmina gignier e   crassis alteque putandumst            [ ]!
 247            nubibus exstructis;   nam caelo nulla sereno                [ ]
 248             nec leviter densis   mittuntur nubibus umquam.             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 249         nam dubio   procul hoc fieri   manifesta docet res;            [ ]
 250            quod tunc per totum   concrescunt aëra nubes,               [ ]
 251         undique uti   tenebras omnis   Acherunta reamur                [ ]
 252           liquisse et   magnas caeli   complesse cavernas.             [ ]
 253              usque adeo taetra   nimborum nocte coorta                 [ ]
 254                impendent atrae   formidinis ora superne,               [ ]
 255                  cum commoliri   tempestas fulmina coeptat.            [ ]
 256             praeterea   persaepe niger   quoque per mare nimbus,       [ ]
 257               ut picis e caelo   demissum flumen, in undas             [ ]?
 258             sic cadit effertus   tenebris procul et trahit atram       [ ]
 259            fulminibus gravidam   tempestatem atque procellis,          [ ]
 260              ignibus ac ventis   cum primis ipse repletus,             [ ]?
 261       in terra   quoque ut horrescant   ac tecta requirant.            [ ]
 262            sic igitur   supera nostrum   caput esse putandumst         [ ]
 263             tempestatem altam.   neque enim caligine tanta             [ ]
 264              obruerent terras,   nisi inaedificata superne             [ ]
 265            multa forent multis   exempto nubila sole;                  [ ]
 266              nec tanto possent   venientes opprimere imbri,            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 267            flumina abundare ut   facerent camposque natare,            [ ]
 268              si non exstructis   foret alte nubibus aether.            [ ]
 269              hic igitur ventis   atque ignibus omnia plena             [ ]
 270            sunt; ideo   passim fremitus   et fulgura fiunt.            [ ]
 271          quippe etenim   supra docui   permulta vaporis                [ ]
 272            semina habere cavas   nubis et multa necessest              [ ]
 273           concipere ex   solis radiis   ardoreque eorum.               [ ]
 274             hoc ubi ventus eas   idem qui cogit in unum                [ ]
 275           forte locum quemvis,   expressit multa vaporis               [ ]
 276             semina seque simul   cum  eo commiscuit igni,              [ ]
 277                 insinuatus ibi   vertex versatur in arto               [ ]
 278             et calidis   acuit fulmen   fornacibus intus.              [ ]
 279              nam duplici ratione accenditur, ipse sua cum              [ ]!
 280               mobilitate calescit et e contagibus ignis.               [ ]!
 281             inde ubi percaluit   venti vis et gravis ignis             [ ]?
 282              impetus incessit,   maturum tum quasi fulmen              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 283            perscindit   subito nubem,   ferturque coruscis             [1]
 284                omnia luminibus   lustrans loca percitus ardor.         [ ]
 285         quem gravis insequitur   sonitus, displosa repente             [ ]
 286             opprimere ut caeli   videantur templa superne.             [ ]
 287           inde tremor   terras graviter   pertemptat et altum          [ ]
 288             murmura percurrunt   caelum; nam tota fere tum             [ ]
 289             tempestas   concussa tremit   fremitusque moventur.        [ ]
 290                quo de concussu   sequitur gravis imber et uber,        [ ]
 291                omnis uti videatur in imbrem vertier aether             [ ]!
 292         atque ita praecipitans   ad diluviem revocare:                 [ ]
 293                tantus discidio   nubis ventique procella               [ ]?
 294              mittitur, ardenti   sonitus cum provolat ictu.            [ ]
 295              est etiam cum vis   extrinsecus incita venti              [ ]
 296             incidit in calidam   maturo fulmine nubem;                 [ ]?
 297         quam cum perscidit, extemplo cadit igneus ille                 [ ]!
 298             vertex quem patrio   vocitamus nomine fulmen.              [ ]
 299       hoc fit idem in   partis alias,   quocumque tulit vis.           [ ]
 300         fit quoque ut interdum   venti vis missa sine igni             [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 301            igniscat   tamen in spatio   longoque meatu,                [ ]
 302            dum venit, amittens   in cursu corpora quaedam              [ ]
 303          grandia quae nequeunt   pariter penetrare per auras;          [ ]
 304             atque alia ex ipso   corradens aëre portat                 [ ]
 305           parvula quae faciunt   ignem commixta volando;               [ ]
 306                 non alia longe   ratione ac plumbea saepe              [ ]
 307           fervida fit glans in   cursu, cum multa rigoris              [ ]
 308              corpora dimittens   ignem concepit in auris.              [ ]
 309           fit quoque ut ipsius   plagae vis excitet ignem,             [ ]
 310              frigida cum venti   pepulit vis missa sine igni,          [ ]
 311              nimirum quia, cum   vementi perculit ictu,                [ ]
 312            confluere ex   ipso possunt   elementa vaporis              [ ]
 313               et simul ex illa   quae tum res excipit ictum;           [ ]
 314              ut, lapidem ferro   cum caedimus, evolat ignis,           [ ]
 315          nec, quod frigida vis   ferrist, hoc setius illi              [ ]!
 316              semina concurrunt   calidi fulgoris ad ictum.             [ ]
 317          sic igitur quoque res   accendi fulmine debet,                [ ]
 318                 opportuna fuit   si forte et idonea flammis.           [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 319              nec temere omnino   plane vis frigida venti               [ ]?
 320         esse potest,   ea quae tanta   vi missa supernest,             [ ]
 321           quin, prius in cursu   si non accenditur igni,               [ ]
 322             at tepefacta tamen   veniat commixta calore.               [ ]
 323                Mobilitas autem   fit fulminis et gravis ictus,         [ ]
 324                et celeri ferme   percurrunt fulmina lapsu,             [ ]
 325           nubibus ipsa quod omnino prius incita se vis                 [ ]!
 326             colligit et magnum   conamen sumit eundi,                  [ ]
 327          inde ubi non   potuit nubes   capere impetis auctum,          [ ]
 328            exprimitur   vis atque ideo   volat impete miro,            [ ]
 329             ut validis quae de   tormentis missa feruntur.             [ ]
 330             adde quod e parvis   et levibus est elementis,             [ ]
 331              nec facilest tali   naturae obsistere quicquam.           [ ]?
 332          inter enim   fugit ac penetrat   per rara viarum,             [ ]
 333              non igitur multis   offensibus in remorando               [ ]
 334          haesitat, hanc ob rem   celeri volat impete labens.           [ ]
 335            deinde, quod omnino   natura pondera deorsum                [ ]?
 336                omnia nituntur,   cum plagast addita vero,              [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 337              mobilitas duplicatur et impetus ille gravescit,           [ ]!
 338                ut vementius et   citius quaecumque morantur            [ ]!
 339                obvia discutiat   plagis itinerque sequatur.            [1]
 340             denique quod longo   venit impete, sumere debet            [ ]
 341           mobilitatem etiam at  -que etiam, quae crescit eundo         [ ]
 342             et validas   auget viris   et roborat ictum.               [ ]
 343         nam facit ut quae sint   illius semina cumque                  [ ]
 344                e regione locum   quasi in unum cuncta ferantur,        [ ]
 345                omnia coniciens   in eum volventia cursum.              [ ]
 346               forsitan ex ipso   veniens trahat aëre quaedam           [ ]
 347            corpora quae plagis   incendunt mobilitatem.                [ ]
 348             incolumisque venit   per res atque integra transit         [ ]
 349             multa, foraminibus   liquidus quia transvolat ignis.       [ ]
 350             multaque perfigit,   cum corpora fulminis ipsa             [ ]
 351          corporibus   rerum inciderunt,   qua texta tenentur.          [ ]
 352              dissoluit   porro facile aes   aurumque repente           [ ]
 353               confervefacit, e   parvis quia facta minute              [ ]!
 354             corporibus vis est   et levibus ex elementis,              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 355           quae facile insinuantur et insinuata repente                 [ ]!
 356             dissoluunt   nodos omnis   et vincla relaxant.             [ ]
 357               autumnoque magis   stellis fulgentibus apta              [ ]
 358               concutitur caeli   domus undique totaque tellus,         [ ]
 359              et cum tempora se   veris florentia pandunt.              [u]!
 360          frigore enim   desunt ignes   ventique calore                 [ ]
 361           deficiunt neque sunt   tam denso corpore nubes.              [ ]
 362           interutrasque igitur   cum caeli tempora constant,           [ ]
 363              tum variae causae   concurrunt fulminis omnes.            [ ]
 364           nam fretus ipse anni   permiscet frigus et aestum,           [ ]
 365       quorum utrumque opus est   fabricanda ad fulmina nubi,           [ ]
 366               ut discordia sit   rerum magnoque tumultu                [ ]!
 367              ignibus et ventis   furibundus fluctuet aër.              [ ]
 368             prima caloris enim   pars est postrema rigoris;            [ ]
 369          tempus id est vernum;   quare pugnare necessest               [ ]
 370            dissimilis   res inter se   turbareque mixtas.              [ ]!
 371              et calor extremus   primo cum frigore mixtus              [ ]
 372              volvitur, autumni   quod fertur nomine tempus,            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 373          hic quoque confligunt   hiemes aestatibus acres.              [ ]
 374           propterea freta sunt   haec anni nominitanda,                [ ]
 375             nec mirumst, in eo   si tempore plurima fiunt              [ ]?
 376              fulmina tempestas  -que cietur turbida caelo,             [ ]
 377             ancipiti   quoniam bello   turbatur utrimque,              [ ]
 378          hinc flammis   illinc ventis   umoreque mixto.                [ ]
 379               Hoc est igniferi   naturam fulminis ipsam                [ ]?
 380         perspicere et   qua vi faciat   rem quamque videre,            [ ]
 381             non Tyrrhena retro   volventem carmina frustra             [ ]
 382               indicia occultae   divum perquirere mentis,              [ ]
 383              unde volans ignis   pervenerit aut in utram se            [ ]
 384          verterit hinc partem,   quo pacto per loca saepta             [ ]
 385            insinuarit, et hinc   dominatus ut extulerit se,            [ ]
 386            quidve nocere queat   de caelo fulminis ictus.              [ ]
 387            quod si Iuppiter at  -que alii fulgentia divi               [ ]!
 388           terrifico   quatiunt sonitu   caelestia templa               [ ]
 389               et iaciunt ignem   quo cuiquest cumque voluntas,         [ ]
 390            cur quibus incautum   scelus aversabile cumquest            [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 391             non faciunt   icti flammas   ut fulguris halent            [ ]
 392               pectore perfixo,   documen mortalibus acre,              [ ]
 393                et potius nulla   sibi turpi conscius in re             [ ]
 394            volvitur in flammis   innoxius inque peditur                [ ]
 395               turbine caelesti   subito correptus et igni?             [ ]
 396            cur etiam   loca sola petunt   frustraque laborant?         [ ]
 397            an tum bracchia consuescunt firmantque lacertos?            [ ]!
 398             in terraque patris   cur telum perpetiuntur                [ ]
 399              obtundi?   cur ipse sinit   neque parcit in hostis?       [ ]
 400            denique cur numquam   caelo iacit undique puro              [ ]
 401             Iuppiter in terras   fulmen sonitusque profundit?          [ ]
 402              an simul ac nubes   successere, ipse in eas tum           [ ]
 403     descendit,   prope ut hinc teli   determinet ictus?                [1]
 404            in mare qua   porro mittit   ratione? quid undas            [ ]
 405             arguit et liquidam   molem camposque natantis?             [ ]
 406              praeterea si vult   caveamus fulminis ictum,              [ ]
 407          cur dubitat facere ut   possimus cernere missum?              [ ]
 408               si nec opinantis   autem vult opprimere igni,            [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 409            cur tonat ex   illa parte, ut   vitare queamus,             [ ]
 410         cur tenebras   ante et fremitus   et murmura concit?           [ ]
 411           et simul in   multas partis   qui credere possis             [ ]
 412          mittere? an hoc ausis   numquam contendere factum,            [ ]
 413             ut fierent   ictus uno   sub tempore plures?               [ ]?
 414            at saepest   numero factum   fierique necessest,            [ ]
 415            ut pluere in multis   regionibus et cadere imbris,          [ ]
 416                fulmina sic uno   fieri sub tempore multa.              [2]?
 417             postremo   cur sancta deum   delubra suasque               [ ]
 418               discutit infesto   praeclarans fulmine sedis             [ ]
 419             et bene facta deum   frangit simulacra suisque             [ ]
 420               demit imaginibus   violento vulnere honorem?             [ ]
 421             altaque cur plerum  -que petit loca plurimaque eius        [ ]
 422             montibus in summis   vestigia cernimus ignis?              [ ]
= file n. 430 - 22:57 minuti
 423      Quod superest,   facilest ex his   cognoscere rebus,              [ ]
 424               presteras   Grai quos ab   re nominitarunt               [ ]
 425            in mare qua   missi veniant   ratione superne.              [ ]
 426            nam fit ut interdum   tamquam demissa columna               [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 427               in mare de caelo   descendat, quam freta circum          [ ]
 428            fervescunt graviter   spirantibus incita flabris,           [ ]
 429            et quaecumque in eo   tum sint deprensa tumultu             [ ]
 430            navigia in   summum veniant   vexata periclum.              [ ]
 431           hoc fit ubi interdum   non quit vis incita venti             [ ]
 432            rumpere quam coepit   nubem, sed deprimit, ut sit           [ ]
 433             in mare de   caelo tamquam   demissa columna,              [ ]
 434         paulatim,   quasi quid pugno   bracchique superne              [ ]
 435                 coniectu trudatur et extendatur in undas;              [u]!
 436        quam cum discidit, hinc   prorumpitur in mare venti             [ ]!
 437                vis et fervorem   mirum concinnat in undis.             [ ]
 438               versabundus enim   turbo descendit et illam              [ ]
 439              deducit   pariter lento   cum corpore nubem;              [ ]
 440         quam simul ac gravidam   detrusit ad aequora ponti,            [2]
 441         ille in aquam   subito totum   se immittit et omne             [1]
 442                excitat ingenti   sonitu mare fervere cogens.           [ ]
 443         fit quoque ut involvat   venti se nubibus ipse                 [ ]?
 444               vertex corradens   ex aëre semina nubis                  [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 445              et quasi demissum   caelo prestera imitetur.              [ ]
 446           hic ubi se in terras   demisit dissoluitque,                 [ ]
 447               turbinis immanem   vim provomit atque procellae.         [ ]
 448         sed quia fit   raro omnino   montisque necessest               [ ]
 449            officere in terris,   apparet crebrius idem                 [ ]
 450           prospectu   maris in magno   caeloque patenti.               [ ]
 451            Nubila concrescunt,   ubi corpora multa volando             [ ]
 452          hoc supero in   caeli spatio   coiere repente                 [ ]
 453               asperiora, moris   quae possint indupedita               [ ]
 454             exiguis   tamen inter se   comprensa teneri.               [ ]!
 455          haec faciunt   primum parvas   consistere nubis;              [ ]
 456            inde ea comprendunt   inter se conque gregantur             [ ]
 457                 et coniungendo   crescunt ventisque feruntur           [ ]
 458               usque adeo donec   tempestas saeva coortast.             [ ]
 459          fit quoque uti montis   vicina cacumina caelo                 [2]
 460        quam sint quoque magis,   tanto magis edita fument              [ ]
 461               assidue   fulvae nubis   caligine crassa                 [ ]
 462            propterea quia, cum   consistunt nubila primum,             [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 463              ante videre oculi   quam possint tenuia, venti            [ ]
 464               portantes cogunt   ad summa cacumina montis.             [ ]
 465            hic demum   fit uti turba   maiore coorta                   [ ]
 466             et condensa queant   apparere et simul ipso                [ ]?
 467              vertice de montis   videantur surgere in aethram.         [ ]
 468              nam loca declarat   sursum ventosa patere                 [2]
 469            res ipsa et sensus,   montis cum ascendimus altos.          [ ]
 470             praeterea   permulta mari   quoque tollere toto            [ ]
 471                corpora naturam   declarant litore vestes               [2]
 472           suspensae,   cum concipiunt   umoris adhaesum.               [ ]
 473             quo magis ad nubis   augendas multa videntur               [ ]
 474           posse quoque e salso   consurgere momine ponti;              [ ]
 475             nam ratio   consanguineast   umoribus omnis.               [ ]
 476              praeterea fluviis   ex omnibus et simul ipsa              [ ]
 477               surgere de terra   nebulas aestumque videmus,            [ ]
 478        quae velut halitus hinc   ita sursum expressa feruntur          [ ]!
 479              suffunduntque sua   caelum caligine et altas              [ ]
 480               sufficiunt nubis   paulatim conveniundo.                 [ ]  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 481        urget enim   quoque signiferi   super aetheris aestus           [ ]
 482              et quasi densendo   subtexit caerula nimbis.              [ ]
 483     fit quoque ut hunc veniant   in caelum extrinsecus illa            [ ]
 484           corpora quae faciunt   nubis nimbosque volantis.             [ ]
 485             innumerabilem enim   numerum summamque profundi            [ ]
 486                 esse infinitam   docui, quantaque volarent             [ ]
 487               corpora mobilitate ostendi quamque repente               [ ]!
 488               immemorabile per   spatium transire solerent.            [ ]!
 489            haud igitur mirumst   si parvo tempore saepe                [ ]
 490              tam magnis montis   tempestas atque tenebrae              [ ]
 491           coperiant   maria ac terras   impensa superne,               [ ]
 492           undique quandoquidem   per caulas aetheris omnis             [ ]
 493           et quasi per   magni circum   spiracula mundi                [ ]
 494               exitus introitus  -que elementis redditus exstat.        [ ]
 495          Nunc age, quo   pacto pluvius   concrescat in altis           [ ]
 496             nubibus umor et in   terras demissus ut imber              [ ]
 497             decidat, expediam.   primum iam semina aquai               [ ]
 498             multa simul vincam   consurgere nubibus ipsis              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 499               omnibus ex rebus   pariterque ita crescere utrumque,     [ ]
 500              et nubis et aquam   quaecumque in nubibus exstat,         [1]
 501             ut pariter   nobis corpus   cum sanguine crescit,          [ ]
 502          sudor item atque umor   quicumque est denique membris.        [ ]
 503             concipiunt   etiam multum   quoque saepe marinum           [ ]
 504                 umorem, veluti   pendentia vellera lanae,              [ ]
 505              cum supera magnum   mare venti nubila portant.            [ ]
 506                consimili ratione ex omnibus amnibus umor               [ ]!
 507             tollitur in nubis.   quo cum bene semina aquarum           [ ]
 508             multa modis multis   convenere undique adaucta,            [ ]?
 509                confertae nubes   umorem mittere certant                [ ]
 510          dupliciter;   nam vis venti   contrudit et ipsa               [ ]
 511                 copia nimborum   turba maiore coacta                   [ ]?
 512              urget et e supero   premit ac facit effluere imbris.      [ ]
 513             praeterea   cum rarescunt   quoque nubila ventis           [ ]
 514              aut dissolvuntur,   solis super icta calore,              [ ]
 515                 mittunt umorem   pluvium stillantque, quasi igni       [ ]
 516              cera super calido   tabescens multa liquescat.            [ ]?  
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 517             sed vemens   imber fit, ubi   vementer utraque             [1]
 518               nubila vi cumulata premuntur et impete venti.            [ ]!
 519                at retinere diu   pluviae longumque morari              [ ]
 520            consuerunt, ubi multa cientur semina aquarum                [ ]!
 521            atque aliis   aliae nubes   nimbique rigantes               [ ]
 522             insuper atque omni   vulgo de parte feruntur,              [ ]?
 523            terraque cum fumans   umorem tota redhalat.                 [ ]
 524             hic ubi sol radiis   tempestatem inter opacam              [ ]
 525                 adversa fulsit   nimborum aspergine contra,            [ ]
 526            tum color in nigris   exsistit nubibus arci.                [ ]
 527             Cetera quae sursum   crescunt sursumque creantur,          [ ]
 528            et quae concrescunt   in nubibus, omnia, prorsum            [ ]
 529               omnia, nix venti   grando gelidaeque pruinae             [ ]
 530             et vis magna geli,   magnum duramen aquarum,               [ ]
 531         et mora quae   fluvios passim   refrenat aventis,              [ ]
 532         perfacilest tamen haec   reperire animoque videre              [ ] 
  
 Titus Lucretius Carus: Om verdens natur, 6. bog (Oxford C.T.)
 533                omnia quo pacto   fiant quareve creentur,               [1]
 534              cum bene cognoris   elementis reddita quae sint.          [ ]?
 535            Nunc age quae ratio   terrai motibus exstet                 [ ]?
 536          percipe. et in primis   terram fac ut esse rearis             [ ]
 537          subter item ut supera   ventosis undique plenam               [ ]?
 538             speluncis   multosque lacus   multasque lacunas            [ ]
 539          in gremio   gerere et rupis   deruptaque saxa;                [ ]
 540             multaque sub tergo   terrai flumina tecta                  [ ]?
 541             volvere vi fluctus   summersaque saxa putandumst.          [ ]
 542      undique enim   similem esse sui   res postulet ipsa.              [ ]
 543               his igitur rebus   subiunctis suppositisque              [ ]
 544           terra superne tremit   magnis concussa ruinis,               [ ]
 545            subter ubi ingentis   speluncas subruit aetas;              [ ]
 546           quippe cadunt   toti montes   magnoque repente               [ ]
 547                  concussu late   disserpunt inde tremores.             [ ]
 548           et merito,   quoniam plaustri   concussa tremescunt          [ ]
 549             tecta viam propter   non magno pondere tota,               [ ]
 550            nec minus exsultant   (?)es dupuis cumque viai              [ ]
 
 /felt 100 er altid tomt/ 

risultati [ ] della versificazione© >>>
Scarica file Word? (> Courier 10) o file PDF è possibile

Prossimo archivio n. 32 – SAT-LUCI
Titus Lucretius Carus: Om verdens natur 6,551 [Rerum natura]
Ritorna a CORPUS o (Nuova!) HOME PAGE 2O23 LatinaLectio!

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: